Οι μάσκες σώθηκαν!

Διονύσης Μαλαπέτσας

Πλέουμε σε αχαρτογράφητα νερά και αυτό είναι πια πασιφανές. Πέραν των αχαρτογράφητων υδάτων όμως, πλέουμε εν μέσω θυέλλης και οι καπεταναίοι μας είναι ξεκάθαρο πως αυτοσχεδιάζουν. Και αυτοσχεδιάζουν διότι είναι μια εντελώς πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους. Μια πανδημία που όπως όλα δείχνουν είναι επί του παρόντος ανεξέλεγκτη, ασχέτως των ευχολογίων και των καθησυχασμών που προπαγανδίζουν διεθνώς τα αστικά ΜΜΕ. Ο πανικός δε βοηθάει κανέναν και κυρίως τις αγορές.

Είναι αναμενόμενο και δεδομένο πως οι επιπτώσεις του κορονοϊού είναι πολυμέτωπες και ανυπολόγιστες, με την οικονομία για μία ακόμη φορά να βρίσκεται στο επίκεντρο, καθώς αυτή είναι πάντα ένας πολύ αμφίρροπος και ευμετάβλητος παράγοντας, ο οποίος μάλιστα έχει και τη δική του ψυχολογία! Έτσι λοιπόν οι απανταχού επενδυτές και κεφαλαιοκράτες σπεύδουν να ρευστοποιήσουν με αποτέλεσμα οι χρηματιστηριακοί δείκτες καθημερινά να βρίσκονται υπό καταβαράθρωση και οι οικονομολόγοι να δουλεύουν πυρετωδώς προσπαθώντας να υπολογίσουν το μέγεθος της ζημιάς που θα προκαλέσει η πανδημία στην παγκόσμια οικονομία.

Ό,τι δεν έχει καταφέρει κανείς δεκαετίες τώρα, το καταφέρνει ένας μικροσκοπικός ιός, ένα ενδοκυτταρικό παράσιτο μεγέθους 0,03μm ή 0,000003 μέτρων που μας είναι και πιο οικεία. Έκλεισαν σε όλη την υφήλιο και στη χώρα μας σχολεία, δικαστήρια, θέατρα και κινηματογράφοι, κέντρα διασκέδασης, καταστήματα και υπηρεσίες, μουσεία και εκκλησίες που λειτουργούσαν αδιαλείπτως αιώνες τώρα. Μάλιστα στην Ελλάδα το κλείσιμο των δικαστηρίων σταμάτησε και τους πλειστηριασμούς κατοικιών, τους οποίους ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει προ μηνός πως τίποτα και κανείς δεν πρόκειται να τους σταματήσει. Είχε πει κι άλλα απόλυτα λόγια ο πρωθυπουργός, όπως ότι κανείς και τίποτα δεν μπορεί να βγάλει την οικονομία από την αναπτυξιακή της τροχιά. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις λένε στο χωριό μου. 

Ο μικροσκοπικός κορονοϊός κατάφερε ακόμη να επιτάξει ιδιωτικές κλινικές και ξενοδοχεία και να τα θέσει στην υπηρεσία του κράτους. Κατάφερε να ακυρώσει πτήσεις, να αναβάλει διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις, ίσως ακόμη και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020. Οι επιπτώσεις του κορονοϊού στην παγκόσμια οικονομία δεν μπορούν ούτε καν να προβλεφθούν, προς το παρόν τουλάχιστον, με τους πιο αισιόδοξους αναλυτές να μιλούν για μεγέθη της τάξης του 20% του παγκοσμίου ΑΕΠ. 

Δε σας κρύβω πως η ανησυχία και η λύπη είναι τα κυριότερα αισθήματά μου, ωστόσο δεν μπορώ με τίποτα να περιορίσω και να τιθασεύσω τις κακές μου συνήθειες που μου προκαλούν κοινωνιολογικό και δημοσιογραφικό ενθουσιασμό παρατηρώντας τα αντανακλαστικά των σύγχρονων κοινωνιών απέναντι σε μια απειλή που τις υπερβαίνει. Τα όσα λαμβάνουν χώρα στον πλανήτη το τελευταίο τρίμηνο εξάγουν κοσμοϊστορικά και ιδιαζόντως χρήσιμα συμπεράσματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η παντελής ανικανότητα των αγορών να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, έχοντας σηκώσει χέρια και πόδια στον αέρα και περιμένοντας τα κράτη και τους μηχανισμούς τους να αναλάβουν την ευθύνη ως από μηχανής θεοί. Πού χάθηκε λοιπόν αυτό το μαγικό αόρατο χέρι της αγοράς που ρυθμίζει τα πάντα; Έπαθε κορονοκάταγμα και μπήκε για δύο μήνες στο γύψο; Γι’ αυτό όλοι οι φιλελέδες μού γίνατε ξάφνου τόσο κρατιστές; Κι εγώ που νόμιζα πως θέλετε όλα να ιδιωτικοποιηθούν, τι τρέχετε τώρα στο Αττικόν και στη Σωτηρία; Δε βρήκατε σουίτα στο Metropolitan;

Ένα άλλο χρήσιμο συμπέρασμα είναι πως αν τελικά υπάρχει η περίφημη πολιτική βούληση, το κράτος έχει τη δύναμη να ελέγξει και να νεκρώσει αν θέλει την αγορά, βάζοντάς της λουκέτο για δύο μήνες, μέσα σε μια μόλις μέρα και μάλιστα να του πουν όλοι από πάνω και ευχαριστώ. Στην περίπτωση όμως μιας 24ωρης πανελλαδικής απεργίας για τα δίκια των εργατών είναι τεράστιο το πλήγμα για την οικονομία και την αγορά και ο λαός διχάζεται σε απεργούς και απεργοσπάστες, με τους φιλελέδες να κατηγορούν τους εργάτες για τις απώλειες.

Εκτός όμως από τα πολλά και ενδιαφέροντα συμπεράσματα, που όπως φαίνεται θα έχουμε άπλετο χρόνο να αναλύσουμε το επόμενο δίμηνο, μου προέκυψαν και κάποιες απορίες. Τι θα γινόταν άραγε αν η πανδημία μάς χτυπούσε την πόρτα λίγες εβδομάδες νωρίτερα, με τα βαριά κρύα του χειμώνα και τις φτωχές λαϊκές οικογένειες να μην έχουν λεφτά για πετρέλαιο; Θα αφήνατε ανοιχτούς όλους τους δημόσιους θερμαινόμενους χώρους όπου ξεχειμώνιαζε ο λαός και φέτος, με κίνδυνο την εξάπλωση του ιού ή θα τους κλείνατε και θα αφήνατε το λαό εκτεθειμένο στα κρυοπαγήματα;

Τι θα γίνει άραγε με το πολυάριθμο πλήθος των συνανθρώπων μας που καθημερινά σιτίζονται σε κοινωνικές δομές και συσσίτια; Θα τους κάνετε delivery το συσσίτιο στο σπίτι; Τι θα γίνει με τους άστεγους, με τους άπορους που προμηθεύονται φάρμακα στη χάση και στη φέξη από κοινωνικά φαρμακεία που λειτουργούν υπό την αιγίδα της φιλανθρωπίας των πολιτών;

Τι θα γίνει άραγε αν ταυτόχρονα με τον κορονοϊό συμβεί ένας ισχυρός σεισμός στην πόλη; Γιατί η λύση του κατ’ οίκον περιορισμού προϋποθέτει την ύπαρξη του οίκου. Θυμάστε μήπως πόσοι συνάνθρωποί μας ξεσπιτώθηκαν και κοιμόντουσαν στρωματσάδα σε εκκλησίες το 1999, μετά το σεισμό της Πάρνηθας; Είχατε περάσει από το ναό Αγίου Νικολάου στις Αχαρνές;

Τι θα γίνει με όλους τους εποχικούς τουριστικούς υπαλλήλους και τους μικρούς επαγγελματίες του κλάδου που αποτελεί τη «βαριά βιομηχανία» της χώρας και φέτος θα δεχθεί συντριπτικό πλήγμα; Πώς θα μασκαρέψετε φέτος την ανεργία που μαγικά πέφτει από Μάη μέχρι Οκτώβρη;

Τι θα γίνει με τα δυσανάλογα κονδύλια του κρατικού κορβανά, που για τον ιμπεριαλισμό και το ΝΑΤΟ είναι δυσθεώρητα και για την υγεία πενιχρά; 

Τι θα γίνει εν τέλει με όλα όσα κρύβατε τόσο καιρό πρόχειρα κάτω από το χαλί για να φαίνεται καθαρό το νοικοκυριό σας σε ό,τι βλέπει η πεθερά (Μέρκελ) και η συμπεθέρα (Λαγκάρντ); 

Τι θα γίνει με το σάπιο και σαθρό καπιταλισμό σας που αδυνατεί να λύσει  τα αυτονόητα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης; Δικό σας είναι αυτό το δημιούργημα, χαρείτε το τώρα. Το κακό είναι ότι ζούμε και εμείς μέσα σε αυτό το ετοιμόρροπο οικοδόμημα που έχετε χτίσει αθεμελίωτο πάνω στην άμμο. Αρκετά, ό,τι μασκαρέψατε, μασκαρέψατε. Οι μάσκες σώθηκαν!

Υ.Γ.: Κάτι τέτοιες μέρες αναρωτιέμαι ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα μιας δημοσκόπησης για το αν είναι τελικά ο Σοσιαλισμός αναγκαίος και επίκαιρος, όπως ακούραστα βροντοφωνάζει τόσα χρόνια το ΚΚΕ. 

Υγιαίνετε!