Βόμβες, όχι εμβόλια – Σε ρεκόρ δωδεκαετίας οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες με 1,9 τρις δολάρια το 2019

Κατιούσα

Ένα από τα στοιχεία της πανδημίας, είναι πως η έκτασή της θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, με δεδομένο ότι εδώ και αρκετά χρόνια πλήθαιναν οι προειδοποιήσεις από ειδικούς για τον κίνδυνο εμφάνισης μιας νέας πανδημίας, ενίοτε ακόμα και με την υπογράμμιση ότι η βασική απειλή προερχόταν από τους κορονοϊούς. Μια τέτοια εκστρατεία πρόληψης ωστόσο θα προϋπέθετε ένα σεβαστό αριθμό επενδύσεων στην έρευνα και τη δημόσια υγεία, όπως και εκτεταμένη διεθνή συνεργασία.
To ακριβώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που δείχνουν τα στοιχεία του 2019 για τις αμυντικές δαπάνες, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Ερευνητικού Ιδρύματος Διεθνούς Ειρήνης στη Στοκχόλμη. 1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια ήταν το ποσό που ξοδεύτηκε διεθνώς για πολέμους και οπλικά συστήματα, το υψηλότερο επίπεδο δαπανών μετά την οικονομική κρίση του 2008 και κατά 3,6% ψηλότερο σε σχέση με το 2018. Συνολικά οι δαπάνες αυτές αντιπροσωπεύουν το 2,2% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Πρωταθλήτριες αναδείχτηκαν για ακόμα μια χρονιά με διαφορά οι ΗΠΑ, στις οποίες αναλογεί το 38% του συνόλου των πολεμικών δαπανών. Η αύξηση αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο της όξυνσης των διεθνών ανταγωνισμών, ιδιαίτερα με την Κίνα και τη Ρωσία. Η Κίνα ξόδεψε 261 δις δολάρια για στρατιωτικούς σκοπούς το 2019, ποσοστό 5,1% παραπάνω σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο. Η τάση αυτή παρατηρείται τα τελευταία 25 χρόνια, και συμβαδίζει με τη μεγάλη οικονομική ανάπτυξη της χώρας.
Ακόμα μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση (6,8%) παρουσίασε στον τομέα αυτό η Ινδία, που διέθεσε 71,1 δις δολάρια για στρατιωτικούς σκοπούς, ενώ η Ρωσία σημείωσε αύξηση κατά 4,5%. Πτώση παρουσιάστηκε στις στρατιωτικές δαπάνες της Σαουδικής Αραβίας κατά 16%, ενώ σταθερά παρέμειναν τα ποσά που διατέθηκαν από χώρες της Λατινικής Αμερικής, με τη Βραζιλία να καταλαμβάνει το 51% των αντίστοιχων δαπανών της περιοχής. Αύξηση για πέντε συνεχή έτη παρουσιάζουν οι δαπάνες αυτές και στην Αφρική, όπου το συνολικό ποσό ανήλθε στα 41,2 δις δολάρια.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο πίνακας που παρουσιάζει το συνολικό επίπεδο των στρατιωτικών δαπανών στο διάστημα 1988 – 2019, που διαψεύδει για μια ακόμα φορά το ιδεολόγημα για “τέλος της ιστορίας” και εδραίωση της ειρήνης μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την παγκόσμια επικράτηση του καπιταλισμού, αφού μετά από μια υποχώρηση ως τα μέσα της δεκαετίας του ’90 περίπου, έκτοτε η αύξηση είναι συνεχής.

Υγεία και κέρδος δεν πάνε μαζί!

Τα πρόσφατα κρούσματα κορονοϊού και οι θάνατοι ασθενών σε ιδιωτικές κλινικές επιβεβαιώνουν με τον πιο τραγικό τρόπο αυτό που χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι σε χώρους ιδιωτικής Υγείας φωνάζουμε και δεν μας ακούει κανείς... Οτι η υγεία και το κέρδος δεν πάνε μαζί! Οτι πίσω από τη βιτρίνα που έχουν στήσει οι κλινικάρχες, πίσω από τον πλούσιο ξενοδοχειακό εξοπλισμό, πίσω από τις «επιτυχίες» και τα «επιτεύγματά» τους, κρύβονται χιλιάδες εργαζόμενοι υγειονομικοί! Εργαζόμενοι που στενάζουν από την εντατικοποίηση, με μυοσκελετικά προβλήματα, κακοπληρωμένοι, που τους έχουν ξηλώσει όλα τα δικαιώματα... Εργαζόμενοι που ακόμα και στις πιο ακριβές και χλιδάτες κλινικές δεν φτάνουν για να καλύψουν ούτε τις βασικές ανάγκες των ασθενών και δεν ξεπερνάνε σχεδόν ποτέ το προσωπικό ασφαλείας!
Κι όμως, αυτοί οι εργαζόμενοι, τόσα χρόνια τώρα, με την αξιοπρέπεια και το φιλότιμό τους, κάνουν παραπάνω από τις δυνάμεις τους, την ώρα που τα αφεντικά τους χρονομετρούν για το πόση ώρα κάνουν να φροντίσουν έναν ασθενή, τους μετράνε τα γάντια, τις σύριγγες, τις γάζες που χρησιμοποιούν, ακόμα και τα μήλα που δίνουν στους ασθενείς (!), τους κάνουν παρατήρηση αν δεν είναι καλοχτενισμένοι και χαμογελαστοί, γιατί χαλάνε το προφίλ της κλινικής και των πανάκριβων υπηρεσιών της. Κι όταν τολμήσουν να ζητήσουν τα αυτονόητα, αυτά που έχουν μάθει από τις σχολές και την εμπειρία τους, αυτά που δικαιούνται, απολύονται με συνοπτικές διαδικασίες.

* * *

Και τώρα που το θλιβερό περιστατικό στην ιδιωτική κλινική «Ταξιάρχαι» στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας στην ιδιωτική Υγεία, αποκαλύπτεται η πραγματική κατάσταση που εμείς οι εργαζόμενοι στις ιδιωτικές κλινικές γνωρίζουμε από πρώτο χέρι, επιβεβαιώνοντας ότι όσο η Υγεία παραμένει εμπόρευμα, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές!
Ποια μέτρα προστασίας να τηρήσουν οι κλινικάρχες, όταν θα πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να προστατεύσουν εργαζόμενους και ασθενείς; Εκατοντάδες είναι οι εργαζόμενοι που καταγγέλλουν ότι αγοράζουν μόνοι τους γάντια και μάσκες! Γιατί ακόμα και εκεί που δίνουν, τα δίνουν με το σταγονόμετρο! Ακούσαμε ακόμα και το αμίμητο: Μία μάσκα τη βδομάδα! Ακούσαμε ότι δεν πρέπει να φοράμε γάντια και μάσκες, γιατί προσβάλλουμε τους πελάτες, γιατί δημιουργούμε πανικό χωρίς λόγο!
Δεκάδες είναι οι εργαζόμενοι που δουλεύουν με συμπτώματα... Ποιος να τους αντικαταστήσει; Για τεστ ούτε λόγος, αφού ...κοστίζει! Οι πιο «γενναιόδωροι» εργοδότες κάνανε έκπτωση (!) στους εργαζόμενους, για να κάνουν το τεστ που οι επιχειρήσεις τους μοσχοπουλάνε σε φοβισμένους ασθενείς. Το μόνο μέτρο που εφαρμόζουν, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια, είναι η θερμομέτρηση, μιας και είναι και τζάμπα!

* * *

Οι εργαζόμενοι στην ιδιωτική Υγεία πάνε στο μεροκάματο του τρόμου. Αυτό που εμποδίζει να εφαρμοστούν ουσιαστικά μέτρα προφύλαξης, είναι τα αφεντικά και η προστασία των κερδών τους! Είναι τουλάχιστον ανήθικο να αφήνονται υπονοούμενα για το αν τηρούν τα μέτρα αυτοί οι εργαζόμενοι, που παίζουν την υγεία τους «κορόνα - γράμματα», που κάθε μέρα εκβιάζονται με την απόλυση. Που θέλουν να γυρίσουν υγιείς στα σπίτια τους και στα παιδιά τους. Οι ευθύνες βρίσκονται αλλού...
Οι εργαζόμενοι ξέραμε από την πρώτη στιγμή ότι αυτοί οι κλινικάρχες δεν μπορούν και δεν τους νοιάζει να προστατεύσουν τη δημόσια υγεία! Γιατί δεν τη θεωρούν αγαθό, ούτε δικαίωμα. Τη θεωρούν εμπόρευμα. Και το ξέραμε γιατί τους βλέπουμε χρόνια τώρα να ξεζουμίζουν τα ασφαλιστικά μας ταμεία, να μειώνουν τους μισθούς μας, να μην περνάει την πόρτα τους κάποιος ακόμα και όταν πεθαίνει, αν δεν βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη! Γιατί τους βλέπουμε να στέλνουν βαριά περιστατικά στο Δημόσιο για να μην τους χαλάσουν τα στατιστικά τους!
Γιατί ακόμα και μέσα στην πανδημία βαφτίζουν «έκτακτα» όλα τα χειρουργεία, ακόμα και τις αισθητικές επεμβάσεις και ξεχειλίζουν τα ταμεία τους! Γιατί ξέρουμε ότι δεν τους ελέγχει κανείς, και πριν και τώρα με την πανδημία. Γιατί όλες οι κυβερνήσεις τούς πριμοδοτούν και τους στηρίζουν, τους δίνουν όλο και μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα της Υγείας. Τώρα οι επιτελείς της κυβέρνησης και οι μεγαλοδημοσιογράφοι κάνουν πως πέφτουν από τα σύννεφα! «Μα γίνονταν χειρουργεία εν μέσω πανδημίας;», ρωτούν.

* * *

Φτάνει πια η κοροϊδία, η υποκρισία και η ασυδοσία... Τώρα, χωρίς άλλη καθυστέρηση, απαιτούμε: Να γίνει επίταξη όλων των ιδιωτικών μονάδων και των διαγνωστικών κέντρων και να ενταχθούν κάτω από ενιαίο κρατικό σχεδιασμό για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Να εξασφαλιστεί επάρκεια σε μέσα ατομικής προστασίας με τακτική ενημέρωση και εκπαίδευση για τον τρόπο χρήσης τους. Να γίνουν μαζικά τεστ σε όλους τους υγειονομικούς και στους ασθενείς που υποβάλλονται σε υψηλού κινδύνου ιατρικές και νοσηλευτικές πράξεις. Nα ληφθούν τώρα όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας για εργαζόμενους, ασθενείς και συνοδούς, με ιδιαίτερη μέριμνα για τους ανθρώπους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Παλεύουμε μαζί με όλους τους υγειονομικούς και το λαό για ένα σύστημα Υγείας σύγχρονο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, ανάλογο των δυνατοτήτων που υπάρχουν σήμερα για την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών.

Στέλλα ΜΠΑΡΔΟΥΝΙΑ
Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Ιδιωτικών Κλινικών Πειραιά

Στον ίδιο ντορό

Τα λόγια του πρωθυπουργού στο προχτεσινό διάγγελμα, πως «όσο χαλαρώνουν οι περιορισμοί, τόσο θα αυξάνεται ο ρόλος της προσωπικής ευθύνης», δείχνουν πως η κυβέρνηση θα συνεχίσει να φορτώνει στο λαό την ευθύνη της «αυτοπροστασίας» από τον κορονοϊό και να αποποιείται την ευθύνη που έχει το κράτος για την πραγματική θωράκιση του συστήματος Υγείας και την προστασία των εργαζομένων.
Οι πρωθυπουργικές μεγαλοστομίες, ότι «απέναντι στην πανδημία ορθώθηκε μια αποτελεσματική Πολιτεία που προστάτεψε τους Ελληνες, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους», ότι «στο πεδίο της πολιτικής αμβλύνθηκαν οι επιφυλάξεις και η παλιά καχυποψία» και ότι «αυτοί οι δεσμοί εμπιστοσύνης πρέπει να διατηρηθούν άρρηκτοι», δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι ένας λόγος που ο λαός εφάρμοσε μέτρα αυτοπροστασίας είναι ότι έχει αντίληψη - εκ πείρας - της άσχημης κατάστασης στο σύστημα Υγείας, παρ' όλη την αυτοθυσία των υγειονομικών.
Πολύ περισσότερο, τα λόγια αυτά του πρωθυπουργού επιβεβαιώνουν την αγωνία της κυβέρνησης να δικαιολογήσει ή και να συγκαλύψει ότι τον «χρόνο που κέρδισε» δεν τον αξιοποίησε για να θωρακίσει το σύστημα της Υγείας, αλλά για να διαμορφώσει καλύτερες προϋποθέσεις διαχείρισης της οικονομικής κρίσης προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων.
Το μήνυμα που έστειλε επομένως στο λαό, με το διάγγελμά του για την «επόμενη μέρα», είναι να βγει από το σπίτι, αλλά ότι είναι δική του ευθύνη αν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Τον κάλεσε επί της ουσίας να διατηρήσει σε καραντίνα τα δικαιώματα και τις ανάγκες του, να τις «προσαρμόσει» σε όσα ιεραρχεί το κεφάλαιο και το κράτος του. Γι' αυτό άλλωστε ο πρωθυπουργός δεν έκανε καμία αναφορά στην άμεση κατάργηση των υποτιθέμενων «έκτακτων» αντεργατικών μέτρων που νομοθέτησε η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή.
Αντίθετα, μαζί με την παράταση των πιο αντιδραστικών μέτρων που προβλέπονταν στις ΠΝΠ για τον κορονοϊό, το υπουργικό συμβούλιο προανήγγειλε χτες και νέο μπαράζ νομοσχεδίων τους επόμενους μήνες, σε όλα τα πεδία που ενδιαφέρουν το κεφάλαιο, για να θωρακιστεί η κερδοφορία του. Το «περιβαλλοντικό» νομοσχέδιο, τα μέτρα για την απολιγνιτοποίηση και την παραπέρα «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, ακόμα και το νομοσχέδιο για την Εκπαίδευση, κινούνται ακριβώς προς αυτήν την κατεύθυνση.
Κι όλα αυτά στο όνομα του νέου «εθνικού στόχου», της «δυναμικής ανάπτυξης όποτε αυτή έρθει», όπως είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός, προετοιμάζοντας το λαό για νέες θυσίες χωρίς τέλος.
Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα ζουν ήδη την «επόμενη μέρα»: Της ανεργίας για μεγάλα τμήματα των απασχολούμενων στον Τουρισμό, που φέτος δεν θα κάνουν ούτε ένα μεροκάματο. Της «γκρίζας ζώνης» των συμβάσεων που έχουν μπει σε αναστολή και είναι αμφίβολο τι θα γίνει όταν λήξει η τυπική περίοδος «προστασίας» από τις απολύσεις. Των αντεργατικών μέτρων που ήρθαν για να μείνουν, με στόχο την ένταση της εκμετάλλευσης με όλα τα μέσα. Των συσσωρευμένων χρεών που παραμένουν, στις τράπεζες, στο κράτος, στα ασφαλιστικά ταμεία, στις επιχειρήσεις παροχής ρεύματος και νερού. Χρέη που γίνονται πλέον αφόρητα με την κατάργηση και της ελάχιστης προστασίας για την πρώτη κατοικία, το σφίξιμο της θηλιάς των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών.
Η εμπιστοσύνη που ζητάει είναι λευκή επιταγή για να φορτωθεί ο λαός τα βάρη των επιπτώσεων της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης.
Η «επόμενη μέρα» πρέπει να βρει ακόμα περισσότερους εργαζόμενους όχι απλά έξω από το σπίτι, αλλά πιο δυνατούς, οργανωμένους, αποφασισμένους, για να αντιπαλέψουν την προσπάθεια κυβέρνησης, ΕΕ και κεφαλαίου να τους φορτώσουν τα σπασμένα κι αυτής της νέας κρίσης. Το μήνυμα της φετινής Πρωτομαγιάς «Πληρώσαμε πολλά, δεν θα πληρώσουμε ξανά» δείχνει το δρόμο για την ανάπτυξη της πάλης και την οργάνωση της αντεπίθεσης το επόμενο διάστημα.

Τραμπούκικη επίθεση αστυνομικών σε μοτοσυκλετιστή στο κέντρο της Αθήνας (ΒΙΝΤΕΟ)

Από atexnos2019 atexnos2019

Άλλο ένα βίντεο αστυνομικής αυθαιρεσίας και καταστολής καταγράφηκε χθες στο κέντρο της Αθήνας, με αστυνομικούς να τραμπουκίζουν και να ξυλοφορτώνουν οδηγό δικύκλου. Το περιστατικό έλαβε χώρα στις 12.30 το μεσημέρι στην συμβολή των οδών Μιχαλακοπούλου και Ξενίας.
Όπως αναφέρει αυτόπτης μάρτυρας, ο οποίος και κατέγραψε σε βίντεο το σκηνικό, «από την Μιχαλακοπούλου πέρασαν παράνομα με κόκκινο χωρίς ούτε καν να έχουν βάλει τις σειρήνες, ένα αμάξι με φιμέ τζάμια επισήμου, πιθανώς Υπουργού. Το αμάξι είχε αστυνομική συνοδεία που επέβαινε σε μηχανές. Οι αστυνομικοί σταμάτησαν τον πέταξαν κάτω μαζί με το μηχανάκι του και άρχισαν να τον χτυπούν και να τον βρίζουν. Ταυτόχρονα τραμπουκίζουν όποιον διαμαρτύρεται και προσπαθεί να επέμβει».

Σύμφωνα με πληροφορίες το πολυτελές αυτοκίνητο ανήκε σε επιχειρηματία και συνοδεύονταν από αστυνομικούς και ιδιώτες σωματοφύλακες.
Σε δημοσίευμα της, η εφημερίδα Documento αφήνει να εννοηθεί ότι οι ένστολοι που επιτέθηκαν στον πολίτη πιθανώς να ανήκουν στην φρουρά του Κ. Μητσοτάκη καθώς, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ένα από τα δίκυκλα της αστυνομίας που εμπλέκονται στο επεισόδιο δεν είναι καταχωρημένο επισήμως και φαίνεται να ανήκει στην Υπηρεσία Προέδρου Μελών Κυβέρνησης και να έχει διατεθεί στη φρουρά του Πρωθυπουργού.
Τη διερεύνηση της βίαιης επίθεσης έχει αναλάβει η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων Σωμάτων Ασφαλείας.

Φοβάται ο Γιάννης τον ιό κι ο καπιταλισμός το Γιάννη !!!

Manos Doukas

23 ώρες · 

 

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΜΑΣ !!!

Φοβάται ο Γιάννης τον ιό κι ο καπιταλισμός το Γιάννη !!! 

O Τραμπ κι οι φασίστες του λένε ότι δε μπορεί το 1% των πιο αδύναμων να στέκεται εμπόδιο στην ανάπτυξη και την αγορά. Δε μπορεί μια ολόκληρη κοινωνία να φρενάρει για να υπερασπιστεί αυτούς τους λίγους. 

Ο Σόιμπλε λέει ότι η ανθρώπινη ζωή δεν είναι το παν. «Όταν ακούω ότι όλα υποχωρούν μπροστά στην προστασία της ανθρώπινης ζωής, πρέπει να πω ότι αυτό δεν είναι απόλυτο» … είπε. 

Ο Μπόρις Τζόνσον θέλει «ανοσία της αγέλης». 

Κι εμάς οι «διακεκριμένοι» επιστήμονες και τα ρόμποκοπ, μας λένε ότι ... «Σαν λαός δεν έχουμε ακόμα ανοσία. Βγείτε έξω να βρείτε τον ιό, να νοσήσετε και να φτιάξετε αντισώματα». 

Για ένα IQ πολύ κάτω του μετρίου, αυτές οι δηλώσεις, δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Αν κι εσύ λες αυτό, μη συνεχίζεις. Συγνώμη. Εγώ κάνω λάθος κι ο γάιδαρος πετάει. Αν όχι ... τότε συνέχισε. 


Η αγορά έκανε κουμάντο πριν. Η αγορά που όσο πιο πολύ ροκάνισε το δημόσιο σύστημα υγείας και το μυαλό των κατοίκων μιας χώρας, τόσο πιο πολλούς νεκρούς της έφερε την εποχή του covid-19. Κι έφτιαξε στην Ευρώπη ένα χάρτη θανάτων ίδιο με αυτόν του ψυχρού πολέμου. Μόνο ... με ανάποδα χρώματα. 
Δυτική Ευρώπη στο «κόκκινο». Ανατολική Ευρώπη και Βαλκάνια ... όχι στο κόκκινο. Μαζί κι η Ανατολική Γερμανία. Τυχαίο ; Δε νομίζω. Πάνω από το 80% των νεκρών στην Ολλανδία δεν μπήκαν ποτέ σε ΜΕΘ. Γιατί να μπουν ; Η Ολλανδία είναι η πρωτοπόρα στα θέματα φιλελευθερισμού, αγοράς και 4ου ράιχ. Κι οι χώρες με τα περισσότερα θύματα ανήκουν στους G8. 

Η αγορά με το κράτος της, που επέβαλε την απόλυτη καραντίνα χωρίς να ενισχύσει ούτε ελάχιστα το δημόσιο σύστημα υγείας, χωρίς να ξοδέψει λεφτά για διορισμούς υγειονομικών, χωρίς μάσκες κι αναπνευστήρες, χωρίς αύξηση των ΜΕΘ στα δημόσια νοσοκομεία, τώρα μας διατάζει ... «Όλοι έξω. Αρκετά σας προστατέψαμε. Και να ψωνίζετε πολύ». Κι αν δεν καταλαβαίνεις γιατί η μάσκα που ήταν πριν «μόνο για τους γιατρούς» (άσε που δεν είχαν ούτε κι αυτοί), τώρα είναι υποχρεωτική για όλους, μη σε νοιάζει. Έχει πρόστιμο, άρα θα το μάθεις. 

Κι εσύ που φοβάσαι τον κορωνοϊό, όπως σε δίδαξαν τρεις μήνες τώρα, ψύχραιμα. Θα μάθεις και στους νέους φόβους σου. Η ταβέρνα, η θάλασσα, το γήπεδο, το σχολείο, το σινεμά, οι φίλοι, η παρέα ... Έγιναν όλα φόβος. Μπορείς να τους εντάξεις κι αυτούς, στους παλιούς σου φόβους, τους «κανονικούς» και τους «συνηθισμένους». Ξέρεις τώρα ... Η κακιά η ώρα, το κομπόδεμα για τις σπουδές του παιδιού, η δουλειά, το μεροκάματο, η σύνταξη. Θα έχουμε να φάμε αύριο ; Τι θα πει ο κόσμος ; Το πετρέλαιο, ο πόλεμος, οι Τούρκοι, το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι, τα γεράματα, το κρυφό βιβλιάριο για την κηδεία. 

Το σύστημα που ζεις, σου επιτρέπει μόνο να επιβιώνεις (κι αν το επιτρέψει δηλαδή ... όπως βλέπεις)... . Ό,τι σε κάνει να νοιώθεις ότι Ζεις, ό,τι σου αρέσει, το κάνει δύσκολο, αδύνατο και τελικά φόβο. 

Δε λέω ότι είναι φανταστικοί όλοι οι φόβοι σου. Αντίθετα μάλιστα. Και να προσέχεις. Λέω ότι η πολιτική όλων τους υπέρ της «αγοράς», είναι οι φόβοι μας. Λέω ότι είναι σύμφυτοι με το σύστημα που ζούμε. Λέω ότι τώρα είναι όσο ποτέ προφανείς, σαν απότοκα του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Λέω ακόμα, ότι κι αυτοί που σου διδάσκουν το φόβο από μικρό, είναι κι οι ίδιοι φοβισμένοι. Ο φόβος των λίγων επειδή το σύστημά τους έφαγε τα ψωμιά του, τους κάνει να μοιράζουν το φόβο και την καταπίεση στους πολλούς. Το χειρότερο είναι ότι ο φόβος τους αυτός, κάνει τους δικούς μας φόβους ... «πολύ πιθανά ενδεχόμενα». Το θηρίο που πεθαίνει αντιδρά πολύ χειρότερα κι απρόβλεπτα.

Ο φόβος των πολλών ότι το πράγμα πάει από το κακό στο χειρότερο κι ότι το σύστημα των λίγων δε μπορεί να κάνει τίποτα, αφού αυτό γεννά την ανασφάλεια και την υποβάθμιση της ζωής και της υγείας μας, χειροτερεύει το φόβο και την επιθετικότητα των λίγων που φοβούνται το επόμενο βήμα της σκέψης μας και της αντίδρασής μας. Αυτοί που ξαναγράφουν την ιστορία ξέρουν καλύτερα : την πραγματική ιστορία τη γράφουν οι λαοί με τις κομμούνες τους και με τους Ροβεσπιέρους τους. Με τις επαναστάσεις τους και με τους Λένιν τους. Φοβάται ο Γιάννης τον ιό … κι ο καπιταλισμός το Γιάννη. 

Μη τους αφήνεις να σου μαθαίνουν φόβο. Μη γίνεσαι «παράπλευρες απώλειες». Μην επιτρέψεις να λεκιαστεί η σκέψη σου με τον αιώνιο αέναο βρώμικο φόβο που καμπουριάζει και γονατίζει τους ανθρώπους. Ένας μόνο είναι ο αληθινός φόβος : μήπως αυτό το σύστημα του φόβου και της ανασφάλειας μείνει πολύ καιρό ακόμα ζωντανό. Μήπως αργήσουμε να απαλλαχτούμε και να φέρουμε το σύστημα των ανθρώπων, της επιστήμης και της λογικής. Μήπως καθυστερήσουμε πιο πολύ από το χρόνο που απομένει στον πλανήτη. Και μια μόνο επίσης είναι και η λύση και την ξέρεις. (http://aristeramitilini.blogspot.com/20…/…/blog-post_08.html). 

Μάνος Δούκας από katiousa.gr

Το αγώι θα ξυπνήσει τον αγωγιάτη;

Η απόφαση της αμερικανικής Πολιτείας του Μισούρι να προχωρήσει σε δίωξη κατά της Κίνας, με το σκεπτικό πως ο κορονοϊός, που έχει προκαλέσει την πανδημία, είναι «κινεζικός» και διέφυγε από το εργαστήρι της Γιουχάν, έδωσε μια νέα τροπή στην όξυνση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο ισχυρότερες παγκόσμιες οικονομικές δυνάμεις, τις ΗΠΑ και την Κίνα.
Δεν θα μπούμε στα διάφορα σενάρια, αλλά και μόνο αυτή η είδηση πρέπει να μας προβληματίσει.
Η ανθρωπότητα έχει αποδείξει, κυρίως με το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πως είναι σε θέση να κατασκευάσει τα πιο καταστροφικά όπλα. Την αρχή αυτής της επίδειξης την έκαναν οι ΗΠΑ, πετώντας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι τις ατομικές βόμβες, χωρίς να υπάρχει καμία στρατιωτική αναγκαιότητα. Το έκαναν για να δείξουν στη Σοβιετική Ενωση πως αυτές διαθέτουν ένα υπερόπλο. Σήμερα είναι γύρω στις 10 οι χώρες που διαθέτουν πυρηνικά όπλα, με κύριες τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, που διαθέτουν δεκάδες χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές και ανάλογους πυραύλους ικανούς να κάψουν τον πλανήτη ως «κεράκι της Λαμπρής».

* * *

Και να ήταν μόνο αυτό; Ο πόλεμος στο Βιετνάμ μάς έδειξε τη χρήση μαζικών χημικών όπλων, του λεγόμενου «πορτοκαλί παράγοντα», με τον οποίο οι Αμερικανοί «ράντιζαν» τα δάση της χώρας, για να τα αποψιλώσουν και να χτυπήσουν τους αντάρτες. Ο λαός του Βιετνάμ μέχρι και σήμερα πληρώνει με τις τερατογενέσεις αυτά τα εγκλήματα πολέμου. Αργότερα μάθαμε για τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, με τις οποίες το ΝΑΤΟ βομβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία. Τώρα στα σοβαρά κουβεντιάζουμε το ενδεχόμενο ο κορονοϊός να είναι κατασκευασμένος. Στην Κίνα ή μήπως σε κάποιο από τα 400 βιολογικά εργαστήρια, που έχουν οι Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ σε 25 χώρες του κόσμου;
Θα περνούσε άραγε από το μυαλό ενός ανθρώπου πριν 100 χρόνια, όταν π.χ. την Ευρώπη θέριζε η «ισπανική γρίπη», πως σε 100 χρόνια η επιστήμη θα μπορούσε να κατασκευάζει και ιούς, ως βιολογικά όπλα; Μάλλον όχι. Αλλωστε, πριν 100 χρόνια στον κόσμο μας δεν ήταν πολλά πράγματα αυτονόητα.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

• Τα τρία τέταρτα (3/4) της σημερινής ανθρωπότητας ζούσαν σε αποικίες, δεν είχαν στοιχειώδη δικαιώματα.
• Οι εργαζόμενοι δούλευαν 12ωρα ή και περισσότερες ώρες.
• Υπήρχε εκτεταμένη χρήση παιδικής εργασίας, μιας και η υποχρεωτική δημόσια εκπαίδευση ήταν άπιαστο όνειρο και η μόρφωση προνόμιο μιας μικρής μερίδας.
• Δεν υπήρχαν συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης ή δημόσιας Υγείας.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε τα παραδείγματα κι αυτά είναι πολλά. Αξίζει, όμως, να αναρωτηθούμε, τι ήταν αυτό που πριν έναν αιώνα «γύρισε τον τροχό»;

* * *

Στις 22 Απρίλη συμπληρώθηκαν 150 χρόνια από τη γέννηση ενός ανθρώπου που συνέδεσε και αφιέρωσε τη ζωή του σ' αυτήν την ανατροπή. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Βλαντιμίρ Λένιν και η μεγάλη ανατροπή η Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία. Αμέσως μετά την Επανάσταση καθιερώθηκαν η 8ωρη εργασία, η δημόσια και δωρεάν Υγεία και Εκπαίδευση, οι αποικίες της τσαρικής αυτοκρατορίας έγιναν ξεχωριστά κράτη, αρχίζοντας έτσι τη διάλυση του αποικιοκρατικού συστήματος. Τα πρώτα διατάγματα της Επανάστασης αφορούσαν την ειρήνη και την έξοδο της Σοβιετικής Ρωσίας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής (τα εργοστάσια στους εργάτες, η γη στους αγρότες). Μπροστά σε αυτές τις κοσμοϊστορικές αλλαγές και στον καπιταλιστικό κόσμο οι εργαζόμενοι μπόρεσαν να πετύχουν με σκληρούς και συχνά αιματηρούς αγώνες αρκετές κατακτήσεις.
Σήμερα, που ο παγκόσμιος συσχετισμός δυνάμεων είναι δυσμενής, ο σοσιαλισμός έχει ανατραπεί, οι όποιες κατακτήσεις παίρνονται πίσω, συρρικνώνονται! Εχουν περάσει 30 χρόνια και παρά τους τόνους λάσπης σε βάρος του Λένιν, της Επανάστασης, του σοσιαλισμού, το 56% των Ρώσων έχει θετική γνώμη για τον Λένιν, ενώ αρνητική έχει το 20%. Στη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία, υπάρχουν ακόμη 7 χιλιάδες μνημεία για τον Λένιν και χιλιάδες δρόμοι σε όλη τη χώρα φέρουν το όνομά του. Στις δημοσκοπήσεις, το 83% τάσσεται υπέρ της παραμονής των μνημείων και των δρόμων του Λένιν, ενώ διαφορετική γνώμη έχει μόλις το 7%.

* * *

Το σοσιαλιστικό σύστημα, παρά τις όποιες αδυναμίες και λάθη του, που τελικά το οδήγησαν στην ανατροπή του, πήγε την ανθρωπότητα μέσα σε 70 χρόνια πολύ μπροστά, ενώ σήμερα βλέπουμε τους λαούς, σε συνθήκες πανδημίας, να υποφέρουν από την εμπορευματοποίηση της Υγείας, την αποψίλωση των δημόσιων συστημάτων και πάλι να σέρνονται στην επόμενη καπιταλιστική κρίση: Ανεργία, φτώχεια, πετσόκομμα των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους «φαγώνονται» για τα μερίδια των αγορών, τις πρώτες ύλες, την κερδοφορία των επιχειρήσεων και έχουν βάλει μπροστά τη «μηχανή» παραγωγής κάθε είδους πολέμων: Οικονομικών, εμπορικών, διπλωματικών, στρατιωτικών κ.ο.κ., με βαριές και επικίνδυνες συνέπειες για τους λαούς.
Μήπως ήρθε η ώρα να ξαναβάλουμε πάλι τον «τροχό της Ιστορίας» προς τα μπροστά;
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Νέος Αγών» Καρδίτσας)

Ελισαίος ΒΑΓΕΝΑΣ
Μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του 

Απέναντι στον ορατό εχθρό!

Ο φετινός γιορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς, μέσα στις συνθήκες της πανδημίας, αναδεικνύει όλα όσα εκπροσωπεί η μέρα αυτή για την εργατική τάξη: Μέρα τιμής στους αγώνες της τάξης μας, αλλά πάνω απ' όλα μέρα απεργίας, μέρα αγώνα και διεκδίκησης απέναντι στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, απέναντι στο βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, για σύγχρονα δικαιώματα στη δουλειά και τη ζωή, για τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού, για την οριστική απελευθέρωση από τα δεσμά του κεφαλαίου.
Το διαχρονικό αυτό μήνυμα «δένει» φέτος με τον αγώνα για την προστασία των δικαιωμάτων και της υγείας των εργαζομένων και του λαού, την ώρα που η εργοδοσία, με τις πλάτες της κυβέρνησης, έχει βγάλει «το μαχαίρι απ' το θηκάρι» για να τους φορτώσει την πανδημία και τη νέα καπιταλιστική κρίση.
Το διαχρονικό αυτό μήνυμα «δένει» φέτος με τον αγώνα για την προστασία των δικαιωμάτων και της υγείας των εργαζομένων και του λαού, την ώρα που η εργοδοσία, με τις πλάτες της κυβέρνησης, έχει βγάλει «το μαχαίρι απ' το θηκάρι» για να τους φορτώσει την πανδημία και τη νέα καπιταλιστική κρίση.
Οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, οι ανατροπές συμβάσεων και μειώσεις μισθών, η υποχρεωτική εκ περιτροπής εργασία και τα σχέδια για μισή δουλειά και μισό μισθό, οι υποχρεωτικές άδειες, αλλά και η εντατικοποίηση στους χώρους δουλειάς, δείχνουν ότι η «επόμενη μέρα» για τους εργαζόμενους είναι ήδη εδώ.
Αυτό επιβεβαιώνει και το σχέδιο που καταστρώνουν κυβέρνηση και Ευρωπαίοι «εταίροι», μέσα από τις αντιθέσεις τους, για το πώς θα φορτώσουν και τη νέα κρίση στους εργαζόμενους, στο λαό.
Γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία το σύνθημα «οι εργαζόμενοι δεν θα πληρώσουν ξανά», που εκπέμπει ο φετινός ταξικός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς, παίρνοντας τη σκυτάλη από τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, που αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη: Από τις κινητοποιήσεις των υγειονομικών για άμεσα μέτρα προστασίας τους, προσλήψεις, κάλυψη των κενών, επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας. Από τη μέρα πανελλαδικής δράσης των σωματείων στα σούπερ μάρκετ και τον Επισιτισμό, για μέτρα προστασίας της ζωής, της υγείας, των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον κλάδο. Από τη χτεσινή μέρα πανελλαδικής δράσης Ομοσπονδιών - Εργατικών Κέντρων - Συνδικάτων, που έστειλε το ξεκάθαρο μήνυμα «Πληρώσαμε πολλά, δεν θα πληρώσουμε ξανά!». Από τις εκατοντάδες παρεμβάσεις σε κλάδους και τόπους δουλειάς ενάντια στην επίθεση της εργοδοσίας, που ξεσαλώνει στο όνομα της πανδημίας, με τις πλάτες της κυβέρνησης.
Το μήνυμα αυτό «χαλάει τη σούπα» στο κεφάλαιο, στην κυβέρνηση, στα κόμματά του. Πάει ενάντια στην προσπάθειά τους να σημάνουν «σιωπητήριο» στους χώρους δουλειάς, να παρουσιαστεί πως τάχα «όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι». Τσαλακώνει το κάλεσμα της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων ο λαός να βάλει ξανά πλάτη για να σωθούν τα κέρδη μιας χούφτας ομίλων. Γι' αυτό όλοι μαζί επιχειρούν να φιμώσουν και να βάλουν στον πάγο τις εργατικές - λαϊκές διεκδικήσεις.
Τα προσχήματα που επιστράτευσε η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να μεταθέσει τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, όχι μόνο δεν κρύβουν αυτήν την πραγματικότητα αλλά την εκθέτουν ακόμα περισσότερο. Ούτε η πανδημία θα έχει αντιμετωπιστεί μετά από μια βδομάδα, ούτε βέβαια οι εκδηλώσεις των σωματείων, με όλα τα μέτρα προστασίας, συνιστούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.
Αλλωστε η κυβέρνηση, που κουνάει το δάχτυλο στους εργαζόμενους κάνοντας υποδείξεις για «υπομονή», δεν έχασε λεπτό όλο αυτό το διάστημα για να νομοθετήσει με τις γνωστές «fast track» διαδικασίες τα δεκάδες αντεργατικά μέτρα που ήρθαν για να μείνουν.
Αλλά και για να προωθήσει «στα μουλωχτά» μια σειρά από άλλες «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» για το κεφάλαιο, όπως το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, το περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο που συζητιέται από χτες στη Βουλή, την «απολιγνιτοποίηση», που πλήττει εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα.
Ο δικός της «σεβασμός» στην υγεία του λαού σταματάει έξω από τις πόρτες των επιχειρήσεων, εκεί όπου οι εργαζόμενοι παίζουν «κορόνα - γράμματα» όλες τις μέρες την υγεία και τη ζωή τους, αλλά και έξω από τις πόρτες των νοσοκομείων, όπου οι «ευαισθησίες» της δεν αγγίζουν ούτε καν την κάλυψη των τεράστιων κενών, πόσο μάλλον τις ανάγκες του λαού.
Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, ο απεργιακός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς από τα συνδικάτα, παίρνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα προφύλαξης από την πανδημία, αποτελεί σημαντικό σταθμό στην οργάνωση της πάλης για να μην πληρώσει ο λαός κι αυτήν την κρίση, για να δυναμώσει η πάλη απέναντι στον ορατό εχθρό, τον καπιταλισμό!

ΗΠΑ: Εκατομμύρια άνεργοι, με πολλά χρόνια εργασίας, δεν μπορούν να πάρουν το επίδομα ανεργίας

Από iraklis3

Εκατομμύρια Αμερικανοί που έμειναν χωρίς δουλειά κατά την πανδημία του κορονοϊού δεν κατάφεραν να εγγραφούν για να λάβουν επίδομα ανεργίας από τότε που η αμερικανική οικονομία βρέθηκε σε ελεύθερη πτώση, σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε σήμερα.
Σε διαδικτυακή δημοσκόπηση, το Economic Policy Institute βρήκε ότι για κάθε 10 ανθρώπους που υπέβαλαν επιτυχώς αίτημα για επίδομα ανεργίας, τρεις ή τέσσερις δεν κατάφεραν να εγγραφούν, ενώ ακόμα δύο δεν προσπάθησαν καν να κάνουν αίτηση.
Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία των ΗΠΑ δείχνουν ότι 26,5 εκατ. άνθρωποι έχουν κάνει αίτηση για επίδομα ανεργίας από τα μέσα Μαρτίου, γεγονός που σημαίνει ότι όλες οι θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν κατά τη μεγαλύτερη στην αμερικανική Ιστορία περίοδο ευημερίας της αγοράς εργασίας αφανίστηκαν.
Η έρευνα του EPI υποδηλώνει ότι επιπλέον 8,9 εκατ. έως 13,9 εκατ. άνθρωποι έχουν αποκλειστεί από το σύστημα, δήλωσε ο Μπεν Ζίπερερ, ο επικεφαλής συντάκτης της έρευνας.
«Αυτή η έρευνα επικυρώνει περιστατικά και αναφορές στον Τύπο για κόσμο που έχει δυσκολευθεί να κάνει αίτηση για επιδόματα τα οποία χρειάζονται και αξίζουν», δήλωσε ο Ζίπερερ.
Οι εργαζόμενοι που έχουν χάσει τη δουλειά τους δηλώνουν ότι έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με ιστοσελίδες που έχουν «πέσει» και κατειλημμένες τηλεφωνικές γραμμές, ενώ οι πολιτειακές αρχές που διαχειρίζονται το πρόγραμμα έχουν «πνιγεί» σε αιτήσεις.
«Είναι ντροπή να δουλεύεις τόσα χρόνια και όταν το χρειάζεσαι, να μην μπορείς να το λάβεις», δήλωσε ο Τζιμ Χιουζ, 48 ετών, ο οποίος δήλωσε ότι δεν έχει καταφέρει να υποβάλει αίτηση εδώ και πάνω από δύο εβδομάδες από τότε που απολύθηκε από τη δουλειά του σε κατάστημα μεταχειρισμένων ειδών τον Μάρτιο στο Ορλάντο της Φλόριντα. Ο Χιουζ δήλωσε ότι έστειλε με το ταχυδρομείο γραπτή αίτηση στις 9 Απριλίου αλλά δεν έχει λάβει ακόμα απάντηση. «Είναι σχεδόν προγραμματισμένο για να αποτύχει. Το έκαναν περίπλοκο για να αποθαρρύνεται ο κόσμος και να εγκαταλείπει την προσπάθεια», δήλωσε.

Η ταξική πάλη δεν παίρνει αναβολές.Οι ζωές μας δεν παίρνουν αναβολές

Από iraklis3 

Γράφει ο Ανδρέας Κολλιαράκης //

Και ξαφνικά… μια δειλή “κανονικότητα”. Μια “νέα κανονικότητα”. Μετά την τρομοκρατία τόσων ημερών, τους περιορισμούς, τους θανάτους που συνεχίζονται κτλ. Μόνο που ο αυταρχισμός και η αυξημένη αστυνομοκρατία, ήρθαν για να μείνουν. Μαγαζιά θα μείνουν κλειστά, οι απολυμένοι άνεργοι, η εξαθλίωση στα λαϊκά στρώματα έντονη. Τι θα μείνει ακόμα; Οι αντεργατικοί νόμοι που πέρασε η κυβέρνηση, η διάλυση της Παιδείας, το κουρασμένο και απλήρωτο προσωπικό των νοσοκομείων κτλ. Με το “καλημέρα” αναβάλουν την Εργατική Πρωτομαγιά σαν κάτι “συμβολικό”, όπως λένε. Και γιατί τώρα η χαλάρωση των μέτρων; Γιατί πώς θα “μένουμε σπίτι”, όταν από 1/5 οι τράπεζες θα πέσουν σαν τα όρνια αφού τελειώνει η προστασία της πρώτης κατοικίας.Τα δικαστήρια, άλλωστε, δεν θα ανοίξουν όλες τις λειτουργίες τους. Προτεραιότητα έχει το φαγοπότι των τραπεζών. Ο ιός τους βόλεψε όσο τους βόλεψε. Ας ψοφήσουμε τώρα. Άνεργοι, άστεγοι, πεινασμένοι. Σάμπως πότε ενδιαφέρθηκε πραγματικά η αστική εξουσία για τις ανάγκες του λαού; Πότε ο καπιταλισμός είχε “ανθρώπινο πρόσωπο”; Τόσα εκατομμύρια εδωσαν στα ΜΜΕ για την προπαγάνδα τους και ούτε ένα ευρώ στο ΕΣΥ.Ίσα-Ίσα που παραμένουν εργαζόμενοι στα νοσοκομεία απλήρωτοι και με ελλείψεις σε βασικά υλικά. Δεν θα τους περάσει. Η Εργατική Πρωτομαγιά δεν παίρνει αναβολές. Η ταξική πάλη δεν παίρνει αναβολές. Οι ζωές μας δεν παίρνουν αναβολές.  Αντεπίθεση και ανατροπή τώρα. Τον φασισμό βαθιά κατάλαβε τον. Η εικόνα είναι Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα.

Για το «καλό της κοινωνίας»...

Η έναρξη της παραγωγής χειρουργικών μασκών από επιχειρηματικό όμιλο στη Λάρισα, που διαφήμισε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, παρουσιάζεται ως μια «ιστορία επιχειρηματικού δαιμονίου, αποφασιστικότητας, συνεργιών και εθνικής συνείδησης». Στην ιστορία αυτή εμπλέκονται ο πρόεδρος του Συνδέσμου Θεσσαλικών Επιχειρήσεων - Βιομηχανιών και πρόεδρος του ομίλου «Animus» (ιδιωτική Υγεία) και ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου και ιδιοκτήτης της βιομηχανίας πλαστικών «Lariplast».
Σύμφωνα με τους ίδιους, κατάφεραν να εξασφαλίσουν μηχανολογικό εξοπλισμό από την Κίνα και, με τη συμβολή του κράτους σε ό,τι αφορά τους εκτελωνισμούς και την ταχύτητα έκδοσης των απαραίτητων αδειών, θα παράγουν στο εξής 300.000 χειρουργικές μάσκες καθημερινά και 9.000.000 σε μηνιαία βάση. Οπως λένε οι δύο επιχειρηματίες, «μπήκαμε σε αυτή τη διαδικασία γιατί ξέρουμε πως είναι ένα προϊόν που έχουν ανάγκη τα ελληνικά νοσοκομεία και η ελληνική κοινωνία. Παρότι θα υπάρξει κέρδος, το ρίσκο μιας τέτοιας επένδυσης ήταν αρκετά μεγάλο υπό τις παρούσες συνθήκες, αποκλειστικά με ίδιους πόρους, χωρίς καμία κρατική ενίσχυση».

* * *

Η πραγματικότητα είναι όμως ότι το κεφάλαιο νοιάζεται για τις «ανάγκες της κοινωνίας» μόνο στο βαθμό που αυτές του αποφέρουν κέρδος. Αυτό είναι το κίνητρο κάθε επένδυσης και για τον ίδιο ακριβώς λόγο μπαίνουν λουκέτα σε επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται σε τομείς που συνδέονται άμεσα με την κάλυψη αναγκών της κοινωνίας αλλά για διάφορους λόγους παύουν να είναι κερδοφόρες. Αυτό το ξέρουν καλά η κυβέρνηση και οι επιχειρηματίες που ανέλαβαν την παραπάνω πρωτοβουλία, σε μια περίοδο που οξύνεται παγκόσμια ο ανταγωνισμός για τις προμήθειες υγειονομικού υλικού και σε πολλές χώρες συζητιέται η λειτουργία τέτοιων επιχειρήσεων ακόμα και απευθείας από το κράτος, προκειμένου να καλυφθούν οι έκτακτες ανάγκες.
Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα, και επειδή μιλάμε για μια επιχείρηση της ιδιωτικής Υγείας, ο όμιλος που εμπλέκεται σ' αυτό το νέο επενδυτικό εγχείρημα έχει άμεση γνώση για το πώς οι λαϊκές ανάγκες γίνονται πηγή κέρδους. Με τη γνωστή κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας, χιλιάδες είναι αυτοί που οδηγούνται στις ιδιωτικές μονάδες, όπου πληρώνουν διόλου ευκαταφρόνητα ποσά, ή συνάπτουν πανάκριβα ασφαλιστικά συμβόλαια για να έχουν πρόσβαση στο αυτονόητο δικαίωμα στην υγεία. Χαρακτηριστικά, οι εισηγμένοι στο Χρηματιστήριο επιχειρηματικοί όμιλοι της Υγείας φιγουράρουν μετά το 2016 στις 161 επιχειρήσεις με τη μεγαλύτερη κερδοφορία.

* * *

Η πόλη της Λάρισας είναι κυριολεκτικά περικυκλωμένη από μεγάλες ιδιωτικές δομές Υγείας, την ίδια στιγμή που τα δύο δημόσια νοσοκομεία μαραζώνουν. Σ' αυτές τις επιχειρήσεις, με το «πράσινο φως» των κυβερνήσεων, οι συνθήκες δουλειάς είναι αφόρητες. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συνολική μείωση του μισθολογικού «κόστους» στον κλάδο αγγίζει το 40% από το 2011. Ειδικά στον όμιλο «Animus», δεκάδες εργαζόμενοι τον τελευταίο μήνα δουλεύουν εκ περιτροπής, με βάση τις ΠΝΠ της κυβέρνησης για τον κορονοϊό, και πληρώνονται περίπου τον μισό μισθό από αυτόν που έπαιρναν προηγουμένως.
Επίσης, μόνο τους τελευταίους δύο μήνες, η κυβέρνηση έδωσε «δώρα» ύψους 30 εκατ. ευρώ στους επιχειρηματικούς ομίλους της Υγείας από τα λεφτά των ασφαλισμένων. Απαντώντας στα «παράπονα» των κλινικαρχών ότι μετά από τόσα χρόνια κερδοφορίας έχουν τώρα... «τεράστιες ζημιές» λόγω κορονοϊού, η κυβέρνηση, αντί να προχωρήσει εν μέσω πανδημίας σε πραγματική επίταξη, διπλασίασε την αποζημίωση που δίνει ο ΕΟΠΥΥ για κάθε ιδιωτικό κρεβάτι ΜΕΘ, από τα 800 στα 1.600 ευρώ ημερησίως!
Ο έτερος μέτοχος στην παραγωγή μασκών, η «Lariplast», κατάφερε την τελευταία οκταετία της κρίσης να αυξήσει πάνω από 80% τον κύκλο εργασιών της, από τα 12 εκατ. ευρώ του 2010 στα 18,8 εκατ. ευρώ το 2017, διαθέτοντας προϊόντα της σε 20 χώρες παγκοσμίως. Από το 2011 λειτουργεί παραγωγική μονάδα στη βόρεια Γαλλία και συνολικά οι πωλήσεις του ομίλου σε Γαλλία και Ελλάδα ανήλθαν το 2018 σε 30 εκατ. ευρώ. Μάλιστα, για το 2019 υπήρξε η πρόβλεψη ότι τα μεγέθη του ομίλου θα φτάσουν τα 50 εκατ., από 29 εκατ. το 2018, λόγω της ενοποίησης με τη νέα εταιρεία που έχει αποκτήσει στις ΗΠΑ.

* * *

Να λοιπόν πού βρέθηκαν τα λεφτά για την επένδυση με τις μάσκες. Αυτά που οι δύο επιχειρηματίες βαφτίζουν «ίδια κεφάλαια» δεν βγαίνει από τις τσέπες τους είναι πλούτος που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις τους όπως αλλωστε συμβαίνει και σε κάθε καπιταλιστική επιχείρηση. Και, βέβαια, τα κέρδη τους δεν θα αυγάτιζαν αν δεν υπήρχε η πολύμορφη στήριξη του κράτους, με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής του.
Επιτέλους, ως εδώ! Χορτάσαμε όλες αυτές τις μέρες της πανδημίας από «φιλάνθρωπους» επιχειρηματίες, που είτε κάνουν δωρεές και χορηγίες είτε παρουσιάζουν ως «προσφορά στο κοινωνικό σύνολο» τις επενδύσεις τους για το κέρδος. Τα «δώρα» τους στάζουν φτώχεια και εκμετάλλευση, που μεγαλώνει ακόμα περισσότερο στο φόντο της επερχόμενης κρίσης. Γι' αυτό οι λαϊκές εργατικές διεκδικήγσεις δεν μπαίνουν στην καραντίνα, δεν περιμένουν, δεν σιωπούν. Με το σύνθημα «πληρώσαμε πολλά, δεν θα πληρώσουμε ξανά!», οι εργαζόμενοι με αγωνιστικούς σταθμούς τη σημερινή μέρα δράσης και κυρίως την απεργία της Πρωτομαγιάς, ανοίγουμε το βήμα για την οργάνωση της εργατικής - λαϊκής αντεπίθεσης το επόμενο διάστημα.

Το εμπόρευμα...

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, με τη μετάδοση του κορονοϊού σε εργαζόμενους και ασθενείς ιδιωτικών κλινικών, δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Οι καταγγελίες και οι προειδοποιήσεις από σωματεία της ιδιωτικής Υγείας και υγειονομικούς, που αγνοήθηκαν επιδεικτικά από την κυβέρνηση και τους επιστημονικούς της συνεργάτες, ήταν γνωστές από την πρώτη στιγμή του ξεσπάσματος της πανδημίας.
Ολες μάλιστα κατέληγαν στο ίδιο αίτημα: Επίταξη τώρα του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, ένταξη όλων των μονάδων και υγειονομικών σε ενιαίο σχέδιο προστασίας των εργαζομένων και του λαού, με ευθύνη του κράτους. Η αναγκαιότητα αυτού του αιτήματος επιβεβαιώνεται από τις ίδιες τις εξελίξεις.
Η πλημμελής τήρηση των αναγκαίων μέτρων πρόληψης και προστασίας από τον κορονοϊό, με ευθύνη των ιδιοκτητών και της κυβέρνησης, προκειμένου να μην μπει σε «καραντίνα» η κερδοφορία τους, είναι όπως φαίνεται η βασική αιτία για τα κρούσματα στις ιδιωτικές κλινικές.
Καταγγελίες για τον ιδιωτικό τομέα Υγείας, άλλωστε, υπήρχαν από πριν: Αγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, σε βαθμό εξουθένωσης, παροχή ειδών ατομικής προστασίας με το σταγονόμετρο, εξαναγκασμοί σε εργαζόμενους να πάνε για δουλειά ακόμα κι αν είχαν συμπτώματα οι ίδιοι ή άτομα του στενού τους περιβάλλοντος, καμία τήρηση των οδηγιών για την αποφυγή του συγχρωτισμού κ.ο.κ.
Ακόμα και πλαστικές επεμβάσεις εξακολουθούσαν να γίνονται σε μεγάλα ιατρικά κέντρα, για να μη χαθεί η πελατεία, τη στιγμή που τα δημόσια νοσοκομεία «προσαρμόστηκαν» στην αντιμετώπιση της πανδημίας αφήνοντας έξω από κάθε περίθαλψη χρονίως πάσχοντες και άλλα σοβαρά περιστατικά.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, όσες από τις ιδιωτικές μονάδες Υγείας δεν εξασφάλιζαν την προσδοκώμενη κερδοφορία στις μέρες της πανδημίας, παρά τις παχυλές κυβερνητικές επιδοτήσεις, έκλεισαν ή περιόρισαν τις δραστηριότητές τους, βγάζοντας σε αναστολή εργαζόμενους.
Οι ίδιοι δηλαδή που ισχυρίζονται ότι επιτελούν τάχα «κοινωνικό έργο» και «συνδράμουν το σύστημα Υγείας», με τις πλάτες της κυβέρνησης, τις κρισιμότερες στιγμές έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τις ανάγκες του λαού, στερώντας προσωπικό και μέσα που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την πρόληψη και τη θεραπεία από τον κορονοϊό.
Ολα αυτά ήταν και είναι σε γνώση της κυβέρνησης. Οπως όμως σε όλα τα μέτωπα, έτσι και εδώ προτεραιότητα είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι οι ανάγκες του λαού.
Οι τεράστιες ανεπάρκειες του δημόσιου συστήματος δημιουργούν σίγουρη και σταθερή πελατεία για τον ιδιωτικό τομέα, ενώ και η λειτουργία του δημόσιου συστήματος με κριτήρια αγοράς μετατρέπει ακόμα και τα νοσοκομεία σε «πελάτες» των επιχειρηματικών ομίλων, που έχουν απλώσει πλοκάμια σε όλες τις βαθμίδες και σε όλους τους τομείς, αναζητώντας το κέρδος. Αυτή είναι η άλλη όψη της «ατομικής ευθύνης», αφήνοντας ουσιαστικά ακάλυπτους όσους δεν μπορούν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Τελικά, αυτός που «πληρώνει τη νύφη» είναι ο λαός: Πληρώνει ολοένα και περισσότερα ακόμα και για τα στοιχειώδη, ταλαιπωρείται στις ουρές και στις λίστες αναμονής, «σπρώχνεται» να αναζητήσει γιατρειά στον ιδιωτικό τομέα ή στα απογευματινά ιατρεία των νοσοκομείων, βάζοντας το χέρι στην τσέπη.
Η «επόμενη μέρα» για το λαό επιβάλλει να δυναμώσει η πάλη για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία και Πρόνοια για όλους, με σύγχρονες υπηρεσίες, όπως είναι σήμερα δυνατό να συμβεί, από την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνικής. Και επειδή με την πανδημία του κορονοϊού δεν ξεμπερδέψαμε, το αίτημα για επίταξη του ιδιωτικού τομέα από το κράτος παραμένει αναγκαίο και επιτακτικό.

Και στο κέντρο της Aθήνας όλοι «κάνουν ό,τι μπορούν... »

Σε συνθήκες σχετικά ασυνήθιστες, πολλαπλασιάζονται τα χείλη που ρωτούν: «Τι λέει το ΚΚΕ;». Αυτό δείχνει το αυξημένο ενδιαφέρον για τη δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο κίνημα, σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, για την παρέμβαση του Κόμματος στο διαδίκτυο, ακόμα και η συζήτηση από μπαλκόνι σε μπαλκόνι.

Αυτό δείχνουν και η διακίνηση του «Ριζοσπάστη», η εμπιστοσύνη στους κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, στους χώρους Εκπαίδευσης και στις γειτονιές, που αποτέλεσαν το πρώτο τηλέφωνο για κόσμο που απολύθηκε, φοβήθηκε, νιώθει την ανασφάλεια μέχρι σήμερα.
Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου τηλε-βομβαρδίζεται από επιχειρήματα του αστικού μπλοκ. Γι' αυτό έχει σημασία σήμερα να δυναμώσει η επαφή μαζί τους, ειδικά σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Για να αποκαλύπτεται η πραγματική εικόνα και ταυτόχρονα να διαμορφώνονται προϋποθέσεις ώστε ακόμα περισσότεροι να ακολουθήσουν το δρόμο της διεκδίκησης.
Η συζήτηση με αυτόν τον κόσμο φανερώνει τις αντιφάσεις στην αστική προπαγάνδα αλλά και την προσπάθεια των αστικών κομμάτων να την προσαρμόσουν στις καινούργιες συνθήκες, το καθένα από τη δική του σκοπιά.
Για παράδειγμα, έχουν χάσει την αίγλη τους τα επιχειρήματα για την ανωτερότητα του «σκανδιναβικού μοντέλου», η μοιρολατρική ατάκα «αυτά μόνο στην Ελλάδα γίνονται», ότι το πρόβλημα είναι γενικά και αόριστα το δημόσιο και «σωτηρία» μας το ιδιωτικό, ότι η Ασφάλιση με κρατική ευθύνη είναι ντεμοντέ και άλλα, που τώρα φαίνονται αστεία, αλλά θα τα ξανακούσουμε. Η τραγωδία σε μια σειρά από χώρες, με εκατόμβες νεκρών, δεν επιτρέπει - σ' αυτήν τη φάση τουλάχιστον - τη διαφήμιση «συστημάτων», τη γνωστή ρήση «να γίνουμε όπως αυτοί», όπως ακούγαμε κατά κόρον πριν από την πανδημία.

Ενδεικτικά παραδείγματα από την προπαγάνδα των άλλων δυνάμεων

Τι φαίνεται όμως να προπαγανδίζει, ενδεικτικά, κάθε πολιτική δύναμη τον τελευταίο μήνα και στις γειτονιές της Αθήνας;

• Η ΝΔ, χτίζοντας πάνω στην «εθνική ομοψυχία», προετοιμάζει το έδαφος για αποδοχή των αντεργατικών νόμων και ταυτόχρονα υποβαθμίζει οποιαδήποτε φωνή διεκδίκησης, λέγοντας ότι τώρα «δεν είναι ώρα για συνδικαλισμό, για αγώνες, για μικροπολιτική». Σε μεγάλο βαθμό, η πρωτοπόρα στάση εργαζομένων και νεολαίας κάνει προσπάθεια να αποκρούσει αυτήν την επίθεση, ακριβώς επειδή το «δεν είναι ώρα για διεκδίκηση» σημαίνει, για παράδειγμα, στο Εμπόριο εργαζόμενοι χωρίς μέτρα προστασίας για την υγεία τους, σε μια σειρά από άλλους κλάδους σημαίνει αποδοχή της απόλυσης. Το «δεν είναι ώρα για διεκδίκηση στην Υγεία», από υγειονομικούς και μη, σημαίνει «προσευχή» να μη γίνουμε Ιταλία και Ισπανία, στην Ισπανία και την Ιταλία το «δεν είναι ώρα για διεκδίκηση» σημαίνει να διαλέγεις ποιος θα σωθεί και ποιος όχι. Στην Εκπαίδευση σημαίνει να «καεί» η χρονιά και σε πολλούς κλάδους σημαίνει δουλειά με το κομμάτι, δουλειά χωρίς ωράριο και με μισθό - χαρτζιλίκι.

Πολύτιμες υπηρεσίες στην κυβερνητική προπαγάνδα προσφέρει και η δημοτική αρχή Αθήνας. Γιατί το «κάνουμε ό,τι μπορούμε» το αξιοποιεί και η ίδια, ντύνοντας με μπόλικη διαφήμιση ενέργειες όπως η δημιουργία κέντρου για αστέγους. Αυτές οι αποσπασματικές δράσεις συμβάλλουν στο χτίσιμο «φιλανθρωπικού» προφίλ για την κυβέρνηση και την παράταξη που «λύνει» μέσα σε λίγες μέρες αυτά που δεν λύθηκαν σε χρόνια ή μήνες.
Παρ' όλα αυτά, δεν μπορεί να κρύψει τη μεγάλη εικόνα, για την ανέχεια που βίωναν και βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίοι, σε μια περιοχή που λειτουργούν 15 δημόσια νοσοκομεία με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, με σμπαραλιασμένη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και ένα καθεστώς στα δημοτικά ιατρεία που καμιά ουσιαστική στήριξη δεν μπορεί να προσφέρει για τις ανάγκες του λαού στη σημερινή κατάσταση.
Μάλιστα, η δημοτική αρχή κάνει επίκληση ακόμα και στην κρατική ευθύνη (και όχι στην ατομική) για ζητήματα αρμοδιοτήτων, όπου επίσης συμβάλλει στην κεντρική προπαγάνδα της ΝΔ, με βάση το γνωστό «αυτό παραλάβαμε, αυτό διαχειριζόμαστε», λες και η ζωή ξεκίνησε στις προηγούμενες εκλογές. Το «κάνουμε ό,τι μπορούμε» είναι η μισή αλήθεια, γιατί κάνουν ό,τι μπορούν πάνω στα συντρίμμια της δικής τους πολιτικής, εφαρμόζοντας την ίδια πολιτική.
Αλλωστε και η αστική στατιστική σημειώνει ότι σε συνθήκες καραντίνας και κοινωνικής απομάκρυνσης, υπάρχουν συνοικίες της Αθήνας όπου πάνω από το 1/3 του πληθυσμού τους ζει σε «οικιακό συνωστισμό» - με ό,τι αυτό συνεπάγεται - φανερώνοντας την επιτακτικότητα των μέτρων που πρέπει να παρθούν για το σύστημα Υγείας.

• Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ άλλαζε συνθήματα σαν τα πουκάμισα από βδομάδα σε βδομάδα, χωρίς να μπορεί να κρυφτεί η στρατηγική σύγκλιση με την κυβέρνηση. Προσπαθεί να διασκεδάσει τις ανησυχίες λαϊκών ανθρώπων που τον ακολουθούσαν, που δικαιολογημένα στήνουν αυτί στις προτάσεις, στη δράση και τη συνέπεια του ΚΚΕ, για να μην είναι κανείς μόνος του στην κρίση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προπαγάνδιζε τις πρώτες δύο βδομάδες ότι «η δική μας αντιπολίτευση είναι να μην κάνουμε αντιπολίτευση», ρίχνοντας νερό στο μύλο της «εθνικής ομοψυχίας», που αντικειμενικά μετατρέπει τα μέτρα καραντίνας σε μέτρα απάθειας. Την επόμενη βδομάδα το τροπάρι έγινε «μετά θα λογαριαστούμε», λες και ο λογαριασμός της πολιτικής τους δεν ήταν μέσα σε κάθε λαϊκό σπίτι, δεν ήταν λαός - νεολαία - εργαζόμενοι αυτοί που πληρώνουν το μάρμαρο.
Στη συνέχεια βάφτισαν «επίταξη» τα κίνητρα στον ιδιωτικό τομέα της Υγείας, που ούτως ή άλλως έκανε και κάνει χρυσές δουλειές. Για να κορυφώσουν με το «ας κάνουμε μαζί τον λογαριασμό», προτείνοντας μια άλλη σφαγή για το λαό μας, με διαφορετικό τρόπο και χρόνο.
Αυτό αποδεικνύει και η πρεμούρα τους για το πόσο θα πειραχτεί το «μαξιλαράκι» που κληροδότησε ο ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ (35 δισ. από τη φορολογία των εργαζομένων), αν το κορονο-ομόλογο θα έχει τη σφραγίδα ή όχι της Γερμανίας, αν πρακτικά το νέο μνημόνιο θα επανεκκινήσει την οικονομία και θα έχει την αποτελεσματικότητα των προηγούμενων. Την αποτελεσματικότητα όμως όλων των μνημονίων με τις υπογραφές όλων τους, μόνο χρυσόψαρα δεν τη θυμούνται.
Η «γαρνιτούρα» στην αντιπολίτευση που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι στάχτη στα μάτια ανέργων, αυτοαπασχολούμενων, μισοπληρωμένων για ό,τι τους περιμένει, πολύ μακριά από τις λαϊκές ανάγκες και κόντρα σε αυτές. Αλλωστε, είναι εκκωφαντική η απουσία ακόμη και των συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ στις μέρες πανελλαδικής δράσης των σωματείων και φορέων στην Υγεία και ειδικά σε εμπόριο - σούπερ μάρκετ, όπου υποτίθεται ότι συγκεντρώνει μεγάλο τμήμα των δυνάμεών του.

• Ορισμένα φασιστοειδή έκαναν την εμφάνισή τους νύχτα, πετώντας τρικάκια σε δύο γειτονιές της Αθήνας, σε προαύλια εκκλησιών, για να θυμίσουν είτε ότι είμαστε Ελληνες Χριστιανοί είτε για να αποδείξουν πόσο προσηλωμένοι είναι στο να χύνουν ρατσιστικό δηλητήριο. Από κυνηγοί κεφαλών μεταναστών στον Εβρο, έγιναν αγανακτισμένοι πιστοί, και από αγανακτισμένοι πιστοί, φιλάνθρωποι για το ελληνικό αίμα των γερόντων στο Γηροκομείο των Αθηνών. Ως προστάτες της «αγιοσύνης» θέλουν να σβήσουν από τη μνήμη του λαού την εγκληματική δράση τους και τη ναζιστική ιδεολογία τους.

Οποια προβιά και αν φορέσουν, παραμένουν η πιο βρώμικη συστημική εφεδρεία. Ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας έδωσαν ρέστα σκοταδισμού και ρατσιστικού παραληρήματος για πρόσφυγες και μετανάστες, τους κατεξοχήν κατατρεγμένους. Παρότι μυρίζονται ότι μπορούν να γίνουν ξανά «χρήσιμοι» στις δυσκολίες που θα έχει το σύστημα που τους γεννά και τους θρέφει, βλέπουν ότι δεν τους παίρνει. Διαλέγουν ρόλους για καμουφλάζ, επειδή καταλαβαίνουν ότι περισσότερα σωματεία, εργαζόμενοι και φορείς τούς έχουν σήμερα απομονωμένους.

• Τέλος, διάφορες αυτοαποκαλούμενες αντιεξουσιαστικές ομάδες απέδειξαν ότι οι «αντισυστημικές» και αντιεπιστημονικές διαδικτυακές «συγκρούσεις» τους πάνε χέρι χέρι με τον μικροαστισμό τους. Από τη μία, κυκλοφόρησαν αφίσες, που είτε στοχοποιούσαν «όποιον φοράει μάσκα» είτε έδειχναν υποτίμηση για τις συνέπειες της πανδημίας στην υγεία, ακόμα και στη ζωή του λαού («τι είναι χίλιοι νεκροί σε ένα δισ.»), και, από την άλλη, έκαναν καλέσματα για ...αντι-Covid μέτωπο με οδηγίες κατασκευής μάσκας κατ' οίκον. Σε αυτά προστίθενται και ενέργειες που όχι μόνο δεν ευνοούν την είσοδο περισσότερων εργαζομένων στην πάλη, αλλά γίνονται άλλοθι για την καταστολή, για να μπουν σε καραντίνα τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Με άλλα λόγια, όλοι δουλεύουν για την περιβόητη «επόμενη μέρα», μέσα στην κρίση του συστήματος...

Αλληλεγγύη - οργάνωση - διεκδίκηση με κάθε μορφή και μέσο

Στην αντίπερα όχθη είναι οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, χιλιάδες φίλοι και οπαδοί, αγωνιστές πρωτοπόροι στους κλάδους τους, στη συνοικία, στον περίγυρο, που με όλους τους τρόπους, μέσα από τη δράση τους στα συνδικάτα και τους φορείς, αλλά και με την αυτοτελή παρέμβαση του Κόμματος, βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στο πλευρό του λαού, αξιοποιώντας και νέες μορφές, για να μην πληρώσει αυτός την πανδημία και την κρίση.
Αυτό δείχνει, για παράδειγμα, η διαμόρφωση δικτύου αλληλεγγύης από το Στέκι Εργαζομένων και Νεολαίας «Καίτη Πανοπούλου», που μετρά 14 χρόνια ζωής και δράσης στα Πατήσια και την Κυψέλη και έδωσε συνέχεια στη στήριξη Ελλήνων και μεταναστών εργατών σε αυτές τις συνθήκες. Είναι συγκινητική ακόμη και η μετατροπή των πολιτιστικών του ομάδων σε κυψέλες αλληλεγγύης για όσους την έχουν ανάγκη.
Αυτό δείχνει η αναγνώριση και κατοχύρωση άλλων φορέων, που οι διεκδικήσεις τους για ελεύθερους χώρους στις γειτονιές τούς έκαναν γνωστούς προηγουμένως και σήμερα συσπειρώνουν κόσμο που αναζητάει στήριγμα, όπως η «Αναγέννηση» στα Σεπόλια. Αυτό δείχνει η πείρα από τη συνέχεια της δράσης των Συλλόγων και Ομάδων Γυναικών που δήλωσαν «παρών» σε όλες τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες μέσα στις συνοικίες, από κοινού με τα εργατικά σωματεία.
Αυτό δείχνουν και οι πρωτοβουλίες, στις μέρες πανελλαδικής δράσης, από τις επιτροπές νέων εργαζομένων και ανέργων, που το επόμενο διάστημα θα πυκνώσουν.

Κάθε μέρα για εμάς είναι η «επόμενη μέρα»

Κάθε μέρα είναι για εμάς η «επόμενη μέρα», που πρέπει να μας βρίσκει πιο έτοιμους. Για να αποκαλύπτουμε τη συνέχεια της ταξικής πολιτικής και την αντιμετώπισή της από τη συνέχεια και την προοπτική της ταξικής πάλης.
Το ΚΚΕ αξιοποιεί όλα τα όπλα και αποτελεί το μοναδικό αποκούμπι για την εργατική τάξη και το λαό ακόμα και σε συνθήκες που μπορεί να είναι διαρκώς «ασυνήθιστες». Μόνο κέρδος αποτελεί η συζήτηση που γίνεται αυτές τις μέρες για να μην μπουν σε καραντίνα τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και οι διεκδικήσεις με αφορμή την πανδημία, να μην πληρώσει ξανά ο λαός τη νέα κρίση.
Η συζήτηση για την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, που προκύπτει από την ίδια την πραγματικότητα στα καπιταλιστικά κράτη, ακόμα και τα πιο «προηγμένα», όπως οι ΗΠΑ, όπου σκάβουν ακόμα και ομαδικούς τάφους για να θάψουν τους νεκρούς από την πανδημία, επιβεβαιώνοντας με τον πιο τραγικό και απάνθρωπο τρόπο ότι ο καπιταλισμός σάπισε.

Κώστας ΡΗΓΑΣ
Μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΤΟ Α' Αθήνας - Γαλατσίου

Τις αλήθειες των καπιταλιστών είπε ο Β. Σόιμπλε

  Πηγή: Eurokinissi

Τα μάτια του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι τα μάτια του καπιταλισμού. Έτσι βλέπει την ανθρώπινη ζωή και έτσι την αντιμετωπίζει. Όχι σαν κάτι πάνω απ’ όλα διότι πάνω απ' όλα μπαίνουν οι κανόνες του καπιταλισμού και ο υπέρτατος είναι το κέρδος από την εκμετάλλευση της ανθρώπινης ύπαρξης. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει και εκεί τελειώνει το όριο προστασίας στον καπιταλισμό της ανθρώπινης ζωής, όχι μόνο από το θάνατο αλλά και από την καθημερινή φθορά της εκμετάλλευσης.

Ο καπιταλισμός προστατεύει την ανθρώπινη ζωή τόσο όσο είναι αναγκασμένος να το πράξει για να έχει εργατική δύναμη, τόσο όσο δεν απειλείται. Ως εκεί είναι τα όρια του...


«Όταν ακούω ότι όλα υποχωρούν μπροστά στην προστασία της ανθρώπινης ζωής, πρέπει να πω ότι αυτό δεν είναι απόλυτο...» είπε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στη γερμανική εφημερίδα «Tagesspiegel».

Ως καλός υπέρμαχος του καπιταλισμού ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν θέλει να υποτάξει τα πάντα στην προστασία της ζωής. «Πρέπει να σταθμίσουμε και τις σημαντικές οικονομικές, κοινωνικές, ψυχολογικές ή άλλες επιπτώσεις...» δηλώνει και κυνικά προσθέτει πως «οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να πεθαίνουν από τον κορονοϊό» και «εάν υπάρχει μία απόλυτη αξία στο Σύνταγμά μας, αυτή είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτή είναι απαραβίαστη. Αλλά αυτό δεν αποκλείει ότι κάποτε θα πεθάνουμε...»

Για τους καπιταλιστές αυτές είναι οι αλήθειες τους. Η προστασία της ανθρώπινης ζωής δεν είναι το παν, προέχει η αγορά, ο ανταγωνισμός, τα μονοπώλια και τα κέρδη τους για αυτό τα συστήματα υγείας είναι γυμνά και πεθαίνει κόσμος, για αυτό υπάρχουν στρατιές φτωχών και άνεργων, καραβιές και καραβάνια ξεσπιτωμένων, για αυτό ρίχνουν τις βόμβες τους.

Αυτές τις αλήθειες των καπιταλιστών τις είπε χωρίς περιστροφές ο Β. Σόιμπλε...

902gr

Γελωτοποιοί και σαλτιμπάγκοι

Συμβαίνουν γύρω μας πάρα πολλά που μας θυμώνουν, μας εξοργίζουν, που ενεργοποιούν εκείνο το αίσθημα πνιγμού απέναντι στο άδικο.  Εκείνο, όμως, που θυμώνει περισσότερο είναι  αυτό που στη γλώσσα του συρμού αποκαλείται «δούλεμα».  

Ναι, ακριβώς, το «δούλεμα». Η  κακοστημένη  κοροϊδία, αν όχι κωμωδία του χειρίστου είδους , προκειμένου να εκβιαστεί μια δήθεν και μελωμένη συγκίνηση γι’ αυτό που βιώνει ο λαός τους τελευταίους δύο μήνες με την επιτηδευμένη επίφαση ότι όλο αυτό εκπορεύεται από γνήσιο ενδιαφέρον και συγκίνηση της εξουσίας.

Ο δήμαρχος Αθηναίων έστησε έναν περιοδεύοντα θίασο με την Αλκηστη Πρωτοψάλτη επικεφαλής ανεβασμένη σε νταλίκα να περιφέρεται στα νοσοκομεία τραγουδώντας εις ένδειξη ευχαριστίας στους γιατρούς. Σε μια διαδρομή όπου όλως τυχαίως βρέθηκε έξω από το Μαξίμου και που όλως τυχαίως ο πρωθυπουργός ήταν στο πεζοδρόμιο και αντάλλαξαν δυο «ελπιδοφόρες» κουβεντούλες.

Πέρα από το αισθητικά κακοστημένο, το άθλια πανηγυριώτικο (διότι το γνήσιο πανηγύρι υπάρχει μέσα στις παραδόσεις μας και μπορεί κάποτε να είναι αυθεντικό και γνήσιο), υπάρχει και το προκλητικά προσβλητικό. Αυτό που μέσα του περιέχει την πεποίθηση ότι μασάμε κουτόχορτο και λωτούς.

Αν η καλλιτέχνης είχε ανέβει στο φορτηγό για να ευχαριστήσει τραγουδώντας τους γιατρούς όταν τους έφερναν τα ΜΑΤ στη διαμαρτυρία τους, εκείνους δηλαδή που από τη μια στιγμή στην άλλη οι κυβερνήσεις τους μετατρέπουν από ήρωες, σε «ήρωες με παντούφλες», αν είχε ανέβει στο φορτηγό για να εμψυχώσει με ελπίδα και θάρρος το λαό στις γειτονιές, τους ανθρώπους που κλεισμένους στους τέσσερις τοίχους αγωνιούν για την υγεία τους σήμερα, αλλά και για το ψωμί και την επιβίωσή τους αύριο, αν είχε τραγουδήσει μαζί με εκείνους τους  απαξιωμένους συναδέλφους της που δεν χώρεσαν σε κανένα σχέδιο οικονομικής ενίσχυσης, αν είχε πάει μπροστά από τα εργοστάσια όπου οι άνθρωποι συνεχίσουν τα δουλεύουν, τα σουπερμάρκετ όπου οι υπάλληλοι λιποθυμούν, τις εταιρείες τηλεμάρκετινγκ που στοιβάζουν τους ευέλικτα εργαζόμενους παρά τον κορονοϊό…

Αν είχε έτσι τραγουδήσει, τότε, ναι, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για σημαντική εμψυχωτική και απελευθερωτική στιγμή. Οπως δηλαδή αρμόζει στην πραγματική τέχνη ως ανώτερη μορφή κοινωνικής συνείδησης. Ως τέτοια που ο δημιουργός της ξέρει ότι δεν έχει την πολυτέλεια να σωπάσει. Ως  τέχνη που ξυπνάει, απελευθερώνει, συγκινεί ουσιαστικά για δεν ξεχωρίζεται από τη νόηση, εμψυχώνει, συντροφεύει.

Όταν όμως η τέχνη διολισθαίνει σε άρτο και θέαμα και μάλιστα στην πιο φτηνιάρικη εκδοχή του, όταν  γίνεται είδος «ναρκωτικού» για να καταπιούμε το φαρμάκι, όταν επιστρατεύεται ως  πρόθυμη θεραπαινίδα της «εθνικής ομοψυχίας», δηλαδή του εθνικού σιωπητηρίου, όταν χρησιμοποιείται ως εργαλείο χειραγώγησης και κατασκευής του επικοινωνιακού κάδρου της εξουσίας…

Τότε δεν είναι τέχνη, αλλά  γελωτοποιός και σαλτιμπάγκος της Αυλής.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ

Για την "Επιστροφή στη Κανονικότητα" !!!

Πριν λίγο, μέλος της επιτροπής επιστημόνων που εισηγείται τα μέτρα που λαμβάνονται, δήλωσε στο ΣΚΑΙ ότι υπολογιζεται πως λιγότερο από το 1% του πληθυσμού στην Ελλάδα έχει ανοσία στον covid19. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι παρθένο έδαφος για αυτό τον ιό.

 Επιπλέον, έχει αποφασιστεί ότι σιγά σιγά αίρονται κάποια από τα μέτρα και επαναλειτουργεί η οικονομία. Σε μια κοινωνία που δεν έχει ανοσία. 

Τα ΜΜΕ τώρα δεν μιλάνε για ασυνείδητους που διακινδυνεύουν τη ζωή και την υγεία μας. 

Σήμερα τα πλάνα από το Φλοίσβο έμοιαζαν με τα αντίστοιχα προ εβδομάδων από την παραλία της Θεσσαλονίκης. 

Όμως τώρα το αφήγημα έχει αλλάξει. Τώρα "είναι φυσικό να θέλουμε να βγούμε μια βόλτα", "πρέπει να περπατάμε", "η καραντίνα βλάπτει την ψυχική μας υγεία", "σημασία έχει να τηρούμε τις αποστάσεις".

Πρακτικά τι έχει αλλάξει; Αν πριν δύο μήνες κινδύνευαν όλοι να εκτεθούν στον ιό, τώρα κινδυνεύει το 99%. Αυτό τι σημαίνει; Τελείωσε ο κίνδυνος; 

Εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στη βελτίωση του καιρού που μέχρι πριν από δύο-τρεις εβδομάδες δεν γνωρίζαμε αν παίζει κάποιο ρόλο; 

Ή μήπως έχει βελτιωθεί εντυπωσιακά η κατάσταση στο δημόσιο σύστημα υγείας ώστε να μπορεί να μην καταρρεύσει σε περίπτωση μαζικών κρουσμάτων;

Στην πραγματικότητα, μπροστά στην κατάρρευση της οικονομίας δεν μας νοιάζει η υγεία του λαού. 

Ή μάλλον μας ένοιαζε για λίγο καιρό, διαφημίσαμε το ενδιαφέρον μας για την υγεία του κόσμου, πληρώσαμε και 11 εκατομμύρια για να γίνει σίγουρο ότι θα περάσει το μήνυμα. 

Βγάλαμε δακρύβρεχτα διαγγέλματα, δημιουργήσαμε μια πλασματική κατάσταση της πραγματικότητας, μπερδέψαμε τον κόσμο, αποκρύψαμε αυτά που έρχονται.

 Καταφέραμε να κάνουμε πρώτο θέμα το πότε θα ανοίξουν τα σχολεία και παράλληλα να μην ξέρει κανείς σε τι σχολεία θα φοιτούν τα παιδιά μας μετά τον οδοστρωτήρα Κεραμέως.

 Αναρωτιόμαστε αν θα κάνουμε μπάνιο στη θάλασσα αλλά μας ξεφεύγει το τι θα συμβεί με τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους στον τουρισμό. Η συζήτηση για τα κομμωτήρια έγινε κεντρικό ζήτημα αλλά δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας.

Παράλληλα, τα κρούσματα λέει μειώνονται, αλλά κάθε φορά που κάτι συμβαίνει ανακαλύπτονται δεκάδες ή εκατοντάδες. Ο ιός κάνει βόλτες σε ιδιωτικές κλινικές αλλά δε βαριέσαι αυτά είναι μεμονωμένα περιστατικά. 

Σημασία έχει η επιστροφή στην κανονικότητα, τώρα που βρήκαμε τους εαυτούς μας κλεισμένοι στα σπίτια μας όπως μονότονα επαναλαμβάνουν ξεθωριασμένοι ανθυποσελέμπριτι. 

Αυτό είναι το μεγάλο θέμα. 

Όχι ότι θα βγούμε από τα σπίτια μας χωρίς μαζικά -ούτε καν δειγματοληπτικά- τεστ για να ξέρουμε αν έχουμε ή δεν έχουμε τον ιό. Θα πρέπει να λειτουργούμε σαν να έχουμε τον ιό για να προστατεύουμε τους άλλους και ταυτόχρονα σαν να μην τον έχουμε για να μπορούμε να βγούμε στο 8ωρο της παραγωγής και να λέμε ευχαριστώ που έχουμε ένα κομμάτι ψωμί να φάμε συμμετέχοντας "όλοι μαζί" στο δράμα των μεγαλοεπιχειρηματιών που βλέπουν τα κέρδη τους να βυθίζονται.

“Μην νομίζεις πως είσαι κάτι”. Ο “άγραφος” νόμος της Σουηδίας

Από Πάνος Αλεπλιώτης

Ένας «άγραφος» νόμος υποστηρίζουν οι κοινωνιολόγοι που έπαιξε και παίζει ακόμη ρόλο στην διαμόρφωση της «Σουηδικότητας» είναι ο «νόμος» του Jante!
Ο νόμος του Γιάντε (1933) περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Σουηδού συγγραφέα Axel Sandemose «En flykting korsar sitt spår» και αναφέρεται στην πόλη Γιάντε που είναι αποτέλεσμα φαντασίας του συγγραφέα έχει τις παρακάτω «εντολές».
«Μην νομίζεις πως είσαι κάτι.
Μην νομίζεις πως είσαι τόσο ικανός όσο εμείς.
Μην νομίζεις πως είσαι πιο έξυπνος.
Μην φανταστείς πως είσαι καλύτερος.
Μην νομίζεις πως ξέρεις πιο πολλά.
Μην νομίζεις πως είσαι πιο μπροστά από μας.
Μην νομίζεις πως αξίζεις κάτι.
Μην νομίζεις πως μπορείς να γελάσεις σε βάρος μας.
Μην νομίζεις πως κάποιος ενδιαφέρεται για σένα.
Μην νομίζεις πως μπορείς κάτι να μας μάθεις.
Και η χαριστική βολή
Μην νομίζεις πως δεν ξέρουμε κάτι για σένα..»
Αυτός είναι ο άγραφος “νόμος” που λέει περίπου: “Είσαι ένα τίποτα” ή και «Τίποτα δεν σου επιτρέπεται να κάνεις, καμμιά πρωτοβουλία να πάρεις γιατί ξέρουμε και τα δικά σου..»
Αυτός ο νόμος έγινε ευρέως αποδεκτός στην Σουηδική κοινωνία,αναφέρεται και σήμερα για να εξηγήσει συμπεριφορές και όπως λένε κάποιοι επιστήμονες, είναι που κάνει τους Σουηδούς μαζεμένους, συνεσταλμένους, προσεκτικούς στην έκφραση λόγου και συναισθημάτων, στην κίνηση, στην ταχύτητα των αποφάσεων, στην έλλειψη πρωτοβουλίας και στην αποφυγή συγκρούσεων και αντιθέσεων. Καλλιεργεί τον «κρατικό ατομικισμό», την πλήρη εξάρτηση από το κράτος μέσα σε μια επίφαση ανεξαρτησίας.

Η διαμόρφωση των χαρακτηριστικών ενός λαού έχει μια ιστορική διαδρομή.
Για τον λαό της Σουηδίας αναφέρεται η ύπαρξη ενός ισχυρού Μονάρχη, του Gustav Vasa, που αιώνες πριν απελευθέρωσε τους αγροκτήμονες από την τυραννεία των ευγενών, καταργώντας όλα τα φέουδα γύρω στα 1500 μχ, και έβαλε τα θεμέλια της κεντρικής διοίκησης. Ήταν ο ιδρυτής-πρόγονος του Σουηδικού καπιταλισμού.
Σημαντικός παράγοντας είναι ο προτεσταντισμός που διαμόρφωσε συνειδήσεις ταπεινές και υπάκουες, πιστές στον Βασιλιά και στην κεντρική εξουσία και η μακρόχρονη ύπαρξη της Σοσιαλδημοκρατίας.
Η Σοσιαλδημοκρατία διαμόρφωσε συνειδήσεις «ανεξάρτητες» αλλά μέσα στα πλαίσια της εξυπηρέτησης του κεφαλαίου καλλιέργησε την ατομικότητα κάτω από την κρατική εξάρτηση, τον εθνοκεντρισμό, «την Σουηδικότητα», το αίσθημα ανωτερότητας δηλαδή έναντι όλων των χωρών και των λαών του κόσμου.
Μέσω της καλλιέργειας της απόλυτης πίστης προς την Διοίκηση διαμόρφωσε και την απαξίωση στις συλλογικές διαδικασίες αφήνοντας την εκπροσώπηση ή στις υπηρεσίες ή στις ηγεσίες πχ του εργοδοτικού Συνδικαλισμού, του Συνεταιρισμού κλπ.
Η πανδημία Convid-19, η αντιμετώπηση της από την κεντρική εξουσία υπέρ των μονοπωλίων της βιομηχανικής παραγωγής Ericksson, Atlas Copko, SAS κ.α και των μεγάλων καταστημάτων ΙΚΕΑ, ΗΜ κλπ αλλά και η αποδοχή των μέτρων από την πλειοψηφία του Σουηδικού λαού παρόλες τις απώλειες με χιλιάδες νεκρούς και δεκάδες χιλιάδες κρούσματα, δείχνει πως οι αποφάσεις της εξουσίας πατάνε στην διαμορφωμένη μέσα από τους αιώνες ψυχοσύνθεση του Σουηδού.
Πέρα από τις όποιες αναλύσεις η πανδημία κατέριψε τον μύθο του μοντέλου του καπιταλισμού, και κατέδειξε τις ελλείψεις στον τομέα της Υγείας. Έδειξε πεντακάθαρα την προτίμηση της πολιτικής εξουσίας στα συμφέροντα της αστικής τάξης, βρίσκοντας και επιστήμονες να στηρίξουν το πείραμα της «ελεγχόμενης» διάδοσης του ιού που φέρνει εκατόμβες.
Δείχνει πως ο προσανατολισμός και του Σουηδικού λαού πρέπει να είναι η απόρριψη της ηττοπάθειας και ο αγώνας για τον σοσιαλισμό.