2002- Αλέκας Παπαρήγα

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ: 
ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ, 
ΚΕΡΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ 
της Αλέκας Παπαρήγα

Η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση, τα ΜΜΕ και οι επιχειρηματίες, από την πρώτη στιγμή της ανάθεσης στην Αθήνα της οργάνωσης και διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων πέρασαν στην τροχιά της θριαμβολογίας και της αναγωγής τους σε εθνικό στόχο. Η κυβέρνηση έριξε στην αγορά μια σειρά επιχειρήματα, προκειμένου να διαμορφώσει κλίμα, να ντοπάρει συνειδήσεις, να φέρει σε δεύτερη μοίρα ερωτηματικά, ανησυχίες έως και σαφείς αντιρρήσεις για το εγχείρημα αυτό.
Τι δεν ακούσαμε! Οτι οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα επιστρέψουν στην κοίτη τους και θα αναγεννηθεί το Ολυμπιακό Πνεύμα. Οτι η πραγματοποίησή τους στην Ελλάδα θα συμβάλει στην ειρήνη και στη σταθερότητα, μέχρι και θα σταματήσουν οι πόλεμοι και οι επεμβάσεις, χάριν και μόνο της ομαλής διεξαγωγής τους. Οτι θα λυθούν προβλήματα ανεργίας, ότι θα αποκτήσουμε σύγχρονη υποδομή αθλητισμού, ότι πάνω απ’ όλα θα αναβαθμιστεί τάχα η θέση της Ελλάδας διεθνώς, ως μικρής χώρας που κάνει θαύματα, ενώ για τον τουρισμό θα ξεκινήσει μια χρυσή περίοδος. Το τελευταίο πρωθυπουργικό επιχείρημα ήταν, με την ευκαιρία της επίσκεψης στις ΗΠΑ, ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα δώσουν αυτό που λείπει από τον ελληνικό λαό: την αυτοπεποίθηση ότι μπορεί. Χρησιμοποιείται αυτό που έχει αποκληθεί εθνικό φιλότιμο ή λαϊκό φιλότιμο.
Αν και το τελευταίο χωράει πολλή συζήτηση, μας αρκεί για την ώρα να υπογραμμίσουμε, ότι ούτε τα συμφέροντα, ούτε οι αξίες, ούτε τα ιδανικά είναι ίδια, ενιαία για όλους, σε μια κοινωνία όπου το συμφέρον των λίγων είναι σαφώς αντίθετο από το συμφέρον των πολλών. Αν οι Ολυμπιακοί Αγώνες πετύχουν, με βάση τα διεθνή και εγχώρια κριτήρια που υπερισχύουν, αυτό σημαίνει ότι ο ελληνικός λαός δεν κατάφερε να αντισταθεί, να βάλει κάποιο φρένο. Ολα αυτά θα φανούν πολύ καθαρά την επόμενη της λήξης τους και τα επόμενα χρόνια ακόμα περισσότερο.

ΚΕΡΔΟΦΟΡΑ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΓΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε την κυβέρνηση στη θριαμβολογία, στην παραπλάνηση. Για δύο λόγους:
Γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ως διεθνής αθλητικός θεσμός, έχουν μετατραπεί σε μια εξαιρετικά κερδοφόρα, οικονομική και πολιτική, επένδυση για τους διεθνείς επιχειρηματικούς ομίλους, τα παρακλάδια τους σε κάθε χώρα, για την εγχώρια πλουτοκρατία. Εκεί που βασιλεύει η κερδοφορία του κεφαλαίου, δεν υπάρχει γνήσιο αθλητικό πνεύμα, υγιής συναγωνισμός.
Γιατί εδώ και πολλά-πολλά χρόνια τον αθλητισμό τον έχουν καταβροχθίσει τα διεθνικά μονοπώλια και πίσω από αυτά ισχυρά κράτη και κυβερνήσεις που επενδύουν και οικονομικά και πολιτικά. Οι λαμπρές τελετές των Ολυμπιακών Αγώνων, τα ρεκόρ που επιτυγχάνονται, δεν μπορούν να κρύψουν τραγικές καταστάσεις που φτάνουν ως τον τραγικό θάνατο αθλητών και αθλητριών, εξαιτίας του ντόπινγκ, της έντασης που προκαλούν οι χορηγοί και οι χορηγίες τους.
Αν πιστεύαμε ότι είναι δυνατόν, μέσω των Ολυμπιακών Αγώνων, να υπάρξουν ηθικά και υλικά κέρδη, έστω και μόνο στον τομέα του αθλητισμού, θα είμαστε αναφανδόν υπέρ της διεξαγωγής τους, έστω και αν χρειάζονται σε κάποιους άλλους τομείς να υπάρξουν προσωρινές θυσίες ή καθυστερήσεις στην πρόοδο θετικών μέτρων και λύσεων. Αυτό που σήμερα είμαστε εντελώς βέβαιοι είναι ότι από την τέλεση των αγώνων θα υπάρξουν τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές ζημίες για το λαό, το περιβάλλον, τη δημοκρατία, την κοινωνική υποδομή της χώρας.
Από τη στιγμή που αναγγέλθηκε η ανάθεση στην Αθήνα, η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία, με τη συγχορδία των βιολιών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να θέσει σε εφαρμογή τα λεγόμενα αντιτρομοκρατικά μέτρα, να προωθήσει το λεγόμενο εθελοντισμό, που καμία σχέση δεν έχει με τη λαϊκή συμμετοχή και ευθύνη. Να αξιοποιήσει συνδικαλιστικές οργανώσεις για την ακόμα μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
Για μας δεν υπάρχουν διλήμματα αν πρόκειται, με άλλοθι τους Ολυμπιακούς Αγώνες ή και με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων, να θυσιαστούν εργατικά δικαιώματα, περιφερειακές ανάγκες, δημοκρατικά και περιβαλλοντικά δικαιώματα, τότε λέμε ότι δεν αξίζει καμία θυσία.
Μήπως μετά την τελετή λήξης θα έχουμε καταφέρει να ανατρέψουμε τη σημερινή μαύρη κατάσταση, οι αθλητικές ομάδες και οι αθλητές - αθλήτριες ατομικά να είναι υποδουλωμένοι στους επιχειρηματίες και στους λεγόμενους χορηγούς, που με το αζημίωτο καμώνονται πως προσφέρουν; Μήπως θα πάψουν τα φαινόμενα του επιχειρηματικού ανταγωνισμού στον τομέα του αθλητισμού; Μήπως θα πάψει να είναι η Ελλάδα χώρα της ανεργίας και της φτώχειας, των ξεκληρισμένων αγροτών, χώρα που οι ΕΒΕ δέχονται ασφυκτική πίεση από τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις;
Δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε τι άλλαξε στις χώρες που πραγματοποιήθηκαν, με βάση τις προδιαγραφές που γίνονται και στην Ελλάδα. Αλλαξε, δηλαδή, το κοινωνικό, πολιτικό και ηθικό κλίμα στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, στην Ισπανία;
Η κόντρα μεταξύ ΠΑΣΟΚ - ΝΔ για τις καθυστερήσεις στην ολυμπιακή προετοιμασία βασίζεται σε πραγματικά προβλήματα, όμως αφήνει απ’ έξω το συνολικό ζήτημα που αφορά τι γίνεται πριν και μετά το 2004. Η κόντρα αυτή αφορά κυρίως στα κατασκευαστικά έργα και καθυστερήσεις στην ολυμπιακή προετοιμασία. Η ΝΔ κάνει κριτική εδώ και δύο χρόνια. Αν και το πρόβλημα αυτό έχει βάση, είναι υπαρκτό, ωστόσο συγκαλύπτει τα ακόμα πιο ουσιαστικά και εκρηκτικά προβλήματα που συνδέονται με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις αντιθέσεις των επιχειρηματικών ομίλων.
ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ

Βάσει των χρονοδιαγραμμάτων, τα οποία έχει εκπονήσει και παρουσιάσει επίσημα η κυβέρνηση για τα ολυμπιακά έργα, κάναμε την εκτίμηση ότι όντως υπάρχει καθυστέρηση. Η καθυστέρηση αυτή είναι σημαντική, δεδομένου ότι οι πίνακες των χρονοδιαγραμμάτων με τους οποίους γίνεται η σύγκριση είναι οι πλέον ανελαστικοί, αφού πριν από αυτούς είχαν εκπονηθεί χωρίς επιτυχία άλλα χρονοδιαγράμματα, τα οποία και είχαν τελικά εγκαταλειφθεί, για να παρουσιαστούν τα «τελικά», από τα οποία οι αρμόδιοι έλεγαν ότι δεν επιτρέπεται πλέον καμία απόκλιση.
Η κυβέρνηση βρίσκει προσφιλείς δικαιολογίες, ότι είχε θέσει στο πρόγραμμα και έργα που δεν επιδρούν στους Ολυμπιακούς, επομένως δεν υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα. Η καθυστέρηση οδηγεί στη σύντμηση των προθεσμιών, σε εκπτώσεις έργων, αλλά θα συνοδευτεί σίγουρα με την ανακοστολόγηση προς τα πάνω. Στο συγκεκριμένο ζήτημα η ευθύνη της κυβέρνησης είναι ακέραια.
Στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, η οποία συνεδρίασε (13/11/2001) με θέμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004, ο υπουργός Πολιτισμού υπεραμύνθηκε, οξύνοντας την κόντρα με τη ΝΔ ότι υπονομεύει τους Ολυμπιακούς Αγώνες και δυναμιτίζει το κλίμα, αλλά στο τέλος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να εφαρμοστούν στην κατασκευή των έργων εναλλακτικά σενάρια. Τα εναλλακτικά σενάρια φαίνεται ότι ήταν τα λεγόμενα λυόμενα. Τα λυόμενα ως μέθοδος εφαρμόστηκε εκτεταμένα στο Σίδνεϊ, αλλά και στην Ατλάντα. Το κόστος τους είναι σημαντικά υψηλότερο από αυτό των συμβατικών κατασκευών και η τεχνογνωσία είναι αμφίβολο, εάν υπάρχει σε κάποια κατασκευαστική εταιρία ή εγχώρια κοινοπραξία.
Το πραγματικό υπόβαθρο των εξελίξεων είναι η κόντρα των εταιριών για τα ολυμπιακά έργα, που βρίσκει την έκφρασή της μέσα στην κυβέρνηση και φυσικά όχι μόνο σε αυτήν. Ανάμεσα στην κόντρα αυτή υπεισέρχονται και επιδρούν και μια σειρά άλλοι παράγοντες. Ενδεικτικά αναφέρουμε την όχι καλή κατάσταση του κρατικού μηχανισμού και της ετοιμότητάς του να ανταποκριθεί στο σύνθετο χαρακτήρα της προετοιμασίας, την ανάγκη να παραμεριστούν τα όποια εμπόδια πρόβαλλε η υπάρχουσα αστική νομιμότητα (π.χ. Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας, το δικαίωμα της προσφυγής στα δικαστήρια είτε για τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις είτε για την προστασία του περιβάλλοντος, η συνταγματική προστασία των δασών και των ακτών). Ακόμα, δεν πρέπει να υποτιμηθεί η αντίδραση του μαζικού κινήματος, η οποία σε αρκετές περιπτώσεις καθυστέρησε και δημιούργησε προβλήματα στην απρόσκοπτη εξέλιξη των σχεδίων της κυβέρνησης.

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Την ίδια στιγμή που ο λαός υφίσταται δραματικές περικοπές σε Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Πρόνοια και Ασφάλιση, στέγη και υποδομές, το κράτος διαθέτει πόρους για τα ολυμπιακά έργα, των οποίων οι μεταολυμπιακές χρήσεις ενδιαφέρουν το μεγάλο κεφάλαιο.
Για λόγους σκοπιμότητας, το κόστος της διοργάνωσης δεν παρουσιάστηκε από την αρχή στον ελληνικό λαό. Την περίοδο της διεκδίκησης το κόστος της διοργάνωσης συνειδητά υποβαθμιζόταν, σε σημείο μάλιστα να παρουσιάζεται στο λαό η εκτίμηση ότι από τη διοργάνωση των αγώνων θα προκύψει και οικονομικό όφελος (10 δισ.) για την πόλη. Επρόκειτο για ιδεολόγημα, το οποίο έσφαλλε, όχι μόνο λογιστικά αλλά και ουσιαστικά, διότι ακόμα και να υπήρχαν τα 10 δισ. δρχ. με τη μορφή πλεονάσματος, προφανώς δε θα ήταν «όφελος για την πόλη».
Ο επίσημος προϋπολογισμός του κόστους των Ολυμπιακών Αγώνων είναι 1,5 τρισ. δρχ. Η πορεία της εκτίμησης του κόστους των αγώνων συνοπτικά είναι η εξής:
 Το 1996-97 (περίοδος διεκδίκησης - ανάληψης των αγώνων) η εκτίμηση του κόστους ήταν 450 δισ. δρχ. περίπου. 
 Τον Ιούνιο του 2000 η πρώτη επικαιροποίηση στην εκτίμηση του κόστους των αγώνων (μετά από πολλές πιέσεις και κριτική στην κυβέρνηση) έδοσε το ποσό των 1,15 τρισ. δρχ.
 Τον Ιούνιο του 2001 μετά από διαρροές στον Τύπο εκτιμήσεων, ότι το κόστος των αγώνων έφτασε στα 2,15 τρισ. δρχ, η διυπουργική επιτροπή παρουσίασε νέα εκτίμηση για το κόστος της τάξης του 1,5 τρισ. δρχ.
Η κυβέρνηση παραμένει σε αυτή την εκτίμηση, η οποία όμως από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι στηρίχτηκε σε τερτίπια κατάταξης των έργων σε διάφορες κατηγορίες «απαραίτητα», «συμπληρωματικά», «παράλληλα».
Η δική μας εκτίμηση δεν αποκόπτει το κόστος από το χαρακτήρα των έργων που πρόκειται να πραγματοποιηθούν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εμείς λέμε ότι το κόστος θα είναι δυσβάσταχτο για το λαό, όχι γιατί θα είναι 1 τρισ. δρχ. ή 2 τρισ. δρχ. (το επιχείρημα της κυβέρνησης λέει «τι είναι το 1,5 τρισ. δρχ. μπροστά στα 18 τρισ. δρχ. του Γ΄ ΚΠΣ») αλλά γιατί και τα τρισ. των Ολυμπιακών Αγώνων όπως και τα υπόλοιπα τρισ. του Γ΄ ΚΠΣ και του κρατικού προϋπολογισμού θα καταλήξουν στα επενδυτικά σχέδια του κεφαλαίου, που έχει αποδειχτεί ότι δεν προάγουν τη λαϊκή ευημερία και ανάπτυξη.
Το πως η κυβέρνηση ποντάρει σε πλασματικό προϋπολογισμό και κατά συνέπεια σε πλασματικό κοστολόγιο, φαίνεται από την τελευταία συνέντευξη του υφυπουργού Οικονομίας κ. Πάχτα την Κυριακή 13/1/2001, στην οποία αναγνωρίζει τον κίνδυνο, υποβαθμίζει όμως τα πράγματα υποστηρίζοντας: «...η κατεύθυνση που υπάρχει είναι ότι δε θα υπερβούμε το 1,5 τρισ. που έχουμε αποφασίσει. Αν υπάρχουν πρόσθετες ανάγκες, τα υπουργεία πρέπει να αυξομειώσουν εσωτερικά το πρόγραμμά τους και να περικόψουν άλλες δαπάνες».
Για να καλυφθούν οι δαπάνες των ολυμπιακών έργων και προγραμμάτων θα πέσει άγριο ψαλίδι στις κοινωνικές δαπάνες του κράτους. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα πληρώσει ακριβά τους ολυμπιακούς αγώνες, αφού σημαντικό μέρος των κονδυλίων του κράτους που την αφορούν και των οποίων η κατανομή στους ΟΤΑ γίνεται με κριτήρια καθορισμένα, αποσπάται και κατανέμεται με υπουργικές αποφάσεις για δράσεις που αφορούν τους αγώνες.
Αναφέρουμε συγκεκριμένα το Επιχειρησιακό Σχέδιο το οποίο υπεγράφη, του υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και της Οργανωτικής Επιτροπής. Το κόστος του προγράμματος συνολικού ύψους 140 δισ., το οποίο αποφασίστηκε από την κυβέρνηση και την Οργανωτική Επιτροπή, κατά το ποσό των 100 δισ. βαραίνει τα νομοθετημένα έσοδα της Αυτοδιοίκησης, γιατί η συμφωνία μεταξύ των δύο μερών προβλέπει ότι το ποσό που αναλογεί στο ΥΠΕΣΔΔΑ θα καλυφθεί από το Ειδικό Πρόγραμμα της ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (ΕΠΤΑ) και από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους. Δευτερευόντως, αναφέρονται ως πηγές χρηματοδότησης του προγράμματος ο κρατικός προϋπολογισμός, το ΠΔΕ, τα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα.
Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με τη θέση που προβάλλει δημαγωγικά η ΝΔ, σχετικά με το θέμα του κόστους των αγώνων, η οποία υποστηρίζει τη μέθοδο της αυτοχρηματοδότησης των έργων. Η θέση αυτή ήταν και επίσημη θέση της κυβέρνησης τα τρία πρώτα χρόνια μετά την ανάθεση των αγώνων από τη ΔΟΕ και εγκαταλείφθηκε στην πορεία.
Η μεταολυμπιακή αξιοποίηση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων έχει ήδη καθοριστεί από τους νόμους που ψηφίστηκαν και οι οποίοι προβλέπουν ότι στις περιοχές των ολυμπιακών εγκαταστάσεων αναπτύσσονται χρήσεις τουρισμού, εμπορίου, αναψυχής και υπηρεσιών.
Εν τέλει δεν έχει νόημα η κόντρα μεταξύ της κυβέρνησης και της ΝΔ για το πότε θα εγκατασταθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις ως ιδιοκτήτες των ολυμπιακών εγκαταστάσεων και περιοχών, πριν ή μετά τους αγώνες. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ακριβώς ότι αυτές οι μεγάλες εκτάσεις στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, οι οποίες χαρακτηρίζονται ολυμπιακές και προορίζονται για να γίνουν σε αυτές υποδομές για τους ολυμπιακούς αγώνες, θα αναπτυχθούν με βάση τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και της μετατροπής της Αθήνας και της ευρύτερης περιοχής της σε μητροπολιτικό κέντρο παροχής υπηρεσιών και διαμετακομιστικό κέντρο του κεφαλαίου.

ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ

Τμήματα της εργατικής τάξης δέχονται νέες επιθέσεις και περιορισμούς στα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα και κατακτήσεις.
Οι προτάσεις της ΓΣΕΕ για τον εθελοντισμό δεν είναι μια ευκαιριακή θέση που διαμορφώνεται κάτω από την πίεση «να πετύχουν οι αγώνες της Αθήνας το 2004», ένας συμβιβασμός και μια υποχώρηση μπροστά σε ιδεολογική πίεση, αλλά αποσκοπούν στον πιο ενεργό ρόλο σωματείων, συνδικάτων, ομοσπονδιών με τη βοήθεια κρατικών πόρων στην εξαγορά και στον πολιτικό έλεγχο των εργατών.
Χρησιμοποιώντας το επιχείρημα της έγκαιρης παράδοσης των έργων, η κυβέρνηση προσανατολίζεται -μετά από πρόταση της ΓΣΕΕ (!)- στην κατάργηση όσων προβλέπουν οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας στον κλάδο των κατασκευών, αλλά και σε άλλους τομείς που σχετίζονται με τη διοργάνωση των αγώνων, κυρίως στους τομείς των υπηρεσιών.
Στο πρώτο έργο των ολυμπιακών αγώνων που ξεκίνησε, το Ολυμπιακό Χωριό, επικρατεί καθεστώς πλήρους αυθαιρεσίας των κατασκευαστικών εταιριών σε βάρος της ασφάλειας και των δικαιωμάτων των εκατοντάδων οικοδόμων. Τα ατυχήματα διαδέχονται το ένα το άλλο, όπως αποκαλύφθηκε, με αφορμή -δυστυχώς- τη θανατηφόρα πτώση του οικοδόμου από τη σκαλωσιά, στην οποία δούλευε χωρίς προστατευτικό κιγκλίδωμα.
Πιο συγκεκριμένα ωριμάζουν επεξεργασίες, που στρέφονται στις παρακάτω κατευθύνσεις:
 Να περισταλούν οι Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για όσους εργαστούν στον κατασκευαστικό κλάδο, αλλά και σε τομείς υπηρεσιών για το 2004, με σκοπό να μην καταβάλλουν οι εταιρίες που παίρνουν τα έργα, τις προμήθειες και τις υπηρεσίες, πλήρεις υπερωρίες και αμοιβές στους εργαζόμενους που θα απασχολήσουν.
 Να μονταριστεί ένας κατευθυνόμενος «εθελοντισμός» που μόνο εθελοντισμός δε θα είναι, αφού θα συνδέεται με τη θέσπιση κινήτρων, τα οποία προτείνεται να περιλαμβάνονται και στην Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας όπως: χορήγηση μισθολογικού κλιμακίου στους δημόσιους υπαλλήλους, επιπλέον μόρια για όσους παίρνουν μέρος σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, «προτεραιότητα» στις προσλήψεις στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
 Να ενταχτεί ο εθελοντισμός μόνιμα σε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας ή σε «διμερείς» συμβάσεις και να καθοριστούν οι εθελοντικές εργασίες.
Το Κόμμα μας θα αντιπαλέψει τέτιες αντεργατικές μεθοδεύσεις, οι οποίες συνιστούν τα bonus που υποσχέθηκε η κυβέρνηση στις κατασκευαστικές εταιρίες, ότι θα έχουν, για να παραδώσουν τα έργα μέσα στις προθεσμίες. Ο λαός θα δεχτεί ένα μπαράζ προπαγανδιστικό, για να «καταταγεί» εθελοντής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Παρ' όλα αυτά ξέρουν και οι ίδιοι πως η όξυνση των προβλημάτων είναι τέτια, ώστε δεν αρκούν οι «πατριωτικές» κορόνες τους για να συγκινηθούν οι ευαίσθητες χορδές της εθελοντικής προσφοράς. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες προσφέρουν στην κυβέρνηση μια δυνατότητα για ανασύσταση σε ευρεία κλίμακα μηχανισμών ρουσφετιού, εξαγοράς και ελέγχου, που δε θα λήξουν το 2004, αλλά θα συνεχιστούν και μετά από αυτό.

ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ

Εκσυγχρονίζονται τα μέσα καταστολής και παρακολούθησης. Θα χρησιμοποιηθούν για την «ασφάλεια» των αγώνων, τα οποία είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα χρησιμοποιηθούν εναντίον του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε το διόλου ευκαταφρόνητο «Ολυμπιακό» κονδύλι των 234.776.200 ΕΥΡΩ που έχει εγγραφεί στο ΠΔΕ, στον προϋπολογισμό του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, για το 2002 και το οποίο προορίζεται για την «προμήθεια μηχανικού και λοιπού εξοπλισμού» ειδικά για τις ανάγκες των ολυμπιακών αγώνων.
Η κυβέρνηση ήδη έχει προετοιμάσει ένα νομοθετικό πλαίσιο που ουσιαστικά απαγορεύει διαδηλώσεις και γενικά εκδηλώσεις που δε «συνάδουν» με την ταυτότητα των αγώνων, έτσι όπως φυσικά την καθορίζουν η ΔΟΕ και οι πολυεθνικοί χορηγοί της. Φυσικά, δεν τρέφουμε αυταπάτες. Τα μέτρα καταστολής εναντίον του λαϊκού κινήματος είναι συνολικότερα, προωθούνται όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο και δεν αφορούν μόνο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σίγουρα, όμως, οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν μια ευκαιρία για το κράτος του κεφαλαίου να αποκτήσει τεχνογνωσία ανώτερου επιπέδου στην καταστολή, στον έλεγχο και στην παρακολούθηση των εκάστοτε υπόπτων. Ταυτόχρονα, η επίκληση της εθνικής υπόθεσης αξιοποιείται για την καλλιέργεια ανεκτικών συνειδήσεων στην περιστολή και παραβίαση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Πολύ σοβαρό ζήτημα είναι η άμεση ανάμειξη ξένων μυστικών υπηρεσιών (Μοσάντ, CIA, FBI) στα συστήματα και στις υπηρεσίες κρατικής ασφαλείας, με τη δυνατότητα που τους παρέχει η συμμετοχή τους στο επίπεδο της επιτροπής εμπειρογνωμόνων.

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ

Μεγάλης σημασίας δημόσιες εκτάσεις στο τσιμεντοποιημένο Λεκανοπέδιο της Αττικής ιδιωτικοποιούνται. Υλοποιούνται τα χειρότερα σχέδια για τις ακτές του Σαρωνικού με τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις ακτών και λιμένων. Αλλοιώνονται οι ακτές του Σαρωνικού με την ανάπτυξη εντατικών κερδοσκοπικών χρήσεων τουρισμού (νέες μαρίνες, ξενοδοχεία, κέντρα διασκέδασης κλπ.).
Ο χώρος του αεροδρομίου Ελληνικού, που η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί να μετατρέψει σε μητροπολιτικό πάρκο, μετατράπηκε σε «ολυμπιακή χαβούζα» και η κυβέρνηση τον παραδίνει κομμάτι-κομμάτι στο κεφάλαιο για κερδοσκοπική εκμετάλλευση.
Η κυβέρνηση έχει σοβαρή πολιτική ευθύνη, γιατί «κάνει νοικοκύρηδες» τους διεκδικητές (κληρονόμους του Βεΐκου) έκτασης 2.000 στρεμμάτων στην περιοχή Ομορφοκκλησιάς στο Γαλάτσι, καταβάλλοντας σε αυτούς το ποσό της αποζημίωσης για την απαλλοτρίωση έκτασης 92,8 στρεμμάτων, στα οποία θα κατασκευαστεί το ολυμπιακό γυμναστήριο για το πινγκ-πονγκ και τη ρυθμική γυμναστική. Το παράξενο -για εμάς όμως απόλυτα εξηγήσιμο- είναι ότι εδώ και δεκαετίες καμία κυβέρνηση δεν έλυσε ούτε το περίφημο «ιδιοκτησιακό» της περιοχής ούτε και το χαρακτήρα των επιτρεπομένων χρήσεων, παρά το γεγονός ότι από το 1915 υπάρχουν αποφάσεις που την ανακηρύσσουν Εθνικό Δάσος.
Η περιοχή του Σχοινιά στο Μαραθώνα μετατρέπεται σε Εθνικό Πάρκο - επιχείρηση, στα πλαίσια της οποίας θα λειτουργήσει το κωπηλατοδρόμιο, με συνέπειες την αλλοίωση του σπάνιου φυσικού οικοσυστήματος της περιοχής, την αλλοίωση του ιστορικού τοπίου και την προσβολή της ιστορικής σημασίας του τόπου.
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες ο λαός του Λεκανοπεδίου θα έχει στη διάθεσή του λιγότερους πραγματικά ελεύθερους, δημόσιους χώρους. Γίνεται λόγος περί «μεγάλης ευκαιρίας για την αναβάθμιση του περιβάλλοντος» και για εκατομμύρια θάμνους, δενδρύλλια και δέντρα που θα φυτευτούν στην Αττική εν όψει του 2004. Μήπως όμως τα εκατομμύρια φυτά, πρόκειται να τοποθετηθούν σε νέους ενιαίους χώρους πρασίνου, που θα δημιουργηθούν στην Αθήνα και στο Λεκανοπέδιο της Αττικής και να παραμείνουν σε αυτούς και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και γιατί η κυβέρνηση και η Οργανωτική Επιτροπή δεν τους αναφέρουν;
Εμείς, αντιθέτως, πιστεύουμε από όσα διαβάσαμε ότι η κυβέρνηση ως Ολυμπιακό Πράσινο χαρακτηρίζει τους περιβάλλοντες χώρους των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, τις πρασιές δηλαδή των κτιρίων. Βαφτίζει «ολυμπιακό πράσινο» τα ήδη υπάρχοντα πάρκα και πλατείες της Αθήνας και των περιοχών των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, τα οποία θα φροντίσει να εξωραΐσει, γιατί πολλά από αυτά θα τα παραδώσει σε χορηγούς για να εγκαταστήσουν περίπτερα με τα προϊόντα τους. Στο  Ολυμπιακό Πράσινο συγκαταλέγονται ακόμα και οι νησίδες των οδικών δικτύων.

Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ

Μήπως όμως η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 2004 θα συμβάλει στην αλλαγή της κατάστασης που επικρατεί στον αθλητισμό;
Είναι γνωστή η κατάσταση που επικρατεί στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στον πρωταθλητισμό. Εμείς εκτιμούμε ότι η διοργάνωση δεν πρόκειται να ανατρέψει τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της κατάστασης. Τα ολυμπιακά έργα δεν πρόκειται να ικανοποιήσουν τις πραγματικές ανάγκες του λαού και της νεολαίας για άσκηση, φυσική σωματική αγωγή, γι’ αυτό που εμείς ως Κόμμα περιγράφουμε με τον όρο μαζικό, λαϊκό αθλητισμό.
Ο αθλητισμός αυτού του είδους, ο οποίος είναι δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα, για να αναπτυχθεί, χρειάζεται κατ’ αρχήν να καλλιεργηθεί μέσα στα σχολεία, χρειάζονται οι αθλητικοί χώροι σε όλες τις γειτονιές και μια βασική επίσης προϋπόθεση είναι ο ελεύθερος χρόνος, που προϋποθέτει σταθερή εργασία και ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο, αλλά και ο ελεύθερος χώρος.
Η κυβέρνηση δε δίνει ούτε δραχμή παραπάνω για τη διαμόρφωση αθλητικής υποδομής στα σχολεία, φτιάχνει όμως το πρόγραμμα «Ολυμπιακή Παιδεία» που συνιστά προπαγανδιστική παρέμβαση στη μαθητική νεολαία, με σκοπό την προσέλκυση εθελοντών όχι μόνο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, αλλά γενικότερα τη διαμόρφωση ανεκτικότερων συνειδήσεων στους νέους ανθρώπους για τις ελλείψεις της κρατικής υποδομής σε τομείς που ο λαός έχει ανάγκη και την κάλυψή τους με την εθελοντική προσφορά.