Μπορεί ο Παναγόπουλος χθες να έκανε παραλληλισμούς μεταξύ ΠΑΜΕ και
Χρυσής Αυγής, στην πραγματικότητα ωστόσο οι φασίστες της εγκληματικής
οργάνωσης συμπλέουν στον πυρήνα των επιχειρημάτων τους με εκείνον που
διακινεί η ηγεσία της ΓΣΕΕ, αλλά και, σε διάφορες, παραλλαγές, τα
φερέφωνα του Σύριζα, δηλαδή ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα
“διέλυσε” το 37ο συνέδριο της της συνομοσπονδίας στην Καλαμάτα.
Οι ναζί κλίνουν τη λέξη “τραμπούκος” και τα παράγωγά του σε διάφορες πτώσεις, προσθέτοντας και άλλους χαρακτηρισμούς, όπως “μισθοφόροι” και “ραβδούχοι”. Φυσικά, δεν είχαν τίποτε να πουν για τους μπράβους της ΓΣΕΕ ή της ΟΙΥΕ, ίσως γιατί ανάμεσά τους δεν είναι απίθανο να βρίσκονταν ομοϊδεάτες, αν όχι και μέλη τους.
Οι χρυσαυγίτες βέβαια δεν μπορούσαν παρά να προσθέσουν τη δική τους πινελιά στην εκστρατεία λάσπης, εφευρίσκοντας ένα πραγματικά ευφάνταστο σενάριο. Ότι υπάρχει συμπαιγνία των “αμερικανοκομμουνιστών” (sic) του Σύριζα με το ΚΚΕ, ώστε να προσχωρήσουν οι “παλαιάς κοπής εργατοπατέρες” στο “Προοδευτικό Μέτωπο” του Σύριζα. Ως “απόδειξη” μάλιστα αναφέρουν τη στάση της αστυνομίας – υιοθετώντας κι εδώ πλήρως τις κραυγές Παναγόπουλος πως έμειναν “απροστάτευτοι” – που δεν παρενέβη, παρότι κλήθηκε από τη διοίκηση της ΓΣΕΕ.
Η πρεμούρα των νεοναζί να μη μείνουν πίσω στη συκοφάντηση του ΠΑΜΕ είναι απόλυτα κατανοητή. Το γεγονός ότι μέρος της επιχειρηματολογίας τους εφάπτεται με εκείνη των εργατοπατέρων, είναι επίσης λογικό, αφού συναγωνίζονται τους φασίστες σε διαπιστευτήρια προς την εργοδοσία. Εκείνο που προβληματίζει, ή μάλλον θα έπρεπε να προβληματίζει τους φορείς τέτοιων απόψεων. είναι πως επιχειρήματα των εργατοπατέρων αναμασώνται κι από δυνάμεις που θεωρούν πως ασκούν αριστερή κριτική στην τακτική του ΠΑΜΕ.
Οι ναζί κλίνουν τη λέξη “τραμπούκος” και τα παράγωγά του σε διάφορες πτώσεις, προσθέτοντας και άλλους χαρακτηρισμούς, όπως “μισθοφόροι” και “ραβδούχοι”. Φυσικά, δεν είχαν τίποτε να πουν για τους μπράβους της ΓΣΕΕ ή της ΟΙΥΕ, ίσως γιατί ανάμεσά τους δεν είναι απίθανο να βρίσκονταν ομοϊδεάτες, αν όχι και μέλη τους.
Οι χρυσαυγίτες βέβαια δεν μπορούσαν παρά να προσθέσουν τη δική τους πινελιά στην εκστρατεία λάσπης, εφευρίσκοντας ένα πραγματικά ευφάνταστο σενάριο. Ότι υπάρχει συμπαιγνία των “αμερικανοκομμουνιστών” (sic) του Σύριζα με το ΚΚΕ, ώστε να προσχωρήσουν οι “παλαιάς κοπής εργατοπατέρες” στο “Προοδευτικό Μέτωπο” του Σύριζα. Ως “απόδειξη” μάλιστα αναφέρουν τη στάση της αστυνομίας – υιοθετώντας κι εδώ πλήρως τις κραυγές Παναγόπουλος πως έμειναν “απροστάτευτοι” – που δεν παρενέβη, παρότι κλήθηκε από τη διοίκηση της ΓΣΕΕ.
Η πρεμούρα των νεοναζί να μη μείνουν πίσω στη συκοφάντηση του ΠΑΜΕ είναι απόλυτα κατανοητή. Το γεγονός ότι μέρος της επιχειρηματολογίας τους εφάπτεται με εκείνη των εργατοπατέρων, είναι επίσης λογικό, αφού συναγωνίζονται τους φασίστες σε διαπιστευτήρια προς την εργοδοσία. Εκείνο που προβληματίζει, ή μάλλον θα έπρεπε να προβληματίζει τους φορείς τέτοιων απόψεων. είναι πως επιχειρήματα των εργατοπατέρων αναμασώνται κι από δυνάμεις που θεωρούν πως ασκούν αριστερή κριτική στην τακτική του ΠΑΜΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου