Κανείς εφησυχασμός!

Η προχτεσινή συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο της Τουρκίας στη Νέα Υόρκη, μόνο για εφησυχασμό και «συγκρατημένη αισιοδοξία» δεν προσφέρεται, όπως προσπαθούν να την παρουσιάσουν η κυβέρνηση και τα επιτελεία της.
Ο λαός μας, άλλωστε, έχει ακούσει πολλές φορές τα περί «επανεκκίνησης» των ελληνοτουρκικών σχέσεων και έχει μεγάλη πείρα για το τι σηματοδοτούν οι υποσχέσεις αυτές. Τα ίδια έλεγε, για παράδειγμα, και η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μετά από κάθε ελληνοτουρκική συνάντηση.
Είναι κοινό μυστικό ότι τα παζάρια ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας γίνονται εντός αμερικανοΝΑΤΟικού πλαισίου και ότι ο ανταγωνισμός τους συνυπάρχει με την προσπάθεια επίτευξης συμβιβασμών, που να υπηρετούν τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό και την παραμονή της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η πρόθεση της κυβέρνησης ΝΔ, όπως και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, να παίξει η Ελλάδα ρόλο «διαύλου» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ προς την Τουρκία, δεν είναι προς «το συμφέρον των δύο λαών και της σταθερότητας στην περιοχή», όπως επιχείρησε να το παρουσιάσει ο πρωθυπουργός.
Το ακριβώς αντίθετο σηματοδοτεί, όπως δείχνουν τα σχέδια συνδιαχείρισης σε Αιγαίο και Κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και τα διχοτομικά σχέδια για το Κυπριακό, που οι αμερικανοΝΑΤΟικοί έχουν βάλει «φόρα παρτίδα» στο τραπέζι των συζητήσεων.
Δεν πάει, άλλωστε, καιρός απ' όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με την «υψηλή εποπτεία» των ΗΠΑ, «επανενεργοποιούσε» τον «δίαυλο» των περιβόητων Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, που αποδεικνύονται ξανά «πλατφόρμα» για την προβολή και νομιμοποίηση των απαράδεκτων διεκδικήσεων της τουρκικής αστικής τάξης.
Ούτε, βέβαια, πάει καιρός απ' όταν - επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - η «ιστορική επίσκεψη» του Τούρκου Προέδρου στην Ελλάδα γινόταν βήμα για την αναβάθμιση των απαράδεκτων διεκδικήσεων της τουρκικής αστικής τάξης, ακόμα και αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λοζάνης.
Είναι μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο που η κάθε φορά «επανεκκίνηση» των Ελληνοτουρκικών βρίσκει τον ελληνικό, τον τουρκικό και τους υπόλοιπους λαούς της περιοχής ακόμα πιο βαθιά μπλεγμένους στο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και σχεδιασμών.
Ξεκινάει, δε, από όλο και χειρότερες θέσεις για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, με την Τουρκία να κατοχυρώνει στο ενδιάμεσο τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της σε Αιγαίο και Κύπρο βήμα το βήμα και με «αέρα στα πανιά της» από τη στάση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.
Ολα τα παραπάνω ξεσκεπάζουν και τα παραμύθια των αστικών επιτελείων ότι η μετατροπή της Ελλάδας σε ορμητήριο των ΗΠΑ στην περιοχή, έτσι όπως αυτή θα αποτυπωθεί σε λίγες μέρες μέσα από τον δεύτερο γύρο του «Στρατηγικού Διαλόγου» και την ανανέωση της συμφωνίας για τις βάσεις, «θωρακίζει» τάχα τα κυριαρχικά δικαιώματα απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.
Και εδώ, ο ρόλος της Ελλάδας ως «κράτους ανάσχεσης» για τις ΗΠΑ στην περιοχή αποτελεί στην πραγματικότητα όχι παράγοντα σταθερότητας, αλλά πηγή μεγάλου κινδύνου για τον λαό, είτε στην περίπτωση μιας παραπέρα όξυνσης των σχέσεων και κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης ΗΠΑ - Τουρκίας, με την Ελλάδα στην «αιχμή του δόρατος», είτε στην περίπτωση ενός συμβιβασμού, που με μαθηματική ακρίβεια θα «ακουμπά» τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, αποτελώντας το «θερμοκήπιο» για τους επόμενους γύρους όξυνσης.
Ο λαός μας, όχι μόνο δεν έχει τίποτα να περιμένει από τα παζάρια αυτά, αλλά πρέπει να 'ναι σε επιφυλακή απέναντι στα όσα επικίνδυνα «ψήνονται» πίσω από τις κλειστές πόρτες, δυναμώνοντας την αντιιμπεριαλιστική πάλη, απαιτώντας τώρα να κλείσουν οι βάσεις, αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Να στρέψει αυτόν τον αγώνα ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων, που τον σέρνουν στη δίνη επικίνδυνων εξελίξεων, ενάντια στην ίδια την αστική τάξη, που για τα συμφέροντά της είναι βουτηγμένη μέχρι το λαιμό στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή.