Την απαράδεκτη συμπεριφορά καθηγητή του Μουσικού Σχολείου Πειραιά καταγγέλλουν μαθητές του απερχόμενου 15μελους, ο οποίος με αφορμή τις εκλογές για ανάδειξη νέου 15μελους συμβουλία και το μαθητικό συλαλλητήριο, υπερέβη κάθε έννοια παιδαγωγικής δεοντολογίας εξυβρίζοντας τους μαθητές που συμμετείχαν στο προηγούμενο συμβούλιο ως “αλήτες” και “πρόβατα”, επειδή “μιλώντας για πολιτική κάνουν κακό στο σχολείο”. Είναι φανερό βέβαια ποιοι θέλουν τους μαθητές πρόβατα, άβουλα και πειθήνια στα κελεύσματα της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής των εκάστοτε κυβερήσεων. Οι θιγόμενοι μαθητές δεν πτοήθηκαν βέβαια από αυτή την ανοίκεια επίθεση, αλλά με τη σειρά τους απάντησαν απευθυνόμενοι στους παλιούς συμμαθητές τους με επιστολή, διατρανώντας πως θα συνεχίσουν να παλεύουν για τα δικαιώματά τους, όσα εμπόδια κι αν βρεθούν στο δρόμο τους, ενώ υπήρξε και παρέμβαση της ΕΛΜΕ στο σχολείο. Παρακάτω αναδημοσιεύουμε την επιστολή που λάβαμε στο μέηλ της σελίδας, μαζί με τις πληροφορίες που προηγήθηκαν:
Προς τους μαθητές του Μουσικού σχολείου Πειραιά,
Θέλουμε με αυτό το ανοιχτό γράμμα να ακουστεί η δική
μας φωνή, να απαντήσουμε σε όσα λέγονται μέσα στις τάξεις των παλιών μας
συμμαθητών για εμάς χωρίς εμάς. Γιατί πρέπει να μπουν ορισμένα πράγματα
“στη θέση τους”.
6 χρόνια στο σχολείο αυτό βρεθήκαμε στις ίδιες
τάξεις, στο ίδιο προαύλιο, δουλέψαμε στα ίδια μουσικά σύνολα με πολλά
από τα παιδιά. Ωστόσο, ένας συγκεκριμένος καθηγητής μας χαρακτήρισε
«αλήτες», «πρόβατα» και ότι κάναμε κακό στο σχολείο γιατί μιλούσαμε για
πολιτική, ενώ είμαστε μικροί.
Κύριε καθηγητή, ξέρουμε ότι έχετε εντολές να κάθονται
«φρόνιμοι» οι μαθητές, να βαφτίζεται «αλητεία» ο αγώνας για όσα έχουμε
ανάγκη. Ξέρουμε κι έχουμε ξανακούσει όσα είπατε από υπουργούς,
κυβερνήσεις, διάφορα παπαγαλάκια του συστήματος.
Όμως εμείς οι μαθητές ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είναι αυτοί που κάνουν κακό στο σχολείο!
Τα εμπόδια που συναντάμε στη ζωή μας, το άγχος, το
τρέξιμο, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου είναι αποτέλεσμα της πολιτικής όλων
των κυβερνήσεων.
Αλήθεια, η πολιτική με την οποία «δεν έχουμε
δικαίωμα» να ασχολούμαστε, περιμένει να ενηλικιωθούμε για να μας αφήσει
χωρίς θέρμανση, χωρίς βιβλία και καθηγητές;
Περίμενε να ενηλικιωθούμε για να απολύσει τους γονείς μας;
Περίμενε να ενηλικιωθούμε για να μας κόψουν το ρεύμα στο σπίτι;
Περίμενε να ενηλικιωθούμε για να βλέπουμε εικόνες
φρίκης με παιδιά της ηλικίας μας και μικρότερα που πνίγονται στην
γειτονιά μας;
Από την άλλη, είμαστε αρκετά μεγάλοι για αυτά που τους συμφέρει…
Η σημερινή κυβέρνηση, θεωρεί αρκετά ώριμους τους
μαθητές των ΓΕΛ από τη δευτέρα λυκείου να πάρουν μια πολύ σημαντική
απόφαση για τη ζωή τους και να επιλέξουν σε ποια σχολή θέλουν να
περάσουν.
Θεωρεί αρκετά ώριμους τους μαθητές των ΕΠΑΛ και από
τα 16 θέλει να τους βάλει να δουλεύουν τσάμπα για τους επιχειρηματίες
στο όνομα της «μαθητείας».
Μερικές από τις πράξεις «αλητείας»…
Εμείς οι μαθητές τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να κάνουμε τα δικά μας όνειρα πραγματικότητα.
Για να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο των γονιών μας, που είναι να μας δουν να ζούμε καλύτερα απ’ ό, τι έζησαν αυτοί.
Σε αυτόν τον αγώνα βρίσκουμε πολλά εμπόδια, αλλά
βρίσκουμε και θάρρος ο ένας από τον άλλο, συζητάμε, ανταλλάσσουμε
σκέψεις και όνειρα, είμαστε ενωμένοι ενάντια σε όλους όσους θέλουν να
συνηθίσουμε στην αδικία που ζούμε, σε όλους όσοι θέλουν να παίρνουμε
μισή γνώση, να ζούμε μισή ζωή…
Στο Μουσικό σχολείο Πειραιά με μεράκι και αγάπη
οργανώσαμε συναυλία αλληλεγγύης για τους συμμαθητές μας πρόσφυγες που
ξεριζώθηκαν από τη χώρα τους…
Στο Μουσικό σχολείο Πειραιά με συνελεύσεις
αποφασίσαμε πολλές φορές ενωμένοι με τα υπόλοιπα μουσικά σχολεία της
Αθήνας να παλέψουμε για υποδομές, καθηγητές, χώρους που θα καλύπτουν τις
ιδιαίτερες ανάγκες που έχουμε για να μάθουμε καλύτερα αυτό που αγαπάμε…
Στο Μουσικό σχολείο Πειραιά συζητούσαμε συχνά γι’
αυτά που μας ενώνουν, τα όνειρα και τις αγωνίες μας για καλύτερο μέλλον,
για καλύτερο σχολείο που δε μας κοιτάει στην τσέπη, αλλά θα μας
μορφώνει, θα μας κάνει πιο ολοκληρωμένους ανθρώπους, θα μας δίνει εφόδια
για να σπουδάσουμε αυτό που θέλουμε, γιατί εμείς αγαπάμε τη γνώση…
Στο Μουσικό σχολείο Πειραιά αποφασίσαμε με συλλογικό
τρόπο μαζί με δεκάδες σχολεία της Αθήνας και του Πειραιά, να δείξουμε τη
δύναμη μας κόντρα σε αυτούς που έχουν κάνει τη χώρα μας συνένοχη σε
πολέμους…
Στο Μουσικό σχολείο Πειραιά νιώθουμε τυχεροί για τους
γονείς και τους καθηγητές μας, που ήταν στο πλάι μας σε όλους τους
αγώνες που δώσαμε, στον αγώνα για μόρφωση, για καλύτερη ζωή, για ζωή με
ψηλά το κεφάλι!
Έχουμε πολλούς αγώνες να κάνουμε ακόμα για τα δικαιώματα μας! Και θα το κάνουμε όσα εμπόδια κι αν βρίσκουμε μπροστά μας!
Σήμερα, εμείς οι απόφοιτοι, άλλοι ως φοιτητές,
σπουδαστές και άλλοι ως εργαζόμενοι συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για όλα
αυτά που το σύστημα μας στερεί κι έχουμε ανάγκη. Ξέρουμε ότι στη μάχη
που δίνουμε για σπουδές, δουλειά και ζωή με δικαιώματα, μαζί είμαστε πιο
δυνατοί!
Οι εργαζόμενοι γονείς μας, οι καθηγητές, οι φοιτητές
κι οι μαθητές ενωμένοι έχουμε τη δύναμη βάζοντας στο στόχαστρο τους
πραγματικούς υπαίτιους να κερδίσουμε έναν κόσμο όμορφο, δίκαιο. Γι’
αυτό, ούτε εσείς ούτε κανείς δε μπορεί να μας απαγορεύσει να συνεχίσουμε
σε κάθε κάλεσμα των παλιών μας συμμαθητών να είμαστε παρόντες!
Μαζί με τους μαθητές, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε
για ένα σχολείο που θα μας μορφώνει χωρίς διακρίσεις, χωρίς εμπόδια. Που
θα δίνει ολόπλευρη γνώση και όχι σκόρπιες γνώσεις με το σταγονόμετρο.
Για ένα σχολείο στο οποίο θα είμαστε δημιουργικοί και όχι αριθμοί
ονομάτων για τα απουσιολόγια, που δε θα μας κοιτάει στην τσέπη, για
παιδεία που δεν θα είναι εμπόρευμα.
«Αλητεία» κύριε καθηγητή, εμείς θεωρούμε να βλέπει
κάποιος τον κόσμο της αδικίας και να κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια,
οπότε το χαρακτηρισμό σας τον επιστρέφουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου