νάτες οι γειτονιές κατηφορίζοντας
(...) βήματα, βήματα, βήματα σαν τις σάλπιγγες της δικαιοσύνης
βήματα σαν τα τύμπανα της ελπίδας
είμαστε πολλοί, είμαστε όλοι
βήματα που βαδίζουν σίγουρα στο μέλλον.
Ο ήλιος είναι το ζήτω του λαού καρφωμένο στο διάστημα
οι τζαμαρίες αντιγράφουν την παρέλαση
ετούτες οι φωνές θα μείνουν τυπωμένες στην πρόσοψη της ιστορίας
Ενας δεν έχει χέρια
του φυτρώνουν φτερά
Ενας πηδάει τη μάντρα
τα λεωφορεία σταμάτησαν μπρος σ' ένα τείχος από ζήτω
τρέχουνε τα καρότσια των ανάπηρων στριμωγμένα απ' τα ζήτω
η ευτυχία λοιπόν δεν είναι παραμύθι.
Περπατάτε!».
(Γιάννης Ρίτσος, «Οι γειτονιές του κόσμου»)
***
12
του Οκτώβρη 1944. Οι Γερμανοί δεν έχουν προλάβει ακόμα να εκκενώσουν
την πόλη κι ο λαός της πρωτεύουσας, από τις συνοικίες, τα εργοστάσια, τα
σχολεία, τα υπουργεία, τα καταστήματα ξεχύνεται στους αθηναϊκούς
δρόμους ζητωκραυγάζοντας για την απελευθέρωσή του.Κύματα κύματα η λαοθάλασσα πλημμυρίζει την πλατεία Συντάγματος, τις οδούς Πανεπιστημίου, Σταδίου, Ακαδημίας, το Ζάππειο, την πλατεία Ομονοίας. Σε λίγες ώρες τα πάντα σημαιοστολίστηκαν με γαλανόλευκες και κόκκινες σημαίες. Τεράστια πανό του ΕΑΜ και του ΚΚΕ υψώθηκαν και τα συνθήματα για μια νέα Ελλάδα, λαοκρατική, περνούν σε όλα τα χείλη.
***
Συγκλονιστικά
τα ρεπορτάζ για τις προηγούμενες μέρες, όπως καταγράφηκαν στην πρώτη
έκδοση του «Ριζοσπάστη» που κυκλοφόρησε το ξημέρωμα της 12ης του Οκτώβρη
χωρίς να έχει ακόμα την είδηση για την Απελευθέρωση. Εχει, όμως, το τι
συνέβαινε ήδη στις γειτονιές. Κι αυτή η καταγραφή έχει ιδιαίτερη αξία
για την ερμηνεία των γεγονότων που ακολούθησαν και που στέρησαν, τελικά,
απ' το λαό τη λευτεριά για την οποία τόσο πολύ είχε ματώσει.
Ο ΕΛΑΣ στον Περισσό
«Στις
5 το απόγευμα της Κυριακής (8 του Οκτώβρη) αφού ξεκαθαρίσανε τους
ταγματαλήτες από το οχυρό της δεξαμενής της Ούλεν, ύστερα από πεντάωρη
σκληρή μάχη, τα ένδοξα παλληκάρια του ΕΛΑΣ μας, νικηφόρα, πάνοπλα με
βαρύ και ελαφρύ οπλισμό, παρέλασαν στην κεντρική λεωφόρο και την Πλατεία
της Εκκλησίας. Μέσα σε ζητωκραυγές του ενθουσιασμένου κόσμου που
μαζεύτηκε απ' όλο τον Περισσό και από τους γύρω συνοικισμούς με
σημαιούλες στο πέτο, για να παρακολουθήση με θαυμασμό και βαθειά
συγκίνηση την παρέλαση. Γυναίκες και κορίτσια φορτωμένα με άνθη
τραγουδώντας τον Εθνικό ύμνο έραναν τις πάνοπλες διμοιρίες του νικηφόρου
Στρατού μας».
Στο Πολύγωνο
«Μοναδικός
ήταν ο ενθουσιασμός του λαού στη μεγάλη συγκέντρωση που έγινε την
Κυριακή το απόγευμα στη Σχολή Ευελπίδων, ύστερ' απ' το διώξιμο των
Προδοτών και την κατάληψή της από τον ΕΛΑΣ. Υψώθηκε η σημαία στη Σχολή
ενώ τα πλήθη χειροκροτούσαν. Ακολούθησε παρέλαση των τμημάτων ΕΛΑΣ, ΕΑΜ,
ΕΠΟΝ και χιλιάδων διαδηλωτών. Στην πλατεία μίλησαν ομιλητές
αντιπρόσωποι του ΕΛΑΣ, ΕΑΜ, Ε.Α., ΕΠΟΝ. Ολα τα σπίτια των γύρω συνοικιών
σημαιοστολίστηκαν».
Στο Περιστέρι
Στο Πανεπιστήμιο
«Τη
Δευτέρα στις 9.30, πάνω από 300 φοιτητές και σπουδαστές μαζεύτηκαν στην
αίθουσα της Φιλοσοφικής Σχολής για να γιορτάσουν μια μεγάλη νίκη τους:
Το άνοιγμα του Πανεπιστημίου μας. Στον τοίχο τα συνθήματα "Ανοιχτά
Σχολειά", "Ζωή, χαρά και μόρφωση" κλείνουν τους αδιάκοπους αγώνες της
φοιτητικής μας νειότης στα 3 χρόνια της σκλαβιάς. Μέσα σε θερμές
εκδηλώσεις, οι πρώτοι ομιλητές ανοίγουν τη Συνέλευση της Κεντρικής
Πανσπουδαστικής Επιτροπής Ανωτάτων Σχολών, βροντοφωνούν τη θέληση όλου
του σπουδαστικού κόσμου να γιορτάσει τη λευτεριά της Αθήνας μέσα στ'
ανοιχτά ιδρύματά του. Απ' το ίδιο βήμα μίλησε ο κ. Χόνδρος, ο κ. Μελάς
και η Συνέλευση έκλεισε με τη θερμή ομιλία του Πρύτανη του Πολυτεχνείου
κ. Κιτσίκη, που τόνισε πως η Ελληνική Νεολαία βρήκε για πρώτη φορά την
ψυχή της και το δρόμο της μέσα στους ηρωικούς της αγώνες».
Ο τηλεβόας
«Το
φώναζε ο τηλεβόας. "Να καθαρίσουμε τις γειτονιές, να ετοιμάσουμε το
στόλισμά τους για τη μεγάλη μέρα της απελευθέρωσης". Χαρούμενο μελίσσι
ευτυχίας ξεχύθηκε αμέσως ο κόσμος στη δουλιά. Απ' την Καισαριανή και τη
Νέα Ελβετία ως τα Λιόσια και το Περιστέρι βγήκαν οι νοικοκυράδες ν'
ασπρίσουν τα σπίτια τους, τ' αητόπουλα ρίχτηκαν να καθαρίσουν τους
δρόμους απ' τις πέτρες, χαρούμενες φωνές και γέλια ακούγονται από
παντού. Ο λαός της Αθήνας ετοιμάζεται να γιορτάσει όπως της αξίζει τη
μέρα της λευτεριάς, να κάνει την πιο λαμπρή υποδοχή στους ελευθερωτές
του, τον αδάμαστο ΕΛΑΣ και τους Συμμάχους».
***
Ο ΕΛΑΣ είχε ήδη έτοιμο σχέδιο κατάληψης του Λεκανοπεδίου της Αττικής. Σχετικά με αυτό το σχέδιο υπάρχει στο Αρχείο του ΚΚΕ η έκθεση του επιτελικού αξιωματικού του ΕΛΑΣ, υπεύθυνου του ΙΙΙ Γραφείου του Γενικού Στρατηγείου, ταγματάρχη Θεόδωρου Μακρίδη (Εκτορας) [Εγγραφο 68490. Εκθεση του Ξ.Ι.Φ./30 (Θ. Μακρίδη) για τη δράση του ΕΛΑΣ την περίοδο 1940-1944 (συνολικά καταλαμβάνει 138 δακτυλογραφημένες σελίδες)].
Το σχέδιο συντάχτηκε αρχικά τον Σεπτέμβρη - Οκτώβρη 1943 και τροποποιήθηκε τον Μάρτη ή τον Απρίλη του 1944 και σε συνέχεια τον Αύγουστο του 1944.
«Απέβλεπεν κατ' αρχήν: 1) Εις την κατάληψιν των μεμονωμένων αστυνομικών τμημάτων και σταθμών χωροφυλακής. 2) Εις τον αποκλεισμόν ή εις την επιτήρησιν των επικέντρων επισωρεύσεως των αντιπάλων δυνάμεων, ως κρινομένης της εξουδετερώσεως ή καταλήψεώς των ακατορθώτου με τας δυνάμεις του Α' Σ.Σ.».
Το σχέδιο δεν εφαρμόστηκε...
Στο μεταξύ, μια σειρά χώροι στο κέντρο της Αθήνας, που άφησαν οι Γερμανοί φεύγοντας, καταλαμβάνονταν από χωροφύλακες και άλλους συνεργάτες των Γερμανών, που συνέρρεαν στην Αθήνα από την ύπαιθρο. Καταλήφθηκαν τα ξενοδοχεία γύρω από την Ομόνοια «Μητρόπολις», «Ερμής», «Πάνθεον» κ.ά. Στο Σύνταγμα Μακρυγιάννη κλείστηκαν οι χωροφύλακες και από την Ομόνοια έως την πλατεία Συντάγματος εγκαταστάθηκαν οι βρετανικές υπηρεσίες, ενώ σε ολόκληρο το συγκεκριμένο χώρο κυκλοφορούσαν οι Μπουραντάδες και οι Χίτες, προκαλώντας τον ΕΑΜικό κόσμο.
Λ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου