Σε επικίνδυνα νερά

Ο νέος γύρος του παζαριού για το Κυπριακό, με τα «σκαμπανεβάσματά» του, είναι σε πλήρη εξέλιξη, όπως δείχνουν και οι συνεχείς επαφές της απεσταλμένης του γγ του ΟΗΕ με την ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας και του ψευδοκράτους. Αυτό που αναζητείται με τη λεγόμενη συμφωνία στους «όρους αναφοράς», προκειμένου να προχωρήσει η επόμενη φάση με νέα τραπέζια διαπραγματεύσεων στην Ελβετία (όπως συνέβη το καλοκαίρι του 2017), είναι να κατοχυρωθεί ως βάση για περαιτέρω συζήτηση το διχοτομικό σχέδιο που περιγράφεται στην κοινή ανακοίνωση Αναστασιάδη - Ερογλου του Φλεβάρη του 2014, για «δύο συνιστώντα κράτη», ανεξάρτητα από το ποιο όνομα θα δοθεί στην όποια «λύση», αν θα ονομαστεί δηλαδή «ομοσπονδία», «συνομοσπονδία» ή κάπως αλλιώς.

* * *

«Καταλύτης» γι' αυτόν τον σχεδιασμό είναι αναμφισβήτητα η αξιοποίηση και εκμετάλλευση του ενεργειακών πόρων στην κυπριακή ΑΟΖ και την ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, που έχει τραβήξει σαν μαγνήτης το ενδιαφέρον ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που ανταγωνίζονται για τον έλεγχο της περιοχής, των ενεργειακών αγωγών και των γεωστρατηγικών σφαιρών επιρροής. Εχει μάλιστα σημασία να τονίσουμε ότι σταθερή θέση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ είναι η συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της κυπριακής ΑΟΖ, ακόμα και χωρίς να υπάρξει συμφωνία για το Κυπριακό, προκειμένου να αποκλιμακωθεί η ένταση με την Τουρκία, που δυσκολεύει τη διαπραγμάτευση για το συνολικό της ρόλο στην περιοχή. Αλλά και για να προχωρήσουν τα δικά τους σχέδια αναφορικά με την Ενέργεια, με την Τουρκία να αναλαμβάνει ρόλο στην εκμετάλλευση και τη μεταφορά των υδρογονανθράκων στις αγορές της Ευρώπης και της Ασίας.

* * *

Πάνω σ' αυτό το έδαφος κλιμακώνονται η προκλητικότητα της Τουρκίας και η προσπάθεια να δημιουργήσει τετελεσμένα, που θα αναβαθμίσουν τη θέση της στη διαπραγμάτευση για το Κυπριακό, αλλά και στο παζάρι που διεξάγει με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι αυτές τις μέρες, μέσω διαρροών στον Τύπο, εμφανίζονται προτάσεις της κυβέρνησης Αναστασιάδη για ίδρυση ενός «δεσμευμένου λογαριασμού ειδικού σκοπού», όπου θα «φυλάσσεται» το μερίδιο που αναλογεί στους Τουρκοκύπριους από την εκμετάλλευση των κυπριακών υδρογονανθράκων. Είναι φανερό ότι μια τέτοια πρόταση οδηγεί στη συνεκμετάλλευση, στο πλαίσιο του ευρωατλαντικού σχεδίου, όσο κι αν γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί ως «μέσο πίεσης» στην Τουρκία να εγκαταλείψει την πολιτική των προκλήσεων. Θυμίζουμε επίσης ότι ο προηγούμενος κύκλος της διαπραγμάτευσης στην Ελβετία άφησε πίσω του ως «ένα το κρατούμενο» την ενεργότερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο μελλοντικό σύστημα ασφαλείας του νησιού, προκαλώντας την αντίδραση της Ρωσίας.

* * *

Η λογική της συνεκμετάλλευσης καλλιεργείται και στην Ελλάδα, όχι μόνο σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, αλλά και το Αιγαίο, είτε με το επιχείρημα ότι η ένταση με την Τουρκία «υπονομεύει την ανάπτυξη» είτε με το ότι θα δοθεί «διέξοδος» για τα μονοπώλια της Ενέργειας, προκειμένου να επεκτείνουν τις κερδοφόρες μπίζνες σε περιοχές του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσόγειου που έχει «γκριζάρει» η Τουρκία. Πρωτεργάτες είναι και εδώ οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, που θεωρούν ενιαίο «επιχειρησιακό χώρο» το Αιγαίο και ταυτόχρονα αξιοποιούν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο παζάρι με την Τουρκία, με στόχο να την κρατήσουν στο δυτικό στρατόπεδο και να αποτρέψουν την παραπέρα σύσφιξη των σχέσεων με τη Ρωσία.

* * *

Ολα αυτά τα δεδομένα, οι προτάσεις που βρίσκονται στο τραπέζι, το υπόβαθρο των προτεινόμενων λύσεων και κυρίως οι σκληροί ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί με τους οποίους «δένονται» Ελλάδα και Κύπρος, όχι μόνο δεν οδηγούν σε «ήρεμα νερά ειρήνης και συνεργασίας», όπως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ισχυρίζονται οι κυβερνήσεις τους, αλλά αποτελούν αιτία για νέα όξυνση των αντιθέσεων, πρωτίστως με τη Ρωσία, βάζοντας σε μεγάλους κινδύνους τους λαούς της περιοχής. Λύση του Κυπριακού προς όφελος του λαού της, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Λατίνων και Μαρωνιτών, δεν μπορεί να υπάρξει έξω από τον αγώνα για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, με μία και μόνη κυριαρχία, μια ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες. Συνολικά για τους λαούς της περιοχής διέξοδο μπορεί να δώσει μόνο το δυνάμωμα της πάλης ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, ενάντια στο ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης και την εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, μέχρι την ανατροπή του.