Κοινή σφραγίδα...

Οποια πλευρά του εργασιακού μεσαίωνα κι αν πιάσει κανείς, επιβεβαιώνεται εμφατικά ότι η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, όπως και αν βαφτίζεται κάθε φορά - «δίκαιη ανάπτυξη» ή «ανάπτυξη για όλους» - έχει ως βασική προϋπόθεση την ολομέτωπη κλιμάκωση της επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα, την παγίωση και συνεχή εμβάθυνση όλου του αντεργατικού οπλοστασίου που έχουν διασφαλίσει στο κεφάλαιο όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη και την «τεχνογνωσία» των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.
Και σήμερα, με κυβέρνηση ΝΔ, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και τα επίσημα στοιχεία του αστικού κράτους αποτυπώνουν με τρόπο χαρακτηριστικό βασικές πλευρές της ζούγκλας που βιώνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι και στη φάση της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Τέτοιες είναι η απογείωση της «ευελιξίας» και της υποαπασχόλησης, η μόνιμη συμπίεση των μισθών, η πολύχρονη διατήρηση της ανεργίας σε υψηλά επίπεδα, ιδιαίτερα για τους νέους, η διαρκής κινητικότητα για μεγάλο τμήμα των εργαζομένων, στο γνωστό «δρομολόγιο» ανεργία - κακοπληρωμένη δουλειά με ημερομηνία λήξης - επιστροφή στην ανεργία...
Αυτή η εργασιακή ζούγκλα έχει την κοινή σφραγίδα της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων του κεφαλαίου. Απ' αυτήν την άποψη, είναι πραγματικά προκλητική η προσπάθεια ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν το μαύρο άσπρο, εναλλασσόμενοι στους ίδιους ακριβώς ρόλους, του «πανηγυρίζοντα» και του «καταγγέλλοντα», κάθε φορά που βγαίνουν τα καινούργια στοιχεία για την ανεργία, για τις ροές προσλήψεων - απολύσεων κ.λπ.
Επιχειρούν με κάθε τρόπο να συσκοτίσουν την ενιαία αντεργατική πολιτική που υπηρετούν με «συνέχεια», είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση.
Ενδεικτική αυτής της προκλητικής προσπάθειας είναι η Επίκαιρη Ερώτηση του Αλ. Τσίπρα προς τον Κυρ. Μητσοτάκη, με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να «ξεπλυθεί» από την κοινή τους αντεργατική πολιτική και κατηγορεί τη ΝΔ για «επιστροφή στην "κανονικότητα" των μνημονίων» και για «γενικευμένο σήμα αυθαιρεσίας στην αγορά εργασίας»...
Στην Ερώτηση όμως αποκαλύπτονται μία προς μία οι παγίδες που προσπαθεί να στήσει στο λαό, δίνοντας «πάσα» στην κυβέρνηση να υπερασπιστεί αντεργατικές επιλογές που έχουν την υπογραφή και της προηγούμενης κυβέρνησης.
Για παράδειγμα, στον κατώτατο μισθό, που ο ΣΥΡΙΖΑ ξεχωρίζει στην αντιπαράθεση με τη ΝΔ, τους «δένει» ο «μνημονιακός» νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου, που ενεργοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού πρώτα διατήρησε επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια το αίσχος των 586 ευρώ μεικτά και των 511 ευρώ για τους νέους.
Με αυτόν καταργήθηκαν μόνιμα οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό, που καθορίζεται με κριτήριο την «ανταγωνιστικότητα» και την «παραγωγικότητα», διασφαλίζοντας έτσι τη θεσμοθετημένη μόνιμη συμπίεση των μισθών. Την πιστή εφαρμογή αυτού του νομού ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση, που τον υπερασπίζεται βέβαια ως δικό της δημιούργημα.
Στις Συλλογικές Συμβάσεις, τους συνδέει η διατήρηση και επέκταση όλου του αντεργατικού πλαισίου, που αφήνει τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, σχεδόν το 90%, εκτός οποιασδήποτε ΣΣΕ, αλλά και οι επιπλέον προϋποθέσεις και «εξαιρέσεις» για το υπόλοιπο 10%, ώστε οι ΣΣΕ να γίνονται ένα «σουρωτήρι», που με άνεση παρακάμπτει η εργοδοσία.
Σε αυτό ακριβώς το έδαφος αναπτύσσεται η «ελαστικοποίηση της εργασίας» και η «εργολαβοποίηση», που τάχα τώρα ανακαλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ, λες και μόλις προσγειώθηκε από τον Αρη! Αντίστοιχα, τα όσα προωθούνται σήμερα για τον περιορισμό των διαδηλώσεων και τον ασφυκτικό έλεγχο των συνδικάτων από κράτος και εργοδοσία έρχονται να «κουμπώσουν» στην απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου, όπως και στη νομοθεσία του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στις κινητοποιήσεις για τους πλειστηριασμούς.
Την αντεργατική εικόνα συμπληρώνει το «νέο Ασφαλιστικό» που ετοιμάζει η ΝΔ, για να θωρακίσει και να βάλει σε αποτελεσματική εφαρμογή τον νόμο - λαιμητόμο που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα αποκτά και αυτός πλέον... δύο νονούς: Νόμος Κατρούγκαλου - Βρούτση...
Απέναντι στην κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης και το προκλητικό προπαγανδιστικό γαϊτανάκι που τη συνοδεύει, απάντηση δίνει η οργάνωση της πάλης των εργαζομένων και του λαού απέναντι στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Η αποφασιστική ενίσχυση του απεργιακού μετώπου που οργανώνουν Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Σωματεία σε όλη τη χώρα, με αιχμή την πάλη για την Κοινωνική Ασφάλιση, τις σύγχρονες ανάγκες στη δουλειά και στη ζωή.