Μπορούμε να τους σαρώσουμε
 |
Η συμφωνία προάγει τα κέρδη των μονοπωλίων μέσα και έξω από την Ελλάδα. Αλλωστε είναι συμφωνία προστασίας του κεφαλαίου στην επιδίωξη να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση σε όφελός του. Και χρησιμοποιείται ως όργανο νέας επίθεσης στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα και ταυτόχρονα ως μέσο εκβιασμού της εργατικής τάξης. Επιδιώκει με την τρομοκρατία και το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» να υποτάξει τους εργαζόμενους, ώστε να αποδεχθούν: Τη νέα απόλυτη μείωση μισθών και συντάξεων, την επιβολή αλλεπάλληλων νέων φόρων και αύξηση των παλιών. Την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Το μοίρασμα της φτώχειας και της ανεργίας με περιορισμό ημερήσιας και εβδομαδιαίας εργασίας. Την προοπτική στάσης πληρωμών μισθών και συντάξεων από το κράτος, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους καπιταλιστές. Τις νέες περικοπές στις ήδη περιορισμένες κρατικές δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια κ.λπ.
Το ΚΚΕ με ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ, («Ριζοσπάστης» 23/2/2012), εκτίμησε ότι: «Η συμφωνία θα αποδειχτεί ανεπαρκής και ανεφάρμοστη. Με την πρόσφατη συμφωνία της ελεγχόμενης εξωτερικής χρεοκοπίας δεν πρόκειται το ελληνικό χρέος να γίνει "βιώσιμο". Το κυριότερο είναι ότι δεν αποτρέπει τη βίαιη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία σε βάρος του λαού, η οποία θα συνδεθεί με νέα φάση αδυναμίας στην εξυπηρέτηση του εξωτερικού δημόσιου χρέους. Η παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ δεν εξαρτάται από τις αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού. Σχετίζεται με το βάθεμα της ανισομετρίας στην Ευρωζώνη, την απειλή εκδήλωσης νέας κρίσης στην ΕΕ, την προοπτική απώλειας μεριδίου στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, την όξυνση του ανταγωνισμού με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα».
Η επιβεβαίωση της εκτίμησης ήρθε άμεσα. Την ίδια μέρα η κυβέρνηση εξάγγειλε ότι ετοιμάζεται για νέα επώδυνα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα τον Ιούνη γιατί «τα επόμενα χρόνια έχουμε μπροστά μας να κάνουμε μια μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή! Θα ληφθούν νέα μέτρα, γιατί εξακολουθούμε να έχουμε ελλείμματα». Επίσης το ΔΝΤ εκτίμησε ως «ανέφικτους» τους στόχους της συμφωνίας του Γιούρογκρουπ λόγω βαθέματος της οικονομικής κρίσης, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προέβλεψε βάθεμα της κρίσης συνολικά στην Ευρωζώνη.
Κλιμάκωση της πάλης
Ηδη εκ των πραγμάτων η κλιμάκωση της ταξικής πάλης από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της πρέπει άμεσα να οργανωθεί. Ο λαός πρέπει να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί, να απορρίψει τους ωμούς εκβιασμούς και τα ιδεολογήματα των κομμάτων της κυβέρνησης και της ΕΕ. Εχει μοναδικό όπλο του την πάλη ενάντια στους καπιταλιστές και στις συμφωνίες τους, στην ΕΕ, στο ΔΝΤ και τη διεθνή αγορά κεφαλαίου. Αμεσος στόχος και επιδίωξη, να μπουν εμπόδια στην εφαρμογή των μέτρων που γενικεύουν την εξαθλίωση της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας. Για κάθε μία από τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης που καταργούν κυβέρνηση-τρόικα, έχουν δοθεί μακροχρόνιοι ταξικοί αγώνες ποτισμένοι ακόμη και με αίμα. Αγώνες που δεν έφεραν κατακτήσεις από τη μια στιγμή στην άλλη. Μα που έχουν πλούσια ιστορία για το εργατικό κίνημα και σημαδεύτηκαν από πλούσια παρακαταθήκη. Από πείρα που βοήθησε για να ανοίξουν δρόμοι για νέες νίκες, νέες κατακτήσεις. Για να μπορούν η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να ζουν κάτω από κάπως καλύτερες συνθήκες, γιατί πάντα, αυτές οι κατακτήσεις ήταν πίσω από τα πραγματικά δικαιώματα και τις πραγματικές ανάγκες, πάντα ανάλογα με το συσχετισμό δύναμης οι καπιταλιστές επεδίωκαν να αφαιρούν κατακτήσεις. Ο αγώνας για το 8ωρο ήταν αγώνας ορόσημο για να μετριαστεί η άγρια εκμετάλλευση και η δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και ήταν αιματηρός. Οι συλλογικές συμβάσεις ήταν επίσης σπουδαία κατάκτηση που ήρθε με μακροχρόνιους αγώνες και καθόρισε τους όρους που ο εργάτης πουλά την εργατική του δύναμη.Το ίδιο και η Κοινωνική Ασφάλιση κλπ. Παρέμενε ωστόσο πάντα το ζήτημα της απλήρωτης δουλειάς που την καρπωνόταν ο κεφαλαιοκράτης και που πάντα ο καπιταλιστής επεδίωκε και επιδιώκει να την αυξάνει με πολλούς τρόπους, αυξάνοντας την εκμετάλλευση. Παρ' όλ' αυτά υπήρξαν κατακτήσεις που τώρα καταργούνται. Αλλά η πείρα των αγώνων, η παρακαταθήκη, είναι για το σήμερα οδηγός για την κλιμάκωση της πάλης.
Παρότι συγκυβέρνηση, τρόικα, εργοδοτικές οργανώσεις βιάζονται να πάρουν αντεργατικά μέτρα, βρίσκουν μπροστά τους σημαντικές δυσκολίες. Μπορεί να παίρνουν μέτρα, ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι δεν παίρνουν υπόψη τους τις εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις, τον αναβρασμό στους τόπους δουλειάς, την οργάνωση της εργατικής τάξης στα εργοστάσια, στα βαπόρια, στα γιαπιά, στις γειτονιές, παντού. Βρίσκουν μεγάλες δυσκολίες. Και βρίσκουν πάντα όσο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα οργανώνει, συσπειρώνει, συγκεντρώνει δυνάμεις. Κόντρα στον αντεργατικό ρόλο των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που συμφωνούν με τους μεγαλοεργοδότες για το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, που βάζουν εμπόδια, υπονομεύουν τους αγώνες. Για παράδειγμα θα ξεκινήσουν οι εργοδότες να εφαρμόζουν τα νέα άγρια μέτρα του μνημονίου και των εφαρμοστικών, όπως π.χ. τη νέα δραστική μείωση των μισθών. Θα το επιτρέψουν αυτό οι εργάτες;
Κάστρα του αγώνα οι τόποι δουλειάς
Χρειάζεται επομένως πλατιά διαφώτιση των εργαζομένων. Ολων όσοι αγωνιούν για το πώς θα τα βγάλουν πέρα, όλων όσοι ακούν τις σειρήνες των διαφόρων αντιμνημονιακών μετώπων και νέων «αριστερών» συνασπισμών εξουσίας που θα σώσουν τάχα το λαό συνυπάρχοντας με τα μονοπώλια. Που υπόσχονται αναδιανομή όταν τα μονοπώλια απαιτούν και επιβάλλουν αφαίμαξη του εργατικού εισοδήματος. Που πουλάνε φούμαρα για εξανθρωπισμό της ΕΕ των μονοπωλίων. «Είναι υποκριτική, δημαγωγική η κριτική που ασκούν ΣΥΡΙΖΑ και Δημοκρατική Αριστερά και διάφοροι οικονομολόγοι ότι και αυτό το μνημόνιο, όπως και το προηγούμενο, δε διασφαλίζει την παραγωγική ανάπτυξη. Είναι οι ίδιοι που χρόνια τώρα υποστηρίζουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, αποκρύπτοντας από το λαό ότι η ΕΕ, η δικτατορία των μονοπωλίων είναι ασυμβίβαστη με την παραγωγική ανάπτυξη που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, οδηγεί στην ανισόμετρη ανάπτυξη των κλάδων και των τομέων της οικονομίας, είναι άναρχη και περικλείει την κυκλική οικονομική καπιταλιστική κρίση». (Από την ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «Ρ», 23/2/2012).
Χωρίς ανάπαυλα χρειάζεται πλατιά συζήτηση στους τόπους δουλειάς και στους κλάδους. Με γενικές συνελεύσεις που θα συζητηθούν όχι μόνο τα μέτρα και οι συνέπειες αλλά και η ανάληψη ευθύνης από τα κάτω από τους ίδιους τους εργαζόμενους για την οργάνωση της πάλης. Για να μην περάσουν οι μειώσεις μισθών, η εφαρμογή του κατάπτυστου κατώτατου μισθού, η κατάργηση κλαδικών συμβάσεων. Να μην περάσει κλίμα παραίτησης, φόβου. Οι εργάτες δεν πρέπει να φοβούνται, δεν έχουν άλλο να χάσουν, τους τα πήραν όλα. Εχουν όμως με την ταξική πάλη να κερδίσουν τη ζωή τους. Κάθε σχεδιασμός των εργοδοτών μπορεί να σαρωθεί μπροστά στην ακαταμάχητη δύναμη της οργανωμένης εργατικής πάλης. Να γίνουν τα εργοστάσια, τα γιαπιά, τα γραφεία, άπαρτα κάστρα αγώνα. Να δεθούν οι τόποι δουλειάς με τις εργατογειτονιές.
Το μήνυμα που πρέπει να περάσει είναι ότι μπορούμε να τους εμποδίσουμε, μπορούμε να τους σαρώσουμε. Είναι υπερώριμη η δυνατότητα ικανοποίησης των εργατικών και λαϊκών αναγκών που προϋποθέτει κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων, του φυσικού και ορυκτού πλούτου της χώρας, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και αποχώρηση από τη διεθνή αγορά κεφαλαίου με εργατική λαϊκή εξουσία. Αυτό, όμως, είναι ζήτημα ταξικής πάλης για την εξουσία. Ο λαός άφοβος, όταν αντιπαλεύει όχι μόνο τους νόμους και τα κόμματα που κυβέρνησαν, αλλά πάνω απ' όλα την εξουσία των μονοπωλίων, μπορεί να συγκρατήσει τον κατήφορο.
Ι.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
26/2/2012
-- Ο ΛΑΟΣ ΑΦΟΒΟΣ ΝΑ ΣΑΡΩΣΕΙ κυβέρνηση - τρόικα - πλουτοκρατία
17/2/2012
-- Μπορούμε να αποτρέψουμε το έγκλημα
28/8/2011
-- Απάντηση με οργανωμένη πάλη και συμπόρευση με το ΚΚΕ
10/7/2011
-- Οργάνωση ταξικός αγώνας χωρίς σταματημό
25/6/2011
-- Ταξικός πόλεμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου