Σύγχρονος μηχανισμός καταστολής και χαφιεδισμού με στόχο το λαϊκό κίνημα

Αποσπάσματα από την τοποθέτηση του Γιάννη Γκιόκα, ειδικού αγορητή του ΚΚΕ, στη συζήτηση που έγινε την περασμένη βδομάδα στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης είναι ένα νομοθετικό τερατούργημα που όχι μόνο βάζει στο στόχαστρο το δικαίωμα στη λαϊκή διεκδίκηση, για το οποίο χύθηκαν ποταμοί αίματος, αλλά ποινικοποιεί και την ίδια την αμφισβήτηση, τη δράση ενάντια στο σημερινό σύστημα της βαρβαρότητας και της εκμετάλλευσης.
Ειπώθηκε από αρκετούς ότι πρόκειται για ένα χουντικής έμπνευσης νομοσχέδιο. Είναι όμως μόνο αυτό; Αυτή η προσέγγιση είναι «ρηχή» και στην ουσία συγκαλύπτει τις πραγματικές επιδιώξεις του νομοσχεδίου. Είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό, γιατί εισάγει μηχανισμούς καταστολής και τρομοκρατίας, πιο σύγχρονους, πιο εξελιγμένους και κατά συνέπεια πιο επικίνδυνους.
Για μας ο ιδεολογικός πυρήνας του νομοσχεδίου, πάνω στον οποίο θεμελιώνονται και όλα τα υπόλοιπα, είναι το άρθρο 19, για το οποίο δεν γίνεται λόγος από κανέναν.
Το άρθρο 19 βάζει στο στόχαστρο κάθε ριζοσπαστική - προοδευτική ιδεολογία και πράξη, αφού προβλέπει τη δημιουργία Διεύθυνσης Πρόληψης της Βίας, με στόχο την πρόληψη διαφόρων μορφών βίας, όπως ιδίως η ριζοσπαστικοποίηση, η ιδεολογία της βίας και ο βίαιος εξτρεμισμός, η ενδοοικογενειακή βία κ.λπ. Συνειδητά, δηλαδή, «τσουβαλιάζεται» ο ριζοσπαστισμός με υπαρκτές μορφές βίας, όπως η ενδοοικογενειακή ή η ενδοσχολική βία.
Αρα μιλάμε για έναν σύγχρονο μηχανισμό, ιδεολογικό, κατασταλτικό, χαφιεδίστικο, που θα παρεμβαίνει από τα σχολεία μέχρι οπουδήποτε αλλού και θα έχει στόχο να συκοφαντήσει, να ποινικοποιήσει, να παίρνει μάλιστα και προληπτικά μέτρα για όποιον παλεύει, αμφισβητεί, συγκρούεται με τη σημερινή δικτατορία του κεφαλαίου. Γιατί αυτό είναι ο ριζοσπαστισμός και η ριζοσπαστική δράση.

Από τη συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα την περασμένη Πέμπτη

Αυτή η πολιτική είναι πρωτοτυπία της κυβέρνησης της ΝΔ; Η ΝΔ απλά είναι ο πιο φανατικός υποστηρικτής αυτής της πολιτικής. Η ποινικοποίηση της ριζοσπαστικής ιδεολογίας και πράξης αποτελεί επίσημη πολιτική της ΕΕ και με βάση αυτήν τη θεωρία, όπως και με βάση την ανιστόρητη εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού, τις εγκληματικές ιδεολογίες όπως λένε, προωθείται σε μια σειρά χώρες η ποινικοποίηση της δράσης των λαϊκών κινημάτων και των Κομμουνιστικών Κομμάτων.
Μόλις πριν έξι μήνες η ΕΕ, σε Ετήσια Εκθεσή της, κατέγραφε επίσημα ως κίνδυνο για την ασφάλεια τις λαϊκές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Και τι ψήφισαν σε αυτό το έκτρωμα οι ευρωβουλευτές των άλλων κομμάτων; Η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ ψήφισαν υπέρ, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε λευκό. Γιατί είναι μια πολιτική που ως κυβερνήσεις την υπηρετήσατε όλοι σας.

Συκοφαντία και στοχοποίηση του λαϊκού κινήματος

Τι κάνει ακόμα με το νομοσχέδιο η κυβέρνηση; Επιδιώκει να συκοφαντήσει συλλήβδην τους λαϊκούς αγώνες και να θέσει υπό απαγόρευση ή υπό περιορισμό κάθε κινητοποίηση μέσα από διατάξεις «λάστιχο», που θα τις ερμηνεύουν οι μηχανισμοί καταστολής.
Στοχεύει επίσης να χειραγωγήσει τις συνειδήσεις, ειδικά της νεολαίας, εμφανίζοντας τη συμμετοχή σε συγκεντρώσεις, κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις ως «μήτρα» εγκληματικών ενεργειών. Αυτό ακριβώς που είπε πριν ο εισηγητής της ΝΔ, συσχετίζοντας τους τραγικούς θανάτους στη «Μarfin» με τις συγκεντρώσεις που γίνονταν εκείνη την περίοδο.

Για να μη μιλήσω φυσικά για τα διάφορα «παπαγαλάκια» που έχετε βγάλει αυτές τις μέρες στα ΜΜΕ, με «στημένα» ρεπορτάζ, να αναπαράγουν αυτήν την αθλιότητα ότι για την ταλαιπωρία του κόσμου και την αναδουλειά στα εμπορομάγαζα φταίνε οι συγκεντρώσεις. Λες και τις μέρες ή τις ώρες που δεν γίνονται συγκεντρώσεις ή σε περιοχές όπου δεν γίνονται διαδηλώσεις, ο κόσμος στριμώχνεται σε ουρές για το ποιος θα πρωτοψωνίσει. 200.000 μικρές επιχειρήσεις έκλεισαν από το 2011 μέχρι το 2016 εξαιτίας της κρίσης, εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών, εξαιτίας της φτώχειας και της ανέχειας, και έκλεισαν στην Κυψέλη, στον Κολωνό και αλλού.
Φτάσανε μάλιστα να ενοχοποιούν για τις καταστροφές σε μαγαζιά ή αλλού τις συγκεντρώσεις των σωματείων και των μαζικών φορέων, όταν είναι κοινό μυστικό ότι αυτοί οι διάφοροι προβοκάτορες και μηχανισμοί, που ποτέ δεν πιάνονται, είναι σε άμεση σχέση με το κράτος και με το παρακράτος.
Και πότε λέγονται όλα αυτά για την ταλαιπωρία; Τις μέρες που η υπομονή χιλιάδων κατοίκων της Αθήνας δοκιμάζεται από τον «μεγάλο τραγέλαφο», δηλαδή από την αποσπασματική και ασχεδίαστη ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας, που αποφάσισε η δημοτική αρχή για να αναβαθμίσει το τουριστικό προϊόν για χάρη των μεγαλοξενοδόχων και μεγαλεμπόρων, και όχι φυσικά για να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των κατοίκων.

Ταλαιπωρία είναι η πολιτική σας, είναι η φτώχεια, είναι η ανεργία, είναι η υποβάθμιση της Παιδείας, της Υγείας, του περιβάλλοντος. Ταλαιπωρία είναι οι άθλιες και ακριβές αστικές συγκοινωνίες, με αποτέλεσμα ο κόσμος να στοιβάζεται σαν τις σαρδέλες στα μέσα μεταφοράς και μάλιστα σε συνθήκες πανδημίας, με ό,τι αυτό σημαίνει για την προστασία της δημόσιας υγείας.
Στην πραγματικότητα, με το νομοσχέδιο μπαίνει στο στόχαστρο κάθε λαϊκή διαμαρτυρία. Απλά ακολουθείτε τη γνωστή κουτοπόνηρη τακτική, βάζετε μπροστά ένα λογικοφανές επιχείρημα, πλην όμως απόλυτα ψευδές, ότι δηλαδή δεν είναι δυνατόν 50 άτομα να κλείνουν ένα δρόμο - λες και υπάρχουν συγκεντρώσεις των 50 ατόμων που κλείνουν κεντρικούς δρόμους - για να νομιμοποιήσετε ρυθμίσεις οι οποίες έχουν και θα έχουν γενικευμένη εφαρμογή.

Ασφυκτικοί και προκλητικοί περιορισμοί

Τι άλλο κάνει το νομοσχέδιο; Εισάγει προκλητικούς περιορισμούς, ξεπερνώντας ακόμα κι αυτούς που θέτει το ίδιο το αστικό Σύνταγμα.
Το νομοσχέδιο αναφέρει ως περιορισμό ότι η συγκέντρωση δεν θα πρέπει να παρακωλύει την κυκλοφορία. Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν μία συγκέντρωση που μπορεί να έχει 5, 10, 20 χιλιάδες κόσμου να μην παρακωλύει την κυκλοφορία; Μα αυτό είναι στοιχείο μιας συγκέντρωσης, προκειμένου να γίνει γνωστό ένα αίτημα που κινητοποιεί χιλιάδες ανθρώπους.

Απαγορεύεται, λέει, η παρακώλυση της πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς κοινής ωφέλειας. Αρα, σε αυτές τις περιπτώσεις, π.χ. ένα υπουργείο, ευθύς εξαρχής απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει, για παράδειγμα, μία συγκέντρωση στο υπουργείο Εργασίας για ένα σοβαρό ζήτημα, για ένα εργατικό ατύχημα, η οποία έχει αντικειμενική συνέπεια να παρακωλύεται η πρόσβαση στο υπουργείο Εργασίας, αυτή η συγκέντρωση να μπορεί να απαγορευτεί.
'Η μία συγκέντρωση που γίνεται στη ΔΕΗ, γιατί κόψανε το ρεύμα σε έναν άνεργο, μπορεί να απαγορευτεί. Γιατί; Γιατί είναι οργανισμός κοινής ωφέλειας και λέτε ότι εκεί η πρόσβαση δεν μπορεί να παρακωλύεται.
Βάζετε την υποχρέωση γνωστοποίησης, που και σήμερα υπάρχει. Και τι βάζετε ως στοιχείο αυτής της γνωστοποίησης, πέρα από τον οργανωτή, τον τόπο, το χρόνο κ.λπ.; Το σκοπό της συγκέντρωσης. Ο σκοπός της συγκέντρωσης θα είναι κριτήριο με βάση το οποίο θα δίνεται ή δεν θα δίνεται η άδεια, και επειδή ο εκπρόσωπος της ΝΔ αναφέρθηκε σε συγκεντρώσεις οι οποίες έχουν ως περιεχόμενο την ανατροπή του καπιταλισμού, να σας ενημερώσω ότι όλες οι συγκεντρώσεις του ΚΚΕ έχουν αυτό το περιεχόμενο. Οταν βάζετε το σκοπό της συγκέντρωσης ως κριτήριο για να δοθεί ή όχι η άδεια, ανοίγετε τέτοιου είδους «πόρτες» απαγόρευσης.
Από την υποχρέωση γνωστοποίησης εξαιρούνται, εν μέρει μόνο, οι αυθόρμητες συναθροίσεις, οι οποίες δύνανται να επιτραπούν αν γίνονται, λέει, για ένα γεγονός κοινωνικής σημασίας. Μπορείτε να μας ορίσετε το γεγονός κοινωνικής σημασίας και ποιο είναι αυτό; Ποιος θα κρίνει αν κάτι είναι γεγονός κοινωνικής σημασίας, με βάση το οποίο θα πρέπει να γίνεται ή να μη γίνεται μια αυθόρμητη συνάθροιση;

Μετά τα «διαδηλωσόμετρα» έρχονται και ...«διαδηλωτοδικεία»;

Ποιοι θα κρίνουν όλα τα παραπάνω; Η Αστυνομία, το Λιμενικό θα αποφασίζουν, ενώ οι δήμαρχοι, οι πρόεδροι ή οι διευθύνοντες σύμβουλοι δημόσιων φορέων διαχείρισης και εκμετάλλευσης λιμένων θα δίνουν γνώμη. Δηλαδή, σε πολλές περιπτώσεις μπορεί αυτός που καλείται να δώσει γνώμη να είναι και αυτός εναντίον του οποίου στρέφεται η συγκέντρωση. Γίνεται μια συγκέντρωση εναντίον μιας δημοτικής αρχής και θα ρωτάται ο δήμαρχος αν πρέπει να γίνει η συγκέντρωση.
Πώς θα προστατεύεται ο οργανωτής από περιπτώσεις αυθαιρεσιών; Θα πηγαίνει στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Δηλαδή το σωματείο, ένας φοιτητικός σύλλογος ή μια μαθητική κοινότητα, που αποφάσισε μια κινητοποίηση και της οποίας αυτή η συγκέντρωση απαγορεύτηκε, θα πηγαίνει στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Φοβερό!
Προβλέπεται η θέσπιση ιδιώνυμου αδικήματος για όποιον μετέχει σε απαγορευμένη συγκέντρωση. Γιατί το κάνετε αυτό; Εχετε σκοπό ή μπορείτε να συλλάβετε 10.000 ή 20.000 που θα συμμετέχουν σε μια απαγορευμένη συγκέντρωση; Εκτός αν πρόκειται να ιδρύσετε ειδική διεύθυνση δίωξης διαδηλωτών ή «διαδηλωτοδικεία».
Το κάνετε για να εκφοβίσετε, επειδή ξέρετε πολύ καλά ότι αυτός ο νόμος θα ακυρωθεί στην πράξη, θέλετε από τώρα να δράσετε προληπτικά και να εκφοβίσετε, απειλώντας με ποινές, ιδιώνυμα και διώξεις αυτούς που πρόκειται να συμμετέχουν.
Το πιο σοβαρό όμως είναι η αστική ευθύνη του «οργανωτή». Αυτός που δηλώνεται ως οργανωτής θα έχει την ευθύνη αποζημίωσης για τον οποιονδήποτε εισχωρήσει σε μια συγκέντρωση ή με αφορμή μια συγκέντρωση και προκαλέσει ζημιές.
Θεσπίζετε την αντικειμενική ευθύνη, και ο οργανωτής θα έχει το βάρος της απόδειξης ότι πήρε τα αναγκαία μέτρα και ότι δεν είναι «ελέφαντας». Και πού θα αποδεικνύεται αυτό; Στο δικαστήριο. Θα σέρνονται συνδικαλιστές και άλλοι στα δικαστήρια, για ζημιές που προκάλεσαν άλλοι, οι οποίοι ποτέ δεν πιάνονται, και αναρωτηθείτε γιατί ποτέ δεν πιάνονται. Θα τυλίγονται σε μια κόλλα χαρτί και θα τους εξοντώνετε οικονομικά και ηθικά, για να επιβάλετε αυτούς τους σχεδιασμούς.
Αυτό το άρθρο δεν είναι άρθρο αποτροπής της προβοκάτσιας, είναι άρθρο παραγωγής προβοκάτσιας και θεσμοθέτησης του «κοινωνικού αυτοματισμού». Αυτό που σήμερα ήταν στην προπαγάνδα των κυβερνώντων, τώρα θεσμοθετείται. Γιατί θα λένε στον καταστηματάρχη, αν υπέστη μια ζημιά από διάφορους προβοκάτορες, φταίει ο πρόεδρος του σωματείου, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου ή της Ομοσπονδίας.
Θεσμοθετείτε την προβοκάτσια και τον «κοινωνικό αυτοματισμό». Και όχι μόνο αυτό, θεσμοθετείτε και μπίζνες. Θα σας διαβάσω σημερινό μήνυμα που στάλθηκε σε ασφαλιστικά γραφεία από διάφορους: «Με το νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης μπαίνει στο τραπέζι η ασφαλιστική κάλυψη της αστικής ευθύνης και μόνο του διοργανωτή των διαδηλώσεων». Ηδη έχει ξεκινήσει η μπίζνα με τις ασφαλιστικές εταιρείες και θα δούμε πολύ σύντομα ποιοι εμπλέκονται στις μπίζνες και πώς γίνονται οι ζημιές, και ο νοών νοείτω.

Γελασμένοι και ανιστόρητοι όσοι νομίζουν ότι θα εφαρμοστεί

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να παριστάνει την «αθώα περιστερά»; Κυβέρνησε 4,5 χρόνια και είναι γνωστά και τα έργα του. Είναι γνωστά και τα δικά του ιδιώνυμα, όταν ποινικοποιούσε τη συμμετοχή σε κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς με αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα. Είναι γνωστή η πρακτική της αντιμετώπισης με ΜΑΤ και χημικά διαδηλώσεων και διαδηλωτών. Είναι γνωστές οι αλλαγές που κάνατε στον Ποινικό Κώδικα που ενίσχυσαν την καταστολή.
Κυρίως, όμως, είναι γνωστό ότι «ρίξατε νερό στο μύλο» αυτής της άθλιας θεωρίας περί μειοψηφιών που ταλαιπωρούν, πάνω στην οποία θεωρία στηρίξατε και το δικό σας νόμο περιορισμού του δικαιώματος στην απεργία.
Τι αποδεικνύει και τι εκφράζει αυτό το νομοσχέδιο; Αποδεικνύει ότι η αντιλαϊκή πολιτική θα κλιμακωθεί. Αποδεικνύει ότι οι «εθνικοί» στόχοι σας είναι οι στόχοι των λίγων που χτίζονται πάνω στις πλάτες - και όχι μόνο στις πλάτες - των πολλών και όσοι δεν πείθονται με τα ψίχουλα και τις υποσχέσεις, τους περιμένουν τα δικαστήρια, τα χημικά, η ποινικοποίηση και ούτω καθεξής.
Αποδεικνύει, τέλος, ότι η δημοκρατία σας - η δικτατορία του κεφαλαίου λέμε εμείς - όταν το χρειάζεται πετάει στο καλάθι των αχρήστων τα όποια δικαιώματα και τις όποιες ελευθερίες. Εκφράζει όμως και την αγωνία σας για το ότι οι εργαζόμενοι, ο λαός, η νεολαία, δεν θα μείνουν με σκυμμένο κεφάλι για όλα αυτά που ζουν. Δεν θα μείνουν με σκυμμένο κεφάλι απέναντι στη φτώχεια, στην ανεργία, στην προσφυγιά, στους πολέμους, όλα αυτά δηλαδή που δημιουργεί ο «αγγελικά πλασμένος» κόσμος σας.
Είστε βαθιά γελασμένοι και ανιστόρητοι, αν νομίζετε ότι αυτό το τερατούργημα θα εφαρμοστεί και θα νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας. Ο λαός με την πάλη του θα το ακυρώσει στην πράξη, όπως έκανε με πολλούς άλλους παρόμοιους νόμους στο παρελθόν.