ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΜΠΑΛΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΑΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ ΜΕ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

ΕΙΔΙΚΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΟΡΑΚΙΑΝΑΣ

Τι ειρωνεία!...

 

Με αφορμή την επίσκεψή μας στο «ειδικό» αυτό σχολείο του νησιού μας και ως ελάχιστη συμβολή στην ανάδειξη αυτού του προβλήματος, μέχρι την οριστική λύση του, επιτρέψτε μου, αγαπητοί αναγνώστες, να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μαζί σας.

Διαβάζοντας κανείς  την εξειδικευμένη ονομασία αυτού του σχολείου φαντάζεται και ίσως και να νοιώθει κιόλας μιαν ανθρώπινη ικανοποίηση  ότι αφορά  σε ένα σύγχρονο σχολείο που διαθέτει όλες εκείνες τις προδιαγραφές σε κτιριακές υποδομές και σε εξοπλισμό, ώστε να γίνουν τα αναγκαία εργαλεία στα χέρια των εξειδικευμένων εκπαιδευτικών. Εργαλεία ώστε οι εκπαιδευτικοί αξιοποιώντας τα να φέρουν στο φως όλες εκείνες τις κρυμμένες δυνατότητες που έχουν αυτά τα παιδιά, τα παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Εργαλεία, θα έλεγα ακόμη, με τα οποία οι εκπαιδευτικοί του σχολείου θα μπορέσουν να ελαχιστοποιήσουν, να αμβλύνουν και όσο αυτό είναι δυνατόν να ακυρώσουν την εκδήλωση των δυσκολιών που έχουν τα παιδιά. Να τα εντάξουν στη χαρά, στη ζωή, στην εξοικείωση με τη δημιουργία, που είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους, όπως όλων των υπόλοιπων παιδιών. Εργαλεία, τέλος, που θα τους δώσουν τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν την επιστημονική τους γνώση στο ανώτερο δυνατό επίπεδο.

Κι όμως... Αν κάνεις τον κόπο να πας και μπεις στο σχολείο θα φύγεις από τη φαντασία και θ' απομείνει μονάχα ο «ρεαλισμός» της εποχής, της κοινωνίας μας. Αδυνατώ να μην το χαρακτηρίσω αυτό που ένιωσα ότι πρόκειται: αποθήκη ψυχών.

Επιτρέψτε μου λοιπόν να σας δώσω μόνο μια μικρή περιγραφή του σχολείου-αποθήκης. Πρόκειται, δυστυχώς, για παλιό, ακατάλληλο και πραγματικά επικίνδυνο κτίριο, του οποίου η είσοδος δεν έχει καν ράμπα για αναπηρικά καροτσάκια, παρά μόνο σκάλες, πολλές μάλιστα! Δεν προσφέρει την παραμικρή ασφάλεια στα παιδιά. Για να καταλάβετε πόσο, τα καλώδια ηλεκτρισμού είναι εξωτερικά και διάφορα αντικείμενα είναι στοιβαγμένα παντού, ενώ το μικρό προαύλιο είναι από υλικό που γλιστρά. Οι αίθουσές του είναι πολύ μικρές και δύο διάδρομοι γυμναστικής και ένα ποδήλατο, που υπάρχουν, εναποτίθενται σε γωνία διαδρόμου...

Δεν επιθυμώ να περιγράψω περισσότερο την κατάσταση της σχολικής μονάδας. Δεν είναι ο σκοπός μου να προκαλέσω το συναίσθημα της λύπης. Δεν τους αξίζει, δεν είναι αυτό που χρειάζονται.

Το γεγονός είναι ότι η έλλειψη χώρων διδασκαλίας, αθλητισμού, δημιουργικής απασχόλησης καθιστούν το έργο των εκπαιδευτικών ανέφικτο. Τα οφέλη που θα έπρεπε να παρέχονται στους μαθητές του σχολείου υπάρχουν μόνο και μόνο χάρη στην αυτοθυσία, την υπευθυνότητα στον ύψιστο βαθμό και την αυταπάρνηση των εκπαιδευτικών του σχολείου.

Τελευταίο κρούσμα στην πολύχρονη ταλαιπωρία των μαθητών και καθηγητών, η αδυναμία της ηλεκτρικής εγκατάστασης του σχολείου να αξιοποιήσει αποτελεσματικά τα πεπαλαιωμένα κλιματιστικά του, με αποτέλεσμα να παραμένουν χωρίς θέρμανση, όταν είναι γνωστό ότι αυτό έχει ιδιαίτερες επιπτώσεις στη συμπεριφορά των συγκεκριμένων παιδιών. Θα συμφωνείτε φαντάζομαι κι εσείς: είναι εξοργιστικό! Ακόμα κι αυτό το απλό τεχνικό πρόβλημα της θέρμανσης συνθλίβεται, γίνεται «μπαλάκι» στον κυκεώνα των περίφημων αρμοδιοτήτων, της λεγόμενης γραφειοκρατίας και του κόστους, τη στιγμή που ρέουν εκατομμύρια επιχορηγήσεων σε πλούσιες τσέπες.  Όσο κι αν ηχεί αδιανόητο, ουδείς από τους αρμόδιους μέχρι σήμερα μπόρεσε να τα υπερβεί, να συγκρουστεί με όσους έπρεπε, να τα ξεπεράσει οπωσδήποτε και να λύσει τουλάχιστον άμεσα το επείγον θέμα της θέρμανσης.

Η λύση αυτού του προβλήματος δεν χώρεσε στον πακτωλό των χρημάτων που έχουν ξοδευτεί για τουριστικές προβολές, για ταξίδια και ημερίδες. Δεν χώρεσε ούτε στα επισκεπτήρια εδώ κι εκεί που κάνουν οι μνηστήρες της καρέκλας Δήμων – Περιφέρειας γιατί δεν έχει τόσο φως και λάμψη!

Η ανάδειξη και προτεραιότητα αυτού του προβλήματος ακόμα και αν χώρεσε, πράγμα για το οποίο πολύ αμφιβάλλω, σε διάφορους τσακωμούς παραγόντων της πλειοψηφίας και της αντιπολίτευσης στην Τοπική Διοίκηση, εξαντλήθηκε τελικά σε επικοινωνιακή έκφραση λύπης και μεταφορά ευθυνών.

Ας μην σπεύσουν να κρυφτούν πίσω από εκφράσεις συμπάθειας και ανακοινώσεις που στηλιτεύουν  την κατάσταση, δείχνοντας και πάλι έναν άλλον ένοχο εκτός από τον εαυτό τους.

            Ας μην σπεύσουν οι υποψήφιοι Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες να πουν ότι θα λύσουν το πρόβλημα, αφού πάρουν την πολυπόθητη καρέκλα. Ας μην σπεύσουν νυν, πρώην και υποψήφιοι βουλευτές να κάνουν και αυτό το πρόβλημα «μπαλάκι». Δεν θέλω να αμφισβητήσω την ευαισθησία κανενός. Πώς να το κάνουμε όμως, εδώ υπάρχουν ένοχοι και συνένοχοι και έχουν ονοματεπώνυμο.

Ένοχη η πολιτική που περικόπτει ακόμη και στοιχειώδεις κοινωνικές δαπάνες, υποχρηματοδοτεί την Παιδεία, μειώνει τις προσλήψεις του αναγκαίου εκπαιδευτικού προσωπικού, συρρικνώνει τους πόρους στην Τοπική Διοίκηση.

Ένοχοι είναι αυτοί που την ψήφισαν σε τρία μνημόνια: ΝΔ-ΠΑΣΟΚ(ΚΙΝΑΛ) πρώτα και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μαζί με αυτούς μετά. Ένοχες είναι οι δημοτικές και περιφερειακές Αρχές που ενώ έχουν την πλειοψηφία επιλέγουν να υποκλιθούν σε αυτήν την πολιτική και δεν έχουν τα κότσια, το σθένος να προτάξουν καν το δίκιο αυτών των παιδιών.

Συνένοχους θεωρώ κι όσους στην Τοπική Διοίκηση περιμένουν να καθίσουν στην καρέκλα ως καλύτεροι διαχειριστές, για να δεήσουν ν' ασχοληθούν μετά με τη λύση του προβλήματος.

Συνένοχοι κι όσοι προσπαθούν να κρύψουν την πραγματική αιτία που γεννά αυτά τα προβλήματα κάτω από τον μανδύα της ουδέτερης και άχρωμης φορεσιάς των προβλημάτων.

Αγωνιστής δεν γίνεσαι όταν αναμασάς τους αγώνες των άλλων, αλλά όταν πορεύεσαι και συμπορεύεσαι  μαζί τους, όταν συμβάλλεις στην οργάνωσή τους και δεν τους καπηλεύεσαι. Αγωνιστής είσαι πριν, είσαι και μετά, ακόμα και χωρίς καρέκλα.

Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι οι δυνάμεις που προωθούν την ιδιωτικοποίηση και την ανταποδοτικότητα των πάντων δεν μπορούν να ιεραρχήσουν ούτε τέτοιες ζωτικές, θεμελιακές ανάγκες.  

 

Η λύση αυτού του προβλήματος είναι, προφανώς, υπόθεση του κινήματος των εκπαιδευτικών, των γονέων και των μαθητών. Είναι όλων μας όμως! Σε αυτόν το δρόμο δώσαμε και θα δίνουμε το «παρών» κι εμείς. Ακόμα και στη συνολικά απαράδεκτη κατάσταση της σχολικής στέγης στην Κέρκυρα υπάρχουν -έλεος!- κάποια σχολεία που πρέπει επιτέλους να προηγηθούν.

Τις ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει ήδη αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της θέρμανσης, ελπίζουμε όχι προσωρινά. Το πρόβλημα όμως της μεταστέγασης του σχολείου παραμένει κύριο, κυρίαρχο και τραγικά αναγκαίο να λυθεί ΧΤΕΣ!