Το «διαβατήριο»

Ως «διαβατήριο» για ακόμα πιο γερό μπάσιμο της ΔΕΗ ΑΕ στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, σε «σύμπραξη» με άλλους επενδυτές και επιχειρηματικούς ομίλους, εμφανίζουν κυβέρνηση και διοίκηση το νέο «επιχειρησιακό σχέδιο» που παρουσιάστηκε τη Δευτέρα.
Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ, παράλληλα με το ήδη δρομολογημένο σχέδιο της «απολιγνιτοποίησης» που επιταχύνεται σε σχέση με τις αρχικές κυβερνητικές εξαγγελίες, η επιχείρηση βρίσκεται ήδη σε συζητήσεις με πάνω από δέκα επιχειρηματικούς ομίλους για συνεργασία στον τομέα των ΑΠΕ, με στόχο την επόμενη χρονιά να ανέβει στο 25% από το 20% το ποσοστό των επενδύσεων που κατευθύνονται σ' αυτές κι ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια. Αντίστοιχα, στόχος είναι το μερίδιο της επιχείρησης στην αγορά των ΑΠΕ να φτάσει έως το 2024 στο 10% - 20%, από 2% σήμερα.
Μάλιστα, σύμφωνα με σχετικές πληροφορίες, στο «τραπέζι» των διαπραγματεύσεων έχουν ήδη μπει οι υδροηλεκτρικές υποδομές, ενώ «προίκα» για τους κάθε λογής «επενδυτές» αποτελούν και οι τεράστιες εκτάσεις που διαθέτει η ΔΕΗ (π.χ. ορυχεία κ.τ.λ.) για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών και άλλων υποδομών ΑΠΕ.

***

Το «διαβατήριο» προς τα νέα αυτά πεδία κερδοφορίας για τους μετόχους της επιχείρησης, αλλά και συνολικά για τα «πράσινα» αρπακτικά στον κλάδο, έχει πάνω του διάφορες «σφραγίδες», όπως:

• Αυτήν της έκρηξης της ενεργειακής φτώχειας, με νέες μεγάλες αυξήσεις στα ήδη τσουχτερά τιμολόγια, ένταση του κυνηγητού και των εκβιασμών από τη ΔΕΗ και τις εισπρακτικές στα λαϊκά στρώματα (55.000 αποκοπές ρεύματος μόνο το τελευταίο τετράμηνο ανακοίνωσε ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ, στα βήματα των δεκάδων χιλιάδων του προηγούμενου διαστήματος), που πλήρωσαν τα προηγούμενα χρόνια και θα ξαναπληρώσουν (και) τις πανάκριβες ΑΠΕ.
• Αυτήν της παραπέρα ανατροπής των εργασιακών σχέσεων στην επιχείρηση και συνολικά τον κλάδο, με τη γενίκευση και μονιμοποίηση της «ευελιξίας» που ήδη «ζει και βασιλεύει», την κατάργηση της μονιμότητας για τους νεοπροσλαμβανόμενους, τη μετάταξη 4.500 εργαζομένων και χιλιάδες ακόμα «εθελούσιες» απολύσεις, την ανατροπή στους όρους της ΣΣΕ, την ερήμωση ουσιαστικά ολόκληρων περιοχών όπου σήμερα δραστηριοποιείται η ΔΕΗ ΑΕ.
• Των μεγάλων κινδύνων για την ενεργειακή επάρκεια της χώρας, στο πλαίσιο των οξυμένων ανταγωνισμών κι ενώ προτεραιότητα του «απελευθερωμένου» ενεργειακού σχεδιασμού αποτελούν οι εξαγωγές ρεύματος προς την ΕΕ, στη βάση και της «ολοκλήρωσης» της «ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς Ενέργειας».
• Των καταστροφικών συνεπειών για το περιβάλλον, παρά τον «φιλοπεριβαλλοντικό» μανδύα, όπως δείχνει το παράδειγμα των μεγάλων καταστροφών στους ορεινούς όγκους για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών (σύμφωνα με υπολογισμούς, για την αντικατάσταση μιας σύγχρονης λιγνιτικής μονάδας, όπως η «Μελίτη 5», χρειάζεται η εγκατάσταση... 2.000 ανεμογεννητριών!). Αλλά και η απαξίωση γης υψηλής παραγωγικότητας, με αλλαγή χρήσης για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών.
• Τέλος, έχει τη «σφραγίδα» των πολύ μεγάλων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τα μερίδια των ενεργειακών επιχειρηματικών ομίλων, όπως και συνολικά για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στους ενεργειακούς σχεδιασμούς στην περιοχή, που σηματοδοτούν νέους μεγάλους κινδύνους για το λαό μας και συνολικά για τους λαούς της περιοχής.

***

Αυτά είναι τα «θεμέλια» και οι «πυλώνες», πάνω στα οποία θα βασιστεί το «νέο μοντέλο» της «απελευθερωμένης» Ενέργειας, που «τρέχουν» η μία πίσω από την άλλη οι αστικές κυβερνήσεις - πριν ο ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα η ΝΔ - προωθώντας τη στρατηγική της ΕΕ για μια «Νέα Πράσινη Συμφωνία», με στόχο να δοθεί κερδοφόρα επενδυτική διέξοδος σε κεφάλαια που έχουν υπερσυσσωρευτεί και λιμνάζουν, να αντιμετωπίσει η ΕΕ την ενεργειακή υπεροχή των ΗΠΑ και της Ρωσίας στον τομέα των υδρογονανθράκων και να προωθήσει τα εμπορεύματα «πράσινης τεχνολογίας», στα οποία έχει συγκριτικό πλεονέκτημα.
Ενδεικτικές αυτών των στοχεύσεων είναι και οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ την περασμένη βδομάδα, που προανήγγειλαν έναν πακτωλό ενισχύσεων στους επιχειρηματικούς ομίλους για τη «στήριξη» επενδύσεων (1 τρισ. για την επόμενη δεκαετία). Σημειώνουν μάλιστα ότι οι στόχοι της ΕΕ θα δημιουργήσουν «σημαντικές ευκαιρίες, όπως δυνατότητες για οικονομική ανάπτυξη, για νέα επιχειρηματικά μοντέλα και αγορές, για νέες θέσεις εργασίας και τεχνολογική ανάπτυξη», και ότι για το σκοπό αυτόν χρειάζεται στα κράτη - μέλη «να διαμορφωθεί ένα ευνοϊκό πλαίσιο που θα ωφελεί όλα τα κράτη - μέλη και θα περιλαμβάνει κατάλληλα μέσα, κίνητρα, στήριξη και επενδύσεις».

***

Είναι φανερό από το παράδειγμα της Ενέργειας, όσο και από την εμπειρία της ΔΕΗ, ότι το κυνήγι της ανταγωνιστικότητας και του κέρδους, η πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων που το υπηρετεί, εχθρεύονται ανοιχτά τις λαϊκές ανάγκες.
Αυτές μπορεί να τις βάλει στο επίκεντρο μόνο η πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, απέναντι όχι μόνο στις συνέπειες αυτής της πολιτικής, ούτε βέβαια με την υπεράσπιση της σημερινής κατάστασης ή της επιστροφής στο κρατικό μονοπώλιο της ΔΕΗ, αλλά σε σύγκρουση με τη στρατηγική κεφαλαίου - κυβερνήσεων - ΕΕ. Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής βρίσκεται η προοπτική για τους εργαζόμενους, συνολικά το λαό, στον ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, μιας άλλης εξουσίας, της κοινωνικής ιδιοκτησίας των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, που σκοπός της παραγωγής θα είναι η κάλυψη των πραγματικών αναγκών όλων των εργαζομένων, με αξιοποίηση όλων των ενεργειακών πηγών, με αυστηρά μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος και με στόχο τη στήριξη της κεντρικά σχεδιασμένης παραγωγής και την παροχή φτηνού ρεύματος για όλο το λαό.

Τ.