Αναγκαίο συμπλήρωμα

Η κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής από την κυβέρνηση της ΝΔ έχει αναγκαίο συμπλήρωμα την ένταση της καταστολής.
Αυτή είναι η «κανονικότητα» της θωράκισης των καπιταλιστικών κερδών, της ανάπτυξης για το κεφάλαιο, της παραπέρα εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, που βάζουν το λαό σε μεγάλο κίνδυνο και ταυτόχρονα αντιμετωπίζουν σαν «εχθρό» τις διεκδικήσεις, τα δικαιώματα, τις ανάγκες του.
Καθόλου τυχαία, τόσο η σημερινή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις συμμετέχουν ενεργά στην αυστηροποίηση του κατασταλτικού πλαισίου της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, πλευρά της οποίας είναι η επέκταση των μηχανισμών επιτήρησης και επιβολής της λεγόμενης «εσωτερικής ασφάλειας».
Μάλιστα, σε πρόσφατο κείμενο της ΕΕ για την Κοινή Πολιτική Αμυνας και Ασφάλειας, για πρώτη φορά καταγράφονται οι λαϊκές διαμαρτυρίες ως «απειλή» που πρέπει να αντιμετωπιστεί, ειδικά μπροστά στην όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και τις «αβεβαιότητες» της οικονομίας.

* * *

Σε αυτήν την κατεύθυνση και με δεδομένη την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα έντασης της καταστολής, με τη μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση των Σωμάτων Ασφαλείας, τη δημιουργία και νέων «υβριδικών» σωμάτων, όπως αυτό για την αποτροπή των μεταναστευτικών ροών στα σύνορα, και την επιτήρηση της «τάξης» στην ενδοχώρα.
Παράλληλα ενισχύει το κατασταλτικό πλαίσιο και τις απαγορεύσεις, όπως με τους περιορισμούς στο απεργιακό δικαίωμα, το νόμο για τις διαδηλώσεις, τα άλλα μέτρα παρεμπόδισης της συλλογικής οργάνωσης και δράσης, την κατάργηση του ακαδημαϊκού ασύλου.
Ο στόχος είναι ένας: Η τρομοκράτηση και αντιμετώπιση του «εχθρού λαού», το χτύπημα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, η επιβολή σιγής νεκροταφείου απέναντι στην πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, η πλήρης στοίχιση του λαού με αυτή την πολιτική, που συνθλίβει τις σύγχρονες ανάγκες και αναπαράγει τα αδιέξοδα στη ζωή του.

* * *

Βέβαια, σε τίποτα δεν πρωτοτυπεί η κυβέρνηση, ενσωματώνοντας βήμα βήμα και στην Ελλάδα μια «κανονικότητα» που υπάρχει εδώ και δεκαετίες σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη και έχει δοκιμαστεί στην πράξη ενάντια στους εργαζόμενους και στο λαό.
Οι σκηνές με πάνοπλους στρατιωτικούς στο δρόμο του Παρισιού, στο όνομα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», οι «αύρες» για τη διάλυση διαδηλωτών στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι απαγορεύσεις και οι αυστηροί περιορισμοί για την απεργία, ή και για τη λαϊκή διαμαρτυρία, είναι «εικόνες από το κοντινό μέλλον».
Θυμίζουμε μάλιστα ότι πρόσφατα απασχόλησε την αρθρογραφία στον αστικό Τύπο το κατά πόσο μπορεί η Ελλάδα να διαδραματίσει ρόλο και να αναβαθμίσει την παρέμβασή της στην περιοχή, στο πλαίσιο του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού, αν δεν γίνει μια «κανονική» χώρα πρώτα και κύρια στα ζητήματα της «εσωτερικής ασφάλειας», προβάλλοντας μάλιστα ως πρότυπο το Ισραήλ!

* * *

Η καταστολή επομένως που δυναμώνει, τα κρούσματα της αστυνομικής βαρβαρότητας στα πανεπιστήμια, στα νησιά, στο εργατικό κίνημα, δεν είναι «κατ' εξοχήν εργαλεία άσκησης πολιτικής» αποκλειστικά της «δεξιάς», όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να σκεπάσει με «αντιδεξιά» σάβανα την ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής για λογαριασμό του κεφαλαίου, που πάει χέρι χέρι με τη μεγαλύτερη καταστολή.
Αλλωστε, και ο ίδιος ως κυβέρνηση έβαλε για τα καλά το χέρι του σε νόμους που τους βρίσκει τώρα μπροστά του το εργατικό - λαϊκό κίνημα, πριν παραδώσει τη σκυτάλη στη ΝΔ. Ενώ σήμερα διαφημίζει την ικανότητά του να διασφαλίσει την «κοινωνική συνοχή» για λογαριασμό του κεφαλαίου με περισσότερες «δόσεις» ενσωμάτωσης και λιγότερη καταστολή, κάνοντας κριτική στη ΝΔ ότι «υποδαυλίζει κοινωνικές εντάσεις».
Και μόνο τα μέτρα που παίρνουν φανερώνουν την ανησυχία τους για το εργατικό - λαϊκό κίνημα, παρά το γεγονός ότι αυτό παραμένει πίσω από τις σημερινές ανάγκες.
Χρειάζεται επομένως ακόμα περισσότερο να συνδεθεί ο αγώνας ενάντια στην καταστολή με την οργανωμένη πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που την επιβάλλει, ενάντια στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις και τις ιμπεριαλιστικές του ενώσεις, που θέλουν το λαό ζυγισμένο - στοιχισμένο στα σχέδιά τους.

Κ. Μ.