Δεν μπαίνουμε στο κάδρο τους

Δεν μπαίνουμε στο κάδρο τους

Πέρα από την προσήλωσή τους στον ευρωμονόδρομο, το δρόμο αυτόν δηλαδή που βαδίζουν τις τελευταίες δεκαετίες οι ελληνικές κυβερνήσεις κι έχουν τσακίσει το λαό, όλα τα αστικά κόμματα έχουν κι ένα ακόμα ενοποιητικό στοιχείο: Θέλουν συνεννόηση, συναίνεση και αδιατάραχτη την ...κοινωνική συνοχή. Θέλουν, δηλαδή, το λαό «μαντρωμένο» και το εργατικό - λαϊκό κίνημα χειροκροτητή των αντιλαϊκών επιλογών τους.

Ο Αντ. Σαμαράς στο χτεσινό του διάγγελμα έκανε κάλεσμα ενότητας «να μη βρεθούμε διχασμένοι», είπε, συνεχίζοντας ότι «απέναντί μας έχουμε όσους υπονομεύουν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας», όσους διώχνουν επενδύσεις, κλείνουν επιχειρήσεις, αποκλείουν λιμάνια, παραλύουν την οικονομική ζωή... Ο Ευ. Βενιζέλος ευθαρσώς είπε πριν από την «ύστατη» προσπάθεια για σχηματισμό «κυβέρνησης προσωπικοτήτων» ότι πρέπει να φτιαχτεί και να σταθεί μια κυβέρνηση για «να μην υπάρχει κοινωνική αντιπολίτευση σε βάρος των επιχειρήσεων, της ανάπτυξης και των πολιτών». Αν αυτό δε σημαίνει αντιλαϊκή κυβέρνηση και το λαϊκό κίνημα στη γωνία τι σημαίνει; Θέλουν το λαό υποταγμένο στην πολιτική τους, πολιτική εξόδου από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, της κερδοφορίας του.

Αλλά και αυτά που αυτοαποκαλούνται «αριστερά» παρόμοια στρατηγική έχουν. Ο Αλ. Τσίπρας τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά έλεγε ότι απειλείται η κοινωνική συνοχή. Μετεκλογικά, ο Αλ. Τσίπρας, στο γράμμα του προς τους επικεφαλής των οργάνων της ΕΕ, επανέλαβε ότι πρέπει να επανεξετάσουν κάποια πράγματα, γιατί απειλείται η κοινωνική και η ευρωπαϊκή συνοχή! Από ποιους, άραγε, απειλείται η συνοχή της καπιταλιστικής κοινωνίας και του ιμπεριαλιστικού οικοδομήματος της ΕΕ, αν όχι από το λαό...; Επιπλέον, στο σόου της διερευνητικής εντολής κάλεσε για συνάντηση διάφορους... φορείς, για να εξασφαλίσει ότι μια ενδεχόμενη κυβέρνησή του θα έχει τη συναίνεσή τους. Τι θα ήταν όμως - ή τι θα είναι μετά τις επόμενες εκλογές - μια ενδεχόμενη κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ; Θα είναι μια αστική κυβέρνηση, πλήρως προσδεδεμένη στην ΕΕ και στον πιο σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη, θα είναι μια κυβέρνηση που θα προσπαθήσει να ενισχύσει, όπως λέει, την υγιή επιχειρηματικότητα, δηλαδή τους καπιταλιστές. Θέλει, λοιπόν, εκ των προτέρων τη συναίνεση του κινήματος σε μια τέτοια κυβέρνηση, δηλαδή, την υποταγή του κινήματος στην ΕΕ, στους καπιταλιστές και την ντόπια κυβέρνηση που θα τους υπηρετεί. Δηλαδή, πλήρης χειραγώγηση και αφοπλισμός των εργαζομένων, του εργατικού, λαϊκού κινήματος.

Να, λοιπόν, γιατί πίεζαν τόσο πολύ προεκλογικά το ΚΚΕ να μπει σε μια τέτοια κυβέρνηση. Γιατί ήθελαν να ακυρώσουν το ΚΚΕ ως δύναμη στο πλευρό του λαού και αποκούμπι του, ήθελαν να το ακυρώσουν ως δύναμη, που πολεμάει τους καπιταλιστές και τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες τους, αν έμπαινε - ή ακόμα κι άφηνε κάποιες ελπίδες ότι μπορεί να μπει - σε μια κυβέρνηση που θα τους υπηρετεί όλους αυτούς, άρα εξ ορισμού θα είναι κόντρα στα λαϊκά συμφέροντα.

Ε, λοιπόν, το ΚΚΕ δεν τους έκανε κι ούτε θα τους κάνει αυτή τη χάρη. Να, λοιπόν, γιατί ο λαός έχει συμφέρον από ισχυρό ΚΚΕ που θα τους αντιπαλεύει στην αντιλαϊκή τους ρότα. Γιατί ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει ισχυρός λαός, ισχυρό κίνημα που θα παλεύει, θα τους εμποδίζει, θα διεκδικεί. Να γιατί ο λαός έχει συμφέρον από αυτό το ΚΚΕ, που δεν μπαίνει στο κάδρο τού... «όλοι ίδιοι είναι».