Μια αποκαλυπτική συζήτηση

Μια αποκαλυπτική συζήτηση για τον χαρακτήρα των νέων μέτρων στα Εργασιακά έγινε διαδικτυακά ανάμεσα στους γνωστούς δικηγόρους Γιάννη Καρούζο, εργατολόγο, Δημήτρη Μπούρλο, ειδικευμένο στα θέματα της Κοινωνικής Ασφάλισης, και τον καθηγητή του Εργατικού Δικαίου Γεώργιο Λεβέντη. Οι έννοιες, η ορολογία και τα επιχειρήματα που επιστρατεύτηκαν, επιβεβαιώνουν ότι τα νέα μέτρα διασφαλίζουν πλήρως τα συμφέροντα των εργοδοτών και των μεγάλων επιχειρήσεων, σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων, και ότι τα μέτρα «ήρθαν για να μείνουν».

Οι συμμετέχοντες χρησιμοποίησαν τον όρο «Εκτακτο Εργατικό Δίκαιο», ο οποίος είχε κατά κόρον χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης («Δίκαιο Εκτακτης Ανάγκης»). Αναγνώρισαν την «πλήρη ελευθερία» του εργοδότη να περιορίζει τον χρόνο εργασίας, χωρίς τη συναίνεση του εργαζόμενου, ομολογώντας ότι είναι ένα «εργοδοτικό μέτρο», με αντιστάθμισμα την απαγόρευση των απολύσεων.
Ξεκαθάρισαν, βέβαια, ότι η απαγόρευση αυτή ισχύει μόνο για τις επιχειρήσεις που είτε έκλεισαν με απόφαση του κράτους είτε επιλέξουν να υπαχθούν στην ΠΝΠ για την αναστολή των συμβάσεων εργασίας.
Ο γνωστός καθηγητής, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να παραλληλίσει το μέτρο της αναστολής αυτής με την απεργία! «Κλασικό παράδειγμα αναστολής είναι η νόμιμη απεργία. Ο εργαζόμενος δεν προσφέρει εργασία. Ο εργοδότης δεν καταβάλλει αποδοχές», είπε! Ετσι και η απεργία βαφτίζεται «ατομική ευθύνη και επιλογή» του εργαζόμενου και όχι αγώνας διεκδίκησης ενάντια στην εκμετάλλευση.

Δεν ξέρουμε αν τους ξέφυγε (!) πάντως άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο παράτασης των μέτρων μέχρι τα Χριστούγεννα. Ομολόγησαν, επίσης, ότι υπάρχει κίνδυνος «καταστρατήγησης της ΠΝΠ», με την επιβολή γκρίζας ανασφάλιστης εργασίας, αφού πολλές επιχειρήσεις θα υπαχθούν στο μέτρο της αναστολής των συμβάσεων εργασίας, εξαναγκάζοντας όμως τους εργαζόμενους να δουλεύουν με τη μορφή τηλεργασίας. Ετσι, το κράτος θα αναλάβει την επιδότηση των 800 ευρώ και την καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών, ενώ οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να δουλεύουν κανονικά για την επιχείρηση.

Οι πιο αποκαλυπτικές, όμως, ομολογίες έγιναν στο κλείσιμο της συζήτησης: «Η σημερινή κρίση οπωσδήποτε θα αφήσει κάποια ίχνη στο Εργατικό Δίκαιο και στις σχέσεις εργασίας. Πολλές επιχειρήσεις θα διατηρήσουν την τηλεργασία, που προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα για τις επιχειρήσεις, τον εργαζόμενο και την εθνική οικονομία. Αποσυμφορίζεται το κυκλοφοριακό. Μεγαλώνει η απόδοση του εργαζόμενου»!
Προϊδεάζοντας για την επόμενη μέρα, προειδοποίησαν για ένα «επώδυνο χρονικό διάστημα», που οι επιχειρήσεις δεν θα επανέλθουν αυτόματα στην προηγούμενη οικονομική τους κατάσταση και θα αναγκαστούν να «καταργήσουν θέσεις εργασίας» και έτσι θα μεγαλώσει η ανεργία, ιδιαίτερα σε κλάδους όπως ο Τουρισμός. Ακόμα, πολλές επιχειρήσεις που ενδεχομένως «θα πηγαίνουν καλά οικονομικά (...) θα συνειδητοποιήσουν ότι κάποιο κομμάτι δουλειάς μπορούν να το κάνουν με άλλον τρόπο, ευκολότερο και φθηνότερο, που δεν απαιτεί τόσους εργαζόμενους». Φυσικά, όλα αυτά θα έχουν επιπτώσεις στη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος και «ο νοών νοείτω».

Κάπως έτσι, λοιπόν, προετοιμάζεται το έδαφος για τη μονιμοποίηση των μέτρων και την υποταγή των εργαζομένων στη σφαγή των δικαιωμάτων τους, αναγορεύοντας λίγο ως πολύ την πανδημία ως «ευκαιρία» για το κεφάλαιο να πάει ένα βήμα πιο πέρα τις ανατροπές για τους εργαζόμενους, ανάλογα με όσα ακούγαμε και κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης...