Τα εβδομήντα δύο χρόνια ενός καινούριου πολιτισμού

 

Ένα επίκαιρο στη σημασία του άρθρο του ποιητή και δημοσιογράφου Κώστα Καναβούρη, γραμμένο για τα 72 χρόνια του ΚΚΕ, που αλιεύσαμε από το βιβλίο του «Είναι αργά, Βραδιάζει νωρίς. Δημοσιογραφικά σημειώματα 1989 – 1997» (εκδ. Καστανιώτη, 1998):

Εβδομήντα δύο χρόνια με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Εβδομήντα δύο χρόνια με τον Ριζοσπάστη. Μια γιορτινή επέτειος που ξεπερνά τα όρια του ΚΚΕ, που ξεπερνά ακόμα και την κοινωνική του εμβέλεια και απήχηση. Μια επέτειος που στην κυριολεξία περιλαμβάνει και αφορά ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Γιατί, σ’ αυτά τα εβδομήντα δύο χρόνια της ύπαρξης του, το ΚΚΕ, με τη διαρκή συλλογική του πράξη, αγκάλιασε ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Αρκετές φορές – στις πικρότατες ώρες – αγκάλιασε ακόμα και τους διώκτες του. Γιατί βέβαια, πράττοντας τα ύψιστα, όπως ας πούμε την ανυποχώρητη πάλη εναντίον του φασισμού, δεν το έκανε μόνο για τα μέλη, τους οπαδούς και τους φίλους του, το έκανε για ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Και τούτο, πέρα και πάνω από τις πολιτικές ή ιστορικές διαστάσεις του, είναι πολιτισμός. Πολιτισμός καθαγιασμένος από το αίμα των μαρτύρων του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας. Συνεπώς, είμαστε μέσα στην πιο ακέραια αλήθεια αν πούμε – και πρέπει να το πούμε – ότι κάθε επετειακή ημέρα από την ίδρυση του ΚΚΕ είναι και μια επέτειος πολιτισμού.

Επηρέασε

Ως συγκροτημένη μορφή ιδεολογίας ο ιστορικός και διαλεκτικός υλισμός, ως συγκροτημένη μορφή μιας τεράστιας συλλογικής πεπραγμένης αλήθειας, το ΚΚΕ επηρέασε καθοριστικά τις πολιτιστικές δομές της Ελλάδας. Είτε άμεσα είτε έμμεσα.

Άμεσα, γιατί συνεπήρε μέσα στη θυελλώδη του πορεία και στο φως των ιδανικών του πολλά από τα καλύτερα μυαλά αυτής της χώρας. Μακρύς ο κατάλογος των ονομάτων. Ατελείωτος. Τόσο που, αν σημειώσεις και μόνο μερικούς, κινδυνεύεις να αδικήσεις τόσους και τόσους. Από την άλλη, δεν θα έφτανε ο χώρος όλης της εφημερίδας για να αναφέρεις όλα τα ονόματα των διανοουμένων, των καλλιτεχνών, των επιστημόνων που λάμπρυναν με την παρουσία και την πράξη τους τις γραμμές του ΚΚΕ. Που έκαναν δηλαδή την πράξη του ακόμα πιο πλούσια, ακόμα πιο φορτισμένη από το ήθος της ιστορικής γενναιότητας. Αλλά και που οι ίδιοι, μέσα από τη συμμετοχή τους, ήταν σαν να μεγάλωσαν μέσα τους. Κι έστρεψαν την προσοχή τους, την οπτική τους, το ταλέντο τους στο κέντρο της Ιστορίας και του πολιτισμού: στον άνθρωπο.

Αλλά και έμμεσα το ΚΚΕ επηρέασε τον πολιτισμό. Γιατί επενέβη δραστικά στη διαδικασία των ιστορικών μετασχηματισμών της Ελλάδας. Επηρεάζοντας  ανθρώπους που δεν ανήκαν ιδεολογικά σ’ αυτό. Φέρνοντας την έννοια του ανθρωπισμού στην επιφάνεια της πραγματικότητας. Ακόμα εξαναγκάζοντας το αντίπαλο δέος να δραστηριοποιηθεί για να μπορέσει την αντιπαράθεση. Κι όταν αντιπαρατίθεσαι σ’ έναν αντίπαλο κορυφαίου ήθους, όπως το ΚΚΕ, και παράλληλα ιστορικά αποφασισμένο, θα πρέπει κι εσύ να ενεργοποιήσεις τις καλύτερες δυνάμεις σου μέσα στην πολυπλοκότητα του χρόνου. Κι αυτό μπορεί να προκύψει – όπως και έγινε – από πολλές μεριές. Μπορεί, ας πούμε, η άρχουσα τάξη πραγμάτων να εδίωξε ως την ανείπωτη βάσανο, ως το θάνατο, τους κομμουνιστές. Αλλά και σ’ εκείνες τις στιγμές υπήρξαν άνθρωποι που ανήκαν στην ιδεολογία της και επηρεάστηκαν  βαθύτατα από το μαρτύριο, παράγοντας πολιτιστικό  έργο υψηλής ποιότητας, με κέντρο του ενδιαφέροντος τον άνθρωπο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η παραγωγή τέχνης στην Ελλάδα του μεσοπολέμου από ανθρώπους εκτός του ΚΚΕ είναι σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένη από τα ιδανικά του σοσιαλισμού. Κάτι που διαφαίνεται και στη θεματολογία, αλλά και στη διαπραγμάτευση των έργων τέχνης. Οι ήρωες της καθημερινότητας μπήκαν μια για πάντα μέσα στην τέχνη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο επίσης ότι στις γενιές που ονομάζουμε πρώτη και δεύτερη μεταπολεμική γενιά κυριαρχεί η περιπέτεια της Αριστεράς. Είτε ως κλίμα είτε ως θέμα είτε ως κατάσταση.

Η πράξη

Στον πολιτισμό, όμως, δεν συμμετέχουν μόνο οι επώνυμοι. Εξίσου κεφαλαιώδης ήταν η προσφορά του ΚΚΕ στον πολιτισμό με την ενεργοποίηση τεραστίων τμημάτων του πληθυσμού. Με την παρουσία του και την προοπτική του, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, σ’ αυτή τη διάρκεια των εβδομήντα χρόνων του, μπορεί να περηφανεύεται.

Εκατομμύρια ανώνυμοι δεν έμειναν στην απελπισία. Εκατομμύρια ανώνυμοι αρνήθηκαν το σκοτάδι του ανεξήγητου. Εκατομμύρια ανώνυμοι αρνήθηκαν τη διάσταση του απλού αντικειμένου μέσα στην Ιστορία, αναβιβάστηκαν  στο ύψος του ιστορικού υποκειμένου και συμμετείχαν στη δημιουργία του κόσμου μέσα στη συλλογική τους πράξη. Συμμετείχαν μέσα στην ποιητική της ελπίδας, όπως την παρουσιάζει το ΚΚΕ, υποβασταζόμενοι από την οραματική διάσταση ενός καλύτερου αύριο. Έπραξαν μέσα σ’ ένα καινούριο πλαίσιο ιστορικής ευαισθησίας, αλλά και ιστορικής ευσυνειδησίας – ως άνθρωποι καλής συνείδησης -, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους μέχρι το τέλος. Γιατί ήξεραν ότι τέλος δεν υπάρχει. Και μάλιστα ανέλαβαν τις ευθύνες τους όχι μόνο ως «μάζα» – λέξη που χρησιμοποιήθηκε αρκετές φορές για να ενδείξει μια μαζικοποιητική συμπεριφορά του ΚΚΕ προς το λαό -, αλλά το αντίθετο. Μέσα από τη μαζική τους δράση  ανέλαβαν την ατομική τους ευθύνη μέσα στο χρόνο, μέχρι την πλήρη ακεραίωση της προσωπικότητας και μέχρι το θρίαμβο της ατομικότητας. Μέχρι δηλαδή την εθελουσία ορθοστασία μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα και μέχρι την εθελουσία υπομονή και επιμονή στη διατρητική δυνατότητα του βασανιστή τους χωρίς να υποκύψουν.

Εκεί ακριβώς ο άνθρωπος, ως μονάδα μέσα στο άπειρο του χρόνου υψώνεται και καταλαμβάνει την περίοπτη ακμαιότητα που του αξίζει. Μη και δεν είναι αυτό ένας καινούριος πολιτισμός;

Έτσι, μέσα σ’ αυτή την καινούρια κατάσταση, δεν είναι καθόλου περίεργο που μέσα στις φυλακές γράφτηκαν έργα λογοτεχνίας και επιστημονικές μελέτες. Δεν είναι περίεργο που ο Νίκος Μπελογιάννης, κυριολεκτικά παραμονές θανάτου, μέσα στη φυλακή, έγραψε τη μελέτη «Οι πρώτες μακρινές ρίζες της νεοελληνικής λογοτεχνίας». Μήτε είναι περίεργο που ο εκτελεσμένος μαζί με τον Μπελογιάννη Δημήτρης Μπάτσης έχει γράψει ένα κλασικό έργο για τη βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα. Ή που ο πρύτανης του πολυτεχνείου Νίκος Κατσίκης, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ, έφτασε, με τους συνεργάτες του, στις μνημειώδεις μελέτες για την εκμετάλλευση  των ενεργειακών πηγών στην Ελλάδα, καταρρίπτοντας τη θεωρία της «ψωροκώσταινας». Τίποτα δεν είναι περίεργο. Απλά παραδείγματα. Απλά σημαινόμενα της πολιτιστικής παρουσίας του ΚΚΕ στην Ελλάδα εδώ και εβδομήντα δύο χρόνια.

Κλιμακώνεται η - «φανερή» και «αθέατη» - εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς

 

 

 

ΝΑΤΟΪΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

USN UZ648

Δεν έχει τέλος η εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, την ώρα που η αντιπαράθεση ΝΑΤΟ - Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα συντηρείται σταθερά σε υψηλά επίπεδα και «μυρίζει μπαρούτι» σε όλα τα πεδία αντιπαράθεσης από τα Βαλκάνια έως την Ανατολική Μεσόγειο και πέραν αυτής.

Την ίδια ώρα, όπως δείχνουν και μια σειρά από περιστατικά των τελευταίων μηνών, πέρα από όσα «φανερά» αποτελούν από μόνα τους λόγο ανησυχίας και επαγρύπνησης για τον λαό, παραπάνω από πολλά είναι και τα αναπάντητα και ανησυχητικά ερωτήματα για τις αποστολές και τους «αναβαθμισμένους» ρόλους που αναλαμβάνει η χώρα στον αμερικανοΝΑΤΟικό καταμερισμό αλλά και για το τι σηματοδοτεί η «ανανέωση» της κατάπτυστης συμφωνίας για τις αμερικάνικες βάσεις που βρίσκεται στα σκαριά.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα συμβαίνουν τις μέρες αυτές στη Μ. Θάλασσα, όπου προσωπικό των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων μετέχει στη γιγάντια πρόβα πολέμου «Sea Breeze», που συνδιοργανώνουν Αμερικανοί και Ουκρανοί στη Μαύρη Θάλασσα.

Πραγματοποιείται από τις 28 Ιούνη έως τις 10 Ιούλη στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου, περιλαμβάνει πολλαπλά σενάρια πολέμου, ενώ, όπως ανακοινώθηκε από τη διοίκηση του 6ου Στόλου των ΗΠΑ (επιχειρεί σε Ευρώπη και Αφρική), θα γίνει φέτος με τον μεγαλύτερο αριθμό συμμετεχουσών χωρών στην ιστορία της άσκησης. Συγκεκριμένα, 32 χώρες από 6 ηπείρους (!) παρέχουν 5.000 στελέχη, 32 πλοία, 40 αεροσκάφη και 18 ομάδες ειδικών επιχειρήσεων και κατάδυσης. Μια γιγαντιαία κινητοποίηση επί του πεδίου, λίγες μόνο μέρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, όπου, με τη σύμφωνη γνώμη και της ελληνικής κυβέρνησης, πάρθηκαν νέες επικίνδυνες αποφάσεις κόντρα σε Ρωσία και Κίνα.

Με «κορονίδα» τη Σούδα...

Την ίδια ώρα, οι προχτεσινές ρωσικές καταγγελίες για εμπλοκή σε επεισόδιο με βρετανικό πολεμικό πλοίο, αμερικανικού αεροπλάνου που απογειώθηκε από τη Σούδα, αναδεικνύουν και πάλι τις τεράστιες ευθύνες που αναλαμβάνουν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, μετατρέποντας τη χώρα σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο και στόχο των ανταγωνιστών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

Θυμίζουμε πως όλο αυτό το διάστημα, τα ΝΑΤΟικά πλοία που απλώνονται στη Μ. Θάλασσα υποστηρίζονται κατ' αρχάς στη βάση των Αμερικανών στη Σούδα, ενώ λαμβάνουν αεροπορική υποστήριξη από αεροσκάφη πολλαπλών ναυτικών αποστολών (MMA) Ρ-8 «Poseidon», που απογειώνονται και από την αεροπορική βάση της, μεταξύ άλλων και για να καλύψουν τα όλο και πιο συχνά «περάσματα» των στρατηγικών βομβαρδιστικών των ΗΠΑ από την περιοχή. «Περάσματα» όπου η ελληνική Πολεμική Αεροπορία σηκώνει μαχητικά της σε ρόλο συνοδείας των γιγαντιαίων αμερικανικών αεροσκαφών.

Γενικά, άλλωστε, αεροσκάφη του ΝΑΤΟ «οργώνουν» το FIR Αθηνών κατευθυνόμενα προς και από τη Μ. Θάλασσα, όπως έγινε π.χ. και χτες, με αεροσκάφος της βρετανικής RAF που απογειώθηκε από το Ακρωτήρι της Κύπρου, πέρασε πάνω από Αιγαίο και Ανατολική Μακεδονία πριν αναπτυχθεί στο FIR Σόφιας, στο πλαίσιο της «Sea Breeze».

Προηγούμενα, στη Σούδα έδενε το υποβρύχιο των Αμερικανών «USS Montpelier», στο οποίο το προσωπικό της βάσης φόρτωσε εφόδια και οπλισμό, όπως ειδικές νάρκες τύπου MK 67, στόχος των οποίων είναι ακριβώς να εμποδίσουν τη διέλευση εχθρικών πλοίων από συγκεκριμένους διαύλους, στην εν εξελίξει αντιπαράθεση ακριβώς για τον έλεγχο θαλασσίων οδών στο κρίσιμο γεωστρατηγικά σταυροδρόμι της Ανατ. Μεσογείου. Σημειωτέον, στη Σούδα έδεσε και το πλοίο υποστήριξης των Αμερικανών «USNS Yuma», φέρνοντας στη βάση νέα εφόδια, ακριβώς για να εξυπηρετήσει τη συνέχιση των ανεφοδιασμών.

Ταυτόχρονα, άλλες δύο ΝΑΤΟικές φρεγάτες (η ιταλική «ITS Virginio Fasan» και η τουρκική «TCG Barbaros») πέρασαν τα Στενά και μπήκαν στη Μ. Θάλασσα για να συμμετάσχουν στην «Sea Breeze». Αμφότερες είναι ενταγμένες στη ΝΑΤΟική αρμάδα SNMG2, που ήδη από το 2016, επί ΣΥΡΙΖΑ, προσκλήθηκε στο Αιγαίο με πρόσχημα τη διαχείριση του Προσφυγικού, χρησιμοποιώντας το ως βάση έκτοτε, για εξορμήσεις πέρα από τα Δαρδανέλια, και για τον έλεγχο πάνω στον πλου των ρωσικών πολεμικών πλοίων έως τη Συρία.

...και «πάτημα» την Αλεξανδρούπολη οι πρόβες πολέμου

Αλλωστε, οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί έχουν προχωρήσει όλους αυτούς τους μήνες σε κινήσεις και χερσαίας περικύκλωσης της Ρωσίας, με μετακίνηση σημαντικού αριθμού δυνάμεων στο πλαίσιο της αλυσίδας ασκήσεων «Defender Europe 21», για τη διεκπεραίωση των οποίων προς Βουλγαρία και Ρουμανία χρησιμοποιείται συνεχώς τους τελευταίους μήνες το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και το οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο του Εβρου, με τους Αμερικανούς να παγιώνουν τη χρήση αυτού του διαδρόμου εναλλακτικά προς τα Δαρδανέλια. Το όλο σχέδιο για στρατιωτική χρήση της Αλεξανδρούπολης από τους Αμερικανούς έχει εξάλλου και την πτυχή του ελέγχου των Δαρδανελίων ως σημείου εισόδου - εξόδου του ρωσικού στόλου.

Ο ίδιος ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, μιλώντας πριν από μερικές μέρες στο «STAR», τόνισε ότι από την αρχή της θητείας του στην Ελλάδα «συνεργάστηκε» με τις διοικήσεις των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων που επιχειρούν στην Ευρώπη, «για να εντοπίσω ευκαιρίες να αναπτύξω την Αλεξανδρούπολη ως κόμβο προβολής ισχύος και πόρων στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης μέχρι τη Βουλγαρία και τόσο μακριά όσο η Ρουμανία. Είμαι πολύ περήφανος για το πώς καταφέραμε να το θεσμοθετήσουμε τώρα», πρόσθεσε, παραπέμποντας στη νέα Συμφωνία για τις Βάσεις που διευρύνει το στρατιωτικό «αποτύπωμα» των Αμερικανών γενικά στην Ελλάδα και ειδικά στην Αλεξανδρούπολη. Αναγνώρισε, άλλωστε, και σε αυτήν του τη συνέντευξη «τον κρίσιμο ρόλο που έχει αναπτύξει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης ως κόμβος εφοδιαστικής για τον στρατό των ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ», με αφορμή τη χρήση του λιμένα για τις ανάγκες της «Defender Europe 21».

Σε κάθε περίπτωση, και καθώς η «Sea Breeze», η «Defender» και η Αλεξανδρούπολη είναι κομμάτια του ευρύτερου σχεδιασμού, θυμίζουμε ότι ήδη από τη Σύνοδο Κορυφής του 2018, το ΝΑΤΟ έδωσε το «σήμα» για την παραπέρα συγκέντρωση δυνάμεων και στη Μαύρη Θάλασσα, μιλώντας για «ανάγκη ανανεωμένης εστίασης στη Μαύρη Θάλασσα».

Σε αυτό το πλαίσιο, το αυξανόμενο αμερικανοΝΑΤΟικό ενδιαφέρον για τη Μαύρη Θάλασσα καταγράφεται και στις μέρες που περνάνε τα ΝΑΤΟικά πλοία και που αυξάνονται συνεχώς (με σχεδόν 1,5 μήνα παραπάνω παρουσίας από το 2018 έως σήμερα), και τα πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού να αυξάνουν στο πλαίσιο αυτό συνεχώς την παρουσία τους στις αποστολές αυτές.

Ριζοσπάστης 

Κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή συμφωνία.

..

Τον περασμένο μήνα ψηφίστηκε στη Βουλή η σύμβαση αποζημίωσης του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών και της «Fraport», που ελέγχει 14 περιφερειακά αεροδρόμια, για διαφυγόντα κέρδη εξαιτίας της πανδημίας. Από το συνολικό πόσο των 308 εκατ. ευρώ η «Fraport» θα ωφεληθεί με 177,8 εκατ. ευρώ, για τη μη καταβολή της ετήσιας αμοιβής παραχώρησης από το κράτος για τα έτη 2019, 2020 και 2021. Αν μάλιστα η φετινή επιβατική κίνηση είναι μικρότερη από 30,8 εκατ. επιβάτες (που σίγουρα θα είναι...), η εταιρεία απαλλάσσεται από τις υποχρεώσεις της προς το κράτος για το 2022! Θυμίζουμε ότι όλα αυτά προβλέπονται στις ρήτρες των συμβάσεων παραχώρησης που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τη «Fraport» το 2015, παραδίδοντας τα περιφερειακά αεροδρόμια στον γερμανικό κολοσσό μέσω του ΤΑΙΠΕΔ. Τις συμβάσεις αυτές «φυλάσσει ως κόρη οφθαλμού» η κυβέρνηση της ΝΔ, φέρνοντας στη Βουλή το νομοσχέδιο με τις απαλλαγές της εταιρείας από τα ετήσια μισθώματα, οι οποίες, όπως και αυτές για το «Ελευθέριος Βενιζέλος», αποτελούν έμμεση κρατική ενίσχυση στα μονοπώλια με λεφτά του λαού.

* * *

Απ' αυτήν και μόνο την προϊστορία εξηγείται γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε «βασιλικότερος του βασιλέως» στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή για τις αποζημιώσεις στη «Fraport», αλλά και γιατί κατέληξε να ψηφίσει «παρών», προβάλλοντας ανούσιες ενστάσεις σε όσα παρουσίασε η ΝΔ. Είναι αποκαλυπτικές οι τοποθετήσεις του εισηγητή του, Τρύφωνα Αλεξιάδη, όταν το θέμα συζητιόταν στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων. Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα της ομιλίας του: «Συζητάμε σήμερα μία σύμβαση μεταξύ του ΤΑΙΠΕΔ και της εταιρείας "Fraport Περιφερειακά Αεροδρόμια", του ελληνικού Δημοσίου δηλαδή (...) Εμείς ούτως ή άλλως είμαστε σε θετική κατεύθυνση σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, διότι υπερασπιζόμαστε την πολύ σοβαρή δουλειά που κάναμε στο θέμα και των αεροδρομίων και των λιμανιών και σε πολλούς άλλους τομείς. Θεωρούμε ότι βεβαίως και πρέπει να προχωρήσει το νομοσχέδιο αυτό, αλλά βεβαίως και πρέπει από το υπουργείο Οικονομικών να απαντηθούν συγκεκριμένα ζητήματα».

* * *

Ποια ήταν αυτά τα «ζητήματα»; Οπως εξήγησε ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, «θα πρέπει πριν προχωρήσουμε στην επικύρωση και στην ψήφιση της σύμβασης, μέχρι την Ολομέλεια με κάποιον τρόπο να μας ενημερώσετε για όλα αυτά τα οποία από τη σελίδα 211 και μετά (...) αναφέρονται στη σύμβαση (...) με βάση την τάδε επιστολή που έκανε η εταιρεία, με βάση την απάντηση του ΤΑΙΠΕΔ, με βάση το τάδε έγγραφο που έστειλε, με βάση το τάδε έγγραφο της μονάδας αποκρατικοποίησης. Πώς θα επικυρώσουμε αυτήν τη σύμβαση αν εμείς δεν έχουμε μία ενημέρωση; Αν υπάρχει οποιοδήποτε πρόβλημα, ανάρτηση στη "Διαύγεια" ή οτιδήποτε άλλο, μπορεί να υπάρχει μια συνεννόηση των κομμάτων, για να ξέρουμε τι ακριβώς ψηφίζουμε (...) Εμείς θέλουμε να βοηθήσουμε και να συνεισφέρουμε, ειδικά εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ θέλουμε να προχωρήσουμε και να ολοκληρώσουμε το έργο που ξεκινήσαμε, διότι ξέρουμε, όταν κάποια στιγμή η Νέα Δημοκρατία παραδώσει την εξουσία, τι θα παραλάβουμε και σε αυτόν τον τομέα και σε άλλους».

* * *

Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε τη συζήτηση για την αποζημίωση της «Fraport» σε πεδίο υπεράσπισης της πολιτικής του ως κυβέρνηση, μεταξύ άλλων και της παραπέρα ιδιωτικοποίησης των αεροδρομίων μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, όπως προβλεπόταν από τα μνημόνια! Και όχι μόνο αυτό, αλλά ζητάει από τη ΝΔ και «καθαρές κουβέντες» για το τι παρέλαβε και τι θα παραδώσει, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ κληθεί να συνεχίσει το έργο της. Δεν πρόκειται δηλαδή για μια απλή συμφωνία της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ στην αποζημίωση μιας μεγάλης επιχείρησης, αλλά για μια ουσιαστική ταύτιση των δύο κομμάτων στον πυρήνα της πολιτικής για την καπιταλιστική ανάπτυξη, που στην περίοδο των μνημονίων εκφράστηκε και με την ολοκλήρωση εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων στρατηγικών υποδομών, σε κερδοφόρους τομείς για το κεφάλαιο, όπως αυτός των Μεταφορών. Πίσω από τους ψευτοκαβγάδες και τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, μάλιστα, μοιράζονται και την ίδια ανησυχία για το μέλλον: Να μη διαταραχτούν για κανέναν λόγο τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, επειδή «το κράτος έχει συνέχεια», σε βάρος πάντα των συμφερόντων, των δικαιωμάτων και των αναγκών του λαού, που θα βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πληρώσει τα «διαφυγόντα κέρδη» πανίσχυρων μονοπωλιακών ομίλων!

Κ. Μ.

Το «κάδρο» της εμπλοκής

Η είδηση ότι αμερικανικό αναγνωριστικό αεροπλάνο, που απογειώθηκε από τη βάση της Σούδας, συμμετείχε πριν από λίγες μέρες στο ρωσο-βρετανικό επεισόδιο ανοιχτά της Κριμαίας, αποτελεί στοιχείο κλιμάκωσης της ελληνικής εμπλοκής στον επικίνδυνο αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, με επίκεντρο τη Μαύρη Θάλασσα.

Η ελληνική κυβέρνηση κρατάει «σιγήν ιχθύος», κάνοντας ακόμα πιο αμείλικτα τα ερωτήματα για το βάθος της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής, που εκθέτει τον λαό σε μεγάλο κίνδυνο και τον κάνει στόχο.

Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά: Μόλις τον περασμένο Απρίλη, αεροσκάφος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, ειδικευμένο σε ηλεκτρονικό πόλεμο και υποκλοπή σημάτων και επικοινωνιών, απογειώθηκε από τη βάση της Σούδας και αναπτύχθηκε στη Μαύρη Θάλασσα, δυτικά της Κριμαίας, επαναλαμβάνοντας την ίδια αποστολή άλλες δυο φορές τον ίδιο μήνα.

Το κάδρο της εμπλοκής «προς Βορρά» συμπληρώνει:

Πρώτον, η αξιοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης ως «ορμητηρίου πολέμου» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών προς τα Βαλκάνια, την Ανατ. Ευρώπη και τη Μαύρη Θάλασσα. Αλλά και ως «παρατηρητηρίου» για τις κινήσεις του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού από τη Μαύρη Θάλασσα στη Μεσόγειο και αντίστροφα.

Θυμίζουμε ότι, από τον Μάη μέχρι και τις αρχές Ιούνη, πραγματοποιήθηκαν στα Βαλκάνια 17 στρατιωτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ και «σύμμαχων» κρατών της περιοχής. Σ' αυτές τις γενικευμένες πρόβες πολέμου συμμετείχαν περισσότεροι από 46.000 στρατιώτες με εξοπλισμό προηγμένης τεχνολογίας.

Ενα μεγάλο μέρος αυτής της τεράστιας δολοφονικής μηχανής προωθήθηκε στο «θέατρο» των επιχειρήσεων μέσω των ΝΑΤΟικών στρατιωτικών υποδομών στη Β. Ελλάδα.

Δεύτερον, η σταθερή παρουσία ελληνικών ναυτικών δυνάμεων στη Μαύρη Θάλασσα, που ενισχύεται από χρόνο σε χρόνο, όχι μόνο ως προς το μέγεθος, αλλά και ως προς τη διάρκεια των αποστολών. Αποτελεί τμήμα των ΝΑΤΟικών αρμάδων που περιπολούν στη Μαύρη Θάλασσα και το 2019 συμπλήρωσαν αθροιστικά πάνω από 250 μέρες παρουσίας στην περιοχή.

Τρίτον, με τη συμμετοχή στη ΝΑΤΟική επιχείρηση SNMG2 στο Αιγαίο, που ξεκίνησε αμέσως μετά τα γεγονότα στην Ουκρανία το 2016, με καθοριστικό ρόλο της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και με πρόσχημα το Προσφυγικό. Κατοχυρώθηκε έτσι η μόνιμη ναυτική παρουσία του ΝΑΤΟ πάνω στον «διάπλου» των ρωσικών πλοίων από τον Εύξεινο Πόντο προς τη Μεσόγειο.

Ολα αυτά προδίδουν τη σταθερή αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας στο αμερικανοΝΑΤΟικό σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας, με επίκεντρο τη Μαύρη Θάλασσα.

Οχι μόνο διπλωματικά, όπως έγινε με τις «ειδικές αποστολές» της ελληνικής κυβέρνησης, επ' αφορμή των εξελίξεων σε Ουκρανία και Λευκορωσία, αλλά και στρατιωτικά, με τη διάθεση προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατιωτικού υλικού και κυρίως στρατηγικών υποδομών, όπως λιμάνια, αεροδρόμια, στρατόπεδα κ.τ.λ.

Το βρετανικό πολεμικό πλοίο, στο πλαίσιο ΝΑΤΟικής άσκησης, αλλά και το ολλανδικό, ουσιαστικά αμφισβήτησαν την κυριαρχία της Ρωσίας στην περιοχή της Κριμαίας.

Με αφορμή αυτά τα δυο συμβάντα, η Ρωσία προειδοποίησε για τον κίνδυνο «ατυχήματος», που μπορεί να οδηγήσει σε απότομη, γενικευμένη και απρόβλεπτη κλιμάκωση της έντασης.

Τι θα σημάνει αυτό για τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, που περιπολούν στη Μαύρη Θάλασσα και την ευρύτερη περιοχή; Τι θα σημάνει για τον λαό στις περιοχές της Β. Ελλάδας που οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί χρησιμοποιούν ως ορμητήριο, με ευθύνη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων; Θυμίζουμε ότι η Ρωσία έχει προειδοποιήσει ότι θεωρεί στόχο κάθε στρατιωτική βάση σε χώρα μέλος του ΝΑΤΟ που απειλεί την κυριαρχία της.

Τα στοιχεία αυτά της εμπλοκής, δείκτης της επιθετικότητας της ελληνικής αστικής τάξης, σημειώνονται και στα ντοκουμέντα που ψήφισε μόλις το προηγούμενο Σαββατοκύριακο το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ.

Οι κίνδυνοι για τον λαό «φωνάζουν» από παντού. Η βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό και στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, δεν είναι παράγοντας «σταθερότητας» και «ειρήνης», όπως το παρουσιάζουν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το ακριβώς αντίθετο.

Απέναντι στις εξελίξεις δεν χωράει κανείς εφησυχασμός. Τώρα είναι που πρέπει να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή πάλη για απεμπλοκή από τα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, την επιστροφή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων απ' όλες τις ευρωατλαντικές αποστολές. Για την αποδέσμευση από τις συμμαχίες του κεφαλαίου, στον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας του.

Δεν υπάρχει γιατρειά

Μια έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό «The BMJ» της Βρετανικής Ιατρικής Ενωσης, διαπιστώνει πως το προσδόκιμο ζωής στις ΗΠΑ μειώθηκε κατά 1,8 χρόνια μεταξύ 2018 - 2020, κυρίως λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Η μείωση αυτή είναι 8,5 φορές μεγαλύτερη απ' ό,τι στις υπόλοιπες 16 χώρες «υψηλού εισοδήματος» που συμμετείχαν στην έρευνα. Συγκεκριμένα, το προσδόκιμο ζωής στη λεγόμενη «μητρόπολη του καπιταλισμού», με τα ξέχειλα νοσοκομεία και τους ομαδικούς τάφους, μειώθηκε στα 76,9 έτη από τα 78,7.

Μάλιστα, οι μεγαλύτεροι ρυθμοί μείωσης του προσδόκιμου ζωής καταγράφονται στις μειονότητες, ιδιαίτερα στους Αφροαμερικανούς και Λατινοαμερικανούς (μείωση κατά 3,3 και 3,9 χρόνια αντίστοιχα), που συγκαταλέγονται στα φτωχότερα λαϊκά στρώματα των Αμερικανών, δείχνοντας και με αυτόν τον τρόπο την κοινωνική - ταξική διάσταση της πανδημίας και των συνεπειών της. Ιδιαίτερα για τους Αφροαμερικανούς άνδρες, το προσδόκιμο ζωής έφτασε στο χαμηλότερο σημείο από το 1998, στα 67,7 έτη!

* * *

Οπως σημειώνουν οι ερευνητές από τη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, «είναι μια τρομακτική μείωση στο προσδόκιμο ζωής, η μεγαλύτερη από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», που επιβεβαιώνει ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να προσφέρουν ποιοτική ιατρική περίθαλψη στον πληθυσμό τους, αν και «διαθέτουν κάποια από τα καλύτερα νοσοκομεία και τους καλύτερους επιστήμονες».

Ο κορονοϊός στις ΗΠΑ ευθύνεται για περισσότερους από 600.000 θανάτους. Οι ερευνητές ωστόσο σημειώνουν ότι στη μείωση του προσδόκιμου ζωής την περίοδο της πανδημίας συνέδραμαν κι άλλοι παράγοντες, όπως «διαταραχές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τη διαχείριση των χρόνιων παθήσεων, η αδυναμία ατόμων που αντιμετωπίζουν προβλήματα με εξαρτήσεις ή κατάθλιψη να λάβουν τη βοήθεια που χρειάζονταν».

Πρόκειται για τα θύματα της «παράλληλης πανδημίας», τους ασθενείς άλλων παθήσεων, που δεν είχαν την αναγκαία φροντίδα, επειδή τα συστήματα Υγείας σε όλο τον κόσμο έγιναν της «μιας νόσου» προκειμένου οι κυβερνήσεις και τα κράτη να διαχειριστούν την έξαρση της πανδημίας.

* * *

Αλλη έρευνα στο ίδιο περιοδικό έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η κατάσταση αυτή δεν έπεσε από τον ουρανό κι ότι αντίθετα «το ποτήρι ξεχείλισε» με την πανδημία. Η πολιτική εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, που έχει περάσει σε άλλο επίπεδο στις ΗΠΑ, είναι η ρίζα του κακού, όχι μόνο στην πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη, αλλά σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, όπως έδειξε άλλωστε η εμπειρία και από τη χώρα μας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτής της έρευνας, οι συνολικές δαπάνες Υγείας στις ΗΠΑ έφτασαν το 2019 στα 3,8 τρισ. δολάρια, ή στο 17% του ΑΕΠ. Οι δαπάνες αυτές αφορούν κατά 29% χρηματοδότηση από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, κατά 16,1% τη συμμετοχή των τοπικών κυβερνήσεων, κατά 31% (περίπου 1,2 τρισ. δολάρια) τις δαπάνες από ιδιωτικά συμβόλαια Υγείας και κατά 28,4% χρήματα που πληρώνουν απευθείας οι ασθενείς. Δηλαδή, το 60% περίπου των δαπανών για την Υγεία στις ΗΠΑ αφορούν άμεσα ή έμμεσα την τσέπη των λαϊκών νοικοκυριών, φανερώνοντας το μέγεθος της εμπορευματοποίησης, σε βάρος των εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία των «centers for medicare and medicaid services», η ιδιωτική δαπάνη Υγείας στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 4,6% το 2019 σε σχέση με το 2018. Σ' αυτήν την κατάσταση βρήκε τον λαό η πανδημία. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά...

* * *

Η πανδημία στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο ανέδειξε το αδιέξοδο που συνεπάγεται για τον λαό η οργάνωση και λειτουργία των συστημάτων Υγείας με κριτήριο το κέρδος και το κόστος - όφελος για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Τις συνέπειες από τη διαχρονική πολιτική εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, που κόστισε εκατομμύρια ζωές σε όλο τον κόσμο και μάλιστα στα «λίκνα» του καπιταλιστικού συστήματος, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Ιδιαίτερα σημαντική είναι και η διαπίστωση της απόστασης που χωρίζει τα επιτεύγματα της επιστήμης από το επίπεδο των υπηρεσιών Υγείας που απολαμβάνουν σήμερα τα λαϊκά στρώματα στις ΗΠΑ και όχι μόνο. Επιβεβαιώνεται ότι τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας και της προόδου της τεχνολογίας, όσο βρίσκονται στην ιδιοκτησία του κεφαλαίου, όχι μόνο δεν μπορούν να δώσουν απάντηση στις λαϊκές ανάγκες που διευρύνονται, αλλά η ατομική ιδιοκτησία αποτελεί και τροχοπέδη στην παραπέρα ανάπτυξή τους, όταν αυτή δεν αποφέρει κέρδος.

Ο καπιταλισμός σάπισε και η ανάγκη της ανατροπής του «φωνάζει» από παντού. Για να δοθεί απάντηση στα μεγάλα προβλήματα και τις αγωνίες των λαών στον 21ο αιώνα, για την εργασία, την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια, τους ανταγωνισμούς και πολέμους, την ιμπεριαλιστική ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών. «Ο καπιταλισμός είναι ο πιο επικίνδυνος ιός» και δεν έχει γιατρειά. Αυτό είναι το πιο καθοριστικό συμπέρασμα που επιβεβαίωσε και η πανδημία...

 Αντιδραστική τομή στην Εκπαίδευση

Στην καρδιά της εκπαιδευτικής διαδικασίας και της λειτουργίας του σχολείου στοχεύει η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο που παρουσίασε χτες για το σχολείο, το οποίο αποτελεί μια βαθιά αντιδραστική τομή, κρυμμένη κάτω από εύηχες έννοιες όπως «ελευθερία» και «αυτονομία».

Νομοθετούν την παραπέρα μορφωτική υποβάθμιση και την ένταση των φραγμών, και παράλληλα στήνουν πλέγμα ασφυκτικού ελέγχου των εκπαιδευτικών, για να τους αναγκάσουν να εφαρμόσουν και να ευθυγραμμιστούν πλήρως με τις αντιδραστικές τους κατευθύνσεις.

Το νομοσχέδιο είναι το τέταρτο κατά σειρά αυτής της κυβέρνησης που επιχειρεί ένα μεγάλο χτύπημα στο περιεχόμενο του σχολείου, πιάνοντας το νήμα από όσα είχε νομοθετήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από τα τρία προηγούμενα νομοθετήματα της ΝΔ (δεξιότητες, Επαγγελματική Εκπαίδευση, αντιδραστικές αλλαγές στις πανελλαδικές κ.λπ.), με άμεσες επιπτώσεις στα σχολεία.

Ο σταθερός προσανατολισμός στις δεξιότητες, που έχουν θεσμοθετηθεί στα σχολεία εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια και έχουν ήδη οδηγήσει σε παραπέρα υποβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου, δεν είναι μια «εμμονή» της σημερινής κυβέρνησης ή του ΣΥΡΙΖΑ προηγουμένως, που διατήρησε τα σχετικά προγράμματα σπουδών και βιβλία, θεσμοθέτησε τη Θεματική Εβδομάδα κ.λπ.

Βρίσκεται στον πυρήνα της στρατηγικής του κεφαλαίου για τις ικανότητες που απαιτεί από τους αυριανούς εργαζόμενους, στην υπηρεσία της κερδοφορίας του. Αλλά και για την ιδεολογική προετοιμασία της νέας βάρδιας των εργαζομένων να αποδεχτεί ως ακλόνητο το σύστημα που αναπαράγει τα αδιέξοδα σε κάθε πλευρά της ζωής της, σε πλήρη διάσταση με την ανάγκη για ολοκληρωμένη και υψηλού επιπέδου μόρφωση, που δημιουργεί το απαραίτητο υπόβαθρο για να γίνονται αντιληπτοί οι νόμοι κίνησης της κοινωνίας.

Στο πνεύμα του αποκρουστικού σχολείου που έχει διαμορφωθεί διαχρονικά με τους νόμους όλων των κυβερνήσεων, το νομοσχέδιο στρέφει το βλέμμα στον σκληρό πυρήνα της Εκπαίδευσης, το «τι και πώς μαθαίνουν τα παιδιά, τι και πώς διδάσκει ο εκπαιδευτικός», ανοίγοντας δρόμους για νέα, κλιμακωτά χτυπήματα στα ενιαία στοιχεία του σχολείου, ξεκινώντας με το λεγόμενο πολλαπλό βιβλίο και τις άλλες ρυθμίσεις για την ενίσχυση της «αυτονομίας» και «ελευθερίας» του εκπαιδευτικού να οργανώνει το μάθημά του.

Με βάση το νομοσχέδιο, η «αυτόνομη» σχολική μονάδα θα σχεδιάζει πλευρές του σχολικού προγράμματος ανάλογα με το επίπεδο των μαθητών της, το οποίο όμως είναι ταξικά προσδιορισμένο και διαφοροποιημένο, παγιώνοντας και διογκώνοντας αυτές τις ανισότητες.

Παράλληλα, η υπουργός με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο είπε ότι τα σχολεία θα μπορούν να αξιοποιούν τις υποδομές τους για εξοικονόμηση πόρων, ενώ διευκολύνεται και η αναζήτηση χορηγιών. Οπως έχει δείξει όμως η πείρα, οι πρώτοι που καλούνται να βάλουν το χέρι στην τσέπη σε αυτές τις περιπτώσεις είναι οι γονείς.

Στη βάση όλων των παραπάνω, το σχολείο θα πρέπει να ελέγχεται και να «λογοδοτεί» για την επίτευξη των στόχων που τίθενται. Γι' αυτό και εντάσσουν στο ίδιο νομοσχέδιο το ασφυκτικό πλέγμα ελέγχου μέσω της «αξιολόγησης» των εκπαιδευτικών.

Αυτών δηλαδή που δουλεύουν για χρόνια εδώ κι εκεί, μακριά από τις οικογένειές τους, με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, που αναγκάζονται μέχρι τα 65 τους να μπαίνουν σε τάξεις με 25 παιδιά ή έφηβους και να ανταποκρίνονται, και μάλιστα χωρίς επιμορφώσεις, με πιο πρόσφατο τρανταχτό παράδειγμα αυτό της τηλεκπαίδευσης, που λειτούργησε μόνο χάρη στο μεράκι τους, χωρίς καμία ουσιαστική υποστήριξη από το κράτος.

Κάθε πλευρά αυτού του νομοσχεδίου, που για άλλη μια φορά έρχεται κατακαλόκαιρο, με κλειστά σχολεία, είναι «αιτία πολέμου» για τα λαϊκά στρώματα, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, τους μαθητές. Ηδη μια πρώτη απάντηση δόθηκε προχτές και το επόμενο αγωνιστικό ραντεβού έχει κλειστεί για τις 7 Ιούλη, στέλνοντας μήνυμα στην κυβέρνηση πως είναι βαθιά γελασμένη αν νομίζει ότι θα περάσει «άβρεχτη» τον αντιλαϊκό της σχεδιασμό για την Εκπαίδευση.