Στρατηγική εντός των τειχών

Στρατηγική εντός των τειχών

Ορισμένα σημεία της ομιλίας του Αλ. Τσίπρα στη Βουλή για τον προϋπολογισμό είναι αποκαλυπτικά για τη στρατηγική τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνει το πρόβλημα της διεξόδου από την κρίση σ' αυτό που επικεντρώνουν όλες οι αστικές δυνάμεις, στη διαχείριση του χρέους. Οι προτάσεις τους είναι γνωστές με βασική τη μη πληρωμή μέρους του χρέους, την επαναδιαπραγμάτευση της πληρωμής του υπόλοιπου. Τι λέει; Σύνδεση αποπληρωμής του χρέους με «ρήτρα ανάπτυξης», δηλαδή να αποπληρώνεται όχι στις προθεσμίες του, αλλά όταν υπάρξει ανάκαμψη της οικονομίας. Ολ' αυτά αποτελούν συγκεκριμένη πολιτική διαχείρισης, στα πλαίσια της ΕΕ, μέσα στην οποία συγκρούονται πράγματι διαφορετικές γραμμές. Σ' αυτά τα πλαίσια, ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητά συμμάχους σε αστικές κυβερνήσεις των χωρών του Νότου της ΕΕ.

Η κριτική π.χ. του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από την ομιλία του Αλ. Τσίπρα, στον Α. Σαμαρά είναι ότι «απουσιάζατε από τη συνάντηση της Μάλτας των πρωθυπουργών των χωρών του Νότου με το Γάλλο Πρόεδρο, ενώ λίγες ημέρες μετά στρώσατε τα κόκκινα χαλιά για να έρθει η κ. Μέρκελ, επισημοποιώντας έτσι την αντίληψη ότι ο απευθείας άξονας Αθήνας - Βερολίνου θα είναι η λύση στο πρόβλημά μας». Αναζητά συμμάχους σε αστικές κυβερνήσεις που πασχίζουν να αντιμετωπίσουν την κρίση σε όφελος των μονοπωλίων των χωρών τους, κυβερνήσεις οι οποίες εφαρμόζουν άνευ μνημονίου τις ίδιες αντεργατικές αντιλαϊκές πολιτικές σε μισθούς, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις, φορολογία, σε συνθήκες που αυξάνεται ραγδαία η ανεργία, η φτώχεια κ.λπ. «Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, είπε ο Αλ. Τσίπρας, αλλά ευρωπαϊκό. Αρα, η λύση του δεν μπορεί να είναι ξεχωριστή για την Ελλάδα, αλλά συνολική για τον Ευρωπαϊκό Νότο». Αλλη πολιτική, επομένως, κόντρα στη Γερμανία στα πλαίσια της καπιταλιστικής ΕΕ. Αλλά με κυβερνήσεις που εφαρμόζουν βαθιά αντιλαϊκή πολιτική. Βεβαίως, αυτές οι κυβερνήσεις θέλουν δημοσιονομική χαλάρωση. Αλλά δεν παύει αυτή η επιλογή να αποκαλύπτει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητά λύση, διαφορετική απ' αυτήν της κυβέρνησης, εντός του συστήματος, υπέρ του κεφαλαίου.

***

Επαναφέρει ακόμη ένα ζήτημα στην κριτική του προς τη ΝΔ. Οτι απεμπόλησε τις θέσεις που είχε πριν τις εκλογές ως αντιπολίτευση. Είπε: «Να μου πείτε ειλικρινά, με το χέρι στην καρδιά, τι απ' όλα αυτά που έχουμε πει εμείς από την αρχή της κρίσης και λέγατε κι εσείς τόσο καιρό, κύριε πρωθυπουργέ - πριν από δύο χρόνια τα λέγατε κι εσείς, πριν από ένα χρόνο τα λέγατε κι εσείς από διαφορετική σκοπιά - δεν ήταν σωστό». Δηλαδή αν η ΝΔ εφάρμοζε αυτά που έλεγε ως αντιπολίτευση θα έλυνε λαϊκά προβλήματα; Αλλαξε πολιτική η ΝΔ; Χρειάζεται και άλλη απόδειξη ότι έχει στρατηγική εντός των τειχών;

Βεβαίως, δεν είναι η ίδια ακριβώς πολιτική. Βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει αντιπαράθεση στην κυβέρνηση ότι η δική της πολιτική βαθαίνει την ύφεση. Γι' αυτό λέει ότι: «Η μόνη ρεαλιστική και σωτήρια εναλλακτική πρόταση είναι να σταματήσουμε την καταστροφική λιτότητα, να καταργήσουμε τους μνημονιακούς νόμους και τότε να κάτσουμε επί ίσοις όροις στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης». Αλλά τότε, δηλαδή χωρίς φτηνούς εργάτες πως θα κάνουν οι καπιταλιστές επενδύσεις για την ανάπτυξη όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Υπάρχει και η λογική της Βρετανίας, που, από την αρχή της εκδήλωσης της κρίσης συμβούλευε πως η καλύτερη λύση στη διαχείριση της κρίσης είναι να υπάρχει εθνικό νόμισμα, η συμμετοχή στο ευρώ ωθεί σ' αυτό που θέλει η Γερμανία. Είναι μέσα στα πλαίσια των ενδοευρωενωσιακών ανταγωνισμών. Η Αγγλία με άλλες χώρες κόντρα στη Γερμανία και με το μάτι στραμμένο στις ΗΠΑ, οι ΗΠΑ επίσης ανταγωνίζονται τη Γερμανία, οι χώρες του Νότου έχοπυν διαφορές με τη Γερμανία, ενώ οι σύμμαχες με τη Γερμανία χώρες με το «σκληρό» ευρώ.

***

Η κυβέρνηση κάνει αντιπαράθεση στον ΣΥΡΙΖΑ ότι η γραμμή του βγάζει την Ελλάδα έξω από την Ευρωζώνη. Γιατί το λέει; Γιατί η Ευρωζώνη όχι μόνο επαναδιαπραγμάτευση δε δέχεται, αλλά ούτε καν να κάνει πίσω σε ένα μέτρο από τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις δε δέχεται. Αλλωστε, η στρατηγική της Λισαβόνας για την ανταγωνιστικότητα, μετεξελίχτηκε σε στρατηγική «ΕΕ-2020», που περιλαμβάνει κατευθύνσεις συνεχούς μείωσης της πληρωμής των εργατών από τους καπιταλιστές, δηλαδή συνεχές φτήνεμα των εργατών. Αλλά, υπάρχουν τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, (εφοπλιστές - πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι ο Ομπάμα από το καλοκαίρι ακόμη συναντιέται με Ελληνες εφοπλιστές - μεγαλοεξαγωγείς, μεγαλοξενοδόχοι, κ.λπ),που καλοβλέπουν την έξοδο από το ευρώ. Γιατί θα κυριαρχήσουν ή δε θα χάσουν. Επομένως η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ωφελεί τμήματα του κεφαλαίου. Να γιατί λέμε ότι τραβά λαϊκές δυνάμεις να συνταχτούν με κομμάτι της αστικής τάξης στην Ελλάδα και καπιταλιστικές χώρες συμμάχους όπως ο ευρωπαϊκός Νότος. Φαίνεται οτι αφήνει ανοιχτό να διαχειριστεί ακόμη και μια έξοδο από την Ευρωζώνη. Δεν είναι τυχαίο ότι εκθειάζει τη διαχείριση Ομπάμα, και έχει ως παράδειγμα την Αργεντινή. Ούτε οτι η «Αυγή» φιλοξενεί απόψεις οικονομολόγων που τάσσονται υπέρ της εξόδου από το ευρώ όπως και το «Αριστερό Ρεύμα» του Π.Λαφαζάνη. Εντός των τειχών λοιπόν, όποια πολιτική διαχείρισης, είναι σε όφελος του κεφαλαίου, είναι αντιλαϊκή. Διέξοδος από την κρίση σε όφελος του λαού υπάρχει μόνο με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για να πάρει ο λαός την οικονομία στα χέρια του.