Αλλο Μακρυγιάννης κι άλλο Λάτσης!

Λέω να αρχίσω και εγώ με τον Καβάφη. Μια επίδειξη γνώσης, ποτέ δε βλάφτει! Για να επικαλείσαι τον Αλεξανδρινό ποιητή, σου λέει ο απλός λαός, ο βλάκας, σίγουρα θα είσαι σοβαρός άνθρωπος και κάτι σοβαρό έχεις να εξαγγείλεις! Καβάφης, λοιπόν! Αλλωστε αφού, πια, ο μεγάλος ποιητής έχει πεθάνει, ελεύθερα, και χωρίς αιδώ, ο καθένας μπορεί να κάνει χρήση του ονόματός του. Και να το χρησιμοποιεί κατά βούληση! Φόβο κανέναν δεν έχουμε, οι νεκροί δε θυμώνουν! Στέκονται παράμερα και κοιτάζουν. Πότε πότε κουνάνε μελαγχολικά το κεφάλι τους, αλλά ποιος από εμάς νοιάζεται για τη μελαγχολία (που κρύβει τόση περισυλλογή) των ποιητών... Επάνω τους, λοιπόν! Αρκεί να στεριώσουμε τις ύποπτες πολιτικές μας.

«Εν μέρει για να εξακριβώσω μια εποχή, /εν μέρει και την ώρα να περάσω, /τη νύχτα χθες πήρα μια συλλογή/ επιγραφών των Πτολεμαίων να διαβάσω. /Οι άφθονοι έπαινοι κ' οι κολακείες/ εις όλους μοιάζουν. Ολοι είναι λαμπροί, /ένδοξοι, κραταιοί, αγαθοεργοί, /κάθ' επιχείρησίς των σοφοτάτη./ Αν πεις για τες γυναίκες της γενιάς, κι αυτές, /όλες Βερονίκες κι οι Κλεοπάτρες θαυμαστές»!

Εκθαμβος θα διαβάζει ο αναγνώστης του μέλλοντος την ομιλία (και τις κολακείες) του πρωθυπουργού, στην εκδήλωση της πολιτείας «Ελληνες ΕθνικοίΕυεργέτες - μνήμη και τιμή»: «Οταν θέλουν οι Ελληνες να καυχηθούν, γράφει ο Καβάφης, είπε ο πρωθυπουργός, "τέτοιους βγάζει το Εθνος μας, θα λένε". Και είναι, πράγματι, άξιος ο έπαινος αυτός για ανθρώπους που δίδαξαν με το δικό τους τρόπο την προσφορά στην πατρίδα, τον άνθρωπο, τον πολιτισμό. Ανθρώπους με υψηλό αίσθημα φιλοπατρίας, φιλανθρωπίας, κοινωνικής αλληλεγγύης. Τιμούμε σήμερα εκείνους που ενίσχυσαν (και μάλιστα σε δύσκολους καιρούς) την πατρίδα μας με τις δωρεές και τα κληροδοτήματά τους. Είναι, μάλιστα, ο χώρος αυτός (το Ζάππειο Μέγαρο) ένας από τους πλέον κατάλληλους για μια τέτοια εκδήλωση, αφού κι αυτός αποτελεί προϊόν του εθνικού ευεργετισμού. Προσθέτω ότι είναι το πρώτο κτίριο, σ' ολόκληρο τον κόσμο, που ανεγέρθηκε για την εξυπηρέτηση Ολυμπιακών Αναγκών. Κι αυτό δείχνει ότι ένας από τους βασικούς προσανατολισμούς των εθνικώνευεργετών ήταν ο πολιτισμός».

Πόσο μακριά πάει αυτή η καραμέλα! Η πρώτη «ζύμη» έγινε στην αρχαία Ελλάδα! Οπου μια ολιγαρχία είχε θεσπίσει, για τις «εσωτερικές» συνδιαλλαγές, «κανόνες συμπεριφοράς». Εκείνοι, βέβαια, πιο σοβαροί από τους σύγχρονους, είχαν την «αγαθοεργία» υποχρεωτική και όχι σύμφωνα με τις επιθυμίες των πλουσίων. Η δεύτερη «ζύμη», πολύ πιο «λάσκα» αυτή, έδεσε στο Βυζάντιο και μετά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, όταν άνθρωποι που θησαύριζαν συνεργαζόμενοι άλλοτε με τον κλήρο και άλλοτε με τον εισβολέα, έπρεπε, αν και εφόσον το επιθυμούσαν, να χτίζουν «από μια εκκλησιά και ένα εικονοστάσι», για να τους συγχωρήσει ο θεός (λαός).

Η ίδια τακτική ίσχυσε και κατά τη διάρκεια της εθνεγερσίας του '21 και στην εδραίωση του ελληνικού κράτους. Εδώ τα πράγματα έγιναν πιο καθαρά. Μια καινούρια αγορά άνοιγε. Οποιος πρώτος πατούσε πόδι, θα τύχαινε των αναμενόμενων προνομίων. Ανάμεσα στουςευεργέτες, άκουσον άκουσον, η Εκκλησία, που βαρυνόταν με τόσες «συνδιαλλαγές», πλούσιοι Ελληνες της διασποράς, που είδαν καινούρια κέρδη και έτρεξαν να πατήσουν πόδι στο νέο κράτος, νεο-επιχειρηματίες, που ήθελαν σπουδασμένους υπαλλήλους και έφτιαξαν (τα) σχετικά σχολεία!..

Και φτάνουμε στις μέρες μας! Ο «ευεργέτης» καπιταλισμός βρίσκεται στο χυδαιότερο στάδιό του. Η πολιτεία, υποκινούμενο της οικονομικής ολιγαρχίας, ονομάζει, άλλοτε σιωπηλά και άλλοτε με τυμπανοκρουσίες και τελετές, όπως αυτή στο Στάδιο, ευεργέτες, ανθρώπους που βαρύνονται με την καταλήστευση του εθνικού πλούτου, με τη στυγνότερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, με χαριστικά δάνεια, με απίστευτα χρέη στο ΙΚΑ και σε άλλους ασφαλιστικούς και κρατικούς οργανισμούς. Ανθρώπους οι οποίοι, για να θησαυρίζουν (και με την άδεια της πολιτείας), κατέστρεψαν και καταστρέφουν το περιβάλλον, αχρήστευσαν και αχρηστεύουν τα δάση, τις θάλασσες, τα ποτάμια. Ρουφάνε τον ιδρώτα και τον πλούτο της χώρας! Ευεργέτες, πολυεθνικές και Ομιλοι χωρίς κανέναν έλεγχο!

Δεν είναι τυχαίο ότι τη διοργάνωση της γιορτής για τους ευεργέτες, η οποία, σύμφωνα με την εξαγγελία, θα γίνεται κάθε χρόνο (8 Σεπτέμβρη -σαν τιμωρία), την είχε το υπουργείο Οικονομικών. Οικονομικό είναι το θέμα! «Η πολιτεία», τους είπε, «θα σας διευκολύνει να πλουτίζετε, και εσείς, για τα μάτια του κόσμου, θα χτίζετε και από ένα στραβό αγκωνάρι. Ενα σχολείο χωρίς δασκάλους, ένα νοσοκομείο χωρίς γιατρούς»!

Αλλά, κύριε Καραμανλή, δεν παραποιήσατε μόνον την αλήθεια και την ιστορία, δε μας είπατε μόνον ψέματα για τους ευεργέτες, παραποιήσατε και τον ποιητή. Το ποίημα, που επικαλεστήκατε, μιλάει για (τους), «αντρείοι σεις που πολεμήσατε και πέσατ' ευκλεώς,/ τους πανταχού νικήσαντας μη φοβηθέντες». Μιλάει για τον Μακρυγιάννη και όχι για τον Λάτση και τον Βαρδινογιάννη!