Να ξεμπερδεύουμε...

Να ξεμπερδεύουμε...

Να ξεμπερδεύουμε με διάφορα ιδεολογήματα:

Δίνουν παρηγοριά στον άρρωστο άρθρα στον αστικό Τύπο που ισχυρίζονται ότι κάτι πάει καλά, ότι πιάνουν τόπο οι θυσίες. Τίποτα δεν πάει καλά για τη λαϊκή οικογένεια. Η συγκυβέρνηση των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ, είναι μια αστική κυβέρνηση που ήρθε για να πείσει ότι ο βούρδουλας δεν είναι απο σκληρό πετσί, αλλά απο μετάξι. Βούρδουλας είναι η πολιτική της, κάθε μέρα που περνά, συσσωρεύει βάσανα και πόνο για τον εργάτη, για κάθε λαϊκό άνθρωπο.

Τα στοιχεία από τα κρατικά έσοδα δηλώνουν πως παρότι πολλοί - κακώς! - πήγαν και πλήρωσαν τα χαράτσια, το ταμείο είναι μείον, χειρότερο από πέρσι. Γιατί κάθε σεντς που πήγαν και κατάθεσαν στο κρατικό ταμείο οι άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων από το φόβο μη τους κόψουν το ρεύμα, ήδη είχε δοθεί σαν προκαταβολή - ενίσχυση και φοροαπαλλαγή στο μεγάλο κεφάλαιο.

Οσο φόρο κι αν πληρώσουν οι απο κάτω, έλλειμμα θα έχει το κρατικό ταμείο, γιατί οι κεφαλαιοκράτες απορροφούν προκαταβολικά και το ίχνος από την υγρασία κάθε φόρου. Δικό τους το κράτος, δικό τους το ταμείο, ό,τι μπαίνει εκεί μέσα είναι χάσιμο για τον εργάτη.

***

Η αστική τάξη ψάχνει τρόπο να γίνει η σάπια στα θεμέλια της πολυκατοικία, εμφανίσιμη στα μπαλκόνια. Σάπια θα είναι, στην πτώση της θα πάρει μαζί της όσους εμπιστευτούν το έχει τους στον εργολάβο.

***

Η αστική τάξη κλαίει δήθεν για την «άλλη Ευρώπη» που χτίζεται σε βάρος των λαών. Ψέματα λένε. Ιδια και απαράλλαχτη είναι η παλιά και η νέα Ευρώπη. Είναι η Ευρώπη του Μάαστριχτ, είναι η Ευρώπη για το τσάκισμα των εργατών. Απλά, τώρα είναι απόλυτα γυμνή κι αυτοί που την πλασάριζαν ως τώρα σαν παρθένα κόρη, προσπαθούν να πείσουν ότι αξίζει να πληρώνεις μια ροδοκόκκινη από ντροπή, παρά μια ξεδιάντροπη αναψοκοκκινισμένη. Και οι δυο αρπάζουν το έχει σου. Και οι δυο σου κρύβουν πως μπορείς να ζεις ευτυχισμένος χωρίς να εκπορνεύεται κανείς.

Στο πρακτικό - εκλογικό μέρος, πάνε να πείσουν πως μπορεί να υπάρχει καπιταλιστική Ευρώπη που άμα κυριαρχούν οι σοσιαλδημοκράτες θα είναι δημοκρατική. Ποντάρουν ότι έχεις ήδη ξεχάσει πως η αντεργατικότατη ΕΕ είναι καθαρόαιμο δημιούργημα της σοσιαλδημοκρατίας.

***

Για την εργατική τάξη είναι κρίσιμο τώρα να κάνει το άλμα. Να ακούσει, να εμπιστευτεί το ΚΚΕ. Να οργανωθεί, να παλέψει και για τα ελάχιστα - καθημερινά, αλλά να έχει και καθαρό ότι απέναντι έχει τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Μπορεί να μη συμφωνεί με το ΚΚΕ σε πολλά, απαιτείται με το χέρι στην καρδιά να συμφωνήσει σε ένα: Ταξική συσπείρωση για να αντιμετωπίσουμε τον αντίπαλο. Ο αντίπαλος είναι τα μονοπώλια. Λύση είναι να φύγουν απ' τη μέση τα μονοπώλια. Το ΚΚΕ εκτιμά ότι αυτό θα γίνει με την αφαίρεση της εξουσίας τους, με την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Οποιος έχει άλλη πρόταση ας την καταθέσει, αλλά τα ψέματα έχουν τελειώσει, η εργατική τάξη δυστυχεί σε απίθανο βαθμό και γιατί κάποιες δυνάμεις έχουν καλλιεργήσει αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρχει ανθρώπινος καπιταλισμός. Καμιά ανοχή δεν πρέπει να υπάρχει για όσους διαιωνίζουν την εξουσία του κεφαλαίου παριστάνοντας τους φιλάνθρωπους.

***

Η αλληλεγγύη πλέον αποκτά συνολικά ταξικά χαρακτηριστικά.

Να το κάνουμε πρακτικό: Δεν αρκεί η άμεση υλική βοήθεια στους απεργούς της Ελληνικής Χαλυβουργίας, δεν αρκεί μια τσάντα τρόφιμα. Για να νικήσουν πράγματι οι συγκεκριμένοι απεργοί, πρέπει να νικήσει η εργατική τάξη. Επείγει η οργάνωση της πάλης σαν τάξη ενάντια σε τάξη. Δηλαδή, ενάντια στους εργοδότες σε κάθε τόπο δουλειάς υπερασπιζόμενοι τους χαλυβουργούς αλλά και τα δικαιώματά τους απέναντι σε όλους τους εργοδότες, όλοι θέλουν να επιβάλουν εκ περιτροπής εργασία και δραστική μείωση μισθών. Αυτή είναι η πραγματική ταξική αλληλεγγύη που οδηγεί και σε νίκη της μιας τάξης σε βάρος της άλλης.

***

Διά ταύτα: Καμιά ανησυχία των εργατών για τα προβλήματα των καπιταλιστών. Οι καπιταλιστές πρέπει να εξαφανιστούν από προσώπου Γης. Η εργατική τάξη πρέπει να νικήσει.

Είναι πόλεμος, δεν είναι φιλανθρωπικό γκαλά όπου διαγωνίζονται οι αστοί για το ποιος είναι πιο δακρυσμένος απέναντι στο δράμα των εργατών.

Σ' αυτόν τον πόλεμο, δεν καταθέτουμε πια το περίσσεμα, αλλά το είναι μας.

Αυτό σημαίνει, συμμετέχω στην ταξική πάλη με τα ταξικά σωματεία, με το ΠΑΜΕ, με τη λαϊκή συμμαχία, συμπορεύομαι με το ΚΚΕ, είμαι πρωτοπόρος εργάτης, δεν ανέχομαι να ζω βλέποντας το γείτονά μου να ζει στη τρώγλη, δεν ανέχομαι να λείπει δίπλα μου το ψωμί του άνεργου και να μην αντιπαλεύω τον αστό που το κλέβει για να καταργήσω το κλέψιμο καταργώντας τον κλέφτη.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ