Γράφει ο Στέλιος Κανάκης //
Η εκκλησία είναι ο πιο διαχρονικός, σκοταδιστικός και εγκληματικός οργανισμός που γνώρισε η ανθρωπότητα. Είναι η ιδεολογία του δουλοκτητισμού και ως τέτοια εμφανίστηκε, οργανώθηκε, ισχυροποιήθηκε και υπάρχει. Έκτοτε, στηρίζει κάθε τάξη που παρουσιάζεται στο προσκήνιο της εξέλιξης του συνεχούς του εκμεταλλευτικού συστήματος. Εξαπατά, τρομοκρατεί, ποδηγετεί, εκμαυλίζει τους λαούς, αμβλύνει την κριτική σκέψη.
Η εκκλησία είναι θανάσιμος εχθρός των καταπιεζόμενων μαζών και μόνο ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Οι προοδευτικοί άνθρωποι, οι επαναστάτες έχουν, εκτός της οργάνωσής τους, το αποτελεσματικό όπλο της γνώσης και της επιστήμης στην πάλη τους για την χειραφέτησή τους. Η γνώση και η επιστήμη νοηματοδοτούν, εξοπλίζουν και ανατέμνουν.
Επιστήμη και εκκλησία είναι δύο εντελώς αντίθετες έννοιες και πραγματικότητες. Αυτό το γνώριζε άριστα ακόμη και η αστική τάξη κατά την επαναστατική της περίοδο (Γαλλική Επανάσταση).
Δεν μπορεί (υπό την έννοια του αδύνατου) να είναι κανείς “και παπάς και ζευγάς”. Ή το κωμικό, εξευτελιστικό, επικίνδυνο και αλληλοαναιρούμενο (στην καλύτερη περίπτωση) φαινόμενο των ημερών μας, “το πρωί ζευγάς και το βράδυ παπάς”. Που απενοχοποιεί και βάζει στο “σπίτι” τον σκοταδισμό της εκκλησίας, αλλά και κάθε ανορθολογισμού. Που πασχίζει να προβάλει ως ιδεολόγημα ιδιότυπου αμοραλιστικού και αποϊδεολογικοποιημένου διπολισμού, την αίωρη, αίολη και ανοήτως επαμφοτερίζουσα στάση του… χριστιανοπροοδευτικού.
Η εκκλησία και ο ανορθολογισμός γενικότερα, είναι το “ρόπαλο” της αστικής τάξης. Που όταν δεν σκοτώνει, μολύνει, υποσκάπτει, διαβρώνει και αποκοιμίζει συνειδήσεις αφοπλίζοντας τις μάζες. Είναι το ματωμένο δεκανίκι, η ιδεολογία του στυγνού και εκμεταλλευτικού συστήματος. Θα πέσει μαζί του, αλλά αυτό – σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως μέχρι τότε συμμετέχουμε σε δράσεις της παραγνωρίζοντας την ολέθρια επίδρασή της, σφυρίζοντας… αδιάφορα και στην ουσία, ενδυναμώνοντας το ρόλο της. Αντιθέτως, αγωνιζόμαστε να απομονωθεί, όσο γίνεται, από το κοινωνικό γίγνεσθαι, αποκαλύπτουμε τον σκοταδισμό της και αντιμαχόμαστε το ρόλο της που είναι η στήριξη του συστήματος.
kanakis