Γράμμα από τη Γερμανία

Γεια σου μάνα, γεια σου Στράτο
κι έχω είδηση καλή (;)
(Από τη συλλογή του Φ. Λάδη «Γράμματα από τη Γερμανία»)

* * *

Στο σύστημα αυτό η Υγεία ήταν, είναι και θα είναι εμπόρευμα. Οι υπηρεσίες της πουλιούνται και αγοράζονται έτσι ώστε να αναπαραχθεί το βασικό εμπόρευμα, η εργατική δύναμη, και για να αυγατίζουν τα κέρδη των καπιταλιστών. Τίποτα παραπάνω. Τίποτα λιγότερο. Η Γερμανία δεν θα μπορούσε να αποτελεί τη «θετική εξαίρεση» αυτού του κανόνα. Αρα η αντιμετώπιση της πανδημίας και στη χώρα αυτή έχει την ίδια αφετηρία, δηλαδή το εμπορευματοποιημένο σύστημα Υγείας, που από το 1991 μέχρι σήμερα αλλάζει προς το χειρότερο.
Σημαντικό ρόλο παίζει η εισαγωγή των «διαγνωστικά ομοειδών ομάδων» DRGs αλλά και η εισαγωγή τα τελευταία χρόνια των «case mix» και «case mix index», με τα οποία το νοσοκομείο αμείβεται για κάθε ασθενή με ένα σταθερό νοσήλιο, ανεξάρτητα από το πραγματικό χρόνο νοσηλείας. Το αποτέλεσμα γνωστό. Γρήγορα εξιτήρια με μέσο όρο διαμονής το 1991 τις 14,4 μέρες ενώ το 2017 τις 7,3 μέρες, αύξηση της εντατικοποίησης της εργασίας στα νοσοκομεία, γραφειοκρατία, συμφέρουσα επιλογή ασθενών για μεγαλύτερο κέρδος.
Η εξάπλωση της πανδημίας του κορονοϊού βρήκε τη Γερμανία να στέλνει τους υγειονομικούς στα νοσοκομεία σε έναν άνισο πόλεμο. Αοπλους. Οι ελλείψεις σε προστατευτικό υλικό, μάσκες, ποδιές, γάντια, είναι ακόμα στην ημερήσια διάταξη. Με το δελτίο μοιράζονται τα υλικά ανά πτέρυγα και θάλαμο ανά μέρα. Οι ειδικές μάσκες FFP2 FFP3 είναι ελάχιστες και είδος προς εξαφάνιση. Το αποτέλεσμα τραγικό. Αρχές Απρίλη, σύμφωνα με το ινστιτούτο Robert Koch, είχαν ήδη νοσήσει πάνω από 2.300 υγειονομικοί στα νοσοκομεία. Ο αριθμός όμως είναι πολύ μεγαλύτερος.
Τα ακούμε, τα βλέπουμε καθημερινά. Ούτως ή άλλως η οδηγία του εν λόγω ινστιτούτου είναι ξεκάθαρη: Υγειονομικό προσωπικό που είναι θετικό στον COVID-19 και είναι ασυμπτωματικό για τουλάχιστον 48 ώρες (!) μπορεί να ξαναβρεθεί στο χώρο εργασίας του. Ενώ σε ειδικές περιπτώσεις όπου υπάρχει έλλειψη προσωπικού, ο θετικός στον COVID-19 υγειονομικός μπορεί να βρεθεί ξανά στην πρώτη γραμμή, με υποχρεωτική τη μάσκα για όλη τη διάρκεια παρουσίας του στο χώρο εργασίας, εκτός της περίπτωσης περίθαλψης ασθενών που έχουν και οι ίδιοι τον COVID-19.

* * *

Πολύ μελάνι χύθηκε από τα αστικά ΜΜΕ, τα οποία προσπαθούν να εξηγήσουν τους μικρούς, ακόμα, αριθμούς θνησιμότητας που εμφανίζει η Γερμανία σε σχέση με τους μολυσμένους από τον COVID-19 ανθρώπους. Ενας παράγοντας, σύμφωνα με τα λεγόμενα ή γραπτά τους, είναι και ο αριθμός κλινών ΜΕΘ. Στη Γερμανία πριν από την πανδημία υπήρχαν 28.031 κλίνες ΜΕΘ σε 1.160 νοσοκομεία. Αναλογία 33,7 κλίνες ανά 100.000. Είναι γνωστό όμως ότι 76% των νοσοκομείων που διαθέτουν ΜΕΘ είχαν πρόβλημα με τη λειτουργία τους καθώς δεν είχαν το ανάλογο προσωπικό. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2017 ένα στα πέντε κρεβάτια ΜΕΘ παρέμεινε άδειο.
Σήμερα και με απόφαση του υπουργείου Υγείας η Γερμανία διαθέτει για την καταπολέμηση της πανδημίας 40.000 κλίνες ΜΕΘ και 30.000 μηχανήματα (από 20.000) μηχανικής υποστήριξης. Για κάθε επιπλέον κρεβάτι που δηλώνεται για την καταπολέμηση της πανδημίας, το νοσοκομείο θα παίρνει 50.000 ευρώ. «Ζεστό» χρήμα λοιπόν στα μονοπώλια της Υγείας. Τι γίνεται όμως με τη στελέχωση των ΜΕΘ; Ελλείψεις, ελλείψεις, ελλείψεις και κλειστές ΜΕΘ λόγω των ελλείψεων σε νοσηλευτές και γιατρούς!
Σύμφωνα με στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας στα τέλη του 2019, και που συνδικάτα και άλλοι φορείς τα θεώρησαν πολύ συντηρητικά, 17.000 νοσηλευτές και περίπου 6.000 γιατροί έλλειπαν από τα νοσοκομεία. «Papier ist geduldig», (ελεύθερη απόδοση: άλλο τα γραπτά άλλο η πράξη) λέει μια γερμανική ρήση...
Υπάρχουν όμως και άλλες στατιστικές που κατά περίεργο τρόπο δεν βρίσκουν τόσο εύκολα τον δρόμο της δημοσιότητας. Το 2018 στη Γερμανία ένας νοσηλευτής έπρεπε να φροντίζει κατά μέσο όρο 13 ασθενείς, την ίδια ώρα που στην Ισπανία ήταν 12,6, στο Βέλγιο 10,7, στη Μεγάλη Βρετανία 8,6, στη Σουηδία 7,7 και στην Ολλανδία 6,9 (στοιχεία: Hans Bοckler Stiftung).

* * *

Από την πρώτη στιγμή της πανδημίας οι ταξικές δυνάμεις πρόβαλαν μια σειρά αιτημάτων προστασίας των εργαζομένων στους χώρους Υγείας. Εβγαλαν για άλλη μια φορά στην επιφάνεια τα χρόνια προβλήματα στα νοσοκομεία που γεννιούνται καθημερινά με την εμπορευματοποίηση της Υγείας. Αρχές Μάρτη με το σύνθημα «Παρά τη μάσκα, έχουμε φωνή» μοιράστηκαν ανακοινώσεις που ζητούσαν άμεσα επαρκές υλικό προστασίας για όλο το προσωπικό, άμεσο σταμάτημα των τακτικών χειρουργείων για εξοικονόμηση προστατευτικού υλικού και κρεβατιών ΜΕΘ, εκπαίδευση του νοσηλευτικού προσωπικού για τις ειδικές πτέρυγες με ασθενείς με τον COVID-19, άμεση ψυχολογική υποστήριξη συναδέλφων που το έχουν ανάγκη κ.ά.
Πανταχού ...απούσες για άλλη μια φορά οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ισως να βρίσκονται σε «εργασία από το σπίτι» (Homeoffice) και να μην έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό αφού ούτε και σε e-mail απαντάνε.
Τις ώρες αυτές που σου γράφω, η Γερμανία (των «Mercedes», «Porsche», VW, «Siemens», «Bosch», μεγάλος ο κατάλογος) καταγράφει 118.235 επιβεβαιωμένα κρούσματα και 2.607 θανάτους. Μοιραίο; Δεν νομίζω. Εν έτει 2020 υπάρχουν μεγάλες επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες για μια καλύτερη ζωή, μια ζωή που μας αξίζει. Η πανδημία του COVID-19 φανέρωσε για άλλη μια φορά ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Δεν μένουμε, λοιπόν, σιωπηλοί. Μένουμε δυνατοί. Σήμερα κρίνεται η επόμενη μέρα σημαδεύοντας τον ορατό εχθρό μας.

Παναγιώτης ΑΛΩΠΟΥΔΗΣ
Νοσηλευτής, πρόεδρος του Συμβουλίου Προσωπικούτων RMK νοσοκομείων