ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΠΓΔΜ
Η δικαίωση των θέσεων του ΚΚΕ
Οι θέσεις αρχών του ΚΚΕ για την ιμπεριαλιστική επέμβαση στα Βαλκάνια και το ζήτημα του ονόματος της ΠΓΔΜ διατυπώθηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και επιβεβαιώθηκαν μέσα από το πέρασμα του χρόνου
 |
Απόκρουση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων
Ηδη από τις 28 Γενάρη 1992, σε ανακοίνωση του προεδρείου της Συνόδου της ΚΕ του ΚΚΕ, επισημαίνεται ότι «Μόνη λύση η απόκρουση των ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων». Ανάμεσα στα άλλα τονίζεται: «Η ΚΕ επισημαίνει ότι η κρίσιμη κατάσταση που δημιουργήθηκε στην ευαίσθητη αυτή περιοχή, οφείλεται στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, αλλά και των ενδοΕΟΚικών αντιθέσεων, στην ένταση του ανταγωνισμού των κυρίαρχων κύκλων της ΕΟΚ, της Γερμανίας ιδιαίτερα, των ΗΠΑ, σαν αποτέλεσμα της ανατροπής του σοσιαλισμού με τη διάλυση της ΕΣΣΔ, του Συμφώνου της Βαρσοβίας, που άνοιξε το δρόμο στην καπιταλιστική παλινόρθωση (...) Η ΚΕ του ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι η επικίνδυνη για τη χώρα μας κατάσταση που εξελίσσεται στα Βαλκάνια δεν αντιπαλεύεται με την κυβερνητική πολιτική. Η ελληνική κυβέρνηση έχει βαριές, ιστορικές ευθύνες, γιατί τελικά παρά τις αρχικές διακηρύξεις της, στενά δεμένη με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και ΕΟΚ, συμμορφώθηκε με την πολιτική της ΕΟΚ και ευθυγραμμίστηκε με την ιμπεριαλιστική τακτική της αποσταθεροποίησης της περιοχής που δημιουργεί κινδύνους γενικευμένης πολεμικής αναμέτρησης».
 |
«Είναι ευκαιρία να ξαναθυμίσουμε, τόνισε η Αλ. Παπαρήγα, ότι η ΝΔ ως κυβέρνηση δέχτηκε να παίξει το ρόλο που της ανέθεσε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ όταν ήρθε στην Αθήνα. Εναν ρόλο που πολύ καλά τον καταλάβαμε με την ομιλία του στη Βουλή, όταν κάλεσε την κυβέρνηση να συνδράμει, δήθεν, τους λαούς της Βουλγαρίας και της Αλβανίας, να πραγματοποιήσουν δημοκρατικές αλλαγές. Πρόκειται για τις δύο χώρες εκείνες, που τα κομμουνιστικά κόμματα ασκούσαν κάποια επιρροή σε αυτές τις χώρες και μετά το 1989. Η ΝΔ, κατά τη γνώμη μας, δέχτηκε να παίξει αυτό το ρόλο. Και οι εκλογές στη Βουλγαρία είναι η καλύτερη απόδειξη, όπως και η γενικότερη στάση της απέναντι στο λαό της Αλβανίας».
Αναφερόμενη στα ζητήματα του πατριωτισμού και του εθνικισμού επισήμανε:
«Ο γνήσιος πατριωτισμός είναι ασυμβίβαστος με τον εθνικισμό, το σοβινισμό και τον μεγαλοϊδεατισμό. Είμαστε πολύ περήφανοι για την ιστορία της χώρας μας, του ελληνικού λαού, την πρόσφατη και την απώτερη. Ομως δεν ξεχνάμε - και έτσι κινούμαστε - ότι και άλλοι λαοί στα Βαλκάνια και γενικότερα, έχουν τη δική τους ιστορία. Εζησαν και αυτοί τις δικές τους δραματικές περιπέτειες. Εδωσαν τη δική τους συμβολή και φόρο αίματος στην πάλη κατά της εσωτερικής αντίδρασης και κατά του ξένου κατακτητή στον αιώνα μας. Αν θέλουμε λοιπόν να υψώσουμε φραγμό στον πόλεμο και τον εθνικισμό, πρέπει να διαλέξουμε έναν άλλο δρόμο από το μεγαλοϊδεατισμό και την προγονοπληξία, να διαλέξουμε το δρόμο της συσπείρωσης των λαών, της φιλίας τους και της κοινής δράσης και κοινής αντίδρασης σε κάθε μορφή επεκτατισμού».
Για την έννοια και τον όρο «Μακεδονία» τόνιζε αυτά που αταλάντευτα το ΚΚΕ μέχρι σήμερα υποστηρίζει:
«Υπογραμμίζουμε τον όρο "Μακεδονία" ως γεωγραφική έννοια, τον οποίο τον αναγνωρίζουνε κι όλα τα ελληνικά κόμματα, ακριβώς σε αντιδιαστολή με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται η ηγεσία των Σκοπίων τον όρο "Μακεδονία". Ισα - ίσα δεν τον θεωρεί ως γεωγραφικό όρο. Αν το κράτος των Σκοπίων στην ονομασία του συμπεριλάβει τον όρο "Μακεδονία", παίρνοντας υπόψη μόνο τον αντιδραστικό προσανατολισμό του και τι δυνάμεις κυριαρχούν εκεί, οπωσδήποτε περικλείονται κίνδυνοι να αξιοποιεί αυτόν τον όρο για να εμπεδώνει τη δική του άποψη για το τι σημαίνει "Μακεδονία", "μακεδονικός λαός", "μακεδονική εθνότητα"».
Πρόβλημα η αμφισβήτηση των συνόρων
Στις 4 Φλεβάρη 1992 δημοσιεύονται στον «Ρ» οι θέσεις του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια:
Ανάμεσα στα άλλα τονίζεται: «Η απόσχιση του κράτους των Σκοπίων από τη Γιουγκοσλαβία, ανεξάρτητα από τη χρησιμοποίηση ή όχι του ονόματος "Μακεδονία", μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα γενικής αμφισβήτησης των συνόρων στα Βαλκάνια, με συνέπεια την ένταση τόσο στα σύνορα της Γιουγκοσλαβίας με Βουλγαρία και Αλβανία όσο και με τη χώρα μας (...) Η κρίση στα Βαλκάνια δεν μπορεί να διευθετηθεί με ιστορικούς και θρησκευτικούς όρους. Η ιστορία εξηγεί, αλλά δεν προσφέρει λύσεις στα σημερινά προβλήματα. Σοβινιστές στις χώρες των Βαλκανίων προσπαθούν να προβάλουν την ιδέα ενός διαμελισμού της Δημοκρατίας των Σκοπίων, παίρνοντας κάθε μια χώρα από ένα τμήμα αυτής της περιοχής. Τέτοιες τυχοδιωκτικές ενέργειες αν επιχειρηθούν θα έχουν καταστρεπτικές συνέπειες για όλους. Μια εμπλοκή στην περιοχή αυτή θα γενικεύσει τον πόλεμο σε όλη την περιοχή των Βαλκανίων».
Αναφορικά με την κυβερνητική πολιτική της τότε κυβέρνησης υπό τον Κ. Μητσοτάκη, επισημαίνεται: «Σοβαρές εμφανίζονται οι αρνητικές συνέπειες για τα ελληνικά συμφέροντα, εξαιτίας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής απέναντι στο ζήτημα της γιουγκοσλαβικής κρίσης. Ουσιαστικά εναρμονίστηκε με τις αποφάσεις της ΕΟΚ που εκφράζουν συμφέροντα αντίθετα προς εκείνα της χώρας μας (...) Η κυβερνητική εξωτερική πολιτική στα Βαλκάνια αμφισβητήθηκε ακόμα και από κύκλους της άρχουσας τάξης (...) Η πίεση ασκείται προς την κατεύθυνση της πιο τολμηρής συμμετοχής της Ελλάδας στο μοίρασμα της πίτας των Βαλκανίων. Τμήματα της ολιγαρχίας επιδιώκοντας τη διείσδυσή τους στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Βαλκανικής ενθαρρύνουν στη μετατόπιση της εξωτερικής πολιτικής στο όνομα της "οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής και αμυντικής υπεροχής της Ελλάδας απέναντι στους ασθενέστερους βαλκανικούς γείτονές της"».
Για τα άλλα κόμματα τονίζεται:
«Το ΠΑΣΟΚ στη βάση της αντίληψής του για "εθνική στρατηγική για τον ελληνισμό" αποπροσανατολίζει τη λαϊκή κοινή γνώμη. Κάνει κριτική στην κυβερνητική πολιτική της ΝΔ από τη σκοπιά των αντιθέσεων ΗΠΑ - ΕΟΚ. Αποσιωπά όμως το γεγονός ότι η οικονομική πολιτική της ΝΔ εναρμονίζεται με τις επιλογές της ΕΟΚ. Συγκαλύπτει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της τελευταίας και τις εσωτερικές της αντιθέσεις. Αποπροσανατολίζει τη λαϊκή γνώμη με τις ωραιοποιημένες αντιλήψεις για τις δυνατότητες ενίσχυσης της ασφάλειας και της άμυνας της Ελλάδας στα πλαίσια μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής. Με αυτό τον τρόπο το ΠΑΣΟΚ αποφεύγει μέχρι σήμερα να πάρει θέση για το ρόλο της ΕΟΚ στο διαμελισμό της αδέσμευτης Γιουγκοσλαβίας».
«Ο λεγόμενος ΣΥΝ, προσπαθώντας να ενισχύσει το φιλευρωπαϊκό προφίλ παγιδευμένος στη θέση της κοινής εξωτερικής πολιτικής της ΕΟΚ γρήγορα εγκατέλειψε τη θέση για ενιαία Γιουγκοσλαβία υπερπροβάλλοντας την απόφαση της ΕΟΚ για τις προϋποθέσεις αναγνώρισης των Δημοκρατιών της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας».
Μοχλός πίεσης το όνομα
Στις 13 Μάη 1992 δημοσιεύεται στον «Ρ» ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, όπου τονίζεται ότι «η κοινοτική εξωτερική πολιτική αντίθετη με τα εθνικά μας συμφέροντα».
Ειδικότερα σημειώνεται: «Τεράστια είναι η ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ η οποία έχει οδηγήσει την κατάσταση σε σημείο που να χρησιμοποιούν άλλες δυνάμεις την ονομασία των Σκοπίων σαν μοχλό πίεσης ενάντια στην Ελλάδα, οδηγώντας την ελληνική εξωτερική πολιτική σε συνεχείς υποχωρήσεις πάνω στα ουσιαστικά προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα μας στα Βαλκάνια, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις στο Κυπριακό κ.α. Απαράδεκτη είναι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης στο ζήτημα της Σερβίας. Επαιξε ξανά το παιχνίδι των μεγάλων δυνάμεων της ΕΟΚ. Ουσιαστικά αποδέχτηκε τη διάλυση της Σερβίας σαν αντάλλαγμα για να τύχει η χώρα μας κάποιας ευνοϊκότερης μεταχείρισης από τους "συμμάχους" στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων».
Κ.Ζ.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
8/12/2009
-- Σταθερή θέση που δικαιώθηκε από τις εξελίξεις
23/3/2008
-- Το ΚΚΕ διαφοροποιήθηκε από τη στρατηγική σύμπλευση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ
24/2/2008
-- Μακεδο...ΝΑΤΟικός λαβύρινθος
4/11/2007
-- Στον αστερισμό της ονοματολογίας τότε και τώρα
5/11/2004
-- Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου