Η TTIP και μερικές σκληρές αλήθειες.

 Η TTIP και μερικές σκληρές αλήθειες.

Η Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων ή αλλιώς TTIP (Transatlantic Trade and Investment Partnership), οι 10 λόγοι για τους οποίους πρέπει ναανησυχούν οι Ευρωπαίοι πολίτες και η αλήθεια που κρύβεται πίσω της.

“Η TTIP δεν αποτελεί μια παραδοσιακή εμπορική συμφωνία με κύριο στόχο τη μείωση των δασμών στις εισαγωγές μεταξύ εμπορικών εταίρων, καθότι οι δασμοί ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ είναι ήδη στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα. Αξιωματούχοι και από τις δύο πλευρές πάντως, δηλώνουν ανοιχτά πως ο κύριος στόχος της TTIP είναι να παραμερίσει τις κανονιστικές ρυθμίσεις που αποτελούν «εμπόδιο» στην ελευθερία κίνησης κεφαλαίων και κερδοφορίας  πολυεθνικών επιχειρήσεων στις δύο μεριές του Ατλαντικού.

Στην πραγματικότητα, τα «εμπόδια» αυτά είναι τα κοινωνικά κεκτημένα και οι περιβαλλοντικές ρυθμίσεις, όπως για παράδειγμα τα εργασιακά δικαιώματα, οι κανόνες ασφάλειας για τα τρόφιμα (που συμπεριλαμβάνουν τους περιορισμούς σχετικά με τα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα), οι κανονισμοί για τη χρήση χημικών τοξικών ουσιών, οι νόμοι για την προστασία των προσωπικών δεδομένων στο διαδίκτυο, ακόμη και κάποιες από τις ρυθμίσεις για τις τράπεζες που είχαν στόχο να αποφευχθεί μια επανάληψη της οικονομικής κρίσης του 2008”.

Αν δεν κάνω λάθος, από τη δεκαετία του ’90 έχουν ξεκινήσει αυτές οι διαδικασίες πλήρους κατάργησης των εθνικών πολιτικών εξουσιών από τις εθνικές και διεθνείς ταξικές εξουσίες του πολυεθνικού κεφαλαίου πίσω από τον παραπλανητικό τίτλο «προστασία των επενδύσεων»! Από τότε όλα τα θέματα τέθηκαν επί τάπητος. Εγώ τουλάχιστον από τότε είχα γνώση των πρώτων πληροφοριών για  το περιεχόμενο που ακούμε τώρα.

Τώρα οι πολιτικοί διαχειριστές του συστήματος χύνουν δάκρυα που οι πραγματικοί εξουσιαστές της οικονομίας, αποφασίζουν να τους καταπατήσουν και να τους επιβάλουν να νομιμοποιήσουν εν ψυχρώ τα εντελώς απάνθρωπα συμφέροντά τους σε γενικό πολιτικό επίπεδο.

Είναι η δικτατορία της ταξικής εξουσίας και ό,τι και να λέμε επιβάλει τις θελήσεις της. Μόνη σωτηρία είναι η εξέγερση των λαών, όχι απλώς οι φωνές των κοινοβουλίων.

Τους κομμουνιστές πολλοί μίσησαν, αλλά όταν λένε την αλήθεια όλοι κάνουν πως δεν την έχουν ακούσει ποτέ. Αυτά που γίνονται έχουν καταγραφεί και ειπωθεί από δεκαετίες αλλά αντί σκέψης, όλοι πουλούσαν δημοκρατία της ΕΕ και άλλα τέτοια φούμαρα. Τώρα ας σκεφτούν.

Πολλά από αυτά που γίνονται σήμερα σε επενδυτικό, εργασιακό, δημοκρατικό, Δικαιικό, γεωπολιτικό επίπεδο τα είχαμε γνωρίσει σε θεωρητικό επίπεδο από τη δεκαετία του ’70 αλλά τότε τα έλεγαν «κομμουνιστική προπαγάνδα». Και αυτά που σήμερα ακούμε (ανακοινώσεις του ΚΚΕ από τη δεκαετία ακόμη του ’90, δηλώσεις Α. Παπαρρήγα κ.α.) για επερχόμενη παγκόσμια αναταραχή ένοπλη και οικονομική με κύριο στόχο τον μηδενισμό των δικαιωμάτων των λαών και της αξίας της εργατικής δύναμης των εργαζομένων, παράλληλα των ενοχλητικών ανταγωνιστικών μικρομεσαίων κεφαλαίων, πίσω από τους πολέμους, τους φασισμούς, τις μεταναστεύσεις και τις κρίσεις, πάλι κάνουν ότι δεν τα ακούν.

Ζούμε ακόμη στον κόσμο των αυταπατών, όπως ζούσαν οι πολίτες της Ευρώπη στη δεκαετία του ’30 που δεν ερμήνευαν διαλεκτικά την κατάληξη της κρίσης του ’29, μη πιστεύοντας ότι θα ξαναγίνει πόλεμος και θα τους αγγίξει. Μεγάλες αυταπάτες πλήρους καταστροφής και θανάτου.

 

Όσο για τη συμφωνία ΤΤΙΡ τι άλλο είναι από μια συμφωνία αμερικανικού και ευρωπαϊκού μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος όλων των λαών του κόσμου; Με ελαφρά υπεροχή και πρώτο λόγο στο αμερικάνικο κεφάλαιο οι ευρωπαίοι μεγαλοκεφαλαιουχοι εξασφάλισαν γερό μερίδιο κερδών σε βάρος των λαών. Κάτι σαν το ξαναμοίρασα των πετρελαίων της Μ. Ανατολής που έδωσαν τα μερίδια της Λιβύης τζάμπα στις εταιρείες της ΕΕ, σε αντάλλαγμα της αμερικανικής κυριαρχίας στην περιοχή και νομιμοποίησης των πολεμικών επιθέσεων. Τους δίνουν και μέρος της Συρίας αλλά δεν τους βγαίνει γιατί υπάρχουν και άλλοι ιμπεριαλιστές που τη θέλουν.  Ξαναμοίρασμα του κόσμου και εμείς ψάχνουμε τα ψηφίσματα του ευρωκοινοβουλίου που το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο γράφει στα παλιά του τα παπούτσια όπως ο Χίτλερ έγραφε τις συμφωνίες ειρήνης τύπου Μονάχου.

Αυτά δυστυχώς.

Αν οι λαοί δεν εξεγερθούν έρχονται πολύ χειρότερα, όποιες αυταπάτες και αν καλλιεργούνται μέχρι να έρθουν.

Μπορείτε εδώ να διαβάσετε ένα κείμενογια την ttip