‘’Δε διεκδικούμε ποσόστωση στη ζωή και στα δικαιώματα. Διεκδικούμε ό,τι μας ανήκει.’’

Σε αυτό κατέληξε με την ομιλία της, η υποψήφια περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων με τη «ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» Μπαλού Αλεξάνδρα, στο συνέδριο αιρετών γυναικών της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας, στο οποίο συμμετείχε ως ομιλήτρια, στις 25/2/19 με θέμα ‘’Αυτοδιοικητικές εκλογές - Ευρωεκλογές: Οι γυναίκες μπροστά”.

ΟΜΙΛΙΑ

Το σύνθημα “Οι γυναίκες μπροστά” μπορεί να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο μόνο αν υπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες των γυναικών εργατοϋπαλλήλων, των μισθωτών επιστημόνων, των αυτοαπασχολούμενων και των αγροτισσών, των άνεργων και συνταξιούχων γυναικών, των φοιτητριών, των νέων μητέρων, των γυναικών προσφύγων- μεταναστριών.

Αν υπηρετεί δηλαδή την ικανοποίηση των δικαιωμάτων της γυναίκας στην εργασία, στην κοινωνική προστασία της μητρότητας, στη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου.

Από αυτή τη σκοπιά, το ΚΚΕ, οι εκλεγμένοι και εκλεγμένες στην Ευρωβουλή, στη Βουλή, στα Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια με το ψηφοδέλτιο της “Λαϊκής Συσπείρωσης” παλεύουν με συγκεκριμένα αιτήματα, με συγκεκριμένες προτάσεις νόμου για να δοθεί ανάσα ανακούφισης στην εργατική, λαϊκή πλειοψηφία των γυναικών.

Όμως, οι συγκεκριμένες προτάσεις συνήθως απορρίπτονται ως “μη ρεαλιστικές”, ως “μαξιμαλιστικές”, ως “εκτός θέματος”, πολλές φορές μάλιστα χαρακτηρίζονται και ως ‘’μη σύγχρονες’’

Κατά τη γνώμη μας, η ολόπλευρη κοινωνική ανάπτυξη της γυναίκας, η ισοτιμία και η χειραφέτησή της προϋποθέτει την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών στο σύνολό τους. Και μάλιστα σε τέτοιες συνθήκες αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας, επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης, που αντικειμενικά μπορούν να συμβάλουν στην ικανοποίηση των ιδιαίτερων κοινωνικών αναγκών της γυναίκας, με βάση το ρόλο της στην αναπαραγωγική διαδικασία/ στη μητρότητα.

Σήμερα, η επιστημονική, τεχνολογική ανάπτυξη μπορεί να εξασφαλίσει

·        την καθολική και ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στην κοινωνική εργασία με βάση το αντικείμενο ειδίκευσης, ώστε με τη δραστηριότητά μας να συμβάλουμε δημιουργικά στην κοινωνική πρόοδο.

·        Υπάρχει δυνατότητα να δουλεύουμε λιγότερες ώρες με άνοδο του βιοτικού μας επιπέδου, μέσα από αυξήσεις στους μισθούς και βελτίωση των συνθηκών εργασίας, ζωής. Δηλαδή, μπορούν να διασφαλιστούν μέτρα για την προστασία της μητρότητας, του γυναικείου οργανισμού στο χώρο εργασίας, με άδειες μητρότητας για όλες τις εργαζόμενες και με όριο ηλικίας συνταξιοδότησης για τις γυναίκες στα 55 και στα 50 για όσες εργάζονται σε ΒΑΕ, με αξιοπρεπείς συντάξεις.

·        Μπορεί να ικανοποιηθεί η ανάγκη της γυναίκας στην πραγματικά ελεύθερη, δημιουργική αξιοποίηση του μη εργάσιμου χρόνου σε κάθε πεδίο των ενδιαφερόντων της, στη σχέση με το παιδί, την οικογένεια μέσα από την ανάπτυξη ενός ενιαίου δικτύου αποκλειστικά κρατικών και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών για την υγεία, την πρόνοια, για την προσχολική και ειδική αγωγή, τον αθλητισμό και τον πολιτισμό.

Τι εμποδίζει λοιπόν να λυθούν αυτά τα προβλήματα? Πως μπορεί να αυξηθεί η συμμετοχή των γυναικών στην οποία όλες αναφέρεστε, αν δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος για αυτό?

Εμπόδιο στη δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς ζωής αποτελεί ο ματωμένος δρόμος ανάπτυξης, με κριτήριο το κέρδος των επιχειρηματικών κολοσσών και όχι με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας. Αυτός ο δρόμος πλέον οδηγεί σε παρασιτικά κοινωνικά φαινόμενα, όπως η αύξηση των ποσοστών βίας απέναντι στις γυναίκες και στα παιδιά μέσα στην οικογένεια.

Αναφερθήκατε στις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ, τους νόμους που υποτίθεται προωθούνται  από τη σημερινή κυβέρνηση ,για τη δυνατότητα συμμετοχής της γυναίκας. Μιλήσατε για ‘’αόρατα προβλήματα’’ . Για μας όμως είναι πολύ ορατά ,ας αποκαλύψουμε  μερικά για να φανούν και τα εμπόδια.

1. Εργαλεία της  ΕΕ περί “εναρμόνισης οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής” κατακερματίζουν τη ζωή της γυναίκας, φέρνοντας σε αντιπαράθεση το δικαίωμά της στην εργασία με την κοινωνική ανάγκη προστασίας της μητρότητας, της οικογένειας. Προκλητικά παρουσιάζουν ως ζήτημα ατομικής ευθύνης και ικανότητας της γυναίκας την “επιλογή” ανάμεσα στην “επαγγελματική ανέλιξη” και στη δημιουργία οικογένειας.

2. Όλοι μαζί “βαφτίζουν” ως “ίσες ευκαιρίες” για άνδρες και γυναίκες την εργασιακή ζούγκλα, τη ζωή λάστιχο των εργαζόμενων γυναικών, την επίθεση στο δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, με σταθερό ωράριο εργασίας.

3. “Ίσες ευκαιρίες” στην πολιτική της ΕΕ, που υλοποιεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι προηγούμενες, και εξειδικεύουν οι Περιφέρειες και οι Δήμοι που εναρμονίζονται με την ΕΕ, σημαίνει:

·        Ευέλικτη εργασία, δηλαδή, μερική απασχόληση, δουλειά από το σπίτι, δουλειά με το μπλοκάκι, “ευέλικτα” δικαιώματα, σπαστά και ακανόνιστα ωράρια, δουλειά τις Κυριακές. Σε επίπεδο ΕΕ  το 31,5% των εργαζόμενων γυναικών να είναι με μερική απασχόληση

·        Περιπλάνηση από την ανεργία στα προγράμματα ολιγόμηνης, κακοπληρωμένης εργασίας.

·        Δουλειά χωρίς μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού, με κίνδυνο εργατικών ατυχημάτων, όπως συμβαίνει στην καθαριότητα των Δήμων που οι γυναίκες δουλεύουν πίσω από τα απορριμματοφόρα στις πιο άθλιες συνθήκες.

·        Περιπλάνηση από πόλη σε πόλη, ακόμα και από χώρα σε χώρα. Αυτή την πραγματικότητα βιώνουν χιλιάδες γυναίκες υγειονομικοί, αναπληρώτριες και ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί, άλλες μισθωτές επιστήμονες, χωρίς μέτρα στήριξη της οικογένειας.

·        Πετσοκομμένα δικαιώματα σε άδειες μητρότητας και τα αντίστοιχα επιδόματα για τις εργαζόμενες με συμβάσεις και σε εργολαβίες.

·        Απολύσεις εγκύων και προσλήψεις νέων με υποκατώτατα δικαιώματα. Σημαίνει “ευελιξία” στη δημιουργία οικογένειας που φτάνει μέχρι τον εκβιασμό της εργοδοσίας ότι δε θα μείνει η νεοπροσλαμβανόμενη έγκυος ή τα προγράμματα της Apple και Google για να βάλουν οι εργαζόμενες στο “ψυγείο”- στην κρυοσυντήρηση τη χαρά της μητρότητας. 

Για το κράτος και τους επιχειρηματικούς κολοσσούς, η μητρότητα αποτελεί “κόστος”.

Όταν η πολιτική της ΕΕ, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ χτες κλείνει την κάνουλα της κρατικής χρηματοδότησης για δημόσιες κοινωνικές υποδομές στήριξης της οικογένειας, προστασίας της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος για ποια συμμετοχή, για ποια γυναίκα στα αλήθεια ενδιαφέρονται;

Όταν από την άλλη αυξάνονται τα προνόμια και φοροαπαλλαγές σε βιομηχάνους, σε εφοπλιστές, σε τραπεζίτες και σε επιχειρηματικούς ομίλους στο Εμπόριο, στον Τουρισμό, στην Υγεία, όταν δίνεται το 2% του ΑΕΠ στο ΝΑΤΟ για ποια συμμετοχή, για ποια γυναίκα ενδιαφέρονται;

Οι κατευθύνσεις της ΕΕ αφορούν στην ανάπτυξη “οικονομικά προσιτές και προσβάσιμες” υπηρεσίες φροντίδας της οικογένειας. Δηλαδή, υπηρεσίες που θα λειτουργούν ανταποδοτικά.

Τα προγράμματα που προωθούνται από την κεντρική, περιφερειακή και τοπική διοίκηση, κυρίως μέσω του ΕΣΠΑ π.χ για τη δωρεάν “φιλοξενία” παιδιών στους δημόσιους ή ιδιωτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς δεν αντιμετωπίζουν ούτε το πρόβλημα συμμετοχής ή αποκλεισμού των παιδιών από τις δομές, ούτε τα προβλήματα στους όρους και τις προϋποθέσεις για τη διαπαιδαγώγησή τους, ούτε καταργούν τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Eurostat για την Ελλάδα, ποσοστό μικρότερο του 10% των παιδιών έως 3 ετών και μικρότερο του 60% των παιδιών 3 έως 6 ετών πηγαίνουν σε δομές παιδικής φροντίδας.

Οι Περιφέρειες και οι Δήμοι με τον αναβαθμισμένο ρόλο τους ‘’των μικρών πρωθυπουργών που είναι κοντά στον πολίτη’’ ουσιαστικά προωθούν τη λογική της εξάρτησης των δικαιωμάτων μας από τα προγράμματα.

Ως “καλά παιδιά” της ΕΕ και της κυβέρνησης, μέσα από εργολαβίες με επιχειρηματίες, με ΜΚΟ και με Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις, υποκαθιστώντας την κρατική ευθύνη και υποχρέωση για ανάπτυξη και αναβάθμιση ενός κρατικού και δωρεάν δικτύου κοινωνικών υπηρεσιών. Ακόμα και η πρόληψη, η προστασία των κακοποιημένων γυναικών και παιδιών επαφίεται σε προγράμματα της ΕΕ με ημερομηνία λήξης και ανακυκλώσιμους εργαζόμενους.

Βαφτίζουν σύγχρονο και νέο να γίνεται ατομική υπόθεση ό,τι θα έπρεπε να είναι κοινωνικό δικαίωμα. Για μας αυτό είναι παλιό και βαθειά οπισθοδρομικό.

Δε θα συμφωνήσουμε με τοποθετήσεις που λένε ‘’γυναίκες ψηφίστε γυναίκες’’ ή ότι τα ‘’γυναικεία προβλήματα δεν έχουν χρώμα και κόμμα’’. Δε θα σας θυμίσουμε τη Μέρκελ ή τη Θάτσερ, όμως με απόλυτη ειλικρίνεια και στα ίσια και σταράτα, σας λέμε ότι  όταν γυναίκες εκλεγμένες ή υποψήφιες, με το ένα χέρι ψηφίζουν το τσάκισμα κάθε εργασιακού, ασφαλιστικού, κοινωνικού δικαιώματος της γυναίκας και με το άλλο χέρι υποστηρίζουν  την άνοδο της συμμετοχή των γυναικών στα ψηφοδέλτια, στα όργανα των κρατικών θεσμών τότε το σύνθημα “Γυναίκες μπροστά” είναι το λιγότερο υποκριτικό .

Κατά τη γνώμη μας οι δυσκολίες στη ζωή και στη συμμετοχή της γυναίκας της λαϊκής οικογένειας ,δεν οφείλεται στο βαθμό εκπροσώπησης των γυναικών στο Ευρωκοινοβούλιο, στα υπουργικά συμβούλια, στα όργανα των αστικών κομμάτων. Έχει αφετηρία τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετούν αυτά τα όργανα.

Με ποιον είναι, για ποιον δουλεύουν, ποιον υπηρετούν.

Αναφέρθηκαν εδώ, ως θετικά μέτρα για τη γυναίκα, από την  κυβέρνηση και την ΕΕ το ‘’Βαρόμετρο’’, το ‘’παρατηρητήριο’’  η ‘’Ευρωπαϊκή Χάρτα”, η αύξηση της ποσόστωσης στα ψηφοδέλτια και άλλα τινά.

Για μας βαρόμετρο είναι το πόσες περισσότερες γυναίκες παίρνουν τη θέση τους μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Πόσες περισσότερες θα βαδίσουν στο δρόμο του αγώνα για μια αξιοπρεπή ζωή με βάση τις δυνατότητες του 21 αιώνα. Πόσο πιο ισχυρή θα βγει η Λαϊκή Συσπείρωση στην Τοπική Διοίκηση, πόσο πιο ισχυρό θα βγει το ΚΚΕ στις πολιτικές εκλογές.

Η 8 Μάρτη που αγωνιστικά θα τιμήσουμε σε λίγες μέρες, έρχεται τραγικά να θυμίσει ότι μετά από τόσα χρόνια ‘’ελεύθερης οικονομίας’’ η ‘’ξύλινα’’ καπιταλισμού, συνεχίζουμε να παλεύουμε  για τα ίδια προβλήματα, με τα ίδια αιτήματα. Έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η ισοτιμία και η χειραφέτηση των γυναικών γίνεται πράξη σε ένα σύστημα χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Γι’ αυτό:

Δε διεκδικούμε ποσόστωση στη ζωή και στα δικαιώματα. Διεκδικούμε ό,τι μας ανήκει