10 Δεκ 2011

Δυο σύντομες στιγμές από το πάντα επίκαιρο έργο του



Πρόσφατα ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Ράμσφελντ, ανακοίνωσε ότι ο Χουσεΐν πήγε δίπλα στους Χίτλερ, Λένιν και Στάλιν. Ως τώρα τουλάχιστον για τον Λένιν σπάνιζαν παρόμοιες αναφορές και ταυτίσεις. Ποιος ο σκοπός; Η αναφορά στον Λένιν συνδέεται με το κόμμα που ίδρυσε, το κόμμα των Μπολσεβίκων, την Οχτωβριανή Επανάσταση και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, δύναμη των λαών και «αντίπαλο δέος» στον καπιταλισμό. Αυτά η αστική τάξη δεν τα ξεχνά. Τρέμει στο ενδεχόμενο, οι ταξικές αντιθέσεις να οδηγήσουν σε επαναστατική κρίση, σε συνθήκες ανατροπής της και θέλει να τα «ξορκίσει» από τις λαϊκές συνειδήσεις.
Το σύνθημα «ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος» είναι η μόνη ελπίδα των λαών σήμερα. Ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος. Η Οχτωβριανή Επανάσταση, σαν αποτέλεσμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν τομή στην ιστορία της ανθρωπότητας για το πέρασμα από τις ταξικές κοινωνίες στον κομμουνισμό, την αταξική κοινωνία, από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας. Το τεράστιο ιστορικό επαναστατικό έργο, των Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν, των θεμελιωτών της κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης για την παγκόσμια νίκη του κομμουνισμού, είναι και θα είναι ζωντανό στους αιώνες. Ο λενινισμός είναι επίκαιρος, είναι ο μαρξισμός στην εποχή του ιμπεριαλισμού και των σοσιαλιστικών επαναστάσεων.
Με αφορμή τα 133 χρόνια από τη γέννηση του Λένιν (22 Απρίλη 1870), παρουσιάζουμε αποσπάσματα από δύο έργα του, η επικαιρότητα των οποίων σχετίζεται άμεσα με γεγονότα που εξελίσσονται. Το πρώτο είναι το «Γράμμα προς τους Αμερικανούς εργάτες» γραμμένο στα 1918, με τη λήξη του Α' παγκοσμίου πολέμου την εποχή της ιμπεριαλιστικής επέμβασης για την ανατροπή της νεαρής τότε σοβιετικής ιστορίας. Σ' αυτό επεξηγείται περιεκτικά ο χαρακτήρας των πολέμων (δίκαιοι και άδικοι), γιατί διεξάγονται ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, γιατί οι καπιταλιστές χαρακτηρίζουν την αντικαπιταλιστική πάλη «τρομοκρατία». Επίσης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο η εργατική τάξη, πρέπει να στρέφει τα πυρά ενάντια στην κυβέρνησή της ως την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Τέλος, οι θυσίες που απαιτούνται γι' αυτό τον αγώνα είναι προς όφελος του λαού, σε αντίθεση με τα θύματα του στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Το δεύτερο έργο του, «Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης», γραμμένο στα 1915, είναι επίσης επίκαιρο. Με τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) σπέρνονται αυταπάτες για πραγματική σύγκλιση των οικονομιών των χωρών-μελών, για ΕΕ με «κοινωνικό πρόσωπο», «Ευρώπη της ειρήνης,της δημοκρατίας, της ευημερίας», προκειμένου να υποτάσσονται οι λαοί στην καπιταλιστική σκλαβιά. Με τη διεύρυνση τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της ΕΕ θα εκμεταλλευτούν τις πιο αδύνατες καπιταλιστικές οικονομίες στην ΕΕ και από κοινού όλες οι αστικές τάξεις των κρατών - μελών θα εκμεταλλεύονται πιο στυγνά τους λαούς.Οξύνονται οι ενδοενωσιακές αντιθέσεις,(πχ Βρετανία-Γαλλογερμανικός άξονας, με συμμάχους άλλες χώρες της ΕΕ). Γίνεται για μεγαλύτερη ισχυροποίησή της ως ιμπεριαλιστικό κέντρο στον ανταγωνισμό με ΗΠΑ-Ιαπωνία. Συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για το εδαφικό ξαναμοίρασμα (π.χ. Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν , Ιράκ κλπ).
Γράμμα προς τους Αμερικανούς εργάτες
Σύντροφοι!
...Οι Αμερικανοί επαναστάτες προλετάριοι καλούνται ακριβώς τώρα να παίξουν εξαιρετικά σπουδαίο ρόλο, σαν ανειρήνευτοι εχθροί του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, του πιο φρέσκου, του πιο ισχυρού, του τελευταίου στη σειρά συμμετοχής στο παγκόσμιο μακελειό των λαών για τη διανομή των κερδών των καπιταλιστών. Ακριβώς τώρα οι Αμερικανοί δισεκατομμυριούχοι, αυτοί οι σύγχρονοι δουλοκτήτες, εγκαινίασαν μια εξαιρετικά τραγική σελίδα στη ματοβαμμένη ιστορία του ματοβαμμένου ιμπεριαλισμού, δίνοντας τη συγκατάθεσή τους - άσχετα αν είναι άμεση ή έμμεση, ανοιχτή ή υποκριτικά σκεπασμένη - για ένοπλη εκστρατεία των αγγλοϊαπωνικών θηρίων με σκοπό το πνίξιμο της πρώτης Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας.
Η ιστορία της νεότερης, της πολιτισμένης Αμερικής, αρχίζει με έναν από εκείνους τους μεγάλους, πραγματικά απελευθερωτικούς, πραγματικά επαναστατικούς πολέμους, που ήταν τόσο λιγοστοί στην πληθώρα των ληστρικών πολέμων, οι οποίοι, όπως και ο τωρινός ιμπεριαλιστικός πόλεμος, είχαν προκληθεί από τη διένεξη ανάμεσα στους βασιλιάδες, τους τσιφλικάδες, τους καπιταλιστές για τη διανομή των αρπαγμένων εδαφών ή των ληστεμένων κερδών. Ηταν πόλεμος του αμερικανικού λαού ενάντια στους Αγγλους ληστές που καταδυνάστευαν και κρατούσαν σε αποικιακή σκλαβιά την Αμερική, όπως και τώρα ακόμη οι «πολιτισμένοι» αυτοί αιμοβόροι καταδυναστεύουν και κρατούν σε αποικιακή σκλαβιά εκατοντάδες εκατομμύρια στην Ινδία, στην Αίγυπτο και σε όλες τις γωνιές του κόσμου.
Από τότε πέρασαν 150 περίπου χρόνια. Ο αστικός πολιτισμός προσκόμισε όλους τους πλούσιους καρπούς του. Η Αμερική κατέλαβε την πρώτη θέση ανάμεσα στις ελεύθερες και προηγμένες χώρες ως προς το ύψος ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων της ενωμένης ανθρώπινης εργασίας, ως προς τη χρησιμοποίηση των μηχανών και όλων των θαυμάτων της νεότερης τεχνικής. Η Αμερική έγινε ταυτόχρονα μια από τις πρώτες χώρες ως προς το βάθος της αβύσσου που υπάρχει ανάμεσα σε μια χούφτα αποθρασυμένων δισεκατομμυριούχων, βουτηγμένων μέσα στη βρωμιά και στη χλιδή από τη μια μεριά, και στα εκατομμύρια των εργαζομένων, από την άλλη, που ζουν αιώνια στα όρια της εξαθλίωσης...
Οι Αμερικανοί εργάτες δε θα ακολουθήσουν την αστική τάξη. Θυμάμαι τα λόγια του Ευγένιου Ντεμπς, ενός από τους αγαπημένους ηγέτες του αμερικανικού προλεταριάτου που έγραφε στην εφημερίδα «Εκκληση στο Λογικό» («Appeal to Reason») - νομίζω στα τέλη του 1915 - στο άρθρο «What shall I fight for» («Γιατί θα πολεμήσω») - (μια περικοπή από το άρθρο αυτό είχα διαβάσει στις αρχές του 1916 σε μια δημόσια εργατική συγκέντρωση στη Βέρνη, στην Ελβετία). Οτι αυτός, ο Ντεμπς, θα προτιμούσε να τον τουφεκίσουν, παρά να ψηφίσει τις πιστώσεις για τον τωρινό εγκληματικό και αντιδραστικό πόλεμο ότι ο ίδιος ο Ντεμπς ξέρει ότι μόνο ένας πόλεμος είναι ιερός και δίκαιος από την άποψη των προλετάριων, δηλαδή ο πόλεμος ενάντια στους καπιταλιστές, ο πόλεμος για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τη μισθωτή σκλαβιά.
Δεν παραξενεύομαι που ο Ουίλσον, η κεφαλή των Αμερικανών δισεκατομμυριούχων, ο υπηρέτης των καρχαριών καπιταλιστών έριξε τον Ντεμπς στη φυλακή. Ας διαπράττει θηριωδίες η αστική τάξη ενάντια στους αληθινούς διεθνιστές, στους αληθινούς εκπροσώπους του επαναστατικού προλεταριάτου! Οσο θα μεγαλώνει η αγριότητα και η θηριωδία της, τόσο θα πλησιάζει η μέρα της νικηφόρας προλεταριακής επανάστασης.
Μας κατηγορούν για τις καταστροφές που προξένησε η επανάστασή μας... Αλλά ποιοι είναι οι κατήγοροι; Οι λακέδες της αστικής τάξης - της ίδιας αυτής αστικής τάξης που, αφού μέσα στα τέσσερα χρόνια του ιμπεριαλιστικού πολέμου ρήμαξε όλο σχεδόν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, οδήγησε την Ευρώπη στη βαρβαρότητα, στην εξαγρίωση, στην πείνα. Αυτή η αστική τάξη μας ζητάει τώρα να κάνουμε την επανάσταση όχι πάνω σ' αυτές τις καταστροφές, όχι μέσα στα ερείπια και τα χαλάσματα που προξένησε ο πόλεμος, όχι με τους ανθρώπους τους εξαγριωμένους από τον πόλεμο. Ω, τι ανθρωπιστική και δίκαιη που είναι αυτή η αστική τάξη!
Οι υπηρέτες της μας κατηγορούν για τρομοκρατία... Οι Αγγλοι αστοί ξέχασαν το δικό τους 1649, οι Γάλλοι το δικό τους 1793. Η τρομοκρατία ήταν δίκαιη και θεμιτή, όταν τη χρησιμοποιούσε η αστική τάξη προς όφελός της ενάντια στους φεουδάρχες. Η τρομοκρατία έγινε τερατώδης και εγκληματική όταν τόλμησαν να τη χρησιμοποιήσουν οι εργάτες και οι αγρότες ενάντια στην αστική τάξη! Η τρομοκρατία ήταν δίκαιη και θεμιτή, όταν τη χρησιμοποιούσαν για την αντικατάσταση μιας εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας από μιαν άλλη εκμεταλλεύτρια μειοψηφία. Η τρομοκρατία έγινε τερατώδης και εγκληματική όταν άρχισαν να τη χρησιμοποιούν για την ανατροπή κάθε εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας, υπέρ της πραγματικά τεράστιας πλειοψηφίας, προς το συμφέρον του προλεταριάτου και του μισοπρολεταριάτου, της εργατικής τάξης και της φτωχής αγροτιάς!
Η αστική τάξη του διεθνούς ιμπεριαλισμού εξόντωσε 10 εκατομμύρια ανθρώπους, σακάτεψε 20 εκατομμύρια στο «δικό της» πόλεμο, στον πόλεμο για το ποιος θα κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο: οι Αγγλοι ή οι Γερμανοί άρπαγες.
Αν ο δικός μας πόλεμος, ο πόλεμος των καταπιεζομένων και εκμεταλλευομένων ενάντια στους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές κοστίζει μισό εκατομμύριο ή ένα εκατομμύριο θύματα σε όλες τις χώρες - η αστική τάξη θα πει ότι στην πρώτη περίπτωση οι θυσίες ήταν δικαιολογημένες, ενώ στη δεύτερη είναι εγκληματικές.
Το προλεταριάτο θα μιλήσει εντελώς διαφορετικά.
Τώρα, μέσα από τις φρικαλεότητες του ιμπεριαλιστικού πολέμου το προλεταριάτο αφομοιώνει πέρα για πέρα και παραστατικά τη μεγάλη αλήθεια που διδάσκουν όλες οι επαναστάσεις, την αλήθεια που κληροδότησαν στους εργάτες οι καλύτεροι δάσκαλοί του, οι θεμελιωτές του σύγχρονου σοσιαλισμού. Η αλήθεια είναι τούτη, ότι δεν μπορεί μια επανάσταση να έχει επιτυχία, αν δεν πνίξει την αντίσταση των εκμεταλλευτών. Οταν εμείς, οι εργάτες και οι εργαζόμενοι αγρότες, καταλάβαμε την κρατική εξουσία, είχαμε χρέος να πνίξουμε την αντίσταση των εκμεταλλευτών. Είμαστε περήφανοι που το κάναμε και το κάνουμε αυτό. Λυπούμαστε που το κάνουμε με ανεπαρκή σταθερότητα και αποφασιστικότητα...
  • Από τη συλλογή «Για τους δίκαιους και άδικους πολέμους», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».
Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης
...Στις συνθήκες του καπιταλισμού είναι αδύνατη μια ισόμετρη οικονομική ανάπτυξη των διαφόρων οικονομιών και των διαφόρων κρατών. Στις συνθήκες του καπιταλισμού, δεν μπορεί να υπάρχουν άλλα μέσα για την αποκατάσταση από καιρό σε καιρό της παραβιασμένης ισορροπίας, εκτός από τις κρίσεις στη βιομηχανία και τους πολέμους στην πολιτική.
Φυσικά, είναι δυνατές προσωρινές συμφωνίες ανάμεσα σε καπιταλιστές και ανάμεσα σε κράτη. Μ' αυτήν την έννοια, μπορεί να δημιουργηθούν και οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης σαν συμφωνία των Ευρωπαίων καπιταλιστών... Με ποιο σκοπό; Μόνο με το σκοπό να πνίξουν από κοινού το σοσιαλισμό στην Ευρώπη, να περιφρουρήσουν από κοινού τις ληστευμένες αποικίες ενάντια στην Ιαπωνία και στην Αμερική, που θεωρούν τον εαυτό τους στο έπακρο αδικημένο με τη σημερινή μοιρασιά των αποικιών και που τον τελευταίο μισό αιώνα δυνάμωσαν ασύγκριτα πιο γρήγορα απ' ό,τι η καθυστερημένη μοναρχική Ευρώπη... Η δημιουργία των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης με τη σημερινή οικονομική βάση, δηλαδή στις συνθήκες του καπιταλισμού, θα σήμαινε οργάνωση της αντίδρασης, για να παρεμποδιστεί η πιο γρήγορη ανάπτυξη της Αμερικής...
  • «Απαντα», τ. 26, σελ. 362.
Οταν ο Λένιν αναφέρεται στο «από κοινού πνίξιμο του σοσιαλισμού», εννοεί του αγώνα των λαών σε κάθε χώρα για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. «Οι Ενωμένες πολιτείες της Ευρώπης», οδηγούν στην ενίσχυση της εξουσίας του κεφαλαίου σε κάθε χώρα. Ακόμη η άποψη για «Ενωμένες πολιτείες της Ευρώπης», οδηγεί στην οπορτουνιστική άποψη του αδύνατου της σοσιαλιστικής επανάστασης σε μια μόνο χώρα. Μήπως το ίδιο δεν επαναλαμβάνεται σήμερα από οπορτουνιστές τύπου ΣΥΝ, ΚΕΔΑ, Φόρουμ κλπ., που αντιπαρατάσσουν το «κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης» στην ταξική πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού σε εθνικό επίπεδο; Με συνθήματα, «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη», επιδιώκοντας με τη λογική μιας δήθεν καλύτερης διαχείρισης του συστήματος, να υποτάξουν το λαό, ως δυνάμεις περάσματος της αστικής πολιτικής στο εργατικό κίνημα;

Επιμέλεια
Στέφανος ΚΡΗΤΙΚΟΣ

ByΦιλιππος Ανθης στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

TOP READ