Το τέρας της ΕΕ ετοιμάζει νέα επίθεση

Το τέρας της ΕΕ ετοιμάζει νέα επίθεση

Η συζήτηση για βάθεμα της πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης της ΕΕ γίνεται στο πλαίσιο της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης και της προσπάθειας που κάνει το κεφάλαιο να την ξεπεράσει προς όφελός του. Η συζήτηση δεν είναι καινούρια. Από την ενιαία αγορά της δεκαετίας του '80 και τη μετεξέλιξη της ΕΟΚ σε ΕΕ, με τη συνθήκη του Μάαστριχτ και από την ΟΝΕ στις αρχές του 2000 μέχρι τα δημοσιονομικά σύμφωνα σταθερότητας και τη συνθήκη της Λισαβόνας (το γνωστό «ευρωσύνταγμα»), στόχος της λυκοσυμμαχίας ήταν και παραμένει η παραπέρα ενίσχυση των δομών της σε όφελος των μονοπωλίων, με θεμελιακό ζήτημα την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των λαών σε συνδυασμό με την αναγκαιότητα να μπορεί η ΕΕ να ανταπεξέρχεται στον οξύτατο διεθνή μονοπωλιακό ανταγωνισμό σε όφελος των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.

Αυτό πρακτικά σημαίνει περισσότερες αρμοδιότητες στα όργανα της Ευρωένωσης για τα οικονομικά και πολιτικά ζητήματα της κάθε χώρας - μέλους, άρα και μεγαλύτερη παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα η ανισομετρία στο εσωτερικό της σε συνδυασμό με τους ενδοευρωενωσιακούς ανταγωνισμούς δημιουργούν τεράστιες δυσκολίες στη διαχείριση, αφού τα μονοπώλια κάθε κράτους, ιδιαίτερα των ισχυρών, επιδιώκουν το ίδιον όφελος, γεγονός που τους αναγκάζει να προχωρούν με βήματα ανταγωνισμών και συμβιβασμών ταυτόχρονα. Και να δημιουργούν στο εσωτερικό της ΕΕ και της Ευρωζώνης ομόκεντρους κύκλους κρατών με διαφορετικές ταχύτητες στην εξέλιξη του καπιταλισμού.

Η «οικονομική διακυβέρνηση», που θεωρήθηκε βήμα στην πολιτική και οικονομική ενοποίηση της ΕΕ, οδήγησε στο νέο δημοσιονομικό σύμφωνο σταθερότητας, τη θεσμοθέτηση δηλαδή της λιτότητας και των μνημονίων δίχως τέλος, με κυρώσεις από ευρωενωσιακά όργανα σε κράτη - μέλη που καθυστερούν τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, υπονομεύοντας την ανταγωνιστικότητα συνολικά της ΕΕ. Τέτοιες αντιδραστικές αλλαγές κρύβονται πίσω από το σύνθημα για «περισσότερη Ευρώπη», με την προσπάθεια π.χ. για ενιαίο τραπεζικό σύστημα, ενιαίο φορολογικό (αυτό το ξαναπροσπάθησαν, αλλά η ανισομετρία δεν τους επέτρεψε να το πραγματοποιήσουν), έλεγχο όλων των κρατικών προϋπολογισμών κλπ., τα οποία πλασάρονται από αστικά και οπορτουνίστικα κόμματα σαν αντίδοτο τάχα στην κρίση. Σήμερα, μπροστά στα χειρότερα που έρχονται για το λαό, τα ίδια κόμματα που στήριξαν την πολιτική και οικονομική ενοποίηση σε προηγούμενες φάσεις της, θέλουν να νοθεύσουν την αρνητική εμπειρία που αποκόμισε ο λαός, κοροϊδεύοντας ότι οι αλλαγές στην ΕΕ θα αποβούν προς όφελός του. Οτι η ανισομετρία θα πάψει και ότι όλες οι χώρες θα γίνουν ισότιμες.

Πρόκειται για ψέμα ολκής. Η παραπέρα πολιτική και οικονομική ενοποίηση της ΕΕ θα μεγαλώσει τις ανισότητες και τους ανταγωνισμούς και ουσιαστικά προετοιμάζει το έδαφος για μια μικρότερη Ευρωζώνη, ενδεχόμενα και μια μικρότερη ΕΕ. Από αυτήν τη σκοπιά, εκείνοι που προσπαθούν να καθησυχάσουν το λαό και να του καλλιεργήσουν αυταπάτες είναι υπόλογοι για τα χειρότερα που θα βρει μπροστά του. Είναι οι ίδιοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που αναγορεύουν σε πεδίο επίλυσης των λαϊκών προβλημάτων τις διαπραγματεύσεις εντός της ΕΕ. Παραμυθιάζουν το λαό ότι αν κάνει υπομονή, η λύση θα έρθει συνολικά από τη λυκοσυμμαχία, που μαζί με τις ντόπιες κυβερνήσεις του κεφαλαίου τον έχει καταδικάσει στην εξαθλίωση. Καμιά λύση δεν πρόκειται να δώσει η ΕΕ στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, αντίθετα θα τα επιδεινώσει.

Λύση για το λαό είναι η ενεργοποίηση της πείρας του και η ένταση της ταξικής πάλης στο εθνικό πεδίο, ενάντια στην πλουτοκρατία, τα κόμματα και την εξουσία της. Ενάντια συνολικά στην πολιτική του ευρωμονόδρομου, ανεξάρτητα αν αυτή εκφράζεται από κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά κόμματα και κυβερνήσεις. Λύση για το λαό είναι ένα ισχυρό ΚΚΕ, μπροστάρης στην οργάνωση της πάλης μπροστά στα χειρότερα που έρχονται, καθώς το τέρας της ευρωένωσης και τα μονοπώλιά της ζητάνε νέο αίμα, νέες θυσίες για να βγουν από την κρίση. Να προβληματιστεί σοβαρά ο λαός και να μην επιτρέψει με την ψήφο του να βοηθήσει στο πισωγύρισμα του κινήματος. Ισχυρό ΚΚΕ για να μείνει η ελπίδα ζωντανή και όρθιος ο λαός την επόμενη μέρα.