Αυτός ο λόφος, αυτά τα γήπεδα και αυτά τα θέατρα είναι δικά μας, δεν μπορεί κανείς να μας τα πάρει!

 

Με την 4891/2020 απόφαση, το Εφετείο Αθηνών, ακύρωσε κάθε προγενέστερη προδικαστική και δικαστική απόφαση και έκανε αποδεκτή την αγωγή ιδιωτών, στους οποίους, βασιζόμενο σε «τίτλους» ιδιοκτησίας του 19ου αιώνα, επιδικάζει την κυριότητα της περιοχής των πρώην λατομείων της Εργάνης, όλο το λόφο Κοπανά. Η δικαστική απόφαση επίσης αμφισβητεί τον δασικό χαρακτήρα όλου του λόφου – περιοχής Κοπανά, προτείνοντας τον αποχαρακτηρισμό της.

Με πολύ απλά λόγια, το σύνολο των χώρων των γηπέδων και των θεάτρων της Εργάνης, χώρων αναψυχής, αθλητισμού και πολιτισμού, χώρων συμβόλων για την περιοχή μας, που με αγώνες κατακτήθηκαν, κινδυνεύουν να χαθούν.

Εν μέσω πανδημίας, και ενώ τα δικαιώματα μας στην Υγεία και στην Παιδεία αμφισβητούνται όσο ποτέ άλλοτε, δε θα επιτρέψουμε ένα ακόμη χτύπημα, τούτη τη φορά στο δικαίωμα το δικό μας και των παιδιών μας στην άθληση και τον πολιτισμό, στην ποιότητα της ζωής μας.

Είναι διαχρονικές οι ευθύνες των κυβερνήσεων δεκαετίες τώρα. Καμία κυβέρνηση όλα τα προηγούμενα χρόνια δε φρόντισε να αναλάβει την πρωτοβουλία με τις κατάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις, να αποδοθούν οι ελεύθεροι αυτοί χώροι οριστικά στους δημότες, αφήνοντας νομικές διόδους σε ιδιωτικά συμφέροντα  να θέσουν σε αμφισβήτηση τον δημόσιο χαρακτήρα των χώρων αυτών.

Τα «Νταμάρια» είναι σημείο αναφοράς για τον Βύρωνα, ένας χώρος σύμβολο για τους Βυρωνιώτες. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να αμφισβητήσει τον δημόσιο χαρακτήρα του χώρου. Αυτά τα γήπεδα και αυτά τα θέατρα είναι δικά μας, δεν μπορεί κανείς να μας τα πάρει! Θα υπερασπιστούμε με αγώνα, ό,τι με αγώνα οι κάτοικοι του Βύρωνα κατέκτησαν πριν 40 χρόνια.

Οι μαζικοί φορείς του Βύρωνα, αθλητικοί και πολιτιστικοί σύλλογοι, σωματεία και φορείς της πόλης, απαιτούμε εδώ και τώρα η κυβέρνηση να προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση, που οριστικά και αμετάκλητα θα αποδίδει τους χώρους αυτούς, εκεί που δικαιωματικά ανήκουν, στον λαό του Βύρωνα.

 

Συντονιστική Επιτροπή σωματείων, συλλόγων και φορέων του Βύρωνα για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του λόφου Κοπανά

«ΑΘΗΝΑΪΚΟΣ» ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΒΥΡΩΝΑ

ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ «ΒΥΡΩΝ»

«ΑΣΤΕΡΑΣ ΒΥΡΩΝΑ»

ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΝΙΚΗ ΒΥΡΩΝΑ»

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ «ΔΟΞΑ ΒΥΡΩΝΟΣ»

Ένωση Γονέων Βύρωνα

ΕΣΥΝ (Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών) Παράρτημα Βύρωνα – Καισαριανής

Παράρτημα Συνδικάτου Οικοδόμων Βύρωνα

Ένωση Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Βύρωνα

Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου «ΡΟΖΑ ΙΜΒΡΙΩΤΗ»

Δημοκρατικός Σύλλογος Γυναικών Βύρωνα

Π.Ε.Α.Ε.Α. ΔΣΕ Βύρωνα

Σύνδεσμος Συνταξιούχων ΙΚΑ Βύρωνα

Συνεχίζεται η βιομηχανία εξωδίκων του Ομίλου ΟΝΕΧ κατά της Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου – Στα 3 εκ. ευρώ οι απαιτήσεις του

 

Δελτίο τύπου εξέδωσε το Παρατηρητήριο Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου, μετά και τη νέα αγωγή, τρίτη σειρά, που υπέστη από την εταιρεία ΟΝΕΧ  των Ναυπηγείων της Σύρου, όπως και τα μέλη του, σχετικά με συνεντεύξεις (!) σε ραδιοφωνικούς σταθμούς. Συνολικά, το ύψος των αγωγών είναι πάνω από 3 εκ. ευρώ.

Σε συνέχεια των 2 αγωγών και των 4 εξώδικων που έχει στείλει ο όμιλος ONEX κατά του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου και μελών του, στις 20/4/2021 μας παρέδωσε και ΤΡΙΤΗ αγωγή κατά του προέδρου και του Παρατηρητηρίου που αφορά τις συνεντεύξεις του πρώτου στην κα. Μπούλικα Μιχαλοπούλου στο Ράδιο ΜέΡΑ και στον κ. Διονύση Ελευθεράτο στο Κόκκινο 105,5 fm. Με τη νέα αυτή αγωγή οι εταιρείες αξιώνουν πάλι ποσά μεγαλύτερα του 1.000.000€ κάνοντας το άθροισμα των απαιτήσεων μέσω αγωγών να ξεπερνάει τα 3.000.000€.

Όσο κι αν επίμονα αναφέρει στα εξώδικα και τις αγωγές του ο όμιλος εταιρειών ότι δεν αποτελεί πρακτική του η φίμωση πολιτών μέσω της ποινικοποίησης του λόγου τους, είναι προφανής η αντίφαση αυτών των ισχυρισμών μετά την κατά ριπάς αποστολή εξωδίκων και αγωγών στο Παρατηρητήριο και τα μέλη του και μάλιστα για δημόσια έγγραφα και για ραδιοφωνικές συνεντεύξεις. Ταυτόχρονα μέσω των δηλώσεων του προέδρου της ONEX αλλά και μέσω των αγωγών, μας εγκαλούν γιατί δεν ασχολούμαστε με άλλα περιβαλλοντικά ζητήματα ισχυριζόμενοι ότι έχουμε “εμμονή” με το ναυπηγείο. Θα θέλαμε να τους ενημερώσουμε ότι οι σύλλογοι είναι εθελοντικές οργανώσεις από πολίτες, όσο κι αν επιμένουν να μας θεωρούν “επιχειρηματικό τους εχθρό” και δε διαθέτουν τις υποδομές, τους οικονομικούς πόρους ή τη νομική υποστήριξη πολυεθνικών εταιρειών. Η εθελοντική μας συνεισφορά από την αρχή της ίδρυσης του συλλόγου εξαντλείται αυτή τη στιγμή στην αντιμετώπιση των αγωγών και εξωδίκων των εταιρειών τους. Εμμονή λοιπόν, έχει ο όμιλος της ONEX και αυτό αποδεικνύεται από τις τρεις (3) αγωγές και τα τέσσερα (4) εξώδικα έως σήμερα. Εμμονή έχει η ΟΝΕΧ με όποιον αναρωτιέται τι συμβαίνει στην  πόλη του και στο περιβάλλον που ζει  και τολμάει να ρωτάει. Εμμονή έχει η ONEX  που εξαντλεί όλα τα νομικά μέσα για να στραφεί εναντίον μας, τη στιγμή που οι αρχές δεν επιδεικνύουν ιδιαίτερη αποφασιστικότητα και ζέση για την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους αφήνοντας χώρο για αγωγές, συκοφαντίες και δυσφημήσεις που  υποδαυλίζουν τον κοινωνικό αυτοματισμό.

Οι διώξεις της ΟΝΕΧ κατά του Παρατηρητηρίου και μελών του προσωπικά, είναι παραπλανητικές γιατί στρέφουν τον δημόσιο διάλογο μακριά από τα φλέγοντα ζητήματα που είναι πρωτευόντως, η τήρηση των περιβαλλοντικών όρων κατά τη λειτουργία του ναυπηγείου σήμερα  και δευτερευόντως η αδικαιολόγητη καθυστέρηση της προαναγγελθείσας μελέτης για τα βαρέα μέταλλα στο λιμάνι. Έναν δημόσιο διάλογο που μάλλον πλέον απαγορεύεται εντελώς με τη σύμφωνη γνώμη των θεσμικών φορέων που άφωνοι περιφέρονται μόνο σε εκδηλώσεις και φιέστες και δεν έχουν αρθρώσει λέξη για το κλίμα τρομοκρατίας που έχει φέρει ως δώρο στο νησί η ανάπτυξη των κατ’ ουσία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών…

Εμείς ως πολίτες δε θα κάνουμε πίσω και θα υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας να ρωτάμε, να ομιλούμε και να αγωνιούμε όσο δεν παίρνουμε πειστικές απαντήσεις αλλά αντί αυτού δεχόμαστε αγωγές για αποζημιώσεις εκατομμυρίων. Καλούμε όλον τον Συριανό λαό να αναλογιστεί τι κληρονομιά θέλει να αφήσει στις επόμενες γενιές και να τολμήσει  να κοιτάξει κατάματα το “αναπτυξιακό του μέλλον” όπως οι αρμόδιες αρχές επιδεικτικά το αφήνουν να διαμορφώνεται…

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Το μεγαλύτερο έγκλημα

Οποια «πέτρα» κι αν σηκώσει κανείς στο έδαφος της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας σε φάρμακα και θεραπείες, θα βρει από κάτω το κέρδος. Αυτό είναι το κίνητρο και το κριτήριο των φαρμακευτικών ομίλων για να αναπτύξουν, να παράγουν και να εμπορεύονται οποιοδήποτε σκεύασμα, αποκομίζοντας δυσθεώρητα κέρδη.

Πρόσφατα βγήκαν στην επιφάνεια υποθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων θανάτων σε ΗΠΑ και Γαλλία, στις οποίες εμπλέκονται μεγαθήρια του φαρμακευτικού κλάδου. Και είναι, ενδεχομένως, μόνο λίγες από τις υποθέσεις που αποκαλύπτονται για διάφορους λόγους, κάτω από ορισμένες συγκυρίες, συνήθως στο πλαίσιο αλληλοκαρφωμάτων μεταξύ ανταγωνιστικών συμφερόντων.

* * *

Στις ΗΠΑ λοιπόν, μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες και εταιρείες διανομής φαρμάκων κατηγορούνται ότι συνέβαλαν στην πρόκληση μιας «επιδημίας» οπιοειδών προωθώντας στην αγορά με παραπλανητικό τρόπο εθιστικά παυσίπονα. Στη χώρα εδώ και δεκαετίες παρατηρείται μια έξαρση της χρήσης παυσίπονων - ένα πολυπαραγοντικό κοινωνικό φαινόμενο - και τα οπιοειδή είχαν ως αποτέλεσμα θανάτους από υπερβολική δόση σχεδόν 500.000 ανθρώπων το διάστημα 1999 - 2019, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων. Στις συνέπειες από τη χρήση τους δεν συμπεριλαμβάνονται οι εθισμένοι και οι επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική τους υγεία.

Με την κατηγορία ότι έδρασαν ως «μόνιμα βαποράκια», τέσσερις φαρμακοβιομηχανίες - «Johnson & Johnson», «Teva», «Endo International» και η μονάδα «Allergan» της «AbbVie» - καθώς και οι τρεις μεγαλύτερες εταιρείες διανομής φαρμάκων των ΗΠΑ δικάζονται αυτές τις μέρες σε μια αγωγή αρκετών μεγάλων κομητειών στην Καλιφόρνια. Χιλιάδες άλλες αγωγές σε εθνικό επίπεδο έχουν κατατεθεί εναντίον τους και το 2019 η πολιτεία της Οκλαχόμα κέρδισε υπόθεση σε βάρος της «Johnson & Johnson», η οποία έχει ασκήσει έφεση.

Αλλά και στη Γαλλία, η εταιρεία «Servier» καταδικάστηκε τον περασμένο μήνα, καθώς επέτρεπε να συνταγογραφείται ως «διαιτητικό» ένα χάπι της για τον διαβήτη. Υπολογίζεται ότι προκλήθηκαν 2.000 θάνατοι μεταξύ εκατομμυρίων ανθρώπων που το λάμβαναν ως κατασταλτικό της όρεξης για τρεις δεκαετίες, σύμφωνα με μελέτη του 2010. Οι γιατροί το συνδέουν επίσης με προβλήματα καρδιάς και πνευμόνων.

* * *

Το επιχείρημα ότι «γίνονται και λάθη» ή ότι πρόκειται για μεμονωμένες «ανήθικες πρακτικές» είναι παραπλανητικό και σε τελική ανάλυση δεν έχει καμία αξία. Το γεγονός ότι δεν είναι όλα τα φάρμακα επικίνδυνα και ότι αναπτύσσονται θεραπείες που σώζουν ή βελτιώνουν τη ζωή των ανθρώπων, δεν αναιρεί το ότι η παραγωγή τους με σκοπό το κέρδος είναι από τη φύση της «εγκληματική» και «ανήθικη».

Διότι το ζήτημα πραγματικά είναι: Ποιος κατέχει την επιστημονική γνώση που έχει κατακτηθεί; Προς τα πού κατευθύνεται η επιστημονική έρευνα; Ποιος αποφασίζει αν συμφέρει να αναπτυχθεί και να παραχθεί μια θεραπεία ή ένα εμβόλιο; Ποιος καρπώνεται τη δουλειά εκατομμυρίων «μυαλών» και «χεριών», μοσχοπουλάει τα φάρμακα αποκλείοντας εκατομμύρια ανθρώπους από αυτό το αγαθό; Ποιος κατευθύνει τις θεραπείες σε αγορές που έχουν εξασφαλισμένη και μέγιστη κερδοφορία; Είναι οι φαρμακευτικοί όμιλοι και ο νόμος του κέρδους.

* * *

Στη σημερινή συνθήκη της παγκόσμιας πανδημίας η «εγκληματική» και «ανήθικη» επιχειρηματική δράση στο Φάρμακο δείχνει τα «δόντια» της. Το κίνητρο του κέρδους και ο ανταγωνισμός, που τόσο δοξάζεται από τις κυβερνήσεις και τους υπερασπιστές του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, ως η «πεμπτουσία» της καινοτομίας και της προόδου, έχει καταδικάσει σε θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους.

Εκτός όλων των άλλων, με κριτήριο το κέρδος, δεν αναπτύσσονται έγκαιρα θεραπείες και εμβόλια που θα μπορούσαν να σώσουν πολλές ζωές. Αυτό φάνηκε και στη σημερινή πανδημία, όπου οι έρευνες για τους κορονοϊούς και η προετοιμασία εμβολίων είχαν παγώσει μερικά χρόνια πριν, επειδή η φαρμακοβιομηχανία δεν έβλεπε άμεση κερδοφορία.

Αλλο παράδειγμα: Εδώ και χρόνια οι επιστήμονες προειδοποιούν για την αυξανόμενη ανθεκτικότητα των ιών και μικροβίων απέναντι στα σημερινά αντιβιοτικά και καλούν σε έρευνες για αντικατάστασή τους. Προειδοποιούν δε ότι στο μέλλον μια ακόμη πανδημία μπορεί να ξεσπάσει εξαιτίας παθογόνων που δεν θα μπορούν να καταπολεμηθούν από τα σημερινά αντιβιοτικά. Ωστόσο, οι φαρμακευτικοί όμιλοι και τα καπιταλιστικά κράτη δεν χρηματοδοτούν αντίστοιχες έρευνες, επειδή είναι αμφίβολο αν και πότε τελικά θα «σπρώξουν» στην αγορά τα νέα φάρμακα, σε ποιες αγορές και με τι κέρδος.

* * *

Επομένως, το κίνητρο του κέρδους στην ανάπτυξη και παραγωγή φαρμάκων είναι το μεγαλύτερο έγκλημα, με πολλές προεκτάσεις και «παράπλευρες» απώλειες. Αυτό δεν μειώνει βέβαια τις ευθύνες όσων πολυεθνικών αποκαλύπτεται να συμμετέχουν σε σκάνδαλα, τα οποία αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Αντίθετα, η αυτονόητη απαίτηση να πληρώσουν με κάθε τρόπο για τη ζημιά που προκάλεσαν στο λαό, θα πρέπει να θωρακίζει την πεποίθηση ότι με την υγεία - εμπόρευμα στα χέρια των μονοπωλίων ο λαός δεν πρόκειται να είναι ποτέ ασφαλής. Κι αυτή η πεποίθηση είναι που πρέπει να κατευθύνει τον αγώνα και τη δύναμή του.

«Νέες πραγματικότητες»..

.

«Οι συνεχιζόμενες διεργασίες στο Κυπριακό αποσκοπούν στην οριστικοποίηση της διχοτόμησης του νησιού, στη συγκρότηση δύο ξεχωριστών κρατικών οντοτήτων που μόνο τυπικά και συγκυριακά θα έχουν κάποια στοιχεία ομοσπονδίας».

Το απόσπασμα αυτό για το Κυπριακό από τις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ επιβεβαιώνεται αυτές τις μέρες, με τις εξελίξεις στην άτυπη πενταμερή διάσκεψη στη Γενεύη.

Η «βιώσιμη και ρεαλιστική» λύση που αναζητείται σε μια ακόμα διάσκεψη για το Κυπριακό, καμιά σχέση δεν έχει με μια δίκαιη επίλυση του προβλήματος προς το συμφέρον του κυπριακού λαού.

Η ανοιχτή παρέμβαση του ευρωατλαντικού παράγοντα, που ζητάει να παρθούν υπόψη «οι νέες πραγματικότητες στο νησί και την περιοχή», βάζει στο τραπέζι όλες τις εκδοχές διχοτομικών σεναρίων, που θα αποτελέσουν πηγή νέων ανταγωνισμών και κινδύνων για τον κυπριακό και τους άλλους λαούς.

Αυτό που μεθοδεύεται στην πραγματικότητα είναι η προώθηση ενός συμβιβασμού, ανάμεσα στη συνομοσπονδιακή «λύση» των δύο συνιστώντων κρατών, από τη μια, και στην κάθετη διχοτόμηση που προτείνει η τουρκική πλευρά, από την άλλη.

Ποιες είναι, όμως, αυτές οι «νέες πραγματικότητες» που επικαλούνται, για να επιταχύνουν το παζάρι και τη διευθέτηση, στο πλαίσιο του ευρωατλαντικού σχεδιασμού;

Είναι η πρεμούρα των μονοπωλίων να εκμεταλλευτούν τον ενεργειακό πλούτο της περιοχής, παραμερίζοντας το «αγκάθι» του Κυπριακού, που τους δημιουργεί προσκόμματα στην εξόρυξη και μεταφορά του φυσικού αερίου.

Είναι οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που οξύνονται, καθιστώντας την Κύπρο κρίκο στην αλυσίδα των ευρωατλαντικών «εταίρων», που θα βάζουν εμπόδια στην κινεζική και ρωσική επέκταση στην περιοχή.

Για τον ίδιο λόγο, είναι η αξιοποίηση της Κύπρου ως στρατιωτικού «αναχώματος» από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, με τις κάννες στραμμένες προς τη Μέση Ανατολή, όπως δείχνει και η στενότερη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, στο πλαίσιο της τριμερούς που συμπληρώνει η Ελλάδα.

Είναι οι ευρύτεροι σχεδιασμοί των ΗΠΑ - ΕΕ κι άλλων καπιταλιστικών κρατών, που περιπλέκουν το Κυπριακό και το καθιστούν μέρος μιας ευρύτερης διευθέτησης, που προωθείται από τον ευρωατλαντικό παράγοντα.

Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι παρεμβάσεις που κάνουν στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο με αφορμή την πενταμερή όχι μόνο οι ΗΠΑ και η ΕΕ, αλλά και δυνάμεις όπως η Βρετανία και η Γαλλία, που θέλουν να διασφαλίσουν τα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα στο νησί, στην Ανατ. Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή.

Και βέβαια, καθοριστικός παράγοντας είναι οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων, πρώτα απ' όλα της Ελλάδας και της Τουρκίας, μεταξύ των οποίων συνεχίζεται η διαπραγμάτευση για διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά.

Βασικό κριτήριο είναι εδώ η «διατλαντική συνοχή», η διατήρηση δηλαδή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, με τα ανάλογα ανταλλάγματα, που υπενθυμίζει κάθε φορά με τις διεκδικήσεις και τις αμφισβητήσεις στο Κυπριακό, στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο.

Οι εξελίξεις στο Κυπριακό διαψεύδουν, για ακόμα μια φορά, όλα τα αστικά κόμματα και τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα που διακήρυτταν ότι η ένταξη στην ΕΕ ή η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων από τα μονοπώλια θα φέρουν ευημερία, ειρήνη και δίκαιη επίλυση του ζητήματος.

Οι τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, στην Αμμόχωστο, η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου και το περιεχόμενο των έως τώρα διαπραγματεύσεων για διχοτομική λύση, επιβεβαιώνουν το ακριβώς αντίθετο.

Η επιδιωκόμενη αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης ως ΝΑΤΟικού προμαχώνα στην περιοχή περνάει μέσα από επικίνδυνες ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις και συμβιβασμούς.

Το ΚΚΕ σθεναρά και αποφασιστικά βρίσκεται στο πλευρό του λαού της Κύπρου. Πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης του ελληνικού λαού ενάντια στη συμμετοχή της ελληνικής αστικής τάξης σε αυτά τα σχέδια. Πρωτοστατεί στην έκφραση της αλληλεγγύης προς τους άλλους λαούς της περιοχής.

Αντιτάσσεται στην επιβολή λύσης που θα διαιωνίζει τη διχοτόμηση της Κύπρου, δεν θα δίνει βιώσιμη και φερέγγυα λύση για το σύνολο του κυπριακού λαού, Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους, Αρμένιους, Λατίνους, Μαρωνίτες.

Σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση, το ΚΚΕ έχει εκφράσει τη θέση του και παλεύει για μία Κύπρο, ενιαία - ένα και όχι δύο κράτη - ανεξάρτητη, με μία και μόνη κυριαρχία, μία ιθαγένεια και διεθνή οντότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες.

Απάντηση στο όργιο αντικομμουνισμού, χυδαιότητας και απειλών από φασιστοειδή

 

• 
  
  

Απάντηση στο όργιο αντικομμουνισμού, χυδαιότητας και απειλών ενάντια στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ δίνει με ανακοίνωσή του το Τομεακό Συμβούλιο Μεσσηνίας της ΚΝΕ.

Όπως αναφέρει, «στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας "Ελευθερία" στο Facebook, στην είδηση που αφορά την ανακοίνωση του ΤΣ Μεσσηνίας της ΚΝΕ με θέμα την καταγγελία για αναγραφή φασιστικών συνθημάτων στη Μεσσήνη, "γνωστοί διαδικτυακοί σχολιαστές" -ορφανά της Χρυσής Αυγής, υποψήφιοι του Τζήμερου και ναζιστικός εσμός- επιδίδονται σε όργιο αντικομμουνισμού, χυδαιότητας και απειλών ενάντια στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ.

Οι συγκεκριμένοι έχουν μόνιμο στασίδι και εξυβρίζουν σε κάθε είδηση που αφορά το ΚΚΕ στη συγκεκριμένη σελίδα. Το αν γίνεται ή όχι με ανοχή της εφημερίδας δεν μας απασχολεί. Τώρα όμως ξεπερνούν τα όρια, εκτοξεύοντας ευθέως απειλές όπως "θα γίνεται σαπούνια", "να βγει εκτός νόμου το ΚΚΕ" και άλλες απειλές ναζιστικής κοπής.

Καταλαβαίνουμε τον πόνο τους! Τους ενοχλεί η πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ενάντια στη σιγή νεκροταφείου που προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση εντείνοντας την αντιλαϊκή πολιτική με νέα επίθεση όπως την κατάργηση του 8ωρου, τη διάλυση της Δημόσιας Υγείας, την υποβάθμιση των μορφωτικών δικαιωμάτων της νεολαίας, την ενίσχυση με δισεκατομμύρια ευρώ στο κεφάλαιο και τους βιομήχανους.

Αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά πως η φασιστική "δεξαμενή" στηρίζει αυτούς που πλουτίζουν από την εκμετάλλευση και το σάπιο σύστημά τους.

Όσον αφορά για τις απειλές, δηλώνουμε στα φασιστοτρόλ του πληκτρολογίου ότι δεν φοβόμαστε.

Καλούμε το λαό και τη νεολαία, στις φετινές απεργιακές συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς, στις 6 του Μάη, να βροντοφωνάξουμε: "Δούλοι στον 21ο αιώνα δεν θα γίνουμε! Κάτω τα χέρια από το 8ωρο"! Εμπρός για τα "Σικάγο" της γενιάς μας!».

Για πρώτη φορά νομοθετείται στη χώρα μας το 10ωρο, 135 χρόνια μετά την εξέγερση των εργατών του Σικάγο

 

 (VIDEO)

Το αντεργατικό έκτρωμα της κυβέρνησης σημαίνει οπισθοδρόμηση για τους εργαζόμενους προς όφελος των επιχειρηματιών

• 
  
  

Την αντιλαϊκή πολιτική διαχείρισης της πανδημίας από την κυβέρνηση, τα τραγικά αποτελέσματα της οποίας βιώνει σήμερα ο λαός μας, κατήγγειλε ο Νίκος Παπαναστάσης, βουλευτής του ΚΚΕ και αντισυνταγματάρχης ε.α. μιλώντας στο κανάλι «Kontra» το βράδυ της Μ. Δευτέρας 26 Απρίλη.

Επισήμανε ότι η κυβέρνηση δεν αξιοποίησε την εμπειρία του ενός χρόνου από τη στιγμή που εκδηλώθηκε η πανδημία για να πάρει αποτελεσματικά μέτρα για την υγεία του λαού.

Ο κάθε νεκρός έχει τη μοναδικότητα του συναισθηματικού βάρους για τους οικείους του και δεν είναι εμπόρευμα που μπαίνει σε στατιστικές αναλύσεις, ανέφερε σχολιάζοντας τις χτεσινές δηλώσεις του υπ. Εσωτερικών Μ. Βορίδη σε τηλεοπτικό κανάλι, ότι η αποτίμηση της πανδημίας από την κυβέρνηση, πρέπει να γίνεται με συγκριτικά στοιχεία και πολλές παραμέτρους και όχι με τις «απόλυτες τιμές των νεκρών». 

Ο Ν. Παπαναστάσης πρόσθεσε πως οι νεκροί των τελευταίων 8 εβδομάδων είναι το 30% των νεκρών όλης της πανδημίας στη χώρα μας, αριθμοί που δείχνουν την αναποτελεσματικότητα της ασκούμενης πολιτικής ενώ δεκάδες διασωληνωμένοι ασθενείς νοσηλεύονται εκτός ΜΕΘ χωρίς την εξειδικευμένη περίθαλψη που χρειάζονται.

Επισήμανε τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης που αρνείται να επιτάξει ουσιαστικά και όχι εικονικά τον ιδιωτικό τομέα, που δεν ρίχνει το σύνολο των δυνάμεων που υπάρχουν για το ξεπέρασμα της πανδημίας, έχοντας ως κριτήριο να μη θιγούν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών Υγείας.

Ανάλογη κατάσταση, υπογράμμισε και στο θέμα του εμβολιασμού, που έχει γίνει εμπορικό προϊόν και εντάσσεται μέσα στις διεθνείς σχέσεις και στην αντιπαλότητα Ρωσίας, ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνας. Το ΚΚΕ ζητά άμεσους και μαζικούς εμβολιασμούς, θεωρώντας ότι αυτό το μέτρο θα σώσει ζωές και πρέπει να εφαρμοστεί με όποιο εμβόλιο είναι πιστοποιημένο επιστημονικά για την αποτελεσματικότητά του.

Τέλος, υπογράμμισε πως η πανδημία καλπάζει όχι επειδή γίνονται διαδηλώσεις, αλλά επειδή δεν έχουν ληφθεί μέτρα προστασίας ούτε στα Μέσα Μεταφοράς, ούτε στους χώρους δουλειάς, όπου δεν ελέγχονται οι μεγάλοι επιχειρηματίες για την εφαρμογή των μέτρων.  

Οπισθοδρόμηση το αντεργατικό έκτρωμα της κυβέρνησης για το 10ωρο

Όσον αφορά στην οικονομία, επισήμανε τις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων που υπηρετούν πιστά τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, φέρνοντας ως παράδειγμα τα εύσημα του ΣΕΒ και στην κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, την επομένη μάλιστα των εκλογών. 

Για το αντεργατικό έκτρωμα που σκοπεύει να φέρει η κυβέρνηση, επισήμανε ότι για πρώτη φορά στη χώρα μας νομοθετείται η 10ωρη εργασία, 135 χρόνια μετά την εξέγερση του Σικάγο, που κατέκτησε το 8ωρο.

Τόνισε, πως πρόκειται για μια τεράστια οπισθοδρόμηση, παρά τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι πρόκειται για εκσυγχρονισμό, οι εργαζόμενοι θα βιώσουν συνθήκες σύγχρονης σκλαβιάς, θα αναγκάζονται να δουλεύουν 10 ώρες με απλήρωτες υπερωρίες για σχεδόν έξι μήνες με μόνη εργοδοτική δέσμευση την απόδοση ολιγοήμερης άδειας.

Η κυβέρνηση, συνέχισε, στόχο έχει να μετατρέψει το σύνολο της χώρας σε μια μεγάλη ειδική οικονομική ζώνη, όπου οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα απασχολούν όποτε και όσο θέλουν τους εργαζόμενους, θα πληρώνουν μισθούς 200 ευρώ και θα τους έχουν στη διάθεσή τους, 7 μέρες τη βδομάδα.

Το ΚΚΕ αγωνίζεται να μην περάσουν αυτά τα σχέδια αλλά και η καταστολή που εφαρμόζεται που πάει χέρι - χέρι με την αντιλαϊκή πολιτική. 

Για 50 προσλήψεις που δεν έγιναν, πάνω από 1.000 χειρουργεία αναβλήθηκαν!

Πίνακας 1

Είναι περιττό να αναφέρουμε για πολλοστή φορά την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας.

Θα σταθούμε μόνο σε μία πλευρά. Αυτή που αφορά τη λοιπή νοσηρότητα και μάλιστα μόνο μία της υποομάδα, τις χειρουργικές παθήσεις.

Η ΟΕΝΓΕ με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις της είχε επισημάνει τον κίνδυνο από τη μετατροπή του συστήματος Υγείας σε σύστημα μίας νόσου. Η κυβέρνηση απαντούσε ότι «έχουμε πόλεμο», σαν να σταμάτησε η λοιπή νοσηρότητα.

Ενα παράδειγμα για το τι σημαίνει σύστημα Υγείας μίας νόσου

Από την έναρξη της πανδημίας το Νοσοκομείο «Αττικόν», το μόνο νοσοκομείο της Δυτικής Αθήνας, σταδιακά συρρικνώνεται, αφού αρκετές κλινικές του μετατράπηκαν σε κλινικές Covid. Αναστάλθηκαν αρκετές λειτουργίες του, μέχρι που φτάσαμε στην ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ του υπουργείου Υγείας για μείωση κατά 80% των τακτικών χειρουργικών επεμβάσεων.

Στο χειρουργείο του Νοσοκομείου «Αττικόν» έγιναν οι χειρουργικές επεμβάσεις που φαίνονται στον Πίνακα 1.

Μόνο στο «Αττικόν», λοιπόν, πάνω από 1.000 ασθενείς δεν χειρουργήθηκαν σε σχέση με πέρυσι.

• Περιμένουν υποφέροντας;
• Πόσοι από αυτούς πήγαν δώρο στον ιδιωτικό τομέα έναντι αδράς αμοιβής;
• Πόσων η νόσος εξελίχθηκε;

Γιατί μειώθηκαν τα χειρουργεία;

Πίνακας 2

Είναι πασιφανές ότι η κυβέρνηση πήρε την εν λόγω απόφαση είτε για να μετατρέψει αίθουσες χειρουργείου σε πρόχειρες μονάδες ΜΕΘ (κάτι τέτοιο στο «Αττικόν» δεν έγινε), είτε για να μεταφέρει το προσωπικό του χειρουργείου σε άλλες κλινικές (έγινε και με το παραπάνω).

Αυτό βέβαια δεν το παραδέχτηκε ποτέ, γιατί αν το έκανε θα ήταν αίολο το παραμύθι των προσλήψεων και των κρεβατιών ΜΕΘ που δήθεν πολλαπλασίασε, και τα οποία υπάρχουν μόνο στη φαντασία των κυβερνώντων.

Τα στοιχεία από το «Αττικόν» για τον χρόνο που πέρασε φαίνονται στον Πίνακα 2.

Αρα, στο σύνολο της χρονιάς που πέρασε έγιναν πάνω από 1.000 λιγότερες επεμβάσεις γιατί η κυβέρνηση δεν προσέλαβε 50 νοσηλευτές, γιατρούς και τραυματιοφορείς. Ας υπολογίσει ο καθένας τι γίνεται σε όλη τη χώρα.

Ζήτημα που αφορά όλη τη Δυτική Αθήνα

Αν κανείς σκεφτεί ότι το Νοσοκομείο της Νίκαιας (που εξυπηρετεί ένα τμήμα της Δυτικής Αθήνας) είναι στην ίδια κατάσταση, ενώ το «Θριάσιο» έχει μετατραπεί σε all-Covid, θα καταλάβει εύκολα ότι η υγεία του λαού της Δυτικής Αθήνας δεν λογίζεται στα σοβαρά.

Οι συνέπειες είναι μεγάλες όχι μόνο για τους ασθενείς, αλλά και για τους ίδιους τους νέους γιατρούς και την εκπαίδευσή τους.

Ρωτάνε κάποιοι: «Αν είχαν προσληφθεί όλοι αυτοί οι υγειονομικοί, τι θα έκαναν μετά το τέλος της πανδημίας;». Η απάντηση είναι απλή. Θα συνέβαλλαν να μην υπάρχουν οι τεράστιες λίστες αναμονής που υπήρχαν προ-Covid, επί όλων των κυβερνήσεων, λόγω της υποστελέχωσης.

Να γιατί η πολιτική όλων των κυβερνήσεων που υπηρετούν ένα εμπορευματοποιημένο σύστημα Υγείας είναι εγκληματική. Να γιατί δεν υπάρχει χρυσή τομή ανάμεσα στην υγεία του λαού και τα «δημοσιονομικά» της χώρας και της οικονομίας των λίγων.

Ως εδώ! Οι υγειονομικοί και όλος ο λαός πρέπει να απαιτήσουν να σταματήσει τώρα το αίσχος με τις κλειστές χειρουργικές αίθουσες. Να απαιτήσουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας. Να πιεστούν οι διοικήσεις νοσοκομείων, ΥΠΕ, υπουργείου. Οπως τα φάρμακα είναι αναπόσπαστο μέρος της θεραπείας κάποιων παθήσεων, έτσι είναι και το χειρουργείο - πολλές φορές μάλιστα είναι η μόνη και η οριστική θεραπεία.

Γιώργος ΣΙΔΕΡΗΣ
Μέλος του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ, γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων του ΠΓΝ «Αττικόν»

Να μην ξεγελαστούν!

Η αντιπαράθεση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος «στοχοποιεί τη μεσαία τάξη» και ποιος «αποκαθιστά τις αδικίες σε βάρος της» μόνο σαν πρόκληση ακούγεται στα αυτιά των χιλιάδων βιοπαλαιστών ΕΒΕ, που «δουλεύουν για να ζήσουν και ζουν για να δουλεύουν».

Ολων αυτών που είτε με κυβέρνηση ΝΔ, είτε με ΣΥΡΙΖΑ, είτε με ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ παλιότερα, βλέπουν διαχρονικά το εισόδημά τους να συρρικνώνεται, τα χρέη να μεγαλώνουν και την επιβίωση να γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

Τα αστικά κόμματα σκόπιμα ανακατεύουν μήλα και πορτοκάλια κάτω από τον αυθαίρετο τίτλο «μεσαία τάξη», για να ξεγελάσουν τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ ότι η πολιτική «στήριξης της επιχειρηματικότητας» που υπηρετούν μπορεί να ωφελεί εξίσου τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις μικρές. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Ακόμα και ορισμένες στοχευμένες πολιτικές στήριξης των πολύ μικρών επιχειρήσεων, που εφαρμόζονται κατά καιρούς, μόνο ευκαιριακά οφέλη φέρνουν για τη μεγάλη πλειοψηφία. Η επιδείνωση των συνθηκών ζωής και εργασίας, ειδικά σε συνθήκες κρίσης, παραμένει ο γενικός κανόνας. Η γενικευμένη και σε βάθος χρόνου ανασφάλεια είναι δεδομένη για χιλιάδες βιοπαλαιστές ΕΒΕ.

Η νέα οικονομική κρίση και τα μέτρα για τη διαχείριση της πανδημίας, τα παρατεταμένα lockdowns, έβαλαν το κερασάκι στην τούρτα των δυσκολιών που προϋπήρχαν για όλους αυτούς. Η άρση των περιορισμών σε λίγες μέρες και η απόσυρση ακόμα και αυτών των υποτυπωδών «διευκολύνσεων» στην πληρωμή των υποχρεώσεων προς τα ταμεία, την εφορία, τις τράπεζες, θα φανερώσουν έναν νέο Γολγοθά. Οι πλειστηριασμοί, που καραδοκούν την γωνία, θα επιδεινώσουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

Τα ίδια τα αστικά επιτελεία, άλλωστε, προδιαγράφουν εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα και εκτόξευση της ανεργίας.

Τα προεόρτια της «επόμενης μέρας» έχουν ήδη ξεκινήσει: Η κυβέρνηση ανακοινώνει νέα πακέτα για τις μεγάλες επιχειρήσεις, αξιοποιώντας τα δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης. Η «στοχευμένη» διοχέτευση κονδυλίων και «διευκολύνσεων» στις λεγόμενες «βιώσιμες» μικρομεσαίες και πολύ μικρές επιχειρήσεις, σε συγκεκριμένους κλάδους και πεδία, η πολιτική διευκόλυνσης των μεγεθύνσεων και των συνεργατικών σχημάτων, αντικειμενικά ανοίγει το δρόμο για να καθαρίσει «η ήρα από το στάρι» στην αγορά.

Θα αποτελέσει «αγγελτήριο θανάτου» για χιλιάδες μικροεπαγγελματίες που παλεύουν καθημερινά για το μεροκάματο σε δύσκολες συνθήκες και οι οποίοι αντικειμενικά, παρά τις ατελείωτες ώρες εργασίας τους, δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στον ανταγωνισμό που θα οξύνεται.

Ο κουρνιαχτός που σηκώνει ο ΣΥΡΙΖΑ με την αντιπαράθεση στην κυβέρνηση και τις προτάσεις του, που κινούνται σε παραπλήσια λογική, δεν πρέπει να ξεγελάσει κανέναν. Είναι προσπάθεια να οικειοποιηθεί την ανασφάλεια και την αγανάκτηση χιλιάδων μικρών ΕΒΕ, να την τοκίσει στο ταμείο της κυβερνητικής εναλλαγής. Μέχρι εκεί φτάνει το «ενδιαφέρον» του για τους βιοπαλαιστές ΕΒΕ.

Υπάρχει άλλωστε πλούσια πείρα από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (διατήρηση φοροληστείας, κατάργηση κυριακάτικης αργίας κ.ο.κ.). Τώρα εμφανίζεται ξανά σαν τον «μάγο με τα δώρα» και προσπαθεί να ξεγελάσει τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες ότι είναι δυνατόν η δική τους ουσιαστική ανακούφιση από τα βάρη να συνυπάρξει με την «εξυγίανση» των τραπεζών από τα «κόκκινα» δάνεια, ως «προαπαιτούμενο» της καπιταλιστικής ανάκαμψης. 'Η με τη γενναία χρηματοδότηση των μονοπωλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό και τα ευρωπαϊκά κονδύλια.

Οι βιοπαλαιστές ΕΒΕ, οι μικροεπαγγελματίες που μοχθούν να επιβιώσουν και έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τις ίδιες αγωνίες που ζουν οι εργαζόμενοι, για την υγεία και τη ζωή, για τα χρέη και το εισόδημά τους, δεν έχουν κανέναν λόγο να ακουμπήσουν τις προσδοκίες και τις ελπίδες στους στη μία ή στην άλλη παραλλαγή της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, που τους κρατάει στριμωγμένους στη γωνία.

Διέξοδος είναι η διεκδίκηση ουσιαστικών μέτρων ανακούφισης και επιβίωσης, όπως αυτά που προβάλλουν οι αγωνιστικές Ομοσπονδίες, οι Ενώσεις και οι Σύλλογοι των ΕΒΕ.

Βαγέκας: “Στη γειτονιά μας δεν έχει θέση ο φασισμός και οι χρήσιμοι ηλίθιοί του!”

 

Πριν από μερικές βδομάδες, το ακροδεξιό Vox έστησε μια προκλητική προκλητική φιέστα στο Βαγέκας, ένα από τα παραδοσιακά εργατικά προάστια της Μαδρίτης, με τις πλάτες της αστυνομίας, που έπαιζε ρόλο σεκιούριτι για τους φασίστες.

Η ηγεσία του Vox συνέχισε την πρόκληση, χρησιμοποιώντας μάλιστα την ομάδα της Ράγιο Βαγεκάνο, με τις πλάτες της ανεκδιήγητης διοίκησης του προέδρου Ραούλ Μαρτίν Πρέσα, που έχει αποδείξει αρκετές φορές ότι δε σέβεται τις αξίες και την αντιφασιστική παράδοση του συλλόγου -πχ με την περίπτωση του Ουκρανού φασίστα Ζοζούλια.

Ο πρόεδρος του Vox Σαντιάγο Αμπασκάλ και ο υποψήφιός του για την κοινότητα της Μαδρίτης Ροθίο Μοναστέριο ζήτησαν από τη διοίκηση της ομάδας να παρευρεθούν σε κάποιον αγώνα της, στο άδειο -λόγω περιορισμών για τον κορονοϊό- στάδιο Βαγέκας. Έδρασαν δηλαδή εκ του ασφαλούς, καθώς δεν υπήρχε περίπτωση να αποτολμήσουν κάτι τέτοιο με γεμάτες κερκίδες και τους Bucaneros στο γήπεδο.

Ο Μαρτίν Πρέσα μάλιστα έπαιξε προκλητικά το χαρτί της… πολυσυλλεκτικότητας και της ανεκτικότητας της Ράγιο Βαγεκάνο, λέγοντας πως είναι ένας σύλλογος ανοιχτός σε όλους. Και για να μη μείνει καμία αμφιβολία προς τα πού κάνει το άνοιγμα, διευκρίνισε πως ήταν αναγκαίο να… “καθαρίσει την εικόνα της γειτονιάς” από τα πρόσφατα γεγονότα και τη διαδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στη φιέστα του Vox, από… “κάποιους λίγους” -όπως λέει ο Πρέσα- που “δεν εκπροσωπούν τον σύλλογο ούτε τη γειτονιά”.

Ο πρόεδρος έλαβε πληρωμένη απάντηση από τους οπαδούς της Ράγιο που λένε ότι στο Βαγέκας δεν υπάρχει χώρος για τον φασισμό και τους χρήσιμους ηλίθιους -όπως αυτός. Λένε πως ο Πρέσα προκαλεί αηδία, ότι χρησιμοποίησε το στάδιο για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της ακροδεξιάς και ότι ξεπέρασε κάθε όριο στον δρόμο προς την ηθική μιζέρια και μάλιστα δια χειρός φασισμού.

Ίσως παραείσαι ηλίθιος -δεν το ξέρουμε- για να καταλάβεις πως γίνεσαι όργανο στην προσπάθειά τους να κάνουν θόρυβο.

Σημειώνουν μεταξύ άλλων και συμπληρώνουν πως η μόνη παρηγοριά για τους οπαδούς είναι πως ξέρουν ότι είναι μια μέρα πιο κοντά στο να τον δουν μακριά από τη γειτονιά, τον σύλλογο και την ιστορία του.

Ουκρανία...

 

-Τι έγινε, λοιπόν, στο ουκρανικό πεδίο μάχης; Ενώ όλα ήταν έτοιμα για μια καλή προβοκάτσια κατά της Μόσχας, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν! Πώς έγινε αυτό; Οι διεθνείς δημαγωγοί απλά σημειώνουν την «αποκλιμάκωση», χωρίς πολλές πολλές εξηγήσεις.

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που, ο καθένας απ’ την μεριά του, έπαιξαν τον ρόλο τους. Ο ένας λέγεται «σύμμαχοι» που η Ουάσιγκτον θα ήθελε να έχει στην ουκρανική προβοκάτσια. Ένας βασικός απ’ αυτούς είναι η Άγκυρα, σε σχέση με την οποία οι ανάγκες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού μάλλον παρά η οποιαδήποτε συνεκτική λογική επιβάλλουν μια στάση «μαστιγίου και καρώτου». Υποτίθεται ότι το τουρκικό καθεστώς έχει καλές σχέσεις με το ουκρανικό και, επιπλέον, από καιρού σε καιρό θυμάται ότι είναι «προστάσης» των τατάρων της Κριμέας… Ε, λοιπόν, σ’ όλο αυτό το διάστημα της «κρίσης», όχι μόνο ο Erdogan «συμβούλεψε» τον κωμικό Zelesky να μην τραβάει το σκοινί («η ειρήνη πάνω απ’ όλα!») αλλά επιπλέον, ενώ η κριμαϊκή χερσόνησος ήταν βασικός στόχος της προβοκάτσιας, δεν είπε ούτε μισή κουβέντα για τους τάταρους που (υποτίθεται) υποφέρουν εκεί! Προσεκτική και δηλωτική σιωπή, γεμάτη νόημα…

Ένας άλλος παράγοντας που αποσιωπάται είναι ο ουκρανικός στρατός. Είναι ίσως ο σημαντικότερος. Η συμμετοχή του στην προβοκάτσια (έτσι ώστε, κάποια στιγμή, να αναγκαστεί η Μόσχα να εισβάλει είτε στο Donbass είτε και αλλού στην ουκρανική επικράτεια) ήταν / είναι κρίσιμης σημασίας – και ο Zelesky είναι το αφεντικό του, έτσι δεν είναι;

-Ποιος ξέρει; Το λογικό είναι ότι οι ουκρανοί αρχικαραβανάδες δεν πρέπει να έχουν καούρα να αντιμετωπίσουν τους ρώσους και να συντριβούν.

Ζήτημα επιβίωσης, και όχι μόνο φυσικής. Και για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, στις 17 Απρίλη, ο επικεφαλής του ουκρανικού στρατού στρατηγός Ruslan Khomchak απηύθυνε (μέσω facebook…😊) «ανοικτή έκκληση» στις πολιτικές αρχές να μην ρίχνουν λάδι στη φωτιά:

…Ζητάω απ’ τις κρατικές και τις τοπικές αρχές αποχή απ’ την διασπορά πανικού στην κοινωνία … και απ’ την δημιουργία στρατιωτικοποιημένων σχηματισμών που δεν προβλέπονται απ’ το νόμο…

Αυτοί οι τελευταίοι είναι το ουκρανικό φασισταριό που θα έπαιζε τον ρόλο της προβοκατόρικης εμπροσθοφυλακής, όπως ξέρει και όπως πληρώνεται να κάνει… Συνεπώς η «έκκληση» του ουκρανού αρχικαραβανά, ανάμεσα και πίσω απ’ τα λεγόμενά της, είχε μια σαφή προειδοποίηση: δεν έχουμε όρεξη να παίξουμε σ’ αυτό το παιχνίδι!

Μ’ αυτά τα δεδομένα, έχοντας σίγουρο μόνο το ουκρανικό φασισταριό, τι θα μπορούσε να κάνει το Joνυσταλεάν εκτός απ’ το να αναδιπλωθεί; Για πάντα; Όχι βέβαια!!! Όμως οι τωρινοί συσχετισμοί, που διαμορφώθηκαν με στέρεο τρόπο την τελευταία πενταετία, δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια για proxies, παρότι τέτοιοι υπάρχουν πάντα.

Κάτι άλλο πρέπει να εφευρεθεί…

Πηγή: Sarajevo

H απεργία στις 6 Μάη να είναι ισχυρή απάντηση!

Αν πάρουμε στα σοβαρά τα λεγόμενα του υπουργού Εργασίας, από την επομένη της ψήφισης του νομοσχεδίου ο κάθε εργαζόμενος θα πηγαίνει στον εργοδότη του και θα του επιβάλλει το ωράριο που επιθυμεί. Θα μπορεί να ρυθμίσει τον χρόνο του, όπως του αρέσει, να δουλεύει τέσσερις μέρες τη βδομάδα, να συγκεντρώνει μέρες για να πάει περισσότερες μέρες διακοπές το καλοκαίρι ή ακόμα και να μαζέψει τις ελιές του. Τι άθλια προπαγάνδα! Οι άνθρωποι πρέπει να πάρουν μάστερ στη διαστρέβλωση. Γελάει ο κάθε πικραμένος!

* * *

Αυτά που συμβαίνουν ήδη στους χώρους δουλειάς, με την ασυδοσία της εργοδοσίας, με τα δωδεκάωρα, τις απλήρωτες υπερωρίες, τα ωράρια - λάστιχο, τις συμβάσεις δύο τριών μηνών, ακόμα και ημέρας, που επαναλαμβάνονται για χρόνια, η κυβέρνηση έρχεται να τα νομιμοποιήσει και να τα διευρύνει στο σύνολο της παραγωγής. Το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο για την ευελιξία στην αγορά εργασίας θεωρείται ότι δεν δίνει την πλήρη ελευθερία στον εργοδότη, για να εκμεταλλεύεται στο έπακρο την εργάσιμη μέρα, χωρίς πληρωμή της επιπλέον απασχόλησης, δηλαδή μιλάμε για τη μέγιστη εκμετάλλευση, την απόλυτη υφαρπαγή της υπεραξίας που παράγει ο εργαζόμενος. Ξεζούμισμα στην κυριολεξία.

Οι «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές» που επικαλείται ο υπουργός είναι η στρατηγική της ΕΕ, η επιλογή των αστικών δυνάμεων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Είναι πολιτική την οποία ακολουθούν τόσο νεοφιλελεύθερες, όσο και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις.

Δεν είναι τυχαίο ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ όσο ήταν κυβέρνηση θωράκισε παραπέρα την ευελιξία, με τη διατήρηση του νόμου για τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, αλλά και την κύρωση της 10ωρης εργασίας μέσα από διαπραγμάτευση συλλογικών οργάνων, ενώ τώρα η ΝΔ προχωρά ένα βήμα παραπέρα, όπου μπορεί να γίνεται η διευθέτηση μέσα από ατομική διαπραγμάτευση εργοδότη - εργαζόμενου. Οι κατευθύνσεις ορίζουν ευελιξία που μπορεί να φτάσει και τις 13 ώρες δουλειά τη μέρα. Εδώ συγκρούεται η κοινή λογική με τον παραλογισμό του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.

* * *

Σήμερα, με τη συνεχή, ταχύτατη ανάπτυξη της τεχνολογίας, την εφαρμογή στην παραγωγή ρομποτικών συστημάτων, είναι ανάγκη να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος χωρίς μείωση μισθών και δικαιωμάτων. Να υπάρξει ριζική επαναφορά του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, να σταματήσουν οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, να επανέλθουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, οι κλαδικές συμβάσεις και η υποχρεωτικότητά τους στο σύνολο του κλάδου.

Η προώθηση της πλήρους απορρύθμισης, η κατάργηση του 8ωρου είναι για την εργατική τάξη αιτία πολέμου. Το σύνθημα των εργατών του Σικάγο «8 ώρες εργασία, 8 ώρες ξεκούραση και 8 για ό,τι θέλουμε» είναι πάντα επίκαιρο. Τι ελεύθερο χρόνο μπορεί να έχει ένας εργαζόμενος με τηλεργασία; Οταν είναι εκτεθειμένη στον εργοδότη του ακόμα και η προσωπική του ζωή. Τι ελεύθερο χρόνο μπορεί να έχει ένας εργαζόμενος που δεν θα ξέρει τι ώρα θα σχολάσει; Ο ελεύθερος χρόνος του εργαζόμενου θα γίνει ιδιοκτησία του εργοδότη και θα παραχωρείται με διευθυντικό δικαίωμα. Είναι αποδεδειγμένο ότι η εργατική δύναμη δεν αναπληρώνεται επαρκώς, αν δεν είναι ρυθμισμένη η εργάσιμη μέρα, η απορρύθμιση έχει παθολογικές και ψυχολογικές συνέπειες για τον εργαζόμενο.

* * *

Ολη αυτή η επίθεση συνοδεύεται και με το χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Τα επιπρόσθετα εμπόδια στην επαφή των συνδικάτων με τα μέλη τους, το ηλεκτρονικό φακέλωμα, η ηλεκτρονική ψηφοφορία για την κήρυξη απεργίας από το σύνολο των εργαζομένων, θα οδηγήσει σε μεθόδους όπως αυτές που εξελίχθηκαν στην «Αmazon» στην Αμερική, όπου η εργοδοσία πλήρωσε αδρά προπαγανδιστές για να πείσουν τους εργαζόμενους ότι δεν χρειάζονται Συνδικάτο, ενώ ψήφισαν ηλεκτρονικά, κάτω από την πίεση και την επίβλεψη της εργοδοσίας.

Είναι εξοργιστικό, αυτοί που έχουν ορίσει τις ενώσεις προσώπων, να διαπραγματεύονται τις επιχειρησιακές συμβάσεις, δηλαδή 5 προϊστάμενοι να καθορίζουν την τύχη του συνόλου των εργαζομένων, να απαιτούν το σύνολο των εργαζομένων να «συμμετέχει» στην ψήφιση της απεργίας. Τέτοιες μέθοδοι είναι αδιανόητο να γίνουν αποδεκτές από το οργανωμένο κίνημα, όμως είναι γεγονός ότι θα φέρουν επιπρόσθετες δυσκολίες στην πάλη για την οργάνωση, για τη διεκδίκηση βελτίωσης της θέσης των εργαζομένων.

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, η απεργία στις 6 Μάη πρέπει να είναι μια ισχυρή απάντηση ότι το νομοσχέδιο πρέπει να πάει στον κάλαθο των «αχρήστων», μαζί και η πολιτική που φέρνει τέτοια τερατουργήματα, υπηρετώντας τον στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που μετατρέπει τους εργαζόμενους σε δούλους του 21ου αιώνα.

(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το «iEidiseis.gr»)

Βάλσαμος ΣΥΡΙΓΟΣ
Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

«Παροχές» και ανάγκες

«Στήριξη των νέων»: Μια τέτοια, κάλπικη διάσταση επιχειρεί να δώσει η κυβέρνηση στο σχεδιασμό «συμμετοχής» της νέας γενιάς στην «επανεκκίνηση» της καπιταλιστικής οικονομίας. Και μπορεί να είναι η νεολαία εκείνη που κατά κύριο λόγο θα φορτωθεί την κλιμάκωση της βαρβαρότητας για να γίνει «πιο ανταγωνιστική», για να θωρακιστεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, όμως η κυβέρνηση θέτει σε εφαρμογή και το «χρύσωμα» του χαπιού...

Σύμφωνα με κυβερνητικές διαρροές, στο πλαίσιο του Ταμείου Ανάκαμψης η κυβέρνηση ετοιμάζει μέτρα «ενίσχυσης» της νεολαίας, που περιλαμβάνουν επιδοτήσεις «εισιτηρίων για παρακολούθηση πολιτιστικών δράσεων» και για «πρόσβαση στον τουρισμό», voucher για αγορά ηλεκτρονικών υπολογιστών, προγράμματα κατάρτισης με έμφαση στις ψηφιακές δεξιότητες, επιδότηση εισφορών (προς την εργοδοσία προφανώς) και «πιστοποίηση δεξιοτήτων» σε στρατευμένους.

Και μόνο που όλα τα παραπάνω συνδέονται με τους στόχους «ανθεκτικότητας» της καπιταλιστικής οικονομίας, γίνεται σαφές ότι οι όποιες παροχές θα απέχουν χιλιόμετρα από την ικανοποίηση των πραγματικών σύγχρονων αναγκών της νεολαίας. Των αναγκών, που προκύπτουν από την ίδια την κοινωνική εξέλιξη, για απρόσκοπτη πρόσβαση στον Πολιτισμό και την καλλιτεχνική δημιουργία, στον αθλητισμό και την ψυχαγωγία, ή για την κατοχύρωση των διακοπών ως δικαιώματος για όλους. Πολύ περισσότερο, για σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα, για δωρεάν σπουδές σε σύγχρονα πανεπιστήμια, για μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο ότι πρόκειται για ψίχουλα τη στιγμή που οι ανάγκες της νέας γενιάς διευρύνονται. Οι «υποσχετικές» της κυβέρνησης, που παρουσιάζονται μάλιστα ως μέτρα ανάσχεσης της νεανικής αμφισβήτησης, έχουν και την άλλη όψη. Γιατί ο λογαριασμός για τους σημερινούς και αυριανούς νέους εργαζόμενους έχει ήδη γραφτεί: Περιλαμβάνεται καταρχάς στο αντεργατικό νομοσχέδιο της 10ωρης δουλειάς, της απελευθέρωσης των απολύσεων, της ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης. Αποτυπώνεται στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που έρχονται να ξεκόψουν κάθε προσδοκία, αφού μετατρέπουν σε «καθεστώς» ό,τι μέχρι σήμερα γίνεται «στη ζούλα» από εργοδότες, όσα μέχρι τώρα συνθέτουν τη λεγόμενη «εργοδοτική ασυδοσία».

Η κυβέρνηση λοιπόν όχι μόνο δεν ικανοποιεί τις ανάγκες της νεολαίας, αλλά παίρνει μέτρα για την παραπέρα υπονόμευσή τους. Τι άλλο είναι η νομοθετική κατοχύρωση της 10ωρης δουλειάς, των απλήρωτων υπερωριών, της απελευθέρωσης των απολύσεων και της ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης; Τι άλλο πέρα από εμπαιγμό είναι μέτρα όπως τα παραπάνω για τον νέο εργαζόμενο π.χ. του Επισιτισμού, που δουλεύει 9 και 10 ώρες τη μέρα, ή για τον εμποροϋπάλληλο, που είναι στο πόδι από τις 8 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ; Πώς να «χρυσωθεί το χάπι» της δουλειάς «ήλιο με ήλιο» για έναν νέο εργαζόμενο στην ατμομηχανή της καπιταλιστικής ανάπτυξης, τον Τουρισμό, που έχει να διαλέξει ανάμεσα σε 14 διαφορετικές «ευέλικτες» συμβάσεις και τώρα θα του φέρουν και την τζάμπα υπερεργασία...

Τι σημαίνει για έναν φοιτητή που εδώ και έναν χρόνο κάνει «μάθημα» σε κλειστά πανεπιστήμια, ή έναν πρωτοετή που δεν έχει δει ακόμα αμφιθέατρο, έναν μαθητή που μετά από τα «άνοιξε - κλείσε» στα σχολεία ακούει την κυβέρνηση να υπόσχεται περισσότερη «μαθητεία», προγράμματα κατάρτισης και δωράκια στην εργοδοσία για ακόμα πιο φθηνό εργατικό δυναμικό;

Οι νέοι εργαζόμενοι, φοιτητές και μαθητές έχουν ακόμα περισσότερους λόγους να βγουν αποφασιστικά στην πάλη, μαζί με όλη την εργατική τάξη. Γιατί οι αναλύσεις και οι στοχεύσεις της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της ΕΕ, στις οποίες επισημαίνεται ότι ειδικά η νεολαία πρέπει να «αξιοποιηθεί» στην «αιχμή της αγοράς εργασίας», με «όχημα» το «εθνικό σχέδιο ανάκαμψης», προκαλούν ανατριχίλα, φανερώνουν τις πραγματικές στοχεύσεις τους. Ακόμα κι αυτά που παρουσιάζονται ως «παροχές» στη νεολαία δεν είναι παρά «χτυπήματα στην πλάτη», για να καταπιεί πιο εύκολα το δυστοπικό μέλλον που της ετοιμάζουν.

Σήμερα η μεγαλοεργοδοσία και τα κόμματά της καλούν τη νέα γενιά να ζήσει ακόμα χειρότερα από τους γονείς και τους παππούδες της. Να συμβιβαστεί με μια πραγματικότητα που καμία σχέση δεν έχει με τις υπαρκτές δυνατότητες να ζει καλύτερα ο σύγχρονος εργαζόμενος. Να συμβιβαστεί με τον εφιάλτη που γεννά για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους από μια χούφτα παράσιτα.

Το σύνθημα της νεολαίας «Δούλοι στον 21ο αιώνα δεν θα γίνουμε! Εμπρός για τα "Σικάγο" της γενιάς μας!» πρέπει να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά στις 6 Μάη, στον μεγάλο απεργιακό εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς του 2021.

Για το θαύμα των θαυμάτων -Λάζαρε, δεύρο έξω

 

Λάζαρε, δεύρο έξω, ρε
Για το μάγο Ιησού το θαύμα των θαυμάτων είναι η ανάσταση του Λαζάρου. Καλό είναι πάντως εσείς να ξέρετε πως δεν πρόκειται για τίποτα άλλο παρά για μεταφορά της απελευθέρωσης του εβραϊκού λαού από τον αιγυπτιακό ζυγό.
Το άκρως παράδοξο παραμένει: Πώς οι υπόλοιποι Ευαγγελιστές το αγνοούν και το αναφέρει μόνο ο Ιωάννης (11: 1-44);
Ζούσε κάποτε ένας Λάζαρος που ήταν από τη Βηθανία, αλλά ήταν και άρρωστος. Η Βηθανία ήταν όμως και το χωριό της Μαρίας και της αδελφής της Μάρθας. Η Μαρία απ’ την άλλη είναι η γυναίκα που άλειψε με μύρο το μάγο και σκούπισε τα πόδια του με τα μαλλιά της, αλλά αυτό θα γίνει στο μέλλον (Ιωάννης 12: 1-11), παρόλο που ο Ιωάννης μας το λέει σ’ αυτό το σημείο. Ο Λάζαρος επίσης ήταν αδελφός της Μαρίας και τον αγαπούσε ο μάγος. Προφανώς, αδελφός και της Μάρθας. Ο μάγος πάλι αγαπούσε τη Μάρθα. Μύλος δηλαδή. Οι αδελφές έστειλαν μήνυμα στο μάγο πως ο άνθρωπος που αγαπούσε ήταν άρρωστος.
Ο μάγος μαθαίνει το νέο, αλλά δεν φαίνεται να ανησυχεί. Μάλιστα είναι καθησυχαστικός λέγοντας πως η ασθένεια αυτή δεν θα καταλήξει σε θάνατο, αλλά με αυτή θα φανεί η δύναμη και η δόξα του θεού και η αντίστοιχη τιμή και δόξα του θεόπουλου.
Έτσι, έμεινε άλλες δύο μέρες στο μέρος όπου βρισκόταν και την τρίτη μέρα λέει στους μαθητές του:
– Άντε πάμε στην Ιουδαία.
Οι μαθητές προσπάθησαν να τον μεταπείσουν, γιατί στην Ιουδαία τούς είχαν πάρει με τις πέτρες, αλλά ο μάγος άρχισε τις γνωστές ασυναρτησίες. Αναφέρθηκε στο ότι οι ώρες της ημέρας είναι δώδεκα και είπε πως, όταν περπατά κανείς την ημέρα, δεν σκοντάφτει γιατί βλέπει το φως του κόσμου. Αν όμως περπατά τη νύχτα, σκοντάφτει γιατί δεν έχει φως. Μα πού ζούσε ο άνθρωπος; Μετά τους είπε πως ο φίλος του ο Λάζαρος έχει κοιμηθεί, αλλά αυτός θα πάει να τον ξυπνήσει.
Οι διάνοιες οι μαθητές του νόμιζαν πως τον είχε πάρει ο ύπνος τον Λάζαρο και του πρότειναν να πάνε αργότερα μη και τον ανησυχήσουν. Ο μάγος τότε, απογοητευμένος για μια ακόμη φορά από τις διανοητικές τους ικανότητες, σκέφτεται πως ίσως θα ήταν καλύτερα να είχε προσλάβει μορφωμένους και όχι ψαράδες, αφού έτσι κι αλλιώς και τα ψάρια αυτός τους τα ’φερνε. Αλλά ποιος μορφωμένος θα πίστευε αυτές τις αηδίες; Το καταπίνει όμως και τους λέει πως εννοεί ότι πέθανε ο Λάζαρος, αλλιώς τι θεός θα ήταν αν δεν το ’ξερε, αλλά είναι καλό που πέθανε και χαίρεται που δεν ήταν εκεί, γιατί θα είναι για το καλό τους, διότι έτσι θα πιστέψουν. Τότε ο Θωμάς, εκείνος που τον έλεγαν δίδυμο και που δεν φαίνεται να είχε καταλάβει γρι, είπε στους άλλους να πάνε κι αυτοί για να πεθάνουν μαζί του.
Όταν έφτασαν στην Ιουδαία, ο Λάζαρος είχε θαφτεί εδώ και τέσσερις μέρες. Παράλληλα, είχαν μαζευτεί και πολλοί Ιουδαίοι, που μυρίστηκαν γυναίκες μόνες τους και έτρεξαν για τα περαιτέρω, δήθεν όμως για να τις παρηγορήσουν.
Μόλις η Μάρθα έμαθε πως κατέφτασε ο μάγος, έτρεξε να τον βρει, ενώ η Μαρία κάθισε σπίτι. Με τον που τον βλέπει η Μάρθα, του λέει πως, αν ήταν εκεί, δεν θα πέθαινε ο αδελφός της, αλλά τελοσπάντων και τώρα που ήρθε κάτι θα κάνει, γιατί, αν το ζητήσει απ’ το θεό, δεν θα του το αρνηθεί.
Ο μάγος της απάντησε πως ο αδελφός της θα αναστηθεί.
Εκείνη του είπε ότι γνωρίζει πως θα αναστηθεί στη γενική ανάσταση κατά την ημέρα της κρίσης, αλλά ο μάγος την κόβει λέγοντάς της ότι αυτός είναι η ανάσταση και η ζωή και πως αυτός που πιστεύει σ’ εκείνον, ακόμη κι αν πεθάνει, θα ζήσει και πως όποιος ζει και πιστεύει σ’ αυτόν δεν θα πεθάνει ποτέ. Τότε ησύχασαν και τα βούρλα οι μαθητές, που νόμιζαν πως θα πέθαιναν, αλλά σκέφτηκαν πως, αφού πιστεύουν, δεν πρόκειται να πεθάνουν. Μερικοί αναρωτήθηκαν αν πίστευαν επαρκώς, αλλά έδιωξαν τη σκέψη αυτή ως μη προσήκουσα.
Τότε η Μάρθα ψιθύρισε πως εκείνη πίστευε πως ήταν ο γιος του Γιαχβέ, αυτός που περίμεναν να έρθει στον κόσμο, και την έκανε για το σπίτι. Εκεί είπε στη Μαρία πως είχε έρθει ο δάσκαλος και τη ζήτησε, αλλά το ’πε ψέματα, διότι παραπάνω δεν είδαμε κάτι τέτοιο. Η Μαρία, που ήταν με το κομπινεζόν, ρίχνει κάτι πρόχειρο πάνω της, στρώνει λίγο τα μαλλιά της, μυρίζει τις μασχάλες της και τρέχει να τον βρει. Τη βλέπουν οι παρηγορητές να τρέχει, σκέφτονται ότι πηγαίνει στον τάφο και από φόβο μην κάνει καμιά τρέλα τρέχουν κι αυτοί ξωπίσω της. Μόλις η Μαρία συνάντησε το θεόπουλο, έπεσε στα πόδια του κλαίγοντας και του είπε πως, αν ήταν εκεί, δεν θα πέθαινε ο αδελφός της. Την είδε το θεόπουλο να κλαίει, είδε και τους Ιουδαίους να κλαίνε, ταράχτηκε και αναστέναξε. Ρώτησε πού τον έχουν και κάποιος από κάτω κόντεψε να φωνάξει «στο ψυγείο για να παίρνουν τη σύνταξη», αλλά το κατάπιε. Όλοι οι υπόλοιποι του είπαν «έλα μαζί μας να δεις». Το θεόπουλο τότε δάκρυσε και οι Ιουδαίοι, βλέποντάς το αυτό, δάκρυσαν πολύ περισσότερο από πριν. Κάποιος μάλιστα πέταξε:
– Κοίτα πόσο τον αγαπούσε.
Ένας άλλος (πάντα στον όχλο υπάρχουν και οι μαλάκες) είπε:
– Δεν μπορούσε αυτός, που άνοιξε τα μάτια του τυφλού, να τον σώσει;
Ευτυχώς όμως δεν ακούστηκε.
Αφού αναστέναξε και πάλι το θεόπουλο, αυτή τη φορά από μέσα του, πλησίασε τον τάφο. Ήταν μια σπηλιά που είχε μια μεγάλη πέτρα μπροστά της και το θεόπουλο ένιωσε σαν να το έχει ξαναζήσει αυτό, πράγμα που έχει συμβεί σε όλους μας.
Τότε τους είπε:
– Σηκώστε την πέτρα.
Η Μάρθα, που φαίνεται ότι είχε ακολουθήσει και αυτή τους Ιουδαίους που έκλαιγαν και ακολουθούσαν τη Μαρία, που με τη σειρά της έκλαιγε κι εκείνη, είπε πως θα βρομάει, γιατί έχουν περάσει τέσσερις μέρες. Το θεόπουλο πήγε να της πει κάποιο γαμοσταυρίδι, αλλά τελικά της απάντησε πως μόνο αν πιστέψει θα δει τη δόξα του θεού, και τότε αυτή πίστεψε τελειωτικά. Σήκωσαν την πέτρα και μια ακριβή ευωδιά τους πλημμύρισε, που σε πολλούς θύμισε το γνωστό ανδρικό άρωμα «Το νερό του Ιακώβ» του φημισμένου οίκου της εποχής Χαρμάνι, και εξ αυτού πίστεψαν εντελώς καμιά δεκαριά ακόμη. Τότε το θεόπουλο σήκωσε τα μάτια πάνω και είπε το εξής καταπληκτικό:
– Πατέρα, σ’ ευχαριστώ, που με άκουσες. Εγώ βέβαια ξέρω ότι πάντοτε με ακούς, αλλά το είπα για τον κόσμο που παρευρίσκεται, για να με πιστέψει ότι εσύ με έστειλες (που αν τον είχα εγώ γιο, θα του τράβαγα μια κλοτσιά, για να μάθει να μην κοροϊδεύει τον κόσμο μέσα στον πόνο του).
Έπειτα φώναξε δυνατά:
– Λάζαρε, βγες έξω.
Ακριβώς εδώ συνέβη το δεύτερο θαύμα μέσα στο πρώτο.
Διότι ο Λάζαρος δεν φτάνει που αναστήθηκε, αλλά, ενώ ήταν πλήρως φασκιωμένος, με δεμένα χέρια και πόδια και το πρόσωπο τυλιγμένο με μαντίλι, κατάφερε να σκαρφαλώσει απ’ τον τάφο, να βγει και να περπατήσει.
Το θεόπουλο είπε:
– Λύστε τον κι αφήστε τον να φύγει.
Και χώρισαν χωρίς να πουν μια κουβέντα ο ένας στον άλλον.
Τότε πίστεψαν και μερικοί ακόμη, αλλά κάποιοι άλλοι έτρεξαν στους Φαρισαίους και τους είπαν:
– Μαλάκες τρέξτε, γιατί ο τύπος άρχισε ν’ ανασταίνει τους νεκρούς και ποιος ξέρει πόσους θ’ αναστήσει ακόμη και στο τέλος θα πήξουμε στους βρικόλακες.__

Από το «Η Αγρία Γραφή» εκδόσεις ΚΨΜ

 

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ

• Manolis Klontzas

  Σήμερον έρχεται ο Χριστός,

  ο επουράνιος Θεός

  εν τη πόλει Βιθανία

  Μάρθα κλαίει και Μαρία

  Λάζαρο τον αδερφό τους

  τον γλυκό και καρδιακό τους.

  Ήτο εκεί και ο Κανάκης

  Το ομολογεί πολλάκις...

  Τον μοιρολογούν και λέουν

  τον μοιρολογούν και κλαίουν.

  Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν

  και τον εμοιρολογούσαν.

  Την ημέρα την τετάρτη

  κίνησε ο Χριστός για να `ρθει

  και εβγήκεν η Μαρία

  έξω από τη Βιθανία

  και εμπρός το γόνυ κλει

  και τον πόδα Του ακουμπεί.

  Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου,

  δεν θ’ απέθνησκε ο αδερφός μου.

  Πλήν και τώρα `γω πιστεύω

  και καλότατα ηξεύρω

  ότι δύνασ’ αν θελήσεις

  και νεκρούς να αναστήσεις !

  Το είπαμε και του Κανάκη

  μήπως βάλει ένα χεράκι..

  Ας στην άκρη το Κανάκη

  και `γω τον ανασταίνω.

  Μάθια τρίτα εδώ δεν θέλω.

  Τραπέζι να `τοιμάσετε

  κι εγώ θε να πηγαίνω.

  Δώστε οίνο στον Κανάκη

  Να 'χει κέφι και μεράκι.

  Τότε παρευθύς επήγαν

  και τον τάφο του εδείξαν.

  Επήγαν και του έδειξαν

  τον τάφο του Λαζάρου

  τους είπε και εκύλησαν

  τον λίθο που `χε απάνου.

  Τότε ο Χριστός δακρύζει

  και τον Άδη φοβερίζει:

  Αδη, Τάρταρε και Χάρο,

  το Λάζαρο ήρθα να σου πάρω

  Δεύρω έξω Λάζαρέ μου

  φίλε και αγαπητέ μου.

  Παρευθύς από τον Άδη

  ως εξαίσιο σημάδι

  Λάζαρος απελυτρώθη

  ανεστήθη κι εσηκώθη!!

  Λάζαρος σαβανωμένος

  και με το κερί ζωσμένος

  Εκειά η Μάρθα και η Μαρία

  εκειά κι όλη η Βηθανία

  Μαθητές και Αποστόλοι

  Εκειά ευρεθήκαν όλοι.

  Έκειά ευρέθει και ο Κανάκης

  Οίνο πίνει με τυράκι.

  (Συνηθίζεται εν Ελλάδι,

  οίνος με τυρί και λάδι.

  Στη Κρήτη πάλι μακαρόνια ,

  άλλα ήθη, αλλά "ψώνια")

  Το τι θα μας γράψει τώρα,

  θα το δούμε άλλη ώρα.

  Δόξα το Θεώ φωνάζουν

  και το Λάζαρο εξετάζουν.

  Πες μας Λάζαρε, τι είδες

  εις τον Άδη όπου πήγες ;

  Είδα φόβους, είδα τρόμους

  είδα βάσανα και πόνους.

  Δώστε μου λίγο νεράκι

  να ξεπλύνω το φαρμάκι.

  Τας καρδιάς των χειλέων

  και μη με ρωτάτε πλέον.

  Οίνο ήθελα λιγάκις

  Μα τον ήπιε ο 

  Kanakis

   ..

Ρόδος: Είμαστε πρώην εργαζόμενοι και όχι ωφελούμενοι! – Μόνιμη και σταθερή δουλειά, ίση εργασία για όλους

 

Εδώ και σχεδόν 2 χρόνια ως εργαζόμενοι και νυν απολυμένοι της Κοινωφελούς Εργασίας συγκροτήσαμε Επιτροπή Αγώνα, για να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Να απαιτήσουμε μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους. Ίση αμοιβή και όρους εργασίας. Ίδια δικαιώματα σε όλους!

Η δικαστική διεκδίκηση του δικαιώματός μας στην εργασία αποτελεί μονόδρομο για την επιστροφή μας στο Δήμο Ρόδου. Στο τέλος του πρώτου δεκαήμερου του Μαΐου είναι η εκδίκαση της υπόθεσής μας, ώστε να επιστρέψουμε στους χώρους εργασίας μας. Είμαστε δεκαεπτά (17) πρώην εργαζόμενοι, κι ΟΧΙ ωφελούμενοι.

Στις 16-04-2021 καταθέσαμε αίτηση του δικηγόρου μας στην αρμόδια Οικονομική Επιτροπή με αρ. Πρωτ. 18613. Δυστυχώς, στην έκτακτη συνεδρίασή της (20-04-2021) το αίτημά μας δεν είχε συμπεριληφθεί μαζί τα άλλα επείγοντα θέματα στην ημερήσια διάταξή της.

Αναμένουμε την επόμενη συνεδρίαση, ενδεχομένως στις 26-04-2021 (τακτική ή έκτακτη), ώστε για άλλη μια φορά οι δημοτικοί σύμβουλοι και μέλη της αρμόδιας επιτροπής να επιβεβαιώσουν την υποστήριξή τους στα αιτήματα και στον αγώνα μας, σύμφωνα με την αντίστοιχη ομόφωνη 993/2019 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου και τις δημόσιες δηλώσεις τους.

Η λήψη απόφασης της Οικονομικής Επιτροπής για αποδοχή της αγωγής μας κατ΄αρθρο 298 Κ.Πολ.Δ. σε συνδυασμό με το άρθρο 297 Κ.Πολ.Δ.. και για δέσμευση παραίτησης από ένδικα μέσα σε περίπτωση δικαστικής δικαίωσής μας είναι καθοριστικής σημασίας, διότι μόνο έτσι μπορεί το Δικαστήριο να αναγνωρίσει ορθά τις συμβάσεις μας ως αορίστου χρόνου, χωρίς να είναι η κρίση του αντίθετη με τις επιταγές του Συντάγματος.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις σε ρόλο κατασταλτικού μηχανισμού

 

ίτλο «Λευκή Βίβλος για την Προστασία του Πολίτη», που παρουσιάστηκε πρόσφατα εκ μέρους του σχετικού υπουργείου, είναι ένα καθαρά αντιλαϊκό – αντιδραστικό κείμενο. Είναι ένα κείμενο που προδιαγράφει ευκρινώς την ανατριχιαστική προοπτική μιας κολοσσιαίων διαστάσεων καταστολής για τον 21ο αιώνα, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής που προτίθενται να εντατικοποιήσουν οι αστικές κυβερνήσεις.

Είναι ευνόητο και συνάμα εύκολα ερμηνεύσιμο ότι πάγια επιδίωξη και βασικός στόχος του αστικού πολιτικού συστήματος είναι η μακροημέρευση και η σταθεροποίησή του. Βασικό εργαλείο του γι’ αυτό είναι το δίπολο ενσωμάτωση και καταστολή. Αυτός είναι και ο λόγος που εναλλάσσει περίτεχνα απ’ τη μια τη γενικευμένη επίκληση της «εθνικής ομοψυχίας» και της ανάγκης ύπαρξης ενός «νέου κοινωνικού συμβολαίου», στοχεύοντας στην ενσωμάτωση εργατικών – λαϊκών δυνάμεων, κι απ’ την άλλη την αδίστακτη εφαρμογή νέων και πιο εξελιγμένων μεθόδων κρατικής καταστολής, φόβητρο για τους μη συμμορφούμενους.

Η αναφορά στο κείμενο της «Λευκής Βίβλου» ότι «η εσωτερική ασφάλεια σε αρκετές περιπτώσεις δεν μπορεί να διαχωριστεί από την εξωτερική» αναδεικνύει μια νέα πτυχή της ανοιχτής και βίαιης καταστολής. Αυτή θα περιλαμβάνει τη δυναμική ανάπτυξη ενός συνόλου ολοκληρωμένων κατασταλτικών επιλογών, όπου θα χρησιμοποιούνται αστυνομικά και μη αστυνομικά μέσα.

Από αυτό αποκαλύπτεται πλέον η μέχρι σήμερα συγκεκαλυμμένη πρόθεση άμεσης επιχειρησιακής διασύνδεσης Σωμάτων Ασφαλείας και Ενόπλων Δυνάμεων. Μιας διασύνδεσης που είναι αναγκαία για την αστική τάξη προκειμένου να «πειθαρχήσει» και στη ΝΑΤΟική απαίτηση (Σύνοδος Κορυφής της Λισαβόνας, 2010) ύπαρξης «εσωτερικής ασφάλειας και σταθερότητας» στο εσωτερικό των κρατών – μελών της λυκοσυμμαχίας, με «φροντίδα» των ίδιων των κρατών – μελών.

Ακριβώς αυτές οι προβλέψεις – «προτροπές» είναι που προτάσσουν ως λειτουργική απαίτηση τη διαμόρφωση ενός κατασταλτικού πλαισίου στο οποίο θα συμμετέχουν κυρίως τα Σώματα Ασφαλείας, οι Ενοπλες Δυνάμεις, με τη συνδρομή ακόμα και παραστρατιωτικών οργανώσεων, αλλά και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ). Στόχος τους είναι η δημιουργία και η λειτουργία μιας αποτελεσματικής σιδερένιας γροθιάς της αστικής εξουσίας ενάντια στο λαό και τις διεκδικήσεις του, όταν αυτό απαιτηθεί.

Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις είναι οργανικά συνδεδεμένες με τις ιμπεριαλιστικές δομές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τόσο σε επίπεδο δόγματος, ειδικά μετά την πρόσφατη εξαγγελία του «Νέου Δόγματος», όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο. Απ’ αυτήν τη σχέση πηγάζει και η αναγκαιότητα μεθοδικής προετοιμασίας τους στους τομείς σχεδιασμού, στελέχωσης, εξοπλισμού και εκπαίδευσης, έτσι ώστε όταν κληθούν να αναλάβουν κατασταλτικές αποστολές, να είναι αποτελεσματικές.

Είναι ενδεικτικές οι ασκήσεις και τα σεμινάρια που διεξάγονται στο πλαίσιο αυτής της προετοιμασίας επί ελληνικού εδάφους, άλλοτε με αποκλειστική συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων και άλλοτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ. Πρόκειται για ασκήσεις «καταστολής πλήθους», ασκήσεις «διεξαγωγής επιχειρήσεων σε κατοικημένες περιοχές», αλλά και ασκήσεις «διαχείρισης κρίσεων», που έχουν όλα τα χαρακτηριστικά επιβολής στρατιωτικού νόμου στην «υποθετική» περιοχή που απεικονίζουν, καθώς οι στρατιωτικές δυνάμεις εμφανίζονται να θέτουν υπό τον έλεγχό τους όλες τις πολιτικές δομές, σύμφωνα με τα εξεταζόμενα σενάρια.

Οι ισχυρισμοί που «ψελλίζουν», πως τα σενάρια αυτά αφορούν περιοχές όπου αναπτύσσονται οι λεγόμενες «ειρηνευτικές αποστολές», προφανώς και δεν αλλάζουν στο ελάχιστο τη σταδιακή μετάλλαξη του χαρακτήρα των Ενόπλων Δυνάμεων και την αντικατάσταση του δόγματος αποκλειστικής υπεράσπισης των συνόρων και προάσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, από το ιμπεριαλιστικό δόγμα και τη στοχοποίηση του «εχθρού λαού».

Στην ίδια κατεύθυνση χειραγώγησης, τρομοκρατίας και βίαιης καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων κινείται και η λειτουργία του «Συντονιστικού Κέντρου Ειδικών Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ (NSCC)». Με την ίδρυση αυτού του Κέντρου, υλοποιήθηκε η καθιέρωση ενός ενιαίου επιχειρησιακού χώρου, υπαγόμενου σε ένα επιχειρησιακό κέντρο που θα εδρεύει στις Βρυξέλλες, υπό Αμερικανό διοικητή. «Αποστολή του NSCC είναι η υποστήριξη των ειδικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ σε ολόκληρη τη Συμμαχία (σ.σ. και στο εσωτερικό των χωρών – μελών του ΝΑΤΟ ) προς υποστήριξη του σχεδιασμού και εκτέλεσης των επιχειρήσεων σε καιρό ειρήνης και κρίσεων». Αυτό το Συντονιστικό Κέντρο τίθεται υπεράνω των χωρών – μελών και με ανοιχτό το ενδεχόμενο να αναλαμβάνει αποστολές «ανορθόδοξου πολέμου» και εντός των χωρών – μελών, σε συνεργασία ακόμα και με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όταν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα το απαιτήσουν, χωρίς φυσικά κάτι τέτοιο να γίνεται δημόσια γνωστό. Για την Ιστορία, την κύρωση της σύμβασης για την ίδρυση και λειτουργία του NSCC, τον Αύγουστο του 2011, υπερψήφισαν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ., ο δε ΣΥΡΙΖΑ, που υποκριτικά τότε την είχε καταψηφίσει, την τίμησε πανηγυρικά αργότερα ως κυβέρνηση, όταν παρέδιδε στη ΝΔ τον δρόμο στρωμένο για τη μετατροπή της Ελλάδας σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, αφού ολοκληρώθηκε το πλαίσιο της β’ φάσης του «Στρατηγικού Διαλόγου» Ελλάδας – ΗΠΑ, τον Οκτώβρη του 2019.

Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του αστικού κράτους, νομοτελειακά, ούτε καταργούνται ούτε αλλάζουν ούτε μετασχηματίζονται. Είναι αναπόσπαστα δεκανίκια στήριξης και υλοποίησης της βάρβαρης και απάνθρωπης πολιτικής του σε βάρος των εργαζομένων, του λαού. Οταν η αστική τάξη, οι σύμμαχοί της και τα συμφέροντά τους το απαιτήσουν, τότε εκτός της αστυνομίας, που ήδη χρησιμοποιείται, θα χρησιμοποιηθούν σε ρόλους ανοιχτής καταστολής και οι Ενοπλες Δυνάμεις. Θα ενταχθούν κι αυτές στη φαρέτρα του αντιδραστικού οπλοστασίου της αστικής τάξης, τακτική που γνωρίζει πολύ καλά απ’ το παρελθόν.

Είναι ενδεικτικό ότι στον 20ό αιώνα η αστική τάξη «έβγαλε» απ’ τους στρατώνες πολλές φορές τις Ενοπλες Δυνάμεις, όπως: Στις 15 Αυγούστου 1909, το στρατιωτικό κίνημα στου Γουδή είχε χαρακτήρα αστικού κινήματος, που οργανώθηκε από τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο, με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Νικόλαο Ζορμπά. Στις 17 Αυγούστου 1916 πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη από φιλοβενιζελικούς αξιωματικούς και με την καθοδήγηση του Ελ. Βενιζέλου το Κίνημα Εθνικής Αμυνας, που στρεφόταν ενάντια στην κυβέρνηση των Αθηνών. Στις 14 Σεπτέμβρη 1916 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα κίνημα υπό τον Θ. Πάγκαλο, ο οποίος συνέλαβε εκατοντάδες οπαδούς του βασιλιά, με σκοπό να τους τουφεκίσει. Την ίδια μέρα παραιτήθηκε ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και ανέλαβε ο Γεώργιος Β’, ενώ την επομένη μπήκαν στην Αθήνα τα στρατεύματα που βρίσκονταν στο Λαύριο και την εξουσία ανέλαβαν οι Γονατάς – Πλαστήρας – Φωκάς, ηγέτες του στρατιωτικού κινήματος. Στις 21 Οκτώβρη 1923 απέτυχε απόπειρα φιλοβασιλικού πραξικοπήματος των Λεοναρδόπουλου – Γαργαλίδη.

Στις 25 Ιούνη 1925 ο στρατηγός Θ. Πάγκαλος, συνεπικουρούμενος από τον ναύαρχο Χατζηκυριάκο και από τα λεγόμενα «Δημοκρατικά Τάγματα», πραγματοποίησε στρατιωτικό πραξικόπημα, ανέτρεψε την κυβέρνηση Μιχαλακοπούλου και σχημάτισε δική του. Ο Πάγκαλος στις 4 Γενάρη 1926 με διάγγελμά του κήρυξε και επίσημα τη δικτατορία, που είχε τη στήριξη και του βρετανικού παράγοντα. Στις 22 Αυγούστου 1926 η παγκαλική δικτατορία ανατράπηκε με στρατιωτικό πραξικόπημα υπό τον στρατηγό Γ. Κονδύλη.

Στις 5 Μάρτη 1933 ο Ν. Πλαστήρας προχώρησε στην οργάνωση στρατιωτικού πραξικοπήματος. Την 1η Μάρτη 1935 εκδηλώθηκε μια ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια πραξικοπήματος από την πλευρά των Φιλελευθέρων. Το κίνημα καθοδηγούσαν οι Ελ. Βενιζέλος και Ν. Πλαστήρας. Στις 10 Οκτώβρη 1935 ο Κονδύλης, που στο μεταξύ είχε μεταπηδήσει στο μοναρχικό στρατόπεδο, μαζί με τους Παπάγο – Οικονόμου – Ρέππα ανέτρεψε την κυβέρνηση Τσαλδάρη, έχοντας τη στήριξη της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας. Το πραξικόπημα οδήγησε στην επαναφορά της βασιλείας και του Γεωργίου Β’, μέσω δημοψηφίσματος, στο οποίο έγινε εκτεταμένη νοθεία. Στις 21 Απρίλη 1967 εγκαθιδρύθηκε η επτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών.

Σήμερα στις Ενοπλες Δυνάμεις, με βάση τις ΝΑΤΟικές απαιτήσεις αλλά και τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης, υπάρχουν συντεταγμένα σχέδια υλοποίησης τέτοιων στοχεύσεων. Η δοκιμή αυτών των σχεδίων, με αντίστοιχο προσωπικό και μέσα, ήδη έχει γίνει σε στρατιωτικές ασκήσεις στο πρόσφατο παρελθόν. Υπενθυμίζουμε τις ασκήσεις καταστολής πλήθους, όπως η πρώτη απ’ αυτές που έγιναν επίσημα από ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις, στη Βέροια στις 13 Μάρτη 2002, στο πλαίσιο άσκησης του Β’ Σώματος Στρατού, με αντικείμενο την αντιμετώπιση «ατάκτων ομάδων» άμαχων πολιτών. Την άσκηση του 951 Τάγματος Στρατονομίας στου Παπάγου, την 13 Ιούνη 2006, για την «αντιμετώπιση διαδηλωτών» που διαδήλωναν κατά του ΝΑΤΟ. Την άσκηση που έγινε στις 29 Ιούλη 2008 στο Πεδίο Βολής της Νέας Περάμου Αττικής, στην οποία το ΓΕΣ έδινε «ιδιαίτερη βαρύτητα στην εκπαίδευση τμημάτων σε επιχειρήσεις εντός κατοικημένου τόπου». Δεκάδες ανά έτος ασκήσεις, με σενάρια για αγώνα μέσα σε κατοικημένες περιοχές, εκτελούμενες από παραστρατιωτικές οργανώσεις που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε όλη την Ελλάδα, με προκάλυμμα κάποια γενική εφεδροπολεμική ιδιότητα, σε πολλές περιπτώσεις όμως σε στενή συνεργασία με επίσημες αρχές.

Είναι ευνόητο ότι αυτές οι εξελίξεις είναι εξαιρετικά επικίνδυνες για τη δυνατότητα του λαού μας, των εργαζομένων, της νεολαίας, να εκφράζονται ελεύθερα και να διεκδικούν αγωνιστικά λύσεις στα τεράστια προβλήματα που γεννά η αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων. Αποτελούν το υπόβαθρο για μια επερχόμενη άγρια, βίαιη και ενδεχομένως αιματηρή καταστολή. Είναι ανάγκη αυτό να γίνει πλατιά συνείδηση και ο λαός να βάλει ένα τέλος σε όλα αυτά.

Σε καμία περίπτωση, με καμία αιτιολογία και κανενός τη διαταγή, είτε αυτή εκπορεύεται από μέσα είτε απ’ έξω από την Ελλάδα, οι Ενοπλες Δυνάμεις δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν εναντίον του λαού. Κάθε νομοθέτημα ή επίσημο κείμενο, όπως η πρόσφατη «Λευκή Βίβλος για την Προστασία του Πολίτη», που περιλαμβάνει φανερά ή συγκαλυμμένα, τέτοιου είδους προβλέψεις, να καταργηθεί αμέσως.

Ο λαός πρέπει να γίνει ο ίδιος νοικοκύρης σε μια Ελλάδα χωρίς φτώχεια, απελευθερωμένος από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, με τη δική του εξουσία, κι αυτό είναι εφικτό, είναι ρεαλιστικό και κυρίως αποτελεί τη μόνη λύση για μια πραγματική λαϊκή ευημερία.