22 Ιουν 2012

Το σύστημα του εγκλήματος


ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
Το σύστημα του εγκλήματος



Το πέρασμα από ένα κατώτερο κοινωνικό σύστημα, τη φεουδαρχία, σε ένα ανώτερο, τονκαπιταλισμό, ισοδυναμεί με το βαρύτερο και πλέον ανθρωποβόρο τίμημα, που έχει πληρώσει η ανθρωπότητα από την ύπαρξή της. Τα 200 χρόνια καπιταλισμού στον κόσμο ήταν αρκετά για να χωρέσουν και να ξεπεράσουν σε μέγεθος όλα τα εγκλήματα και όλες τις θυσίες που πλήρωσε ο πλανήτης από τη στιγμή εμφάνισης ζωής στη Γη. Ο καπιταλισμός και το ανώτατο στάδιό του, ο ιμπεριαλισμός, αναδεικνύονται στην ιστορία της ανθρωπότητας ως το πλέον βάρβαρο σύστημα, ως το παγκόσμιο θυσιαστήριο ζωών, δικαιωμάτων και ελευθεριών, με έναν και μόνο γνώμονα: Την αύξηση όλο και περισσότερων κερδών για μια όλο και μικρότερη χούφτα κεφαλαιοκρατών.
***
Και μόνο η ημερολογιακή καταγραφή των μιλιταριστικών μεθόδων, με τις οποίες οι κεφαλαιοκράτες, τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές επέδραμαν ως τα σήμερα κατά των λαών, για να προασπίσουν τα θησαυροφυλάκια και τις σφαίρες επιρροής τους, θα ήταν αρκετό υλικό για να γεμίσει μια ολόκληρη εφημερίδα. Στο βωμό αυτού του συστήματος, στο όνομα της αδηφαγίας των σφετεριστών του πλούτου που παράγουν οι λαοί, έχουν θυσιαστεί εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι. Μόνο οι δυο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, που προκάλεσαν οι Ροκφέλερ, οι Κρουπ και οι Φορντ, είχαν σαν αποτέλεσμα να σφαγιαστούν 65 εκατομμύρια από τα κανόνια και τα τανκς των δολοφόνων του πλανήτη.
Με ένα πρόσταγμα των αφεντικών της αμερικανικής βιομηχανίας, είδαμε στα πλαίσια αυτού του συστήματος να ξεκληρίζονται ολόκληρες χώρες. Να λεηλατούνται ολόκληρες ήπειροι. Ο πόνος και το αίμα που έχει σπείρει ο καπιταλισμός για να εδραιώσει και να αναπαράγει το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, τον καθιστά ως τον πλέον απάνθρωπο δήμιο που γνώρισε η ιστορία όλων των μέχρι σήμερα κοινωνικών σχηματισμών.
Η παράλογη και παρανοϊκή φύση αυτού του συστήματος είναι ίδιον του θεμελίου, πάνω στο οποίο έχει στηθεί: Ο θάνατός σου - η ζωή μου, είναι το μοντέλο κοινωνικής "συνύπαρξης", που έφτασε στο απόγειό του με τον καπιταλισμό. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, η ιμπεριαλιστική αγριότητα που έχει γνωρίσει ο πλανήτης τα τελευταία 50 χρόνια, είναι πιστός καθρέφτης του μέλλοντος που ετοιμάζουν και για τη νέα χιλιετηρίδα. Ο πειρασμός για την καταχώριση ενός σύντομου - και σίγουρα ελλιπούς - καταλόγου των ένοπλων επεμβάσεων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, αμέσως μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου ως και τις μέρες μας, είναι μεγάλος. Θα ενδώσουμε:
Οι Αμερικανοί πεζοναύτες και οι αμερικανικές βόμβες, αμέσως μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, σπέρνουν τον όλεθρο: Στις Φιλιππίνες (1945), στην Ελλάδα (1946), στην Κίνα (1946, 1950, 1955, 1958), στην Παραγουάη (1947), στην Κόστα Ρίκα (1948, 1955), στη Βιρμανία (1949, 1961), στο Πουέρτο Ρίκο (1950), στην Κορέα (1950), στη Γουατεμάλα (1954, 1962), στο Βιετνάμ (1954 - 1973), στο Λίβανο (1955), στο Λάος (1959, 1962, 1964 - 1970, 1973), στην Κούβα (1961), στον Παναμά (1964), στην Κολομβία (1964), στη Δομινικανή Δημοκρατία (1966), στην Ταϊλάνδη (1966), στην Αϊτή (1969), στην Καμπότζη (1970), στην Ινδονησία (1973), στην Αγκόλα (1976), στο Ζαϊρ (1978), στη Γρανάδα (1983), στο Λίβανο (1983), στη Λιβύη (1984), στον Παναμά (1989), στον Περσικό (1991), στη Γιουγκοσλαβία (1995)...
***
Αυτές είναι οι "περγαμηνές" τους. Αυτό είναι το σύστημά τους. Ενα σύστημα, που, όταν ο ιμπεριαλισμός δε χρησιμοποιεί απευθείας τα αμερικανο-ΝΑΤΟικά βομβαρδιστικά του, ή, παλιότερα, τα βρετανικά ή τα χιτλερικά, ακολουθεί παράλληλες μεθόδους: Στήνει ολόκληρους λαούς στον τοίχο και στον "γύψο". Ετσι έκαναν με την Ισπανία του Φράνκο, με τη Χιλή του Πινοσέτ, με την Ελλάδα του Παπαδόπουλου. Ετσι έκαναν με τη Νικαράγουα των "Κόντρας", με την Κύπρο του "Αττίλα", με την Παλαιστίνη, με το Κουρδιστάν, με τη Νότια Αφρική του στυγνού απαρτχάιντ... Τα θύματα αυτών των θηριωδιών αμέτρητα.
Ας δώσουμε ένα δείγμα του τι πλήρωσε η χώρα μας από την επέμβαση των ιμπεριαλιστών στην Ελλάδα το 1946 - '49: Νεκροί 50.000. Δολοφονημένοι από τα εκτελεστικά αποσπάσματα με απόφαση των στρατοδικείων 65.000. Φυλακισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης 40.000. Εκπατρισμένοι 60.000. Ξεριζωμένοι από τις εστίες τους αγρότες 1 εκατομμύριο...
***
Ομως, ο καπιταλισμός δεν αφαιρεί ζωές μόνο με έναν τρόπο. Ο πόλεμος κατά των λαών είναι διαρκής και ανελέητος, ακόμα και όταν δε διεξάγεται μέσω ανοιχτών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, μέσω πολεμικών συρράξεων, μέσω της επιβολής δικτατορικών και τρομοκρατικών καθεστώτων. Ο καπιταλισμός είναι σύμφυτος με την πολτοποίηση, την περιθωριοποίηση και τη δραματική ισοπέδωση της ανθρώπινης ύπαρξης, που μετατρέπεται σε ανακυκλούμενο θύμα για το ξεπέρασμα των επαναλαμβανόμενων κρίσεων του καπιταλισμού.
Αυτή τη στιγμή, στον κόσμο της PAX AMERICANA, πάνω από 1,3 δισ. άνθρωποι πλήττονται από αφόρητη φτώχεια και από αυτούς, με βάση τα στοιχεία του ΟΗΕ, τα 650 εκατομμύρια είναι παιδιά. Σήμερα, μόλις τρία χρόνια πριν το 2000, κάθε λεπτό πεθαίνουν στον πλανήτη 25 παιδιά, επειδή δεν έχουν να φάνε! Η ασιτία βασανίζει 850 εκατομμύρια ανθρώπους και οδηγεί στο θάνατο 18 εκατομμύρια κάθε χρόνο! Σήμερα, στην εποχή της επίδειξης προκλητικής χλιδής από μια δράκα πλουτοκρατών, πάνω από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν με 1 δολάριο τη μέρα, δηλαδή με 280 δραχμές. Γιατί; Το ότι 300 Κροίσοι κατέχουν το 45% του παγκόσμιου πλούτου, το ότι 60 οικογένειες των ΗΠΑ έχουν εισόδημα άνω του 1 δισ. δραχμών το χρόνο, δίνουν μια πρώτη απάντηση...
Αυτή είναι η καπιταλιστική "ανθρωπιά": Οι "μπον βιβέρ" του συστήματος σπαταλούν κάθε χρόνο 40 δισ. δραχμές για γκολφ. Με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν οι βασικές ανάγκες των παιδιών σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι ΗΠΑ σπαταλούν κάθε χρόνο πάνω από 300 δισ. δολάρια για πολεμικές "προπαρασκευές". Με μόνο 2 δισ. δραχμές θα μπορούσαν να σωθούν 100 εκατ. παιδιά του Τρίτου Κόσμου...
***
Τα εκατομμύρια των απόκληρων του συστήματος δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Είναι βασική καπιταλιστική "αρχή", από τη στιγμή της γέννησης του συστήματος, να μεταθέτει τα σπασμένα των κρίσεών του στις πλάτες των λαών. Μετά το Βατερλό του Ναπολέοντα το 1815, ήρθε το "Βατερλό" των εργαζομένων, που είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται στο μισό των μισθών του 1810. Η καπιταλιστική κρίση του 1847 είχε σαν αποτέλεσμα το 56% των εργατών του Παρισιού να ζουν στην ανεργία. Ο αμερικανικός εμφύλιος του 1866 είχε σαν αποτέλεσμα να καταλήξει στον υποσιτισμό το 25% του πληθυσμού και να μειωθούν τα μεροκάματα κατά 30%. Το "κραχ" του 1873 οδήγησε σε τετραπλασιασμό των αυτοκτονιών στη Γερμανία και αύξηση των ανέργων κατά 1 εκατομμύριο στις ΗΠΑ. Οταν οι καπιταλιστές κρεμούσαν τους εργάτες που πάλευαν για τα δικαιώματά τους στο Σικάγο, το 1886, οι τραπεζίτες έκαναν "δουλιές" με επιτόκια ύψους 1.500% το χρόνο. Η καπιταλιστική κρίση του 1930 έριξε στον Καιάδα 30 εκατομμύρια άνεργους. Οσο για τον φασισμό - εκτός των άλλων - ήταν εξαιρετικά επικερδής για τους καπιταλιστές: Οι μισθοί στους εργάτες μειώθηκαν κατά 52% και των υπαλλήλων κατά 47%, την περίοδο που οι "μελανοχίτωνες" και οι ναζιστές διαχειρίζονταν τις υποθέσεις του κεφαλαίου. Κάτι ακόμα: Μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, το 1945, ανάμεσα στα ερείπια και στα θύματα, βρέθηκαν 45 εκατομμύρια άνθρωποι χωρίς εργασία. Γίνεται σαφές ότι και εδώ ο κατάλογος είναι ατέλειωτος...
Σήμερα, τα 50 εκατομμύρια των φτωχών και τα 20 εκατομμύρια των ανέργων στην Ευρώπη, τα 4 εκατομμύρια των Αμερικανών απόκληρων μόνο στη Ν. Υόρκη, τα εκατοντάδες εκατομμύρια των "κολασμένων" του Τρίτου Κόσμου, είναι ο ζωντανός καθρέφτης τουκαπιταλισμού.
***
Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Αυτή είναι η αγριότητα, που γεννά το σημερινό σύστημα του ιμπεριαλισμού. Πρόκειται για μια διαρκή πορεία αμέτρητων και ειδεχθών εγκλημάτων. Η ανατροπή του δεν είναι μόνο καθήκον για την ανθρωπότητα. Είναι προϋπόθεση για την υπεράσπιση του μέλλοντός της.
Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Η παράλογη και παρανοϊκή φύση του καπιταλιστικού συστήματος είναι ίδιον του θεμελίου πάνω στο οποίο έχει στηθεί: Ο θάνατός σου - η ζωή μου, είναι το μοντέλο κοινωνικής "συνύπαρξης", που έφτασε στο απόγειό του με τον ιμπεριαλισμό

ByΦιλιππος Ανθης στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

TOP READ