ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ
ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛΕΚΑΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
ΣΤΟ ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
Στις συνθήκες της κρίσης, έτσι όπως έχουν φτάσει τα πράγματα σήμερα, το ΚΚΕ βάζει στον λαό το εξής ζήτημα: Δυστυχώς δεν ζούμε όπως ζούσαμε πριν είκοσι και τριάντα χρόνια, όπου συγκεντρώναμε την προσοχή μας χωρίς να παραιτούμαστε απ’ τον σοσιαλισμό, σε ένα πακέτο διεκδικήσεων που έλεγαν: 1.100, 1.400 ευρώ μισθό, ανεβάζαμε τη συλλογική σύμβαση γιατί ανέβηκαν οι ανθρώπινες ανάγκες, δωρεάν παιδεία, υγεία, πρόγραμμα εργατικής κατοικίας, οι παιδικοί σταθμοί να είναι δωρεάν, το επίδομα ανεργίας να είναι στο 80% του βασικού μισθού και κατευθύναμε τη δράση μας σε ένα μεγάλο πακέτο αιτημάτων προς τα εμπρός με ένα διαφορετικό συσχετισμό δύναμης.
Ο καπιταλισμός με την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, ανάλογα, έκανε χωρίς να είναι ευχαριστημένος, ορισμένες παραχωρήσεις. Αυτή η περίοδος τελείωσε. Και το ζείτε γιατί τα παίρνει όλα πίσω. Μάλιστα τα παίρνει όχι για ένα δύο χρόνια, μέχρι να κλείσει το PSI, επισήμως λένε για 30 χρόνια έχουμε υποθηκευτεί, επισήμως. Αρα, απ’ τα ίδια τα πράγματα και αντικειμενικά, κι απ’ τη στιγμή που η επίθεση είναι ενιαία, δεν είναι σε ένα κλάδο, δεν είναι σε έναν τομέα, αυτή τη στιγμή στην ημερήσια διάταξη ως πολιτική επιλογή είναι η πάλη για ανατροπή του αστικού πολιτικού συστήματος, η πάλη για την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων, η πάλη για την εργατική λαϊκή εξουσία.
Ναι, δεν είναι στην ημερήσια διάταξη η δυνατότητα πραγματοποίησής της σήμερα με την έννοια την εξής: Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού ακόμα δεν το υιοθετεί. Λέμε όμως στον λαό: Κοίταξε να δεις, εκεί πρέπει να πας. Ταυτόχρονα δεν παραιτούμαστε από διεκδικήσεις. Π.χ. καταθέσαμε στη Βουλή για την προστασία των ανέργων, καταψηφίστηκε. Καταθέτουμε για τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, καταψηφίζονται. Προβάλλουμε συνθήματα τα οποία με όρους απειθαρχίας και ανυπακοής έχουμε κάποια ελπίδα να μετριάσουνε την κατάσταση.
Αυτό το ζήτημα με το χαράτσι της ΔΕΗ δεν είναι μικρό πράγμα, το ανοίξαμε πρώτοι. Να σας πω, κι όταν το ανοίξαμε υπήρχαν πολλοί που μας έλεγαν δεν θα πετύχει, ο κόσμος θα φοβηθεί. Υπάρχει πολύς κόσμος που δεν μπορεί να πληρώσει και το ρεύμα και το χαράτσι, γιατί δεν μπορεί, δεν είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής αλλά υπήρχε και πολύς κόσμος που έκανε αυτή την πολιτική επιλογή να μην πληρώσει το χαράτσι, το ρεύμα το πλήρωσε. Τους ανακατέψαμε. Κι αν πέντε εκατομμύρια άνθρωποι ξεπερνούσαν το φόβο ότι θα μου κλείσουν το φως, ούτε το φως θα έσβηναν και μπορούσε και να το καταργήσουν. Να είχες μεγαλύτερη επιτυχία. Τώρα τι κάνουν; Το απάνθρωπο. Τώρα λένε το βγάζουμε απ’ τη ΔΕΗ και το πάμε στην εφορία και θα το κάνουν κατάσχεση απ’ τους μισθούς κι απ’ τις συντάξεις, δεν ξέρω στον ιδιωτικό τομέα πως θα το καταφέρουν. Τώρα πρέπει να επιχειρήσουμε ακόμα ισχυρότερη επίθεση, πληρώνουμε τρία χαράτσια για το σπίτι. Τι να κάνει δηλαδή τώρα το ΚΚΕ; Να υποστηρίξει αυτό που λένε άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης όπως ο ΣΥΡΙΖΑ; Ότι να διεκδικήσουμε τρία χρόνια αναστολή πληρωμής των τοκοχρεολυσίων στην ΕΕ; Εμείς δεν αναγνωρίζουμε το χρέος. Προτείνουμε κάποια μέτρα, λένε να προτείνετε ισοδύναμα. Μα δεν αναγνωρίζουμε το χρέος. Δηλαδή όταν προτείνουμε κατάργηση του χαρατσιού μας ζητάνε να προτείνουμε ένα άλλο ισοδύναμο. Ε, δεν προτείνουμε άλλο χαράτσι.
Εμείς βάζουμε το εξής στον λαό. Χωρίς να υποτιμάς τις καθημερινές μάχες και με όρους κοινωνικής αλληλεγγύης και ο κάθε αγώνας που τώρα πρέπει να είναι πολύ πιο δυναμικός από πριν θα σου φέρει κάποιο αποτέλεσμα, κάτι μπορεί να ανακόψει. Δεν το υποτιμάμε, δεν το σνομπάρουμε. Όμως πρέπει να ετοιμάζεσαι για να πάρει η εργατική τάξη με τους συμμάχους της την εξουσία. Εμείς έχουμε μια ολοκληρωμένη αντίληψη για τον σοσιαλισμό, δεν υποχρεώνουμε αυτοί που δεν είναι κομμουνιστές να συμφωνήσουν μαζί μας πλήρως, σε όλα τα χαρακτηριστικά του σοσιαλισμού. Όμως υπάρχουν ορισμένα ζητήματα τα οποία λόγω του βάρους των μονοπωλίων και του κόστους ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΕ είναι εκ των ων ουκ άνευ. Ποια είναι αυτά: Πρώτον, ότι υπάρχει σε τούτη τη γη, απ’ τη φύση, ορυκτός πλούτος, αέρας, ήλιος, βουνά, δάση, θάλασσες, ψάρια, ότι έχει απομείνει κι απ’ την καταστροφή του περιβάλλοντος ανακηρύσσεται σε λαϊκή περιουσία, όχι κρατική, λαϊκή, έχει διαφορά, άλλο κρατικοποίηση. Κοινωνικοποίηση το λέμε. Πιθανόν να υπάρχουν τομείς και υπάρχουν, τους μελετάμε, που δεν είναι εύκολη η γενική κοινωνικοποίηση – μέσα εκεί θα είναι και οι μεγάλες επιχειρήσεις οι καπιταλιστικές, τα μονοπώλια, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, όλα, η παιδεία, η υγεία όλα αυτά κοινωνικοποιούνται και καταργείται κάθε μορφής ατομική ιδιοκτησία και επιχειρηματικότητα. Υπάρχουν τομείς που αντικειμενικά ή αν θέλετε δεν μπορείς να το κάνεις βίαια και πρέπει να γίνει εθελοντικά, δεν είναι εύκολη η κοινωνικοποίηση και έτσι θα γίνει αυτό που λέμε ο παραγωγικός συνεταιρισμός. Εκεί που δεν μπορείς να κοινωνικοποιήσεις, δεν μπορείς να οργανώσεις σε πανεθνική κλίμακα ή μπορεί να υπάρχουν ατομικά μαγαζιά χωρίς εκμετάλλευση εργατικής δύναμης, κοινωνικό κομμωτήριο θα κάνεις; Άλλο μπορεί να κάνεις κομμωτήριο μέσα στον τόπο δουλειάς, εκεί να το κάνεις, κοινωνικές εγκαταστάσεις εξυπηρέτησης της οικογένειας, για να έχει ελεύθερο χρόνο.
Αναπτύσσεις ότι μπορεί να αναπτυχθεί στην Ελλάδα. Το πρόβλημα διατροφής στην Ελλάδα μπορεί να λυθεί 100%. Τώρα κάτι ειδικά προϊόντα, μάνγκο κ.λπ., δεν τα έχουμε, αλλά έχουμε τα πάντα. Η υπόθεση πατάτες αυτό ανέδειξε, την ανάγκη πανεθνικού σχεδιασμού και της κατανομής με κρατικό δίκτυο σε όλους του προϊόντος και βεβαίως χωρίς να αδικείται ο παραγωγός που πρέπει να αμείβεται καλά.
Αναπτύσσονται τα πάντα και αυτοί που λένε παραδοσιακοί κλάδοι, κλωστοϋφαντουργία, ένδυση, κλάδοι της μεταποίησης που σήμερα συντρίβονται, είναι μεν παραδοσιακοί αλλά δεν είναι ξεπερασμένο το ρούχο, δεν είναι ξεπερασμένο το δέρμα, το παπούτσι, επομένως απαγόρευση βεβαίως των εισαγωγών εκεί όπου μπορούμε να παράγουμε, ανάπτυξη και σύγχρονων τομέων.
Το πιο σημαντικό που μας απασχολεί και το μελετάμε ακόμα παραπέρα τώρα: Η νέα εξουσία δεν θα είναι του ΚΚΕ, θα είναι της εργατικής τάξης, και επομένως μελετάμε τη θετική ή και τη λειψή και αρνητική πείρα στις χώρες του σοσιαλισμού όπου θα εξασφαλιστεί αυτό που λέμε, να υπάρχει η συμμετοχή του λαού στην εργατική εξουσία και συμμετοχή, η συμμετοχή στην επεξεργασία αποφάσεων και στον έλεγχο. Και γι’ αυτό δίνουμε πολύ μεγάλη σημασία στην ύπαρξη ελεύθερου χρόνου γιατί αν δεν έχεις ελεύθερο χρόνο δεν μπορείς να συμμετάσχεις. Η εκλογή των βουλευτών για να χρησιμοποιήσω αυτό τον όρο, θα γίνεται από κάθε παραγωγική μονάδα και γι’ αυτό θα ανακαλείται πολύ απλά αν δεν ανταποκρίνεται, θα γίνεται απ’ τις οργανώσεις των συνταξιούχων, των φοιτητών, των αυτοαπασχολουμένων, των αγροτών και θα υπάρχει ο συνδυασμός άμεσης και έμμεσης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας όπου εξασφαλίζεται πάνω απ’ όλα και εδώ θέλει εξασφάλιση πραγματική, ο έλεγχος να γίνεται από τα κάτω προς τα πάνω. Παίρνουμε υπόψη και αρνητικές εξελίξεις που υπήρξαν από ένα σημείο και μετά στη Σοβιετική Ένωση. Εδώ ήταν και ένα ζήτημα μεγάλης απειρίας, για πρώτη φορά οργάνωνες μια τέτοια κατάσταση, εξουσία της εργατικής τάξης και στις τότες συνθήκες υπήρχε αγραμματοσύνη, πολλά προβλήματα, κάτι που σήμερα δεν το έχεις, έχεις επιστήμονες, πιο μορφωμένη εργατική τάξη, πιο έμπειρη, τώρα δεν πάμε να συγκριθούμε, δεν έχει καμιά σχέση η σημερινή Ελλάδα με τη Ρωσία του 1917.
Αυτά που λέμε προκαλούν δύο ειδών φόβους. Ο ένας φόβος είναι αυτών που πρέπει να φοβούνται. Καπιταλιστές, ανώτερα μεσαία στρώματα που έχουν συμφέρον απ’ τον καπιταλισμό και καλά κάνουν και μας φοβούνται, μόνο που δεν βγαίνουν ανοιχτά να φοβηθούν, σπιλώνουν, συκοφαντούν, διαστρεβλώνουν. Υπάρχει όμως και άλλος φόβος, για ένα μέρος του λαού, πάρα πολλοί σήμερα μας λένε, είναι ωραία αυτά που λέτε, μπορούν όμως να γίνουν; Δεν θα γίνουν αν δεν πάρει μέρος ο λαός.
Εμείς δεν είμαστε κόμμα σωτήρας, είμαστε πρωτοπόρα πολιτική δύναμη καθοδήγησης και όχι σωτήρας.
Δεύτερον, πολλοί φοβούνται τη σύγκρουση το λένε καθαρά, γιατί ξέρουν ότι θα είναι προϊόν σύγκρουσης. Λένε ότι αν μπορούσαμε να ξυπνήσουμε αύριο το πρωί και να ήταν έτσι, αλλά δεν γίνεται.
Τρίτον, καλλιεργούνται αυταπάτες γι’ αυτό αν θέλετε συγκεντρώνουμε τα πυρά μας εκτός απ’ το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στις προτάσεις κυβέρνησης αριστεράς. Το υπογράφουμε: Καμία κυβέρνηση της αριστεράς ούτε και του ΚΚΕ δεν μπορεί μέσα στις συνθήκες της αστικής κοινωνίας και αποδεχόμενη αυτά τα πλαίσια, να δώσει λύσεις. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, η αντίθεση προς τα κόμματα εξουσίας, τα αστικά, να αντικατασταθεί απ’ την αυταπάτη μιας αριστεράς που έχει μία ενδιάμεση λύση ανώδυνη και πιο εύκολη για τον λαό. Αυτό θα φέρει απογοήτευση, που μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο στην απάθεια αλλά και στην μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση.
Επομένως θα πάμε στις εκλογές, θα είναι από πλευράς τρομοκρατίας οι πιο τρομοκρατικές εκλογές που έχουμε ζήσει, δεν συγκρίνω τώρα το 1961 επί Καραμανλή, τότε ψήφιζαν και τα δέντρα, τώρα δεν χρειάζεται, χωρίς να αποκλείω να κάνουν και νοθεία, δεν μπορώ να πάρω όρκο, αλλά δεν χρειάζεται, τώρα έχουν τη δυνατότητα να νοθεύσουν τη συνείδηση του λαού. Και αποδεικνύεται το εξής: Το γενικό εκλογικό δικαίωμα είναι πολύ λιγότερο ελεύθερο από άλλες μορφές δημοκρατίας στο καπιταλιστικό σύστημα. Γιατί έχουμε απεργίες που έγιναν παρά την απαγόρευση των δικαστηρίων, δεν πληρώθηκαν χαράτσια ενώ ο νόμος το έλεγε, κι όμως δυστυχώς υπάρχουν και άνθρωποι που σκέφτονται ριζοσπαστικά και πάνε στην κάλπη και επειδή δεν πιστεύουν ότι μπορεί να γίνει κάτι άλλο, λένε ας ψηφίσω για το μικρότερο κακό.
Είμαστε βέβαιοι ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλύτερο απ’ τα προηγούμενα αλλά δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε τι χαρτιά θα ριχτούν. Και πρέπει να σας πω ότι ως προς το ΚΚΕ – και πληροφορίες έχουμε και αισθητήριο έχουμε – θα είναι ο χειρότερος αντικομμουνισμός που έχετε ζήσει. Δεν θέλω τώρα να τον εξομοιώσω με τη δεκαετία του ’40 και του ’50 αλλά πιθανό με μέτρο την αστική δημοκρατία σήμερα, να τον ξεπεράσει. Εμείς καλούμε τον λαό να μη φοβηθεί. Τίποτα άλλο. Ας έχει όποιες απόψεις θέλει και για μας και να μην τον έχουμε πείσει. Δεν πρέπει να δεχτεί να ψηφίσει κάτω απ’ τον φόβο, χρεοκοπούμε, πάμε στην δραχμή, περνάει δεν περνάει το PSI, ενεργοποιούνται τα GACS.
Η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία για τον λαό είναι μπροστά ακόμα. Κι αν η κρίση βαθύνει ακόμα περισσότερο και έχουμε μεγαλύτερους κλονισμούς δεν υπάρχει άλλη λύση απ’ τη στρατιά εκείνη που θα ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων και θα πάρει την εξουσία η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της.
Αυτό που είπε ένας Νεοδημοκράτης, αλλά από άλλη πλευρά, ότι σήμερα ή μαύρο ή άσπρο υπάρχει. Αυτός όμως είναι με το μαύρο, ε, εγώ σας λέω ή μαύρο ή άσπρο, δεν υπάρχουν μεσοβέζικα πράγματα.
Δεν μπορούμε να προσφέρουμε αυτές τις απαλές, κουβελικές, τσιπρικές ή ξέρω εγώ της Κατσέλη λύσεις κ.λπ. Όχι ότι δεν θέλουμε να γίνει κάτι καλύτερο για τον λαό αλλά δεν υπάρχει κάτι καλύτερο με αυτά τα σχήματα. Αυτό που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά και θα είναι ένα ρήγμα που θα κάνει το σύστημα πιο ευάλωτο θα είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Καθαρά πράγματα. Εμείς εδώ θα είμαστε και την άλλη μέρα των εκλογών. Δεν καθορίζουμε τη συμπεριφορά μας απ’ την κάλπη, αλλά αυτό το ρήγμα σήμερα πρέπει να γίνει. Και να σκεφτούμε καλύτερα, πώς θα αντιμετωπίσουμε στις εφορίες τις εντολές κοψίματος μισθών, γιατί έχουμε σπίτι, γιατί έχουμε ένα αυτοκίνητο, την ίδια ώρα που μας κόβουν μισθούς και συντάξεις. Και οι νέοι θα παίρνουν 400 ευρώ και θα υποβάλλουν και φορολογική δήλωση. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Εμείς οι συνταξιούχοι που θα πάμε στην τράπεζα και δεν θα βρούμε τίποτα, κάτι πρέπει να κάνουμε. Κάτι δεν θα πληρώσουμε. Το στεγαστικό δάνειο. Όχι τυφλά ξεσπάσματα. Όχι στράκα στρούκες, όχι αυτά που ετοιμάζονται στις 25 Μαρτίου όπου έχουν βγει οι απόστρατοι και καλούν βατραχάνθρωπους, ΟΥΚάδες, διάφορα σώματα, να κάνουν γεγονότα στην Αθήνα. Αυτό θα είναι μια προβοκάτσια για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις να φοβηθεί το κίνημα. Τη μάχη θα τη δώσουμε στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στα Πανεπιστήμια.
ΑΘΗΝΑ 8/3/2012 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου