Για τους αγώνες που έρχονται

Για τους αγώνες που έρχονται

Βρισκόμαστε ήδη μπροστά σε νέες εργατικές κινητοποιήσεις, όπως τις απεργίες σε Ακτοπλοΐα και Δημόσιο Τομέα Υγείας. Η πείρα που ως τώρα έχει συγκεντρωθεί γεννά πολύτιμα συμπεράσματα για όλη την εργατική τάξη, που χρειάζεται να κάνει δική της υπόθεση κάθε κινητοποίηση κάθε κλάδου. Άλλωστε, κάθε κινητοποίηση μπορεί να οπλίζει το σύνολο της εργατικής τάξης, στην αντιπαράθεση με καπιταλιστές και κυβέρνηση, με δεδομένο ότι σε κάθε αγώνα, κάθε κλάδου, η επίθεση κεφαλαίου - κυβέρνησης στοχεύει όλη την εργατική τάξη. Αυτό έδειξε ο πρόσφατος αγώνας στις συγκοινωνίες.

Επομένως, έχει ξεχωριστή σημασία να γίνουν υπόθεση όλων μας οι κινητοποιήσεις που έχουν εξαγγελθεί για την Πέμπτη. Μόνο και μόνο η αντιμετώπιση της αστικής προπαγάνδας ότι ο αγώνας κάθε κλάδου στρέφεται ενάντια στην κοινωνία, η αποκάλυψη αυτής της αθλιότητας, συμβάλλει αποφασιστικά στη στήριξη των εργαζομένων των κλάδων που κινητοποιούνται. Άρα, χρειάζεται έμπρακτη αλληλεγγύη σε όσους εργαζόμενους βγαίνουν στο δρόμο και διεκδικούν τα δικαιώματά τους - την ώρα μάλιστα που όπως δείχνουν και οι εξελίξεις με την απεργία στις αστικές συγκοινωνίες - κυβέρνηση και εργοδοσία εντείνουν τον αυταρχισμό απέναντι σε όσους δεν υποτάσσονται στην ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων και αναγκών. Και χρειάζεται να αποκαλύπτουμε την άθλια προπαγάνδα της κυβέρνησης που συκοφαντεί όποιον αντιστέκεται στην αντιλαϊκή πολιτική. Για παράδειγμα, οι χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι που στάθηκαν στο πλευρό των εργαζομένων των μέσων μεταφοράς διαδηλώνοντας το Σάββατο με το ΠΑΜΕ, δε στήριξαν μόνο κάποιους εργαζόμενους που επιστρατεύθηκαν γιατί απεργούσαν. Υπερασπίστηκαν το δικαίωμα στη δουλειά με δικαιώματα και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ), ανέδειξαν ότι χρειάζεται πανεργατικός συντονισμός για τις ΣΣΕ, η προάσπιση των οποίων δεν μπορεί να είναι υπόθεση ενός κλάδου, ούτε και προχωρά με αποσπασματικούς αγώνες. Παράλληλα, ανέδειξαν πως ο αγώνας των εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του λαού, αφού συνδέεται με την ασφαλή, γρήγορη και φτηνή μετακίνηση των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Σημαντικό επίσης ζήτημα στην ανάπτυξη των αγώνων αποτελεί η ίδια η συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωσή τους. Κόντρα στη δράση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών που τους θέλουν θεατές. Η πορεία του αγώνα, το πλαίσιο, οι μορφές πάλης πρέπει να συζητιούνται συλλογικά, να επιδιώκεται ανοιχτή αντιπαράθεση, να βγαίνουν συμπεράσματα, να ξεχωρίζουν οι εργάτες εχθρούς και φίλους. Να γίνεται ολοένα και σε περισσότερους εργαζόμενους πιο ξεκάθαρο ότι ο πραγματικός αντίπαλος είναι οι καπιταλιστές και το κράτος τους, οι κυβερνήσεις τους. «Κλειδί» σ' αυτή την κατεύθυνση είναι η λειτουργία των ίδιων των σωματείων, η καλή οργάνωση και προετοιμασία κάθε κινητοποίησης με ευθύνη των ΔΣ αλλά και η «ζωντανή» εμπλοκή όλων των μελών, η δημιουργία, π.χ. απεργιακών Επιτροπών για την ολόπλευρη περιφρούρηση του αγώνα, η θωράκιση απέναντι στους χειρισμούς της εργοδοσίας.

Ειδικό βάρος στις προϋποθέσεις που ενισχύουν τη δυναμική των αγώνων έχει η εξασφάλιση συμμαχιών. Γι' αυτό άλλωστε, ήδη, τα «παπαγαλάκια» της κυβέρνησης και των μονοπωλίων έπιασαν δουλειά για να κρύψουν πως ο αγώνας των ναυτεργατών αφορά όλους όσοι θίγονται από την πολιτική που απειλεί την ανθρώπινη ασφάλεια στη θάλασσα. Πως ο αγώνας των αγροτών αφορά όλους όσοι θίγονται από την πολιτική που παραδίδει τη γη και τη διατροφή μας στον έλεγχο των μονοπωλίων. Πως ο αγώνας των υγειονομικών αφορά όλους όσοι θίγονται από την πολιτική που θέλει την Υγεία εμπόρευμα.