Οι ίδιοι τα λένε...

Οι ίδιοι τα λένε...

«Βεβαίως, είναι σουρεαλιστικό να καταγγέλλεις για εκπρόσωπο του λόμπι της δραχμής τον ΣΥΡΙΖΑ, που μονίμως τον παρουσιάζεις ως σημαιοφόρο του ευρωμονόδρομου, (σ.σ. στο ΚΚΕ αναφέρονται). Ας είναι. Θα προσπαθήσουμε να διατυπώσουμε μερικές ακόμη σκέψεις, από σεβασμό σε έναν ευρύ κόσμο της Αριστεράς, που αγωνιά και προβληματίζεται». «Αυγή της Κυριακής», 9/12/2012, (Τσακαλώτος - Λάσκος).

Πράγματι, χρειάζεται να ξαναδούμε πώς ο ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνει στρατηγική για το κεφάλαιο και είναι έτοιμος, απέναντι στους μεγαλοεπιχειρηματίες να διαχειριστεί την κρίση σε όλα τα ενδεχόμενα. Βασικό στοιχείο στην πολεμική του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση είναι ο αντιμερκελισμός του, που δεν είναι αντιμονοπωλιακή πολεμική. Κατηγορεί την κυβέρνηση ότι, αφ' ενός, δε διαπραγματεύεται αλλά υποτάσσεται στη Μέρκελ και στη Γερμανία, αφ' ετέρου, ότι συμφωνεί και εφαρμόζει πολιτική Μέρκελ στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, σε συνέντευξή του ο Αλ. Τσίπρας στην εφημερίδα «6 μέρες», (17/11/2012), είχε πει: «Με επίκεντρο τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους βρισκόμαστε μπροστά σε μια διεθνή σύγκρουση μεταξύ Γερμανίας και του ΔΝΤ... Σ' αυτήν ακριβώς τη διαμάχη η κυβέρνηση κάθεται αμήχανη... δεν παίρνει θέση, δε διεκδικεί λύση».

***

Πράγματι εκφράστηκαν και δεν έχουν καταλαγιάσει παρά τον προσωρινό συμβιβασμό σχετικά με τη διαχείριση του κρατικού χρέους της Ελλάδας, ανάμεσα στο ΔΝΤ και την ευρωζώνη, ουσιαστικά τη Γερμανία. Οι ανταγωνισμοί οξύνονται λόγω κρίσης, όχι μόνο για το ποιου κράτους τα μονοπώλια θα πληρώσουν λιγότερα για τη ζημιά από τα κρατικά χρέη, αλλά και ποιου κράτους τα μονοπώλια θα ισχυροποιηθούν στην παγκόσμια αγορά. Για παράδειγμα, η υπόθεση «υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα», έχει οξύνει τέτοιους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ΗΠΑ, Γερμανία, αλλά και Ρωσία, για το ποια χώρα θα πάρει τη μερίδα του λέοντος. Ουσιαστικά παλεύουν για το ποιο ισχυρό καπιταλιστικό κράτος θα βγει λιγότερο αλώβητο, πιο ισχυρό, από την οικονομική καπιταλιστική κρίση.

Σ' αυτά τα πλαίσια αντιπαλεύουν, ακόμη και στο εσωτερικό των καπιταλιστικών κρατών, διαφορετικές μορφές διαχείρισης, διαφορετικές επιλογές διεθνών συμμαχιών. Η κυβέρνηση έχει κάνει επιλογή την αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, ταυτίζεται με την πολιτική της Μέρκελ. Απέναντι σ' αυτή την πολιτική ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει άλλο μείγμα πολιτικής, παίρνει θέση στους οξύτατους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, θεωρεί ότι η επεκτατική πολιτική θα βγάλει την καπιταλιστική οικονομία από την κρίση και θα φέρει την ανάκαμψη των επιχειρηματικών ομίλων. Τέτοιοι ανταγωνισμοί υπάρχουν και ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης στην Ελλάδα και μάλιστα εκφράζονται ολοένα και πιο ανοιχτά. Υπάρχουν π.χ., τμήματα του κεφαλαίου που καλοβλέπουν τη δραχμή αντί του ευρώ και της σύνδεσής της με το δολάριο.

***

Στην αντιπαράθεση κόντρα στη Γερμανία και την Ευρωζώνη είναι οι ΗΠΑ, αλλά και άλλες χώρες του ΔΝΤ, όπως οι ανερχόμενες ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, αυτές τις ανέφερε και ο Αλ. Τσίπρας στη συγκεκριμένη συνέντευξη που αναφέρουμε πιο πάνω, στην οποία συμπλήρωνε: «Σε ό,τι αφορά τον Ομπάμα είναι προφανές ότι υπάρχουν πτυχές της πολιτικής που ακολουθεί στις ΗΠΑ που βρίσκονται παράλληλα με τη βασική αντίληψη της δικής μας στρατηγικής για την αντιμετώπιση του χρέους. Εμείς λέμε όχι δημοσιονομική πειθαρχία, αλλά επεκτατική δημοσιονομική πολιτική... Το προσπαθεί ο Ομπάμα στην Αμερική... Δεν είναι όλες οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ ίδιες». Τι πιο αποκαλυπτικό απ' αυτό, όταν επίσης στην ίδια συνέντευξη είπε: «Είμαστε σε πλήρη διάσταση με την πολιτική της Μέρκελ για την Ευρώπη». Βεβαίως, μέχρι στιγμής υπεραμύνεται της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, αλλά αφού αλλάξει η πολιτική της Ευρωζώνης και γίνει αντιγερμανική, ή από αυστηρή δημοσιονομική, γίνει επεκτατική ή αντινεοφιλελεύθερη, όπως λένε. Αν δεν αλλάξει τι θα κάνει; Αν πετάξουν την Ελλάδα από το ευρώ και επιστρέψει στη δραχμή; Εχει πει ότι και γι' αυτό έχει λύση. Αλλωστε, συχνά πυκνά η «Αυγή» φιλοξενεί άρθρα του Λαπαβίτσα που είναι υπέρμαχος της εξόδου από το ευρώ, όπως και ο Π. Λαφαζάνης με το «Αριστερό Ρεύμα». Και πάντως, στο ΣΥΡΙΖΑ λένε και το «καμιά θυσία για το ευρώ». Επομένως, όχι μόνο παίρνουν θέση αλλά αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο, αν γίνουν κυβέρνηση και δεν αλλάξει η μερκελική πολιτική, να συγκλίνουν με τους Αμερικάνους. Γιατί, λοιπόν, όταν τους λέμε ότι αυτή η πολιτική, η δική τους, εκφράζει ένα τμήμα των επιχειρηματιών που καλοβλέπουν τις ΗΠΑ και το δολάριο αντί του ευρώ, άρα τη δραχμή, φωνάζουν ότι τους διαστρεβλώνουμε, ενώ τα λένε οι ίδιοι;