Για τις ΣΣΕ στον Τύπο και τις συμβιβασμένες ηγεσίες

Για τις ΣΣΕ στον Τύπο και τις συμβιβασμένες ηγεσίες

Την ερχόμενη Δευτέρα συνεδριάζει για άλλη μια φορά η Διασωματειακή Επιτροπή των ενώσεων εργαζομένων στον Τύπο και τα ΜΜΕ, για να συζητήσει (για άλλη μια φορά επίσης) και να... αποφασίσει για τη διεκδίκηση των ΣΣΕ του κλάδου. Την επόμενη ημέρα, Τρίτη 15/5, η Ομοσπονδία Τύπου - Χάρτου και ηΠανελλαδική Ενωση Λιθογράφωνπροχωρούν σε 24ωρη απεργία, καλώντας τους εργαζόμενους σε ξεσηκωμό, να κάνουν την απεργία δική τους υπόθεση. Την περασμένη Παρασκευή συνεδρίασε το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. Υποτίθεται για να αποφασίσει αν θα συμμετάσχει σε αυτήν την απεργία και ο κλάδος των δημοσιογράφων, αλλά η απόφαση ήταν να ζητήσει άλλη μια συνεδρίαση της Διασωματειακής, στην οποία Διασωματειακή οι Λιθογράφοι έχουν θέσει το θέμα της απεργίας εδώ και 20 ημέρες... Επίσης, στις 15 του μήνα δεν απεργεί και καμιά άλλη Ενωση από όσες συμμετέχουν στη Διασωματειακή.

Πίσω από αυτήν την... έλλειψη συντονισμού, βρίσκονται οι δύο γραμμές που συγκρούονται στο συνδικαλιστικό κίνημα. Από τη μια είναι αυτή του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που καλλιεργεί τη συναίνεση, το συμβιβασμό, την υποταγή στις απαιτήσεις του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, την αποδοχή της «ευρωπαϊκής πορείας» και αφήνει τους εργαζόμενους έκθετους στη σφοδρή επίθεση που δέχονται. Από την άλλη είναι η γραμμή της σύγκρουσης και της ανατροπής. «Με ταξική ενότητα και συσπείρωση σε κάθε χώρο δουλειάς, να μην περάσουν οι εκβιασμοί και οι απειλές, να σπάσουμε την εργοδοτική τρομοκρατία με μαζική, καθολική συμμετοχή στην απεργία και τη συγκέντρωση του κλάδου» καλεί τους εργάτες η Πανελλαδική Ενωση των Λιθογράφων. Για «να απαιτήσουμε να υπογραφεί τώρα, νέα ΣΣΕ με αυξήσεις! Κάτω τα χέρια από τις Συλλογικές Συμβάσεις». Και για την καλύτερη οργάνωση της απεργίας έχει συγκαλέσει για σήμερα γενική συνέλευση. Μια ταξική Ενωση, που κόντρα στις δυσκολίες που γεννούν η κρίση, η εργοδοτική τρομοκρατία και η ανεργία πέτυχε αύξηση συμμετοχής των εργαζόμενων στις εκλογές για ανάδειξη νέας διοίκησης του συνδικάτου που έγιναν τον περασμένο Φλεβάρη.

Δραματική η κατάσταση

Ποια είναι όμως η κατάσταση των εργαζομένων στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ, σε σχέση με τις Συλλογικές Συμβάσεις, αλλά και γενικότερα, που επιτρέπει στις ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων να συζητούν και να ξανασυζητούν και να μην αποφασίζουν;

Ηδη στη συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων έχουν επιβληθεί οι ατομικές συμβάσεις, με μειώσεις μισθών που φτάνουν μέχρι και 45%, κατάργηση δικαιωμάτων και εντατικοποίηση εργασίας, με ταυτόχρονες χιλιάδες απολύσεις. Αρχή έκανε το Δεκέμβρη 2010 ο ΣΚΑΪ της οικογένειας Αλαφούζου, από τον πλέον «ευάλωτο» κλάδο, αυτόν των δημοσιογράφων και την ανοχή βέβαια της τότε πλειοψηφίας της διοίκησης της ΕΣΗΕΑ (παρατάξεις ΝΔ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) για να ακολουθήσουν όλοι σχεδόν οι μεγαλοεπιχειρηματίες ιδιοκτήτες των αστικών Μέσων.

-- Οι ΣΣΕ των δημοσιογράφων (ΕΣΗΕΑ), διοικητικών υπαλλήλων (ΕΠΗΕΑ) και ενός μέρους τεχνικών Τύπου (ΕΤΗΠΤΑ) έχουν λήξει από τις 31 Δεκέμβρη 2009. Εκτοτε, οι συμβιβασμένες ηγεσίες αυτών των Ενώσεων βρίσκονται σε μια ατέρμονη δήθεν διαπραγμάτευση με τις εργοδοτικές οργανώσεις, αφήνοντας ταυτόχρονα ανοιχτό το δρόμο στην εργοδοσία να κατακρεουργεί μισθούς και δικαιώματα.

-- Οι τεχνικοί της τηλεόρασης (ΕΤΙΤΑ) προσέφυγαν στον ΟΜΕΔ και τέλη Δεκέμβρη 2011 εκδόθηκε η διαιτητική απόφαση 26/2011 που προβλέπει πάγωμα μισθών, την οποία όμως η εργοδοτική οργάνωση (ΕΙΤΗΣΕΕ) την κατήγγειλε, πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι. Η ΕΤΙΤΑ προχώρησε σε απεργιακές κινητοποιήσεις, αλλά τις διέκοψε στις 3 Μάη με απόφαση της συνέλευσης που στήριξαν όλες οι παρατάξεις εκτός από τη ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), αποδεχόμενη να συζητήσει πρόταση των σταθμών MEGA, ANTENNA και STAR και όχι της ΕΙΤΗΣΕΕ για υπογραφή σύμβασης με μειώσεις ονομαστικών μισθών κατά 9% για τους ήδη εργαζόμενους (που γίνονται μεγαλύτερες μέσω αλλαγών στα «θεσμικά») και κατά πολύ μεγαλύτερες για τους νεοεισερχόμενους στον κλάδο.

-- Για τους τεχνικούς των ραδιοφώνων της Αττικής ισχύει μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβρη η διαιτητική απόφαση 8/2012 που ανανέωσε, αλλά με πάγωμα μισθών, για ένα χρόνο την προηγούμενη αντίστοιχη απόφαση του 2010.

-- Για τους δημοσιογράφους του περιοδικού Τύπου, τo Φλεβάρη 2012 δημοσιεύτηκε η διαιτητική απόφαση με ισχύ 24/3/2011 - 24/3/2012 και πάγωμα μισθών για όσους εργάζονται στις επιχειρήσεις - μέλη του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Περιοδικού Τύπου (ΣΕΠΤ). Η ΕΣΠΗΤ είχε προσφύγει στον ΟΜΕΔ 11 μήνες πριν. Για τους δημοσιογράφους που εργάζονται σε περιοδικά επιχειρήσεων που δεν είναι μέλη του ΣΕΠΤ, θεωρητικά ισχύουν οι αμοιβές που προβλέπει σχετική υπουργική απόφαση (ΦΕΚ 1414 β/17.7.2008).

-- Για τους δημοσιογράφους των κρατικών Μέσων (ΕΡΤ, ΑΠΕ), αλλά και αυτούς της Γενικής Γραμματείας ΜΕ, οι ΣΣΕ έχουν καταργηθεί και με τη συνενοχή των ηγεσιών ΠΟΕΣΥ και ΕΣΗΕΑ οι μισθοί καθορίζονται πλέον με υπουργική απόφαση, η οποία δεν έχει εκδοθεί ακόμη.

«Ηγεσίες» και «σύστημα»

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, οι ηγεσίες των Ενώσεων εργαζομένων (όπου «ηγεμονεύουν» αυτές των δημοσιογράφων ΕΣΗΕΑ και ΠΟΕΣΥ και στις οποίες πρωταγωνιστούν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ) κινούνται στη γραμμή της αποδοχής στην πράξη όλων όσων προωθεί η εργοδοσία. Η στάση των οπορτουνιστικών δυνάμεων δεν είναι απλά αυτή που κρατούν σε άλλους κλάδους. Καθορίζεται επιπλέον και από το γεγονός ότι τα αστικά ΜΜΕ είναι ένα από τα βασικά στηρίγματα της άρχουσας τάξης και βέβαια παίζουν πάντα ρόλο ρόλο στη διαμόρφωση του πολιτικού συστήματος, στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ φιλοδοξεί να παίζει κεντρικό ρόλο. Με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ συμπορεύονται αυτές της ΝΔ, σε μια «συμμαχία» που κρατάει χρόνια και στη βάση της έχει κυρίως την «εξυπηρέτηση» του «συστήματος της ενημέρωσης», ενώ στην ίδια ακριβώς ρότα κινούνται και οι προσκείμενες σε ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δυνάμεις.

Ετσι, η ηγεσία της ΕΣΗΕΑ βρίσκεται από το χειμώνα του 2009 σε «διαπραγματεύσεις» με τις Ενώσεις των εκδοτών και των μεγαλοκαναλαρχών, αλλά και την ΕΡΤ. Από την πλευρά τους η ΕΠΗΕΑ (όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ) και η ΕΣΠΗΤ κρύβονται πίσω από την ΕΣΗΕΑ, ενώ ΕΤΕΡ και ΕΤΙΤΑ κινούνται σε περισσότερο συντεχνιακή λογική. Ετσι, αντίστοιχα διαμορφώνονται και οι αποφάσεις και η γενικότερη στάση και προσανατολισμός της Διασωματειακής Επιτροπής. Ταυτόχρονα όμως, η εργοδοσία έχει επιβάλει τις ατομικές συμβάσεις και καταργεί με γοργούς ρυθμούς εργασιακά δικαιώματα, ενώ τώρα ξεδιπλώνει και την επιχείρηση χτυπήματος αυτών των ίδιων των Ενώσεων εργαζομένων. Ο ιδιοκτήτης του ALPHA, Δ. Κοντομηνάς, απαιτεί από τους 416 εργαζόμενους στο σταθμό να συστήσουν «επιχειρησιακό σωματείο» ή έστω «ένωση προσώπων» και να υπογράψουν επιχειρησιακή σύμβαση, όχι μόνο με μειώσεις μισθών και απολύσεις αλλά και απεμπόληση του δικαιώματος της απεργίας. Και τους δίνει διορία μέχρι τέλος Μάη. Αυτό είναι η αρχή, και το ερώτημα είναι ποιος σταθμός ή όμιλος Μέσων θα ακολουθήσει. Με δεδομένο μάλιστα ότι στους δημοσιογράφους η «ψαλίδα» στους μισθούς αλλά και στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις είναι τεράστια, οι εργοδότες διαθέτουν τους «ισχυρούς πυρήνες επιβολής», σε συνδυασμό με το φόβο της απόλυσης, την εργοδοτική τρομοκρατία, αλλά και τις αυταπάτες τύπου «το μαγαζί μας να εξακολουθεί να υπάρχει για να έχουμε δουλειά».

Η διέξοδος

Εχει αποδειχτεί ότι ο συμβιβασμός, η υποταγή, η «εργασιακή ειρήνη», όχι μόνο δεν γλιτώνει τους εργαζόμενους από τη σφοδρή επίθεση, αλλά στρώνει το έδαφος για συνεχή χτυπήματα σε βάρος των δικαιωμάτων τους. Και ότι είναι αυταπάτη το αν οι εργαζόμενοι δεχτούν πετσόκομμα των δικαιωμάτων τους θα γλιτώσουν από την ένταση της επίθεσης. Οι εργοδοτικές - κυβερνητικές πλειοψηφίες των ενώσεων εργαζομένων στο χώρο είναι βασικό εμπόδιο στην ανάπτυξη του κινήματος, σε κάθε προσπάθεια ενεργητικής συμμετοχής στην οργάνωση του αγώνα.

Η επίθεση που δέχεται σήμερα η πλειοψηφία των εργαζομένων στα αστικά ΜΜΕ έχει πολιτικά και ταξικά χαρακτηριστικά και περιεχόμενο και, άρα, πολιτική και ταξική πρέπει να είναι και η απάντηση. Αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο αν οι εργαζόμενοι πάρουν την υπόθεσή τους στα χέρια τους. Χρειάζεται σε κάθε χώρο δουλειάς, να συγκροτηθούν επιτροπές αγώνα, να ενισχυθούν αποφασιστικά οι συλλογικές διαδικασίες, η συσπείρωση και η αλληλεγγύη των εργαζομένων, η ενότητα δράσης. Με διεκδικητικό πλαίσιο που να εκφράζει τις πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων, με επιδίωξη αναζήτησης συμμάχων στήριξης, έκφρασης αλληλεγγύης. Πρέπει να τεθεί στην ημερήσια διάταξη και το θέμα της ενημέρωσης και η επίλυση της αντίφασης οι εργαζόμενοι στα Μέσα να εργάζονται για την εξυπηρέτηση και προβολή της αντιλαϊκής πολιτικής την οποία όμως βιώνουν και οι ίδιοι με δραματικό τρόπο. Ταυτόχρονα όμως χρειάζεται να συνειδητοποιηθεί ότι ο αγώνας της πλειοψηφίας των εργαζομένων στα ΜΜΕ για τα πραγματικά τους προβλήματα είναι άρρηκτα δεμένος με τον αγώνα όλης της εργατικής τάξης. Οτι χρειάζεται αγώνας για την κατάργηση της αιτίας των δεινών, δηλαδή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, και στα ΜΜΕ.