Μεγαλώνω! Και όσο μεγαλώνω τόσο μου λείπουν
τα παιδικά μου χρόνια, η παιδική μου ανεμελιά, που είχε χαραχτεί μέσα
από τσαλακωμένες, χιλιοδιαβασμένες σελίδες κόμικς.
Με αφορμή λοιπόν τον θάνατο του Albert Uderzo έκανα ένα μικρο ταξίδι στα παιδικά μου χρόνια. Στα ατελείωτα καλοκαιρινά απογεύματα που ταξίδευα μαζί με τον Asterix, τον Obelix τον Intefix και όλο το Γαλατικό χωριό σε κάθε γωνία του κόσμου.
Εκεί πρωτοσυνάντησα την Βασίλισσα Κλεοπάτρα με τις πυραμίδες της και την όπως (συνήθιζε να μας υπενθυμίζει ο Panoramix ‘’υπέροχη της μύτη’’. Την τρελή αγάπη των Ελβετών για το φοντί και την ισχύ του τραπεζικού τους συστήματος. Ταξίδεψα μέχρι τον άγριο και παγωμένο βορά και γνώρισα του ατρόμητους Βίκινγκς και τα σκληροτράχηλα έθιμα τους. Έφτασα μέχρι την Αμερική πριν την αποικιοκρατία και άγγιξα τον πολιτισμό των Ινδιάνων. Έμαθα ότι η Κορσική δεν τρώγεται και έζησα από κοντά τις φημισμένες τους βεντέτες. Γνώρισα την λαιμαργία των Βέλγων. Την καταστροφή της φύσης στο βωμό του κέρδους και του ‘’εκπολιτισμού’’ διαβάζοντας την ‘’Κατοικία των θεών’’. Το πώς οι προφητείες είναι η καταστροφή μας μέσα από το ‘’Ο μάντης’’ και πως πρέπει να πάρουμε την ζωή στα χέρια μας. Καβάλησα το μαγικό χαλί ενός γκουρού και έκανα τον γύρο της Ινδίας. Γέλασα με την λατρεία των Βρετανών για την χλιαρή μπύρα και έμαθα ότι η διχόνοια και ο πόλεμος αναμεταξύ μας ενώ ο αληθινός εχθρός παραμονεύει συνεχώς, μπορεί να γίνει η καταδίκη μας μέσα από τις σελίδες της ‘’Διχόνοιας’’ και της ‘’Μεγάλης Τάφρου’’ και πως ο έρωτας τελικά μπορεί να μας σμίξει όλους! Τέλος είδα το πώς ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε ακόμα και χωρίς μαγικό ζωμό μέσα από την ιστορία ‘’Ο αγώνας των αρχηγών!
Και όλα αυτά ήταν το έναυσμα, η σπίθα που χρειαζόταν η παιδική μου περιέργεια για να ξεκινήσω να σκαλίζω τον κόσμο. Να μαθαίνω για αυτόν. 18 χρόνια μετά, ξεκίνησα να σκαρώνω και εγώ τις δικές μου ιστορίες και να τις στοιβάζω μέσα σε άτσαλα σκίτσα στην λευκή κόλλα ενός χαρτιού, με την ελπίδα πως ό,τι έζησα εγώ, όπως ταξίδεψα εγώ και όπως άνοιξαν οι δικοί μου ορίζοντες, διαβάζοντας κόμικς, έτσι θα καταφέρω να ταξιδέψω και εγώ και άλλους ανθρώπους. Να γίνουν τα κόμικς μου μία σπίθα, ένα μικρό λιθαράκι, για να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο.
Ευχαριστώ Albert Uderzo για τα ταξίδια, την έμπνευση, τις χαρές και τις λύπες. Ευχαριστώ που μου έμαθες να είμαι ανυπότακτος και ονειροπόλος σαν τους Γαλάτες σου. Τώρα πια δεν θα φοβάμαι να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μου γιατί θα είσαι εκεί. Ευχαριστώ για όλα! Rest in peace!
Facebook: https://www.facebook.com/
Instagram: https://www.instagram.com/
Με αφορμή λοιπόν τον θάνατο του Albert Uderzo έκανα ένα μικρο ταξίδι στα παιδικά μου χρόνια. Στα ατελείωτα καλοκαιρινά απογεύματα που ταξίδευα μαζί με τον Asterix, τον Obelix τον Intefix και όλο το Γαλατικό χωριό σε κάθε γωνία του κόσμου.
Εκεί πρωτοσυνάντησα την Βασίλισσα Κλεοπάτρα με τις πυραμίδες της και την όπως (συνήθιζε να μας υπενθυμίζει ο Panoramix ‘’υπέροχη της μύτη’’. Την τρελή αγάπη των Ελβετών για το φοντί και την ισχύ του τραπεζικού τους συστήματος. Ταξίδεψα μέχρι τον άγριο και παγωμένο βορά και γνώρισα του ατρόμητους Βίκινγκς και τα σκληροτράχηλα έθιμα τους. Έφτασα μέχρι την Αμερική πριν την αποικιοκρατία και άγγιξα τον πολιτισμό των Ινδιάνων. Έμαθα ότι η Κορσική δεν τρώγεται και έζησα από κοντά τις φημισμένες τους βεντέτες. Γνώρισα την λαιμαργία των Βέλγων. Την καταστροφή της φύσης στο βωμό του κέρδους και του ‘’εκπολιτισμού’’ διαβάζοντας την ‘’Κατοικία των θεών’’. Το πώς οι προφητείες είναι η καταστροφή μας μέσα από το ‘’Ο μάντης’’ και πως πρέπει να πάρουμε την ζωή στα χέρια μας. Καβάλησα το μαγικό χαλί ενός γκουρού και έκανα τον γύρο της Ινδίας. Γέλασα με την λατρεία των Βρετανών για την χλιαρή μπύρα και έμαθα ότι η διχόνοια και ο πόλεμος αναμεταξύ μας ενώ ο αληθινός εχθρός παραμονεύει συνεχώς, μπορεί να γίνει η καταδίκη μας μέσα από τις σελίδες της ‘’Διχόνοιας’’ και της ‘’Μεγάλης Τάφρου’’ και πως ο έρωτας τελικά μπορεί να μας σμίξει όλους! Τέλος είδα το πώς ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε ακόμα και χωρίς μαγικό ζωμό μέσα από την ιστορία ‘’Ο αγώνας των αρχηγών!
Και όλα αυτά ήταν το έναυσμα, η σπίθα που χρειαζόταν η παιδική μου περιέργεια για να ξεκινήσω να σκαλίζω τον κόσμο. Να μαθαίνω για αυτόν. 18 χρόνια μετά, ξεκίνησα να σκαρώνω και εγώ τις δικές μου ιστορίες και να τις στοιβάζω μέσα σε άτσαλα σκίτσα στην λευκή κόλλα ενός χαρτιού, με την ελπίδα πως ό,τι έζησα εγώ, όπως ταξίδεψα εγώ και όπως άνοιξαν οι δικοί μου ορίζοντες, διαβάζοντας κόμικς, έτσι θα καταφέρω να ταξιδέψω και εγώ και άλλους ανθρώπους. Να γίνουν τα κόμικς μου μία σπίθα, ένα μικρό λιθαράκι, για να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο.
Ευχαριστώ Albert Uderzo για τα ταξίδια, την έμπνευση, τις χαρές και τις λύπες. Ευχαριστώ που μου έμαθες να είμαι ανυπότακτος και ονειροπόλος σαν τους Γαλάτες σου. Τώρα πια δεν θα φοβάμαι να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μου γιατί θα είσαι εκεί. Ευχαριστώ για όλα! Rest in peace!
Ευριπίδης Οξυνούδης
Σεναριογράφος των Comicandos Comics
Σεναριογράφος των Comicandos Comics
Instagram: https://www.instagram.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου