Γιατί μιλάνε για «επάνοδο του ΚΚΕ στους αγώνες»;

Γιατί μιλάνε για «επάνοδο του ΚΚΕ στους αγώνες»;

-- Τι προσπαθούν να κρύψουν όσοι με αφορμή την κινητοποίηση των ταξικών συνδικάτων στο υπουργείο Εργασίας μιλάνε για «επάνοδο του ΚΚΕ στους αγώνες»;

Το βράδυ των εκλογών της 17ης Ιούνη, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σε δηλώσεις της για το εκλογικό αποτέλεσμα, σημείωνε αναφορικά με τις εκλογικές απώλειες του Κόμματος: «Η σημασία τους θα είναι μεγαλύτερη για την ετοιμότητα της λαϊκής παρέμβασης μπροστά στην όξυνση των προβλημάτων λόγω της κρίσης (...) Γνωρίζαμε τις συμπληγάδες που θα περνούσε το Κόμμα (...) ανάμεσα στα διλήμματα του νέου δίπολου, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ (...) Το ΚΚΕ προτίμησε να πει στο λαό την αλήθεια για το χαρακτήρα της κρίσης και τα ενδεχόμενα που συνεπάγονται οι αρνητικές εξελίξεις στην Ευρωζώνη, για το χαρακτήρα της ΕΕ, για την ανάγκη της μονομερούς διαγραφής του χρέους, την ανάγκη της αποδέσμευσης, της πάλης για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Εν γνώσει μας τα είπαμε αυτά (...) Το ΚΚΕ θα παραμείνει όρθιο (...) θα συνεχίσει την έντονη δραστηριότητα στο κίνημα και θα στηρίξει και θα ενισχύσει κάθε εφαλτήριο αγώνα και ελπίδας (...) Θα βρεθούμε στην πρώτη γραμμή, σε κάθε αγώνα, θα στηρίξουμε κάθε αγωνιστική πρωτοβουλία για τα άμεσα οξυμένα προβλήματα, αυτά που τρέχουν, θα προετοιμάσουμε, όσο εξαρτάται από μας, το λαό για να αντιμετωπίσει τα νέα βάσανα που έρχονται (...) Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η βάση της λαϊκής αντεπίθεσης πρέπει να είναι οι τόποι δουλειάς, οι κλάδοι και οι γειτονιές. Και πάνω απ' όλα έχει την πιο μεγάλη σημασία η ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, η κοινωνική συμμαχία, η κοινωνικοπολιτική συμμαχία που θα παλεύει και για τα άμεσα και τρέχοντα ζητήματα, αλλά θα συγκεντρώσει δυνάμεις για τη ριζική ανατροπή που χρειάζεται». Τα θυμίζουμε όλα αυτά γιατί είναι πολλοί οι εχθροί και οι άσπονδοι φίλοι, που παριστάνουν τους «κεραυνοβολημένους» τάχα μετά την παρέμβαση του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Εργασίας και όσα ακολούθησαν. Ταυτίζουν σκόπιμα το ΚΚΕ με το ΠΑΜΕ για να δημιουργήσουν συγχύσεις στο λαό και να καλλιεργήσουν ύπουλα την αίσθηση ότι όποτε θέλει το ΚΚΕ γίνονται αγώνες. Και πως τις κινητοποιήσεις δεν τις αποφασίζουν οι εργαζόμενοι, αλλά το ΚΚΕ.

Γι' αυτό μιλάνε και γράφουν για «επάνοδο του ΚΚΕ στους αγώνες», αποκρύπτοντας ότι οι κομμουνιστές, μαζί με χιλιάδες άλλους ριζοσπάστες αγωνιστές, δρουν μέσα από τα ταξικά συνδικάτα και ότι αυτά είναι που αποφασίζουν τις κινητοποιήσεις. Το ΚΚΕ δεν απουσίασε ποτέ στην υπερενενηντάχρονη ζωή του απ' τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, που φέρουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα της πρωτοπόρας δράσης του. Μιλούν και γράφουν για «ακτιβισμό» που αποσκοπούσε στο να αποκομίσει το ΚΚΕ πολιτικά και εκλογικά οφέλη, να πλαγιοκοπήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλα τέτοια. Το ΚΚΕ δεν υπέταξε ποτέ την πολιτική και τη στρατηγική του στην κάλπη, ούτε σε πρόσκαιρα εκλογικά και άλλα οφέλη. Κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια όσοι του προσάπτουν τέτοια ευτελή κίνητρα. Μάλιστα, στη διπλή εκλογική αναμέτρηση του περασμένου χρόνου «πλήρωσε» σε ένα βαθμό ακριβώς αυτό, ότι αρνήθηκε να υποχωρήσει από τη στρατηγική του. Η ΚΕ του ΚΚΕ, τόσο στην πρώτη της τοποθέτηση για το εκλογικό αποτέλεσμα όσο και στα τελικά της συμπεράσματα, με σαφήνεια όριζε τα νέα καθήκοντα στη δράση του Κόμματος: «Το ΚΚΕ θα παλέψει και θα επιδιώξει να συναντηθεί με τις ριζοσπαστικές εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, ώστε να μη χρεωθεί και να μην πληρώσει ο λαός την πολιτική χρεοκοπία της κυβέρνησης που ετοιμάζεται να σχηματισθεί. Να μη χαθεί η ελπίδα, να αποκτήσει δύναμη ο λαός, να παρεμποδίσει νέα μέτρα, να παλέψει για παραχωρήσεις, να κατακτήσει τη δική του εξουσία (...) Για να αντιμετωπιστεί το κύμα της απογοήτευσης από τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής. Για να αποτραπεί να κυριαρχήσει ο φόβος και η απογοήτευση, να μη σταθεροποιηθεί ένα αντιδραστικό πολιτικό σκηνικό στο φόντο των κοινοβουλευτικών αυταπατών, σε συνθήκες εμβάθυνσης της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών».

Ταυτόχρονα, το Κόμμα επεξεργάστηκε πρόγραμμα δράσης καλώντας τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ «να πρωτοστατήσουν μαζί με τους φίλους, οπαδούς, συναγωνιστές και συναγωνίστριες στη συσπείρωση και αντεπίθεση με επίκεντρο τον τόπο δουλειάς, τον κλάδο σε τοπικό, ομοσπονδιακό και πανελλαδικό επίπεδο, με βάση το βασικό καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος». Το ΚΚΕ παλεύει να διαλυθούν στο λαό κοινοβουλευτικές αυταπάτες, να οργανωθεί ο λαός από τα κάτω, με πυρήνα τους τόπους δουλειάς. Να «δέσει» η λαϊκή συμμαχία που θα βάλει φρένο στα χειρότερα που έρχονται και κάτω από προϋποθέσεις θα ανοίξει το δρόμο για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Τα μέλη του πρωτοστατούν στους αγώνες που αποφασίζουν τα συνδικάτα, ακριβώς για να ψηθεί στο καμίνι της ταξικής πάλης η συνείδηση, να γίνει κατανοητή η αναγκαιότητα της συμμαχίας και της πάλης για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης και όχι για να μαζεύουν ψηφαλάκια. Ανταγωνίζεται μόνο με τον εαυτό του στην προσπάθειά του να κατακτά μεγαλύτερη ικανότητα να ανταποκρίνεται στους στόχους του. Αντιπαρατίθεται στα κόμματα της αστικής διαχείρισης όχι για να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, αλλά για να αποκαλύψει το ρόλο τους στο λαό, τα ψέματα που του λένε ότι η λύση στα προβλήματά του θα προέλθει απ' το ίδιο το σύστημα που τα προκαλεί και τα διογκώνει. Αντιπαλεύει την εξουσία των μονοπωλίων και αυτό το διακρίνει απ' όλες τις άλλες δυνάμεις που ορέγονται τη διαχείρισή της.