Ο
δεύτερος θάνατος εργάτη στη ΛΑΡΚΟ μέσα σε λίγους μήνες αποτελεί ένα
προδιαγεγραμμένο έγκλημα, με τεράστιες τις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων
του κεφαλαίου.
Η κατάσταση που έχει μετατρέψει το εργοστάσιο της Λάρυμνας σε «παγίδα θανάτου» για τους εργαζόμενους δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, ούτε δημιουργήθηκε από το πουθενά. Αλλεπάλληλες είναι όλο το προηγούμενο διάστημα οι καταγγελίες του κλαδικού Συνδικάτου - η τελευταία ανακοίνωση βγήκε μόλις λίγες ώρες πριν από το τραγικό «ατύχημα» - ενώ με σειρά παρεμβάσεών του εντός και εκτός Βουλής το ΚΚΕ αναδεικνύει σταθερά τον ένοχο για το έγκλημα: Την ανάπτυξη με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος και όχι τις λαϊκές ανάγκες.
Αυτό ακριβώς το κριτήριο, σε αντίθεση με το συμφέρον του λαού για εκμετάλλευση και αξιοποίηση ενός τομέα στρατηγικής σημασίας με ταυτόχρονη προστασία των εργαζομένων, έχει οδηγήσει σε μια διαχρονική πολιτική απαξίωσης του εργοστασίου, με στόχο το κλείσιμο ή την ιδιωτικοποίησή του, καθιστώντας «πολυτέλεια» τα μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων.
Ο αντίστοιχος εργασιακός μεσαίωνας που βιώνουν οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους επιβεβαιώνει ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη πηγαίνει χέρι χέρι με το τσάκισμα των δικαιωμάτων, της υγείας και της ίδιας της ζωής των εργαζομένων.
Αποτελούν τεράστια πρόκληση οι δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης της ΝΔ ότι... «θα διερευνηθούν τα αίτια» του δυστυχήματος στη ΛΑΡΚΟ, όπως και οι αντίστοιχες δηλώσεις από τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, με την πρώην υπουργό Εργασίας μάλιστα να «αναρωτιέται» υποκριτικά αν ελήφθησαν υπόψη οι καταγγελίες των εργαζομένων για την κατάσταση στο εργοστάσιο...
Η επικίνδυνη κατάσταση στη ΛΑΡΚΟ, κύριος μέτοχος της οποίας είναι το αστικό κράτος, έχει διαμορφωθεί και επιδεινώνεται διαρκώς με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ. Κανείς τους δεν μπορεί να καμώνεται τον «ανήξερο» για το έγκλημα.
Είναι χαρακτηριστικό το χρονικό που παρουσίασε χτες ο «Ριζοσπάστης», αναδημοσιεύοντας τις αλλεπάλληλες επιστολές του κλαδικού Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας προς το υπουργείο Εργασίας και όλους τους αρμόδιους, με τις καταγγελίες για την κατάσταση του εργοστασίου, την υποστελέχωση, την εντατικοποίηση, τα ελλιπή μέτρα ασφάλειας, την παραβίαση των σχετικών κανονισμών, τη συγχώνευση τμημάτων και τη δουλειά εργαζομένων σε αντικείμενα για τα οποία δεν έχουν εκπαίδευση κ.ά.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι απαντώντας στην Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή για όλα τα παραπάνω, πριν ακριβώς από ένα χρόνο, ο τότε υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Σταθάκης, ισχυρίστηκε λίγο - πολύ ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα γιατί όλα βαίνουν με βάση τις «διεθνείς πρακτικές» και γιατί τέτοιοι «οικονομικοί εξορθολογισμοί» γίνονται «σε οποιαδήποτε εταιρεία»...
Αυτό που γίνεται πραγματικά «σε οποιαδήποτε εταιρεία», είναι ότι το κεφάλαιο - με τις αντίστοιχες πλάτες των κυβερνήσεών του - μπροστά στα κέρδη του δεν λογαριάζει τη ζωή και την υγεία των εργατών.
Αντίστοιχη με την κατάσταση στη ΛΑΡΚΟ είναι η κατάσταση συνολικά στον κλάδο του Μετάλλου - με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τα αλλεπάλληλα εργατικά «ατυχήματα» στη Ναυπηγοεπισκευή - αλλά και σε όλους τους κλάδους. Στα εργοστάσια, στα εργοτάξια, στην καθαριότητα, στους διανομείς, κυριολεκτικά παντού, οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με θανατηφόρα «ατυχήματα», με πλήθος τραυματισμών, με παλιές και νέες επαγγελματικές ασθένειες που δεν καταγράφονται καν. Με την εντατικοποίηση, την «ευελιξία», την έλλειψη μέτρων ασφάλειας, τη διαρκή εργασιακή ανασφάλεια κ.ο.κ., οι ίδιες οι ζωές των εργατών θυσιάζονται στο βωμό των κερδών του κεφαλαίου.
Με την καθοριστική παρέμβαση των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ έδωσαν άμεση αγωνιστική απάντηση με απεργία και Γενική Συνέλευση, συνδικάτα της περιοχής και του κλάδου εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους.
Ο αγώνας αυτός αφορά κάθε εργαζόμενο, κάθε σωματείο! Σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο είναι ανάγκη να ενταθεί η πάλη για όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, για αποφασιστική ενίσχυση του ΣΕΠΕ και ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης, για κατοχύρωση όλων των παραπάνω μέτρων σε κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις για όλους τους εργαζόμενους, κόντρα στο εντεινόμενο χτύπημά τους από την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της.
Η κατάσταση που έχει μετατρέψει το εργοστάσιο της Λάρυμνας σε «παγίδα θανάτου» για τους εργαζόμενους δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, ούτε δημιουργήθηκε από το πουθενά. Αλλεπάλληλες είναι όλο το προηγούμενο διάστημα οι καταγγελίες του κλαδικού Συνδικάτου - η τελευταία ανακοίνωση βγήκε μόλις λίγες ώρες πριν από το τραγικό «ατύχημα» - ενώ με σειρά παρεμβάσεών του εντός και εκτός Βουλής το ΚΚΕ αναδεικνύει σταθερά τον ένοχο για το έγκλημα: Την ανάπτυξη με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος και όχι τις λαϊκές ανάγκες.
Αυτό ακριβώς το κριτήριο, σε αντίθεση με το συμφέρον του λαού για εκμετάλλευση και αξιοποίηση ενός τομέα στρατηγικής σημασίας με ταυτόχρονη προστασία των εργαζομένων, έχει οδηγήσει σε μια διαχρονική πολιτική απαξίωσης του εργοστασίου, με στόχο το κλείσιμο ή την ιδιωτικοποίησή του, καθιστώντας «πολυτέλεια» τα μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων.
Ο αντίστοιχος εργασιακός μεσαίωνας που βιώνουν οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους επιβεβαιώνει ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη πηγαίνει χέρι χέρι με το τσάκισμα των δικαιωμάτων, της υγείας και της ίδιας της ζωής των εργαζομένων.
Αποτελούν τεράστια πρόκληση οι δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης της ΝΔ ότι... «θα διερευνηθούν τα αίτια» του δυστυχήματος στη ΛΑΡΚΟ, όπως και οι αντίστοιχες δηλώσεις από τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, με την πρώην υπουργό Εργασίας μάλιστα να «αναρωτιέται» υποκριτικά αν ελήφθησαν υπόψη οι καταγγελίες των εργαζομένων για την κατάσταση στο εργοστάσιο...
Η επικίνδυνη κατάσταση στη ΛΑΡΚΟ, κύριος μέτοχος της οποίας είναι το αστικό κράτος, έχει διαμορφωθεί και επιδεινώνεται διαρκώς με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ. Κανείς τους δεν μπορεί να καμώνεται τον «ανήξερο» για το έγκλημα.
Είναι χαρακτηριστικό το χρονικό που παρουσίασε χτες ο «Ριζοσπάστης», αναδημοσιεύοντας τις αλλεπάλληλες επιστολές του κλαδικού Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας προς το υπουργείο Εργασίας και όλους τους αρμόδιους, με τις καταγγελίες για την κατάσταση του εργοστασίου, την υποστελέχωση, την εντατικοποίηση, τα ελλιπή μέτρα ασφάλειας, την παραβίαση των σχετικών κανονισμών, τη συγχώνευση τμημάτων και τη δουλειά εργαζομένων σε αντικείμενα για τα οποία δεν έχουν εκπαίδευση κ.ά.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι απαντώντας στην Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή για όλα τα παραπάνω, πριν ακριβώς από ένα χρόνο, ο τότε υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Σταθάκης, ισχυρίστηκε λίγο - πολύ ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα γιατί όλα βαίνουν με βάση τις «διεθνείς πρακτικές» και γιατί τέτοιοι «οικονομικοί εξορθολογισμοί» γίνονται «σε οποιαδήποτε εταιρεία»...
Αυτό που γίνεται πραγματικά «σε οποιαδήποτε εταιρεία», είναι ότι το κεφάλαιο - με τις αντίστοιχες πλάτες των κυβερνήσεών του - μπροστά στα κέρδη του δεν λογαριάζει τη ζωή και την υγεία των εργατών.
Αντίστοιχη με την κατάσταση στη ΛΑΡΚΟ είναι η κατάσταση συνολικά στον κλάδο του Μετάλλου - με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τα αλλεπάλληλα εργατικά «ατυχήματα» στη Ναυπηγοεπισκευή - αλλά και σε όλους τους κλάδους. Στα εργοστάσια, στα εργοτάξια, στην καθαριότητα, στους διανομείς, κυριολεκτικά παντού, οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με θανατηφόρα «ατυχήματα», με πλήθος τραυματισμών, με παλιές και νέες επαγγελματικές ασθένειες που δεν καταγράφονται καν. Με την εντατικοποίηση, την «ευελιξία», την έλλειψη μέτρων ασφάλειας, τη διαρκή εργασιακή ανασφάλεια κ.ο.κ., οι ίδιες οι ζωές των εργατών θυσιάζονται στο βωμό των κερδών του κεφαλαίου.
Με την καθοριστική παρέμβαση των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ έδωσαν άμεση αγωνιστική απάντηση με απεργία και Γενική Συνέλευση, συνδικάτα της περιοχής και του κλάδου εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους.
Ο αγώνας αυτός αφορά κάθε εργαζόμενο, κάθε σωματείο! Σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο είναι ανάγκη να ενταθεί η πάλη για όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, για αποφασιστική ενίσχυση του ΣΕΠΕ και ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης, για κατοχύρωση όλων των παραπάνω μέτρων σε κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις για όλους τους εργαζόμενους, κόντρα στο εντεινόμενο χτύπημά τους από την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου