Και μετα τι;

Δύο κόσμοι

Χτες σε πρωτοσέλιδο σχόλιό της η εφημερία «Τα Νέα» έγραφε: «Τα παιδιά που βρίσκονται από χθες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελούν μία γενιά με ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα που δεν είχαν οι προηγούμενες: η νέα αφετηρία της ζωής τους είναι συνυφασμένη με την κρίση και τις αβεβαιότητες που προκαλεί στην ελληνική κοινωνία. Για να φτάσουν στον τελικό σκοπό τους, θα χρειαστεί να κινήσουν τα πράγματα μπροστά, όχι μόνο για τον εαυτό τους αλλά και για τη χώρα». Πώς θα το πετύχουν; «Αν η πολιτεία τους διασφαλίσει πραγματικές ακαδημαϊκές συνθήκες», απαντά η ίδια η εφημερίδα. Για να «κινήσουν την Ελλάδα μπροστά» σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών. Τι θα γίνει μετά την αποφοίτησή τους, η εφημερίδα δεν το απαντά. Γιατί θα έπρεπε να τους πει ανοιχτά ότι είναι καταδικασμένοι να ψάχνουν για δουλειά στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις αν και όταν ξεπεραστεί η κρίση, και με τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα από τα αλλεπάλληλα αντεργατικά μέτρα για ένταση της εκμετάλλευσης, αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Και με δεδομένο ότι ακόμη και αν υπάρξει ανάκαμψη, η ανεργία δεν μπορεί να εξαλειφθεί.

***

Στον αντίποδα, η ανακοίνωση του ΚΚΕ με αφορμή τη δημοσιοποίηση των βάσεων εισαγωγής σε ΑΕΙ-ΤΕΙ έγραφε: «Το ΚΚΕ, με αφορμή την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, απευθύνεται στους νέους και τις οικογένειές τους και τους καλεί να προβληματιστούν, να σκεφτούν: Μπορεί να ικανοποιηθεί η ανάγκη για σταθερή δουλειά με δικαιώματα όσο κυριαρχεί στην κοινωνία το κυνήγι του κέρδους; Μπορεί να απαλειφθεί η ανεργία, το άγχος και η ανασφάλεια όσο απόλυτος νόμος της κοινωνίας είναι ο ανταγωνισμός και η αναρχία στην παραγωγή; Μπορεί να εξασφαλιστούν δωρεάν και πραγματικά αναβαθμισμένες σπουδές όσο η εκπαίδευση θα υπηρετεί την καπιταλιστική κερδοφορία και η μόρφωση θα είναι εμπόρευμα; Η ελπίδα και η προοπτική βρίσκεται στη λαϊκή συμμαχία και αντεπίθεση για την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Με το λαό στο τιμόνι της εξουσίας, με κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία μπορούν τα παιδιά που εισάγονται σε ΑΕΙ-ΤΕΙ να σπουδάζουν σε μια πραγματικά ενιαία και ανώτατη εκπαίδευση και το πτυχίο να αποτελεί τη μοναδική προϋπόθεση για το επάγγελμα. Μια τέτοια κοινωνία μπορεί να εξασφαλίσει ότι κανείς δεν θα εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει το σχολείο, τις σπουδές ή να μεταναστεύσει για να εργαστεί. Αυτή η κοινωνία μπορεί να εγγυηθεί σε κάθε νέο και νέα, πριν τελειώσει το σχολείο, την επαγγελματική σχολή ή το πανεπιστήμιο, να ξέρει πού θα βρει δουλειά, να έχει κατοχυρωμένο το δικαίωμα στο επάγγελμα και στην εργασία».

***

Πράγματι, η οικονομική καπιταλιστική κρίση είναι αμείλικτη. Εργοστάσια και επιχειρήσεις εμπορίου και υπηρεσιών με δεδομένη τη συρρίκνωση των δραστηριοτήτων τους παίρνουν μέτρα. Μείωση εργαζομένων, απολύσεις δηλαδή, μείωση μισθών, είναι στην πρώτη γραμμή. Μικρομάγαζα κλείνουν αλλά και μεγαλύτερες επιχειρήσεις κλείνουν. Μισθοί, συντάξεις, μειώνονται συνεχώς, η ανεργία αυξάνεται αλματωδώς, υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας είναι πλέον ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα. Και όλ' αυτά για διέξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου. Η κρίση αποκαλύπτει τα αδιέξοδα του συστήματος, την αναγκαιότητα ανατροπής του, αποκαλύπτει ότι οι συνθήκες είναι ώριμες για την κοινωνικοποίηση των επιχειρηματικών ομίλων, για τη μετατροπή τους σε εργατική, λαϊκή ιδιοκτησία που θα αξιοποιείται με βάση τον κεντρικό σχεδιασμό για την πλήρη αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

***

Τι μπορεί να κάνει ο κεντρικός σχεδιασμός; Να σχεδιάζει την αξιοποίηση για ανάπτυξη όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας ώστε να αναπτύσσονται όλοι οι κλάδοι της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας που μπορεί να αναπτύξει η Ελλάδα. Να παράγει και να κατανέμει τα αναγκαία μέσα παραγωγής σ' αυτούς τους κλάδους. Να εκπαιδεύει και να μορφώνει το αναγκαίο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό για την ανάπτυξη της παραγωγής, επομένως και οι απόφοιτοι των σχολών θα βρίσκουν άμεσα δουλειά. Να φροντίζει την κατανομή των παραγόμενων προϊόντων για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Να κατανέμει πόρους από την ανάπτυξη για τη δωρεάν ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Πολιτισμό, Αθλητισμό, σε έργα υποδομής όπως αντισεισμική, αντιπλημμυρική προστασία και λαϊκή κατοικία. Να αναπτύσσει την έρευνα και την επιστήμη με βάση τις λαϊκές ανάγκες προκειμένου να αναπτύσσονται γοργά οι παραγωγικές δυνάμεις ώστε να μπορούν να ικανοποιούνται οι ολοένα αυξανόμενες λαϊκές ανάγκες. Και έτσι θα εκμηδενισθεί η ανεργία. Ενώ η παραγωγή θα αναπτύσσεται σε ολοένα και μεγαλύτερη κλίμακα αξιοποιώντας την έρευνα, την επιστήμη, την τεχνική για την συνεχή ανάπτυξη των μέσων παραγωγής και της παραγωγικότητας της εργασίας. Αυτό το όφελος θα εκφράζεται και με τη μείωση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου και την αύξηση του ελεύθερου, ώστε η εργατική τάξη να μπορεί να ξεκουράζεται, να αθλείται, να απολαμβάνει τα έργα όλων των μορφών καλλιτεχνικής δημιουργίας αλλά πάνω απ' όλα να ασκεί εξουσία, τον εργατικό έλεγχο, να ασχολείται οργανωμένα ενεργά με την πολιτική και την οικοδόμηση της δικής της κοινωνίας. Πράγματι δύο κόσμοι διαφορετικοί, αντίθετοι. Ο ένας της ανεργίας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, ο άλλος της εργατικής, λαϊκής ευημερίας.