ΤΡΟΦΙΚΕΣ ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ Στη σταδιακή έκθεση η θεραπεία;

ΤΡΟΦΙΚΕΣ ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ

Στη σταδιακή έκθεση η θεραπεία;

Περίπου 8% των παιδιών στις λεγόμενες αναπτυγμένες χώρες υποφέρουν από τροφικές αλλεργίες, ποσοστό που αυξήθηκε 15-20% την τελευταία δεκαετία. Αν και μερικά παιδιά ξεπερνούν τις αλλεργικές αντιδράσεις σε τροφές πριν ενηλικιωθούν, πολλοί άνθρωποι ταλαιπωρούνται απ' αυτές σε ολόκληρη τη ζωή τους, με συμπτώματα από ελαφριά ενόχληση, κνησμό στο στόμα, μέχρι μερική απόφραξη των αεραγωγών ακόμα και δυνάμει θανατηφόρα πτώση της πίεσης του αίματος.

Ως τώρα, ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης των τροφικών αλλεργικών αντιδράσεων ήταν η αποφυγή των τροφών που τις προκαλούν, πράγμα δύσκολο στη σημερινή εποχή, καθώς ίχνη ξηρών καρπών, αλευριού και γαλακτοκομικών υπάρχουν σε πολλά προϊόντα. Μια νέα μελέτη προσφέρει τις καλύτερες ενδείξεις ως τώρα ότι το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή η σταδιακή έκθεση των πασχόντων σε όλο και μεγαλύτερες δόσεις κάποιου τροφικού αλλεργιογόνου, μπορεί να βοηθήσει αρκετούς να ξεπεράσουν την ευαισθησία τους σ' αυτά.

Στη μεγαλύτερη επιστημονικά ελεγχόμενη έρευνα του είδους, ο καθηγητής παιδιατρικής του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα Γουέσλι Μπερκς και οι συνάδελφοί του έδωσαν σε 40 παιδιά με αλλεργία στα αυγά, σταδιακά αυξανόμενες ποσότητες σκόνης ασπραδιού, ξεκινώντας από ένα δεκάκις χιλιοστό της ποσότητας που υπάρχει σε ένα αυγό. Μετά από 22 μήνες σταδιακής αύξησης της ποσότητας, που ακολουθήθηκε από δίμηνη διακοπή της θεραπείας, διαπιστώθηκε ότι 28% των παιδιών μπορούσαν να φάνε το ισοδύναμο 2,5 αυγών, χωρίς να εμφανίσουν αλλεργική αντίδραση. Ενα έτος μετά την έναρξη της θεραπείας, το 100% αυτών των παιδιών συνέχισαν να τρώνε αυγά χωρίς πρόβλημα. Αυτή η θεραπευτική προσέγγιση, που ονομάζεται στοματική ανοσοθεραπεία, ακολουθεί τις ίδιες αρχές όπως οι ενέσεις για τα αλλεργιογόνα που μεταφέρονται μέσω του αέρα, αν και οι ενέσεις μπορεί να είναι λιγότερο ασφαλείς για τον πάσχοντα, όταν πρόκειται για τροφικές αλλεργίες.

Οι ερευνητές θεωρούν ότι η θεραπεία αυτή, που ελέγχθηκε με επιτυχία και για τις περιπτώσεις αλλεργιών οφειλόμενων σε φιστίκια και σε γάλα, εκπαιδεύει τον οργανισμό να ανέχεται αυτό που κάποτε απέρριπτε. Αναλύσεις αίματος στα παιδιά που ανταποκρίθηκαν στη θεραπεία δείχνουν μειωμένα επίπεδα του αντισώματος IgE, που πυροδοτεί την αντίδραση του ανοσοποιητικού, και αυξημένα επίπεδα αντισωμάτων IgG4, που καταστέλλουν τις φλεγμονές. Οσα παιδιά δεν ανταποκρίθηκαν, ίσως χρειάζονται πιο μακρόχρονη θεραπεία, ή ο οργανισμός τους είναι πολύ ευαίσθητος για να δεχτεί αυτής της μορφής την αντιμετώπιση.

Ενα συνθετικό αντίσωμα ίσως βοηθήσει τους πάσχοντες με τον υπερευαίσθητο οργανισμό, δεσμεύοντας (εξουδετερώνοντας) τα ελεύθερα αντισώματα IgE μέσα στο αίμα. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι θα έχουν βρει θεραπεία για το θέμα των τροφικών αλλεργιών μέσα στα επόμενα χρόνια.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

    

Λίμνες στον πάγο

Ετσι θα ήταν μια φωτογραφία της επιφάνειας του δορυφόρου του Δία, Ευρώπη, αν πράγματι υπάρχει ωκεανός κάτω από τους πάγους και το νερό έβρισκε με κάποιο τρόπο διέξοδο προς την επιφάνεια. Ομως η φωτογραφία δεν είναι από μακριά. Προέρχεται από τον πλανήτη Γη και συγκεκριμένα από την παγωμένη Γροιλανδία.

Κάθε καλοκαίρι (του βόρειου ημισφαιρίου), το ασθενικό μεν, αλλά αδιάλειπτο μέρα - νύχτα ηλιακό φως, λούζει επί μήνες την επιφάνεια αυτής της περιοχής. Το πολικό κρύο υποχωρεί και μέρος των πάγων, ιδιαίτερα εκείνων που βρίσκονται σε χαμηλό υψόμετρο, αρχίζει να λιώνει. Το νερό ρέει μέσα στα ρήγματα του παγετώνα, καταλήγοντας σε βαθυγάλανες λιμνούλες και λίμνες, όπως αυτή στη φωτογραφία. Σε αντίθεση με τις συνηθισμένες λίμνες, οι λίμνες πάνω στον παγετώνα μπορούν να εξαφανιστούν μέσα σε λίγες ώρες, αν δημιουργηθεί κάποια διαδρομή για το νερό μέσα στον πάγο ή ως κάτω απ' αυτόν.

Ερευνητές «χτένισαν» την επιφάνεια της Γροιλανδίας για να μελετήσουν τις λεπτομέρειες του τρόπου που μπορούν οι λίμνες να επηρεάσουν το παγοκάλυμμα της περιοχής και προοπτικά την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Από πρόσφατες μελέτες ήξεραν ότι όταν οι λίμνες εξαφανιστούν απότομα μπορούν να στείλουν μεγάλες ποσότητες νερού ως το έδαφος, όπου προσωρινά λιπαίνει την επιφάνεια επαφής με τον παγετώνα, επιταχύνοντας την κίνησή του προς τη θάλασσα. Αυτή η πιο γρήγορη κίνηση θρυμματίζει τον παγετώνα αυξάνοντας παραπέρα το ρυθμό με τον οποίο λιώνει και καταλήγει στη θάλασσα. Επειδή ο παγετώνας της Γροιλανδίας βρίσκεται πάνω στη στεριά, αντί να επιπλέει όπως οι αιώνιοι (;) πάγοι του Βόρειου Πόλου (άρα δεν εκτοπίζει ήδη ποσότητα νερού), όσο τμήμα του λιώνει προστίθεται στο νερό που υπάρχει στους ωκεανούς.

Οι λίμνες και τα ρυάκια στην επιφάνεια του παγετώνα, επειδή είναι πιο σκούρα απ' αυτόν και απορροφούν περισσότερο φως, επιταχύνουν έως και διπλασιάζουν το ρυθμό με τον οποίο λιώνει ο πάγος από κάτω τους (το πρωταρχικό φαινόμενο της αλυσίδας που προκαλεί η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας στη Γροιλανδία). Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τηλεκατευθυνόμενες βάρκες για να μετρήσουν το βάθος των λιμνών αυτών σε κάθε σημείο και να το συσχετίσουν με δορυφορικές φωτογραφίες, ώστε να βρουν την ακριβή σχέση βάθους της λίμνης και βάθους χρώματος. Ετσι θα μπορέσουν να κάνουν πιο ακριβή τα μαθηματικά μοντέλα με τα οποία προσπαθούν να προβλέψουν το ρυθμό που θα λιώνουν οι πάγοι της Γροιλανδίας. Αλλοι ερευνητές, υπολογίζουν τις ροές των ρυακιών και μικρών ποταμιών από λιωμένο νερό, για να διαπιστώσουν ενδεχόμενες αποκλίσεις από το αναμενόμενο. Αυτές θα αποτελούν ένδειξη υπόγειων διαδρομών του νερού, που επιταχύνουν παραπέρα το λιώσιμο του παγετώνα.