Με σημαντικό εφόδιο
την απεργία στις 24 Σεπτέμβρη, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και
Συνδικάτα συνεχίζουν με νέα απεργιακή κινητοποίηση στις 2 Οκτώβρη,
ενάντια στο «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο. Αιχμή της πάλης είναι οι διατάξεις
που βάζουν εμπόδια στη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση, νέα
προσκόμματα στην απεργία και προβλέπουν εξαιρέσεις από τις κλαδικές
συμβάσεις, που τις μετατρέπουν σε «πουκάμισο αδειανό» για τους
εργαζόμενους, αν και όποιες υπογραφούν. Στην πραγματικότητα, στο όνομα
της ανάπτυξης και πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ, η
κυβέρνηση ετοιμάζεται να νομοθετήσει ένα ακόμα πακέτο από «δώρα» για το
κεφάλαιο, προσφέροντας ακόμα φτηνότερους εργαζόμενους για τα κέρδη του,
στοχοποιώντας τα συνδικάτα και την απεργία, για να μπορούν ευκολότερα
κράτος και εργοδοσία να ποδηγετούν τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και να
κλιμακώνουν την αντεργατική επίθεση, με τις πλάτες ξεπουλημένων
συνδικαλιστικών ηγεσιών.
* * *
Η συμμετοχή των εργαζομένων
του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα στην απεργία και στις απεργιακές
συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε σχεδόν 60 πόλεις έδωσε μαχητική απάντηση στο
σχεδιασμό κυβέρνησης και εργοδοσίας, τσαλάκωσε την προσπάθεια να
«περάσει» το νομοσχέδιο χωρίς αντιδράσεις, πολύ περισσότερο να
αποδεχτούν οι εργαζόμενοι τα άθλια επιχειρήματα με τα οποία η κυβέρνηση
επιχείρησε να «νομιμοποιήσει» τις αντιδραστικές αλλαγές. Το ίδιο το
γεγονός της απεργίας, παρά και ενάντια στο «μαύρο μέτωπο» εργοδοσίας -
κυβέρνησης - στενής ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ, που λύσσαξαν για να την
αποτρέψουν και στη συνέχεια να την υπονομεύσουν, επιβεβαιώνει ότι
υπάρχουν οι δυνατότητες και προϋποθέσεις το επόμενο διάστημα να γίνουν
μεγαλύτερα βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων, στην αναζωογόνηση των
σωματείων, στη μαχητικοποίηση των κινητοποιήσεων, στην απομόνωση της
γραμμής του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, στην ανασύνταξη
του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
* * *
Η συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων
στην απεργία και στις διαδηλώσεις, ειδικά σε κλάδους και χώρους
δουλειάς όπου επιστρατεύτηκαν «θεοί και δαίμονες» για να σπάσει η
κινητοποίηση, όπως στους ναυτεργάτες, έδειξε την αντοχή και τη δύναμη
του οργανωμένου ταξικού αγώνα, κόντρα στις πιέσεις της εργοδοσίας, στους
εκφοβισμούς και στην τρομοκρατία, που πήρε και τη μορφή απαγορεύσεων με
αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Σημαντικό εφόδιο για τη συνέχεια είναι και
το «ξέβρασμα» της συνδικαλιστικής μαφίας της ΓΣΕΕ, που ξετύλιξε χωρίς
επιτυχία ένα μεγάλο σχέδιο ανοιχτής απεργοσπασίας, με άθλια επίθεση στο
ΠΑΜΕ και βρώμικο αντικομμουνισμό. Το ίδιο συνεχίζει να κάνει και τώρα,
μπροστά στην απεργία στις 2 Οκτώβρη, επιβεβαιώνοντας ξανά και ξανά ότι
οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεμπερδεύουν μαζί της. Είναι χαρακτηριστικό ότι
οι ηγεσίες ορισμένων Εργατικών Κέντρων δεν εμφανίζονται ούτε στις
συσκέψεις που οι ίδιες καλούν, υποτίθεται για να οργανώσουν τη νέα
απεργία, ενώ στις ανακοινώσεις τους δεν τολμούν να αναφέρουν ούτε τους
λόγους για τους οποίους καλούν στην απεργία, καλλιεργώντας κλίμα ανοχής
στην αντιλαϊκή πολιτική και στα αντεργατικά μέτρα.
* * *
Λίγες μέρες πριν από τη νέα απεργιακή αναμέτρηση,
κάθε λεπτό, κάθε ώρα είναι πολύτιμη στην οργάνωση της μάχης. Δεν είναι
άλλη μια «εθιμοτυπική» απεργία, όπως επιχειρούν να την παρουσιάσουν οι
γραφιάδες της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Είναι αγώνας για να μην
περάσει ο ενταφιασμός των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Είναι συνέχιση
της πάλης για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, για δουλειά και ζωή
με δικαιώματα. Είναι αγώνας για να μπορεί και αύριο ο εργάτης, απέναντι
στην πάνοπλη εργοδοσία και το κράτος της, να διαθέτει το δικό του
αποκούμπι και όπλο, τη συλλογική εκπροσώπηση και δράση μέσα από το
συνδικάτο. Για να είναι τα συνδικάτα πραγματικά στα χέρια «των εργατών
και όχι των εργοδοτών». Είναι ταυτόχρονα αγώνας για την οργάνωση της
αντεπίθεσης των εργαζομένων, για να έρθουν στο προσκήνιο οι σύγχρονες
ανάγκες τους, που συνθλίβονται από την ανάπτυξη για τα κέρδη του
κεφαλαίου, την οποία υπηρετούν με την πολιτική τους η κυβέρνηση και όλα
τα άλλα κόμματα.
* * *
Μια τέτοια μάχη πρέπει να είναι η απεργία
στις 2 Οκτώβρη. Γνωρίζοντας τις δυσκολίες και τον αντίπαλο που στέκεται
απέναντι. Σε αυτήν τη μάχη έχουν θέση όλοι οι εργαζόμενοι, όλα τα
συνδικάτα, κάθε τίμιος συνδικαλιστής που σέβεται τον εαυτό του και τιμά
την εμπιστοσύνη, τα πραγματικά συμφέροντα αυτών που τον τίμησαν με την
ψήφο τους. Για να γίνει ακόμα πιο πλατύ, πιο ισχυρό το απεργιακό μέτωπο,
να πάρει απάντηση η αντιλαϊκή πολιτική. Για να μπουν ακόμα πιο βαθιά
θεμέλια στην οργάνωση της αντεπίθεσης, απέναντι στο κεφάλαιο, στην
κυβέρνηση και τα κόμματά του. Απέναντι στο δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί
τα κέρδη των λίγων και έχει ως προϋπόθεση την επίθεση διαρκείας στα
δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου