En cuanto a mí, sé que la cárcel será dura como no la ha sido
nunca para nadie, preñada de amenazas, de ruin y cobarde ensañamiento,
pero no la temo, como no temo la furia del tirano miserable que arrancó
la vida a setenta hermanos míos.
Condenadme,
no importa, La historia me absolverá.
Με τούτες τις λέξεις έκλεινε την ιστορική του απολογία, στις 6
Οκτώβρη 1953 ενώπιον του δικαστηρίου του Σαντιάγκο, ο Φιδέλ Κάστρο,
κατηγορούμενος για την επίθεση στους στρατώνες της Μονκάδα στις 26 του Ιούλη του ίδιου έτους.
«Όσο για μένα,
ξέρω πως η φυλακή θα ‘ναι σκληρή όσο δεν
ήτανε ποτέ για κανένα, πως θα βρω μπροστά
μου απειλές, παγίδες και άτιμες βιαιότητες.
Μα, δεν τις φοβούμαι, όπως δεν τρέμω τη
μανία του άθλιου τυράννου που πήρε τη
ζωή εβδομήντα αδελφών μου. Καταδικάστε
με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με
δικαιώσει».
Καταδικάστε με, δεν έχει σημασία, η Ιστορία θα με απαλλάξει.
Το μεγάλο
αυτό ιστορικό γεγονός
που, πριν 67 χρόνια, σηματοδότησε την
απαρχή της μαζικής εξέγερσης
κατά της δικτατορίας του Φουλχένσιο
Μπατίστα, που πέντε χρόνια αργότερα, θα
γκρεμίζονταν ολοκληρωτικά από τις
επαναστατικές δυνάμεις των barbudos
του Φιδέλ, πέρα από την
αξία του σαν χρονικό αυτό καθεαυτό
αποτελεί διδαχή και πηγή
συμπερασμάτων, για όσους πιστεύουν
ακράδαντα πως το μέλλον της ανθρωπότητας
«δεν είναι ο καπιταλισμός,
είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός»
Έτσι το βλέπουν – σήμερα κι από πάντα, και οι Κουβανοί σύντροφοι «El Moncada ilumina el destino de Cuba – Η Μονκάδα φωτίζει το μέλλον της Κούβας»
Το χρονικό
Μια ομάδα νέων, με επικεφαλής τον Φιδέλ Κάστρο, στην πρώτη γραμμή του
αγώνα για πραγματική ανεξαρτησία του νησιού της επανάστασης, στην
σημαδιακή 100ή επέτειο από τη γέννηση του εθνικού ήρωα José Martí, πραγματοποίησαν στις 26 Ιουλίου 1953 επίθεση εναντίον των στρατώνων Moncada και Carlos Manuel de Céspedes, στο Σαντιάγο της Κούβας και στο Bayamo αντίστοιχα.
Στις πρώτες ώρες εκείνης της ημέρας, 131 μαχητές, ντυμένοι με στρατιωτικές στολές και με επικεφαλής τον Φιδέλ, καθόρισαν το σχέδιο επίθεσης.
Οργανώθηκαν σε τρεις ομάδες, η πρώτη εκ των οποίων, με τον Φιδέλ μπροστά, να επιτεθεί στο φρούριο.
Οι άλλες δύο ομάδες, που διοικούνταν αντιστοίχως από τον Abel Santamaría – δεύτερος τη τάξει αρχηγός του κινήματος – και ο Raúl Castro, θα προσπαθούσαν να πάρουν δύο σημαντικά κτίρια που γειτνίαζαν με τους στρατώνες: το πολιτικό νοσοκομείο, όπου θα φροντίζονταν οι τραυματίες και το παλάτι της δικαιοσύνης, από την οροφή του οποίου θα υποστήριζαν την κύρια δράση.
Οι άλλες δύο ομάδες, που διοικούνταν αντιστοίχως από τον Abel Santamaría – δεύτερος τη τάξει αρχηγός του κινήματος – και ο Raúl Castro, θα προσπαθούσαν να πάρουν δύο σημαντικά κτίρια που γειτνίαζαν με τους στρατώνες: το πολιτικό νοσοκομείο, όπου θα φροντίζονταν οι τραυματίες και το παλάτι της δικαιοσύνης, από την οροφή του οποίου θα υποστήριζαν την κύρια δράση.
Όταν όλοι ήταν έτοιμοι, το «Μανιφέστο της Μονκάδα» – «Είμαστε ήδη σε μάχη», γραμμένο από τον νεαρό ποιητή Raúl Gómez García (Ραούλ Γκόμεζ Γκαρσία) διαβάστηκε με εντολή του Φιδέλ, που στη συνέχεια είπε:
«Σύντροφοι: Μπορεί να κερδίσουμε σε λίγες ώρες ή να νικηθούμε.
Ωστόσο, ακούστε το καλά, σύντροφοι!
Σε κάθε περίπτωση, το κίνημα θα θριαμβεύσει. Εάν κερδίσουμε αύριο, αυτό που φιλοδοξούσε ο Μαρτί να γίνει νωρίτερα.
Εάν συμβεί το αντίθετο, η provagenerale θα χρησιμεύσει ως παράδειγμα για τον λαό της Κούβας, για να πάρει τη σημαία και να τραβήξει μπροστά.
Ο λαός – αυτό είναι σίγουρο, θα μας στηρίξει στην Ανατολή και σε ολόκληρο το νησί.
«Σύντροφοι: Μπορεί να κερδίσουμε σε λίγες ώρες ή να νικηθούμε.
Ωστόσο, ακούστε το καλά, σύντροφοι!
Σε κάθε περίπτωση, το κίνημα θα θριαμβεύσει. Εάν κερδίσουμε αύριο, αυτό που φιλοδοξούσε ο Μαρτί να γίνει νωρίτερα.
Εάν συμβεί το αντίθετο, η provagenerale θα χρησιμεύσει ως παράδειγμα για τον λαό της Κούβας, για να πάρει τη σημαία και να τραβήξει μπροστά.
Ο λαός – αυτό είναι σίγουρο, θα μας στηρίξει στην Ανατολή και σε ολόκληρο το νησί.
Το πρώτο σύνθημα
«¡Libertadoomuerte!
–Απελευθέρωση ή θάνατος!»
(#)
ρίχτηκε!
Γνωρίζετε ήδη τους στόχους του σχεδίου.
Είναι αναμφίβολα επικίνδυνο και όλοι όσοι το αποφασίσουν εδώ απόψε πρέπει να το κάνουν με τη δική τους ελεύθερη βούληση.
Υπάρχει ακόμα χρόνος μέχρι την τελευταία στιγμή. Εκείνοι που είναι αποφασισμένοι να κάνουν ένα βήμα μπροστά.
Η εντολή «θάνατος» αποτελεί την ύστατη λύση
Fidel Castro
Από τους 135
επαναστάτες, οι 131 βγήκαν μπροστά.
Λίγο μετά τις 4:00 το πρωί, όλοι άρχισαν να φεύγουν για το Σαντιάγο…
Λίγο μετά τις 4:00 το πρωί, όλοι άρχισαν να φεύγουν για το Σαντιάγο…
(#) Η ρήση «…omuerte! – ή θάνατος» αποτελεί κομβικό σημείο της πολιτικής σκέψης του «Comandante en Jefe» – Fidel Castro, από εκείνο το 1ο του 1953, … «¡patria o muerte! – πατρίδα ή θάνατος» στο – αμέσως μετά την επανάσταση και μέχρι σήμερα |> ¡Patria o Muerte! ¡socialismo o muerte! ¡Venceremos! (16-Απρ-1961) διακηρύσσοντας τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης
Η επιχείρηση στους στρατώνες μπορεί να απέτυχε, καθώς ελάχιστοι από
τους επαναστάτες της Μονκάδα κατάφεραν να επιζήσουν ενώ ο ίδιος ο Κάστρο
συνελήφθη και καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση.
Ωστόσο ήταν αρκετή ώστε να ανάψει τη σπίθα για την προετοιμασία του ένοπλου αγώνα.
Ωστόσο ήταν αρκετή ώστε να ανάψει τη σπίθα για την προετοιμασία του ένοπλου αγώνα.
Όταν ο Φιδέλ
απελευθερώθηκε και αυτοεξορίστηκε στο
Μεξικό ξεκίνησε την οργάνωση της
αντεπίθεσης ενάντια στο δικτατορικό
καθεστώς. Εκεί, μέσω του αδελφού του
Ραούλ, συνάντησε
για πρώτη φορά τον αργεντίνο γιατρό
Ερνέστο Τσε Γκεβάρα
που, λίγα χρόνια αργότερα, έμελλε να
αναδειχθεί ως μια από τις πλέον
εμβληματικές μορφές της κουβανικής
Επανάστασης.
Ουσιαστικά η 26η Ιούλη- από την οποία πήρε το όνομα του το επαναστατικό Movimiento 26 de Julio
«Κίνημα της 26ης Ιούλη» – σηματοδότησε τον προάγγελο του 3τούς ένοπλου
επαναστατικού αγώνα (1956-1959) που οδήγησε στην απελευθέρωση της Κούβας
από το αιματοβαμμένο καθεστώς του Μπατίστα και τους βορειοαμερικανούς
ιμπεριαλιστές – πάτρωνές του.
Η Μονκάδα μετά
την επίθεση που, 67 χρόνια πριν, σηματοδότησε
την απαρχή της μαζικής εξέγερσης κατά
της δικτατορίας του Μπατίστα και που
πέντε χρόνια αργότερα, θα γκρεμίζονταν
ολοκληρωτικά από τις επαναστατικές
δυνάμεις.
Την 1η Γενάρη του 1959, έπειτα από τη μεγάλη νίκη στην Σάντα
Κλάρα, οι επαναστάτες barbudos με επικεφαλής τον Φιδέλ έμπαιναν
θριαμβευτικά στην Αβάνα ενώ ο δικτάτορας είχε ήδη εγκαταλείψει τη χώρα και το καθεστώς είχε καταρρεύσει…
Συμπεράσματα από τον αγώνα του μικρού αλλά ηρωικού λαού της Κούβας
- Η Κούβα, παρ’ ότι ξεκίνησε από πολύ χαμηλό επίπεδο παραγωγικών δυνάμεων, κατάφερε με την στήριξη της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών να ξεπεράσει τεράστια εμπόδια, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τον οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό ανηλεή πόλεμο του εγκληματικού εμπάργκο των ΗΠΑ.
- Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η σοσιαλιστική οικοδόμηση στην Κούβα απέδειξε την ανωτερότητά του σοσιαλιστικού συστήματος προσφέροντας κατακτήσεις- σε μια σειρά τομείς της κοινωνικής ζωής- που αποτελούν ακόμη και σήμερα άπιαστο όνειρο για τους εργαζόμενους στον καπιταλιστικό κόσμο.
- Ο αγώνας της εργατικής τάξης της Κούβας για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ανέδειξε ένα νέο σύστημα αξιών, όπως αυτή του διεθνισμού, της ανιδιοτελούς αλληλεγγύης και προσφοράς, όπλισε με δύναμη το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης των λαών και αποδυνάμωσε τους ντόπιους και ξένους φορείς της αντεπανάστασης.
- Στο δρόμο που κληρονόμησε από την Επανάσταση, προς την κατεύθυνση της εμβάθυνσης και ενίσχυσης των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, κλείνοντας τ’ αυτιά του στις «σειρήνες» του ρεφορμισμού, ο κουβανικός λαός μπορεί και πρέπει να πορευτεί, έχοντας την αμέριστη αλληλεγγύη και στήριξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, των εργαζομένων, κάθε χώρας, απ’ άκρη σε άκρη της γης.
- Η αλληλεγγύη στην Κουβανική Επανάσταση δεν είναι
θέμα μόνο της Λατινικής Αμερικής, είναι παγκόσμιας σημασίας ζήτημα.
Γιατί η Κουβανική Επανάσταση ενέπνευσε και εμπνέει λαούς και κινήματα,
σε όλο τον κόσμο.
Γιατί κυρίως η Κούβα άντεξε, όχι μόνο στα πρώτα δύσκολα βήματά της, αλλά κυρίως γιατί άντεξε τη λαίλαπα της 10ετίας του ’90, όταν αυτή οδήγησε στην ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος και στην καπιταλιστική παλινόρθωση στο πιο προχωρημένο φυλάκιο: την ΕΣΣΔ και συνολικά το σοσιαλιστικό σύστημα στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη. - Η ένδοξη ιστορία και το θαυμαστό παρόν του κουβανικού λαού αποδεικνύουν κάτι που κανένας λαός και ιδιαίτερα οι κομμουνιστές, οι αντιιμπεριαλιστές, οι ριζοσπάστες, οι αντικαπιταλιστές, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι κοινωνικοί λαϊκοί αγώνες, η κοινωνική επανάσταση, όταν είναι πραγματική και δεν οδηγεί σε μια απλή αλλαγή στο πλαίσιο της ίδιας εξουσίας, συνοδεύεται από την αντίδραση και την αντεπανάσταση.
- Η
Κουβανική Επανάσταση από τα πρώτα της βήματα, αν όχι από την περίοδο
ακόμα της προετοιμασίας της, έδειξε ότι δεν ήταν μια μεσοβέζικη
επανάσταση, αλλά πραγματική.
Η αντεπανάσταση κυρίως αναπτύχθηκε από τα έξω με προκεχωρημένο φυλάκιο τις ΗΠΑ, που δεν ανεχόταν μια αποικία τους να χειραφετείται και μάλιστα να τραβάει μπροστά προς το σοσιαλισμό. - Στο πρόσωπο της σοσιαλιστικής Κούβας που αντέχει και προσπαθεί, που έχει δύσκολο δρόμο μπροστά της, βλέπουμε μια αλήθεια, ότι η εποχή μας, παρά τις ανατροπές, παραμένει εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.
- Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος, δεν είναι πανίσχυρος. Απόδειξη είναι ότι δεν μπορεί με τα συνηθισμένα μέσα να λύνει τις αντιθέσεις και αντινομίες του, γι’ αυτό όλο και πιο πολύ χρησιμοποιεί μέσα που ενώνουν τους οργισμένους λαούς στην κοινή τους αντίθεση. Όσο πιο πολύ δυσκολεύεται, τόσο θα γίνεται σχετικά ανίσχυρος, αλλά και πιο επικίνδυνος.
- Γι’ αυτό και όλοι μας, κάθε λαός, και πριν απ’ όλους τα κομμουνιστικά κόμματα και οι σύμμαχοί τους, το εργατικό κίνημα, τα λαϊκά κινήματα οφείλουμε να γίνουμε πιο επικίνδυνοι για τον ιμπεριαλισμό. Το μπορούμε. Το γεγονός ότι η Κούβα, ο λαός της με επικεφαλής το Κομμουνιστικό Κόμμα συνεχίζει, αποδεικνύει πως όταν ένας λαός θέλει τότε μπορεί. Μπορεί να νικήσει.
Αυτή είναι η ιστορία! – Juvenal Balán Neyra |> juvenal@granma.cu |> Ιουλ- 2020
Υπάρχει κάτι στο οποίο είμαστε ακριβώς σε μια από τα ίδια με τις 26-Ιούλη-1953:
«Η ίδια πίστη στα πεπρωμένα της σοσιαλιστικής πατρίδας, η ίδια εμπιστοσύνη στις αρετές του λαού μας, η ίδια σιγουριά στη νίκη, η ίδια ικανότητα να ονειρευόμαστε τις αυριανές πραγματικότητες σε σχέση με τα χθεσινά όνειρα που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί».
«Η ίδια πίστη στα πεπρωμένα της σοσιαλιστικής πατρίδας, η ίδια εμπιστοσύνη στις αρετές του λαού μας, η ίδια σιγουριά στη νίκη, η ίδια ικανότητα να ονειρευόμαστε τις αυριανές πραγματικότητες σε σχέση με τα χθεσινά όνειρα που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί».
Fidel
67 χρόνια έχουν περάσει από την αυγή της Santa Ana- Υπάρχουν ακόμη τα υπολείμματα μιας αποκριάτικης βραδιάς στο Σαντιάγο.
Τα τείχη του στρατιωτικού φρουρίου των στρατώνων της Μονκάδα, έπεσαν, με βαθιά τα ίχνη μιας ομάδας επαναστατών πρωταγωνιστών μιας ηρωικής πράξης – μπορείτε ακόμα να δείτε τις τρύπες από τα βλήματα στην πρόσοψη.
Στη συνέχεια, η ιστορία εξήγησε τα πάντα εύγλωττα, προς τους νέους που ήταν αποφασισμένοι να διατηρήσουν μια ελεύθερη Κούβα τη βαρβαρότητα της τυραννίας.
Τα τείχη του στρατιωτικού φρουρίου των στρατώνων της Μονκάδα, έπεσαν, με βαθιά τα ίχνη μιας ομάδας επαναστατών πρωταγωνιστών μιας ηρωικής πράξης – μπορείτε ακόμα να δείτε τις τρύπες από τα βλήματα στην πρόσοψη.
Στη συνέχεια, η ιστορία εξήγησε τα πάντα εύγλωττα, προς τους νέους που ήταν αποφασισμένοι να διατηρήσουν μια ελεύθερη Κούβα τη βαρβαρότητα της τυραννίας.
Χρόνια αργότερα, η ημερομηνία της 26ης Ιουλίου χαρακτηρίστηκε ως Día de la Rebeldía Nacional (Ημέρα Εθνικής Εξέγερσης).
Πολλοί ξένοι επισκέπτονται τη χώρα με τον εορτασμό της επετείου.
Πολλοί ξένοι επισκέπτονται τη χώρα με τον εορτασμό της επετείου.
Αυτό το
έτος θα είναι διαφορετικό.
Είναι η 26η Ιουλίου όλης της Κούβας.
Η πανδημία COVID-19 μας επέβαλε αυστηρούς κανόνες συμμόρφωσης και το Πολιτικό Γραφείο του Κόμματος, αποφάσισε να μην πραγματοποιήσει τη συνηθισμένη μαζική κεντρική εκδήλωση όπως και τις μεγάλες μαζώξεις στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, αλλά να αξιοποιηθεί κυρίως το διαδίκτυο μέσω πολλαπλής δημοσιογραφικής κάλυψης, με επιλογή φωτογραφιών κλπ.
Η πανδημία COVID-19 μας επέβαλε αυστηρούς κανόνες συμμόρφωσης και το Πολιτικό Γραφείο του Κόμματος, αποφάσισε να μην πραγματοποιήσει τη συνηθισμένη μαζική κεντρική εκδήλωση όπως και τις μεγάλες μαζώξεις στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, αλλά να αξιοποιηθεί κυρίως το διαδίκτυο μέσω πολλαπλής δημοσιογραφικής κάλυψης, με επιλογή φωτογραφιών κλπ.
El General de Ejército Raúl Castro Ruz y el Comandante de la Revolución Juan Almeida Bosque en la explanada del cuartel Moncada. Foto: Juvenal Balán 
Διότι όπως είπε ο Fidel στην εκδήλωση για την 30η επέτειο… «Σε ένα πράγμα είμαστε οι ίδιοι … την ίδια πίστη στα πεπρωμένα, την ίδια εμπιστοσύνη στις αρετές του λαού μας, την ίδια σιγουριά στη νίκη – αυτή είναι η ιστορία.
- Όλη η απολογία του Φιδέλ εδώ
- Δείτε και ένα πολύ αξιόλογο για τις πολιτικές αναφορές και τα ιστορικά στοιχεία του άρθρο Από την επίθεση στη Μονκάδα στην Επανάσταση που συνεχίζει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου