Κάτι ληστές πιάσανε πατέρα, μητέρα και τις κόρες τους. Βιάσανε, τυράννησαν και σκότωσαν τις γυναίκες.
Ο πατέρας το έσκασε και πήγε στην αστυνομία.
Την ώρα που έσκυψε να υπογράψει την κατάθεσή του, ο αστυνόμος είδε να εξέχει μέσα από το σακάκι του η λαβή ενός πιστολιού.
«Τι είναι αυτό;».
«Πιστόλι».
«Και γιατί δεν το χρησιμοποίησες;».
«Το φυλάω για μια ώρα ανάγκης, κύριε αστυνόμε».
⚠️ Αν δε διαλύσουμε τα δύο κόμματα της συμφοράς, θα είναι μακρύς και άγριος ο δρόμος.
🕛 Τώρα είναι «η ώρα ανάγκης».
Αν οι παραδόσεις σώζονται κάπου, θα ‘ναι σε μερικά καλυβόσπιτα στην κορυφή των βουνών.
Όλη η άλλη Ελλάδα γιορτάζει αμερικάνικα.
Ο Αϊ – Βασίλης έχει μείνει άνεργος, καταργήθηκε, βλέπεις, η Πρωτοχρονιά και δουλεύει τώρα τα Χριστούγεννα ως Santa Claus. Τα παιδάκια παίρνουν τα δώρα τους τα Χριστούγεννα. Η Πρωτοχρονιά έσβησε.
Πολλά σωματεία καλούν τα μέλη τους να κόψουν την πρωτοχρονιάτικη πίτα το Μάρτη.
Ο Αϊ – Βασίλης ντρέπεται τόσο πολύ, που άλλαξε τ’ όνομά του. Και τα κάλαντα αμερικάνικα. «Τζίνγκερ Μπελ», «Τζίνγκερ Μπελ», και δε συμμαζεύεται.
Όταν, λοιπόν, έρθει ο Φλεβάρης, που φέρνει τον Αγιο Βαλεντίνο, τότε γίνεται φανερό ότι οι πίθηκοι που προσπαθούν να εξαφανίσουν τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική παράδοση, βαδίζουν πάνω σε προγραμματισμένο σχέδιο.
Και για να μην υπάρξει αμφιβολία ότι αυτό είναι μία πραγματικότητα και όχι η φαντασία μου, να αναφέρω ότι πέρυσι μου ζήτησαν τηλεφωνικά, από την εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα», να έρθει στο σπίτι ένα συνεργείο, να κάνω μία δήλωση για τον Άγιο Βαλεντίνο.
Τους είπα ότι διαφωνώ μ’ αυτές τις ξένες συνήθειες, που μας ντροπιάζουν και μας μεταμορφώνουν σε μαϊμούδες και γι’ αυτό ν’ αποταθούν σε κάποιον άλλο.
Μου είπαν ότι «δεν πειράζει» και μάλιστα «καλό είναι να ακουστεί και μία διαφορετική άποψη!»
Ήρθαν.
Τους ρώτησα αν θα βάλουν ό,τι πω και με διαβεβαίωσαν ότι θα τα βάλουν όλα.
Άρχισα, λέγοντας ότι «αγάπη πρέπει να υπάρχει κάθε μέρα» και συνέχισα, εκφράζοντας την αγανάχτησή μου για τη γελοιότητα και την αναξιοπρέπεια αυτών που δέχονται να μεταβάλουν την Ελλάδα και τον εαυτό τους σε παρακεντέδες των Αμερικάνων μέσα στην ίδια μας τη χώρα!
Λοιπόν, φίλοι, κρατήσαν μόνο το «αγάπη πρέπει να υπάρχει κάθε μέρα» και φαινόταν σαν να ‘μαι κολλητός του Αγίου Βαλεντίνου.
Δε βάλαν ούτε λέξη από ό,τι άλλο είπα.
Ο Γιώργος Παπαδάκης, που παρουσιάζει το πρόγραμμα, δεν είχε καμία ανάμειξη, ούτε γνώση. Δεν είναι δουλιά του.
Το κόψιμο της δήλωσης είναι πολιτική του σταθμού.
Ο πατέρας το έσκασε και πήγε στην αστυνομία.
Την ώρα που έσκυψε να υπογράψει την κατάθεσή του, ο αστυνόμος είδε να εξέχει μέσα από το σακάκι του η λαβή ενός πιστολιού.
«Τι είναι αυτό;».
«Πιστόλι».
«Και γιατί δεν το χρησιμοποίησες;».
«Το φυλάω για μια ώρα ανάγκης, κύριε αστυνόμε».
⚠️ Αν δε διαλύσουμε τα δύο κόμματα της συμφοράς, θα είναι μακρύς και άγριος ο δρόμος.
🕛 Τώρα είναι «η ώρα ανάγκης».
Τίτος ΒΑΝΔΗΣ Τρίτη 1 Φλεβάρη 2000
Ήθελα να γράψω για τον Άγιο Βαλεντίνο. Κάθε χρόνο, τα Χριστούγεννα, αρρωσταίνω με την αμερικανοποίηση των Ελλήνων.Αν οι παραδόσεις σώζονται κάπου, θα ‘ναι σε μερικά καλυβόσπιτα στην κορυφή των βουνών.
Όλη η άλλη Ελλάδα γιορτάζει αμερικάνικα.
Ο Αϊ – Βασίλης έχει μείνει άνεργος, καταργήθηκε, βλέπεις, η Πρωτοχρονιά και δουλεύει τώρα τα Χριστούγεννα ως Santa Claus. Τα παιδάκια παίρνουν τα δώρα τους τα Χριστούγεννα. Η Πρωτοχρονιά έσβησε.
Πολλά σωματεία καλούν τα μέλη τους να κόψουν την πρωτοχρονιάτικη πίτα το Μάρτη.
Ο Αϊ – Βασίλης ντρέπεται τόσο πολύ, που άλλαξε τ’ όνομά του. Και τα κάλαντα αμερικάνικα. «Τζίνγκερ Μπελ», «Τζίνγκερ Μπελ», και δε συμμαζεύεται.
Όταν, λοιπόν, έρθει ο Φλεβάρης, που φέρνει τον Αγιο Βαλεντίνο, τότε γίνεται φανερό ότι οι πίθηκοι που προσπαθούν να εξαφανίσουν τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική παράδοση, βαδίζουν πάνω σε προγραμματισμένο σχέδιο.
Και για να μην υπάρξει αμφιβολία ότι αυτό είναι μία πραγματικότητα και όχι η φαντασία μου, να αναφέρω ότι πέρυσι μου ζήτησαν τηλεφωνικά, από την εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα», να έρθει στο σπίτι ένα συνεργείο, να κάνω μία δήλωση για τον Άγιο Βαλεντίνο.
Τους είπα ότι διαφωνώ μ’ αυτές τις ξένες συνήθειες, που μας ντροπιάζουν και μας μεταμορφώνουν σε μαϊμούδες και γι’ αυτό ν’ αποταθούν σε κάποιον άλλο.
Μου είπαν ότι «δεν πειράζει» και μάλιστα «καλό είναι να ακουστεί και μία διαφορετική άποψη!»
Ήρθαν.
Τους ρώτησα αν θα βάλουν ό,τι πω και με διαβεβαίωσαν ότι θα τα βάλουν όλα.
Άρχισα, λέγοντας ότι «αγάπη πρέπει να υπάρχει κάθε μέρα» και συνέχισα, εκφράζοντας την αγανάχτησή μου για τη γελοιότητα και την αναξιοπρέπεια αυτών που δέχονται να μεταβάλουν την Ελλάδα και τον εαυτό τους σε παρακεντέδες των Αμερικάνων μέσα στην ίδια μας τη χώρα!
Λοιπόν, φίλοι, κρατήσαν μόνο το «αγάπη πρέπει να υπάρχει κάθε μέρα» και φαινόταν σαν να ‘μαι κολλητός του Αγίου Βαλεντίνου.
Δε βάλαν ούτε λέξη από ό,τι άλλο είπα.
Ο Γιώργος Παπαδάκης, που παρουσιάζει το πρόγραμμα, δεν είχε καμία ανάμειξη, ούτε γνώση. Δεν είναι δουλιά του.
Το κόψιμο της δήλωσης είναι πολιτική του σταθμού.
(παρένθεση 14-Φεβ-2000) Πέρασε και φέτος η μέρα του ξενόφερτου, λεβαντίνου των αισθημάτων, του εμποράκου των ερωτευμένων και των συμβολισμών του τίποτα.Mέσω smart phone πλέον, με τυποποιημένα gifάκια και video-cartoon της κακιάς ώρας, πλησμονή -δήθεν «έρωτα», «αισθήματος» και «αιώνιας αφοσίωσης» μιας νεολαίας που παλεύει να επιβιώσει και να αρθρώσει λόγο και μιας κοινωνίας σε άνισο αγώνα με τη ζούγκλα της αγοράς.
Πάει πια εκείνο το «έσω πάθη» αυτό το αρχέγονο παιχνίδι των φύλων, με τη γοητεία των μετέωρων μισόλογων.
Τώρα μόνο προκατασκευασμένα και τυποποιημένα σύμβολα, (γκουγκλάριμα «Άγιος Βαλεντίνος» και να! 396.000 αποτελέσματα σε ~0,43 δευτερόλεπτα) .
Χτες όπως όλα τα τελευταία χρόνια (αλλά και κατά την καθημερινότητα), τα αισθήματα τυποποιούνται με κωδική αναφορά, στον ξενόφερτο «περιπαθή» επίσημα γνωστό ως ‘Άγιος Βαλεντίνος της Ρώμης, «ευρέως – [σώ…ω…ω..πα!] αναγνωρισμένο ρωμαιοκαθολικό άγιο του 3ου αιώνα» (sic!).
Δεκάδες “emoji” με παντοειδείς “καρδούλες” στατικές και animated της google και των ΜΚΔ αιωρούνται στο πουθενά, ενώ στις πραγματικές και virual βιτρίνες, κωδικοποιημένες, ομοιόσχημες καρδιές πλαστικές, τσίγκινες και ασημένιες χωρίς καρδιά, λουλούδια ψεύτικα …κουτιά πολύχρωμα «χρυσόχαρτα» της δεκάρας, χωρίς περιεχόμενο.Αλλά υπάρχουν και άλλες «καρδούλες … ταξικής διαφοροποίησης, διαμαντένιες και πλατινένιες χρυσές πέτρες fa-ca-d’oro «ο χρυσός σας φέρνει πιο κοντά» του 1982 σε νέα έκδοση, πάντα όμως πλουμίδια τεχνητά για πλαστικά αισθήματα.
Τα παλιά, τα «ρομαντικά» χρόνια κι αυτά δεν ήταν τόσο καλά και ρομαντικά για όλους. Αλλά, το μενεξεδί μελάνι, μια γαζία σ’ ένα βιβλίο για τους αγαπημένους, μερικά κρυφόλογα, μια ανάσα του πελάγους δεν είχαν ακόμη αντικατασταθεί από τα πλαστικοποιημένα ομοιότυπα.
Έμενε το πρωτογενές πάθος και το παιχνίδι του απροσπέλαστου που πρέπει να προσεγγίσεις με ευαισθησία, χωρίς τη λαιμαργία του «γρήγορου φαγητού».
Και τώρα τι; Μόνο ο ξενόφερτος, λεβαντίνος των αισθημάτων, ο εμποράκος των ερωτευμένων και των συμβολισμών του τίποτα, ενώ από χρόνια αναζητείται αγωνιωδώς ημεδαπός «υάκινθος των ερωτευμένων», για να εκτοπίσει τον νεόκοπο Βαλεντίνο, αλλά οι ντιρεκτίβες της ευρωλαγνείας ισχυρότερες λόγω διάταξης της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας και ρόλου της χώρας μας σ’ αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου