Η Σουηδία μια χώρα για την οποία
διαβάζουμε και ακούμε σε ΜΜΕ ότι ελέγχει την επιδημία, έχει τις υποδομές
στην Υγεία, δε χρειάζεται να πάρει περιοριστικά μέτρα. Προτρέπει τους
πολίτες να ζουν φυσιολογικά.
Τι ακριβώς συμβαίνει στη Σουηδία; Έχουμε την πραγματική εικόνα για τη χώρα της Βόρειας Ευρώπης που πολλές φορές την προβάλλουν ως χώρα πρότυπο;
Μιλήσαμε με την Ρίτσα Τριανταφυλλίδου, καθηγήτρια ψυχολογίας και κοινωνιολογίας σε Λαϊκό Πανεπιστήμιο. Η κ. Τριανταφυλλίδου ζει στη Σουηδία τα τελευταία 8 χρόνια.
Μας θεωρείτε πράγματι τυχερούς;
Εμείς εδώ το βιώνουμε τελείως αντίθετα, ότι έχουμε αφεθεί στο έλεος της πανδημίας!
Μακάρι να ήταν όλα υπό έλεγχο, αλλά τα πάνω από 4.000 κρούσματα και οι 165 μέχρι αυτήν την ώρα νεκροί, σε μια χώρα με τον ίδιο πληθυσμό με την Ελλάδα, κάθε άλλο παρά μια ελεγχόμενη κατάσταση δείχνουν.
Τα νοσοκομεία άρχισαν να μην αντέχουν τον φόρτο και όλοι οι εργαζόμενοι στον κλάδο της υγείας είναι ανήσυχοι. Σε ερωτηματολόγιο στο οποίο απάντησαν 2.000 εργαζόμενοι σε γηροκομεία, στο «βοήθεια στο σπίτι» και άλλες υπηρεσίες υγείας αποδεικνύεται ότι το ένα τρίτο από τους συμμετέχοντες στην έρευνα δουλεύει δίχως προστασία (εφημερίδα Aftonbladet )! Ο πρόεδρος του σωματείου τους δηλώνει ότι ήδη γίνονται παραβάσεις στον εργατικό νόμο και ότι οι εργοδότες θα πρέπει να φροντίσουν άμεσα ώστε να βρεθεί ο απαραίτητος εξοπλισμός και όλα τα μέσα προστασίας των εργαζομένων!
— Οι γιατροί πώς αντιδρούν σε όλη αυτή την κατάσταση;
Οι γιατροί εκφράζουν την ανησυχία τους. Ενδεικτικά να αναφέρω πως ο Αρχίατρος στην αναισθησιολογία και εντατική θεραπεία του Karolinska, του μεγαλύτερου πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Σουηδίας, δήλωσε προχθές στην κρατική τηλεόραση ότι σύντομα δεν θα φτάνουν οι ΜΕΘ και το προσωπικό και θα αναγκαστούν να προχωρήσουν στην μέθοδο της επιλογής ασθενών, θα επιλέγουν δηλαδή ποιος θα μπει στην εντατική και ποιος όχι, με βάση συγκεκριμένα κριτήρια που τους δόθηκαν από το ‘Κέντρο προτεραιοτήτων’.
Σύμφωνα με τα κριτήρια αυτά ασθενείς με καρκίνο, χρόνια αναπνευστικά προβλήματα, βηματοδότη και άλλες χρόνιες ασθένειες, θα χάσουν την ευκαιρία να νοσηλευτούν και να ιαθούν, ακόμη κι αν είχαν καλές πιθανότητες να αναρρώσουν, καθώς τα κρεβάτια δεν θα φτάνουν και θα δίνεται προτεραιότητα στους πιο γερούς οργανισμούς, που έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να ζήσουν περισσότερα χρόνια.
Γι’ αυτό κι εδώ όπως και στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι απαιτούν περισσότερα κρεβάτια, ΜΕΘ, μάσκες και αντισηπτικά, καθώς και περισσότερα τεστ και αυστηρότερα μέτρα προστασίας.
— Εσύ όπως και όλοι οι μετανάστες ζείτε με την αγωνία για τα οικεία πρόσωπα στην πατρίδα και την ανησυχία για ότι συμβαίνει στη χώρα που σας φιλοξενεί. Πως φτάνει ο απόηχος για ότι συμβαίνει σε Ιταλία,Ισπανία, Γαλλία και Ελλάδα φυσικά.
Η ανησυχία μας είναι πραγματικά μεγάλη για τους δικούς μας ανθρώπους στην Ελλάδα, ιδιαίτερα γι’ αυτούς που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου, τους γονείς μας, τους φίλους με άσθμα, βηματοδότη, καρδιακά προβλήματα. Στην συγκεκριμένη βέβαια στιγμή προσωπικά αισθάνομαι πιο ήσυχη που όλοι αυτοί βρίσκονται στην Ελλάδα και σε μια καραντίνα διαρκείας, η οποία όπου επιβλήθηκε έφερε αποτέλεσμα. Αυτό είναι το ζητούμενο τώρα και αυτά είναι τα λίγα που ξέρουμε για τον ιό, ότι όπου περιορίστηκαν οι μετακινήσεις μειώθηκε και η εξάπλωση, κάτι που η Σουηδία αρνείται να εφαρμόσει. Αυτό βέβαια δεν μας εφησυχάζει, όταν το σύστημα υγείας έχει κι στην Ελλάδα τόσες ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό! Η καραντίνα και ο γενικός αποκλεισμός δεν μπορεί να είναι το μοναδικό μέτρο προστασίας! Εύχομαι τα πράγματα να σταθεροποιηθούν γρήγορα στην Ελλάδα και αυτή η τραγική περιπέτεια να γίνει η αιτία για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, που όπως αποδεικνύεται είναι το μόνο που μπορεί να ανταπεξέλθει σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις όπως αυτή που περνάμε.
Όσο δε για τις άλλες χώρες που αναφέρθηκες είναι τραγική η κατάσταση, φαίνεται η απόλυτη εγκατάλειψη του συστήματος Υγείας σε βάρος των εργαζομένων και των ανθρώπων που έχουν ανάγκη περίθαλψης και φροντίδας. Τα Σουηδικά μέσα ενημέρωσης αρέσκονται να αναφέρονται περισσότερο σε αυτές τις χώρες και τις ελλείψεις που υπάρχουν και λιγότερο στην ίδια την Σουηδία.
— Πώς αντιλαμβάνεται την κατάσταση ο κόσμος στη Σουηδία;
Ο κόσμος δυστυχώς είναι στην πλειοψηφία του σχετικά ‘χαλαρός’, δεν φοβάται και θεωρεί ότι η κυβέρνηση της Σουηδίας ‘ξέρει τί κάνει’. Η θεωρία της «ανοσίας της αγέλης» φαίνεται να έχει πείσει τους περισσότερους και έτσι αντιμετωπίζουν τον ιό απλά σαν μια νέα μορφή γρίπης, που θα κάνει τον κύκλο της και μετά θα ηρεμήσει.
Τις τελευταίες βέβαια μέρες, και με την ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων, άρχισαν αρκετές κατηγορίες πολιτών εκτός από τους γιατρούς, όπως οι δάσκαλοι, να μιλούν για το ‘σουηδικό πείραμα’ των ημερών, σε πλήρη αντιδιαστολή με το περίφημο ‘σουηδικό μοντέλο’ που ίσχυε πριν από μερικές δεκαετίες και που ακολουθώντας το σοβιετικό και ανατολικογερμανικό σύστημα υγείας και παιδείας, έδινε στον πολίτη δωρεάν και υψηλής ποιότητας υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση. Οι δάσκαλοι λοιπόν σε νηπιαγωγεία και δημοτικά –εργάζονται κανονικά και χωρίς μέτρα προστασίας, όπως π.χ ένα άτομο ανά δύο μέτρα- νιώθουν αβοήθητοι και παρατημένοι, χωρίς καμία μέριμνα για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Μιλούν για δολοφονική αδιαφορία της κυβέρνησης και τονίζουν πως αν αρρωστήσουν οι δάσκαλοι θα ‘κλείσει’ η χώρα, εννοώντας πως η ζημία που προκληθεί θα είναι ανεπανόρθωτη.
— Γιατί κατά την γνώμη σου δεν παίρνονται μέτρα;
Όλα αυτά βέβαια γίνονται στο όνομα της οικονομίας, να λειτουργούν όλα όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά, ώστε να μην χαθούν έσοδα. Δεν το κρύβουν άλλωστε. Από την μια δίνονται δισεκατομμύρια για τις επιχειρήσεις και από την άλλη απολύονται χιλιάδες εργαζόμενοι και άλλοι τόσοι δουλεύουν μόνο 50%. Εγώ για παράδειγμα εργάζομαι σε ένα Λαϊκό Πανεπιστήμιο. Τα πανεπιστήμια και τα Λύκεια κλείσανε εδώ και 15 μέρες και λειτουργούν με μαθήματα από απόσταση, ένα από τα ελάχιστα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα, μαζί με την απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 50 ατόμων(το αρχικό μέτρο προέβλεπε μέχρι και 500 άτομα!!). Η εργασία μου λοιπόν είναι εδώ και 15 μέρες εντελώς από απόσταση και συναντώ τους μαθητές μου καθημερινά μέσω της εκπαιδευτικής πλατφόρμας. Επειδή όμως όλοι οι καθηγητές δεν είχαν εμπειρία στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, καλούμαι από τον εργοδότη μου να είμαι στον χώρο εργασίας μαζί με άλλους 20 συναδέλφους, χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας, ώστε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον και να μη χρειαστεί ο εργοδότης να πληρώσει ειδικούς για την επιμόρφωση του προσωπικού. Αυτό βέβαια σημαίνει και επιπλέον ώρες εργασίας, απλήρωτες, αλλά και επιπλέον φόρτο, μεγαλύτερη ευθύνη, πάλι απλήρωτη!
Προσωπικά λοιπόν αισθάνομαι ότι οι εργοδότες βρίσκουν ευκαιρία να μας εκμεταλλεύονται με διάφορους τρόπους και δεν νιώθω καθόλου ασφαλής όταν πηγαίνω στη δουλειά, ενώ δεν μπορώ και να καθίσω σπίτι.
Και κάτι τελευταίο που θέλω να πω, είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός από την άλλη όμως όψη, όχι της καραντίνας. Να ντρέπεσαι να πεις ότι φοβάσαι για την υγεία σου, για τη ζωή των δικών σου ανθρώπων, γιατ;i σε κοιτάζουν υποτιμητικά ‘το ξενάκι, που φοβάται μια γρίπη’!
Τι ακριβώς συμβαίνει στη Σουηδία; Έχουμε την πραγματική εικόνα για τη χώρα της Βόρειας Ευρώπης που πολλές φορές την προβάλλουν ως χώρα πρότυπο;
Μιλήσαμε με την Ρίτσα Τριανταφυλλίδου, καθηγήτρια ψυχολογίας και κοινωνιολογίας σε Λαϊκό Πανεπιστήμιο. Η κ. Τριανταφυλλίδου ζει στη Σουηδία τα τελευταία 8 χρόνια.
***
— Κυρία Τριανταφυλλίδου, εσείς μάλλον είστε από τους τυχερούς. Από ό,τι μαθαίνουμε στην Ελλάδα όλα είναι υπό έλεγχο, δεν παίρνονται μέτρα περιορισμού, δεν φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα στα Νοσοκομεία…Μας θεωρείτε πράγματι τυχερούς;
Εμείς εδώ το βιώνουμε τελείως αντίθετα, ότι έχουμε αφεθεί στο έλεος της πανδημίας!
Μακάρι να ήταν όλα υπό έλεγχο, αλλά τα πάνω από 4.000 κρούσματα και οι 165 μέχρι αυτήν την ώρα νεκροί, σε μια χώρα με τον ίδιο πληθυσμό με την Ελλάδα, κάθε άλλο παρά μια ελεγχόμενη κατάσταση δείχνουν.
Τα νοσοκομεία άρχισαν να μην αντέχουν τον φόρτο και όλοι οι εργαζόμενοι στον κλάδο της υγείας είναι ανήσυχοι. Σε ερωτηματολόγιο στο οποίο απάντησαν 2.000 εργαζόμενοι σε γηροκομεία, στο «βοήθεια στο σπίτι» και άλλες υπηρεσίες υγείας αποδεικνύεται ότι το ένα τρίτο από τους συμμετέχοντες στην έρευνα δουλεύει δίχως προστασία (εφημερίδα Aftonbladet )! Ο πρόεδρος του σωματείου τους δηλώνει ότι ήδη γίνονται παραβάσεις στον εργατικό νόμο και ότι οι εργοδότες θα πρέπει να φροντίσουν άμεσα ώστε να βρεθεί ο απαραίτητος εξοπλισμός και όλα τα μέσα προστασίας των εργαζομένων!
— Οι γιατροί πώς αντιδρούν σε όλη αυτή την κατάσταση;
Οι γιατροί εκφράζουν την ανησυχία τους. Ενδεικτικά να αναφέρω πως ο Αρχίατρος στην αναισθησιολογία και εντατική θεραπεία του Karolinska, του μεγαλύτερου πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Σουηδίας, δήλωσε προχθές στην κρατική τηλεόραση ότι σύντομα δεν θα φτάνουν οι ΜΕΘ και το προσωπικό και θα αναγκαστούν να προχωρήσουν στην μέθοδο της επιλογής ασθενών, θα επιλέγουν δηλαδή ποιος θα μπει στην εντατική και ποιος όχι, με βάση συγκεκριμένα κριτήρια που τους δόθηκαν από το ‘Κέντρο προτεραιοτήτων’.
Σύμφωνα με τα κριτήρια αυτά ασθενείς με καρκίνο, χρόνια αναπνευστικά προβλήματα, βηματοδότη και άλλες χρόνιες ασθένειες, θα χάσουν την ευκαιρία να νοσηλευτούν και να ιαθούν, ακόμη κι αν είχαν καλές πιθανότητες να αναρρώσουν, καθώς τα κρεβάτια δεν θα φτάνουν και θα δίνεται προτεραιότητα στους πιο γερούς οργανισμούς, που έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να ζήσουν περισσότερα χρόνια.
Γι’ αυτό κι εδώ όπως και στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι απαιτούν περισσότερα κρεβάτια, ΜΕΘ, μάσκες και αντισηπτικά, καθώς και περισσότερα τεστ και αυστηρότερα μέτρα προστασίας.
— Εσύ όπως και όλοι οι μετανάστες ζείτε με την αγωνία για τα οικεία πρόσωπα στην πατρίδα και την ανησυχία για ότι συμβαίνει στη χώρα που σας φιλοξενεί. Πως φτάνει ο απόηχος για ότι συμβαίνει σε Ιταλία,Ισπανία, Γαλλία και Ελλάδα φυσικά.
Η ανησυχία μας είναι πραγματικά μεγάλη για τους δικούς μας ανθρώπους στην Ελλάδα, ιδιαίτερα γι’ αυτούς που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου, τους γονείς μας, τους φίλους με άσθμα, βηματοδότη, καρδιακά προβλήματα. Στην συγκεκριμένη βέβαια στιγμή προσωπικά αισθάνομαι πιο ήσυχη που όλοι αυτοί βρίσκονται στην Ελλάδα και σε μια καραντίνα διαρκείας, η οποία όπου επιβλήθηκε έφερε αποτέλεσμα. Αυτό είναι το ζητούμενο τώρα και αυτά είναι τα λίγα που ξέρουμε για τον ιό, ότι όπου περιορίστηκαν οι μετακινήσεις μειώθηκε και η εξάπλωση, κάτι που η Σουηδία αρνείται να εφαρμόσει. Αυτό βέβαια δεν μας εφησυχάζει, όταν το σύστημα υγείας έχει κι στην Ελλάδα τόσες ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό! Η καραντίνα και ο γενικός αποκλεισμός δεν μπορεί να είναι το μοναδικό μέτρο προστασίας! Εύχομαι τα πράγματα να σταθεροποιηθούν γρήγορα στην Ελλάδα και αυτή η τραγική περιπέτεια να γίνει η αιτία για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, που όπως αποδεικνύεται είναι το μόνο που μπορεί να ανταπεξέλθει σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις όπως αυτή που περνάμε.
Όσο δε για τις άλλες χώρες που αναφέρθηκες είναι τραγική η κατάσταση, φαίνεται η απόλυτη εγκατάλειψη του συστήματος Υγείας σε βάρος των εργαζομένων και των ανθρώπων που έχουν ανάγκη περίθαλψης και φροντίδας. Τα Σουηδικά μέσα ενημέρωσης αρέσκονται να αναφέρονται περισσότερο σε αυτές τις χώρες και τις ελλείψεις που υπάρχουν και λιγότερο στην ίδια την Σουηδία.
— Πώς αντιλαμβάνεται την κατάσταση ο κόσμος στη Σουηδία;
Ο κόσμος δυστυχώς είναι στην πλειοψηφία του σχετικά ‘χαλαρός’, δεν φοβάται και θεωρεί ότι η κυβέρνηση της Σουηδίας ‘ξέρει τί κάνει’. Η θεωρία της «ανοσίας της αγέλης» φαίνεται να έχει πείσει τους περισσότερους και έτσι αντιμετωπίζουν τον ιό απλά σαν μια νέα μορφή γρίπης, που θα κάνει τον κύκλο της και μετά θα ηρεμήσει.
Τις τελευταίες βέβαια μέρες, και με την ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων, άρχισαν αρκετές κατηγορίες πολιτών εκτός από τους γιατρούς, όπως οι δάσκαλοι, να μιλούν για το ‘σουηδικό πείραμα’ των ημερών, σε πλήρη αντιδιαστολή με το περίφημο ‘σουηδικό μοντέλο’ που ίσχυε πριν από μερικές δεκαετίες και που ακολουθώντας το σοβιετικό και ανατολικογερμανικό σύστημα υγείας και παιδείας, έδινε στον πολίτη δωρεάν και υψηλής ποιότητας υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση. Οι δάσκαλοι λοιπόν σε νηπιαγωγεία και δημοτικά –εργάζονται κανονικά και χωρίς μέτρα προστασίας, όπως π.χ ένα άτομο ανά δύο μέτρα- νιώθουν αβοήθητοι και παρατημένοι, χωρίς καμία μέριμνα για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Μιλούν για δολοφονική αδιαφορία της κυβέρνησης και τονίζουν πως αν αρρωστήσουν οι δάσκαλοι θα ‘κλείσει’ η χώρα, εννοώντας πως η ζημία που προκληθεί θα είναι ανεπανόρθωτη.
— Γιατί κατά την γνώμη σου δεν παίρνονται μέτρα;
Όλα αυτά βέβαια γίνονται στο όνομα της οικονομίας, να λειτουργούν όλα όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά, ώστε να μην χαθούν έσοδα. Δεν το κρύβουν άλλωστε. Από την μια δίνονται δισεκατομμύρια για τις επιχειρήσεις και από την άλλη απολύονται χιλιάδες εργαζόμενοι και άλλοι τόσοι δουλεύουν μόνο 50%. Εγώ για παράδειγμα εργάζομαι σε ένα Λαϊκό Πανεπιστήμιο. Τα πανεπιστήμια και τα Λύκεια κλείσανε εδώ και 15 μέρες και λειτουργούν με μαθήματα από απόσταση, ένα από τα ελάχιστα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα, μαζί με την απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 50 ατόμων(το αρχικό μέτρο προέβλεπε μέχρι και 500 άτομα!!). Η εργασία μου λοιπόν είναι εδώ και 15 μέρες εντελώς από απόσταση και συναντώ τους μαθητές μου καθημερινά μέσω της εκπαιδευτικής πλατφόρμας. Επειδή όμως όλοι οι καθηγητές δεν είχαν εμπειρία στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, καλούμαι από τον εργοδότη μου να είμαι στον χώρο εργασίας μαζί με άλλους 20 συναδέλφους, χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας, ώστε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον και να μη χρειαστεί ο εργοδότης να πληρώσει ειδικούς για την επιμόρφωση του προσωπικού. Αυτό βέβαια σημαίνει και επιπλέον ώρες εργασίας, απλήρωτες, αλλά και επιπλέον φόρτο, μεγαλύτερη ευθύνη, πάλι απλήρωτη!
Προσωπικά λοιπόν αισθάνομαι ότι οι εργοδότες βρίσκουν ευκαιρία να μας εκμεταλλεύονται με διάφορους τρόπους και δεν νιώθω καθόλου ασφαλής όταν πηγαίνω στη δουλειά, ενώ δεν μπορώ και να καθίσω σπίτι.
Και κάτι τελευταίο που θέλω να πω, είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός από την άλλη όμως όψη, όχι της καραντίνας. Να ντρέπεσαι να πεις ότι φοβάσαι για την υγεία σου, για τη ζωή των δικών σου ανθρώπων, γιατ;i σε κοιτάζουν υποτιμητικά ‘το ξενάκι, που φοβάται μια γρίπη’!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου