Τι φταίει γι' αυτό;

«Εχετε προσέξει ποιοι απουσιάζουν από τον δημόσιο διάλογο στη χώρα;... Οι μεσαίοι ή μεγάλοι επιχειρηματίες, που μπορούν να πάνε τη δημόσια συζήτηση ένα βήμα πέρα... Τι φταίει γι' αυτό; Υποθέτω πρωτίστως η δαιμονοποίηση του κέρδους και της επιχειρηματικότητας... Μεγάλωσαν δύο γενιές με το στερεότυπο του αδίστακτου επιχειρηματία, ο οποίος ενδιαφέρεται μόνο για το κέρδος. Κάναμε, πάντως, και ένα ακόμη λάθος. Πετάξαμε μέσα στον σωρό της περιώνυμης "διαπλοκής" όλη την επιχειρηματική τάξη της χώρας. Δεν είναι, όμως, ίδιοι όλοι οι επιχειρηματίες. Ασφαλώς και υπάρχει η κρατικοδίαιτη, νεόπλουτη, πειρατική τάξη επιχειρηματιών που λεηλάτησαν τη χώρα και, αν τους αφήσουμε, θα το κάνουν για άλλες δύο γενιές. Υπάρχουν, όμως, σοβαρές επιχειρήσεις που φέρνουν πλούτο και θέσεις εργασίας στη χώρα μας. Εκεί πάλι δημιουργήσαμε το άλλο στερεότυπο, σύμφωνα με το οποίο "οι μεγάλοι κλέβουν". Τι λάθος κι αυτό... Αυτή την περίοδο η υγιής, δυναμική επιχειρηματική τάξη απουσιάζει. Την έχουμε όμως ανάγκη, όσο ποτέ άλλοτε. Καιρός είναι τα παιδιά μας να αποκτήσουν και κανένα άλλο θετικό πρότυπο, πέραν του Τσε ή κάποιου σάχλα celebrity, στο πρόσωπο ενός επιτυχημένου αυτοδημιούργητου επιχειρηματία».

Δε θα μπορούσαν να γράψουν διαφορετικά η «Καθημερινή» και ο διευθυντής της στο φύλλο της 5/2/2013 προκειμένου να αποκαθάρουν τους καπιταλιστές από το μεγαλύτερο και διαρκές «νόμιμο αδίκημά τους» στην κόλαση του καπιταλισμού, την κλοπή του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι επειδή έχουν την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, γι' αυτό και είναι αδίστακτοι, σε συνδυασμό με το χλευασμό σε κομμουνιστές ηγέτες όπως ο Τσε, ταυτίζοντάς τους με «σάχλες celebrity». Εδώ η χυδαιολογία δεν κρύβεται όσο κι αν γράφεται σε «καθώς πρέπει» γλώσσα, των σαλονιών. Γι' αυτό και προσπαθούν να «αποδαιμονοποιήσουν» το κέρδος και την επιχειρηματικότητα.

***

Αλλά έστω και έτσι βάζουν καθαρά ταξικά από τη σκοπιά των κεφαλαιοκρατών το πραγματικό ζήτημα που κρίνεται ιδιαίτερα στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Γι' αυτό αντιπαραθέτουν τους επιχειρηματίες στον Τσε, πασχίζοντας να αναδείξουν ως πρότυπα για τη νεολαία τους επιχειρηματίες. Ποιο ζήτημα; Τη διέξοδο σε όφελος ποιας τάξης. Και φυσικά ο Α. Παπαχελάς και η «Καθημερινή» πασχίζουν καθημερινά να αναδείξουν ότι η διέξοδος πρέπει να είναι σε όφελος του κεφαλαίου και ότι οι επιχειρηματίες είναι αυτοί που θα το πετύχουν. Αυτοί θα έπρεπε να βρίσκονται στο προσκήνιο της πολιτικής αντιπαράθεσης, του «δημόσιου διαλόγου», όπως λένε. Βεβαίως, και εδώ δε λένε ακριβώς την αλήθεια γιατί αυτοί βρίσκονται καθημερινά στα αστικά ΜΜΕ. Δι' αντιπροσώπων, βεβαίως, που είναι οι ίδιοι οι αστοί δημοσιογράφοι, είτε οι αστοί πολιτικοί. Δε βρίσκονται οι εργάτες, γιατί τους έχουν αποκλείσει. Αλλωστε, οι εργάτες βρίσκονται στο προσκήνιο μέσα στους τόπους δουλειάς, στα συνδικάτα, στους αγώνες, μόνο που ολ' αυτά είτε αποσιωπούνται, είτε διαστρεβλώνονται. Εχουν και το ...θράσος να εναντιώνονται στους επιχειρηματίες, που τους θέλει πρότυπο για τα παιδιά του ο διευθυντής της «Καθημερινής» και η εφημερίδα που διευθύνει.

Ποιο είναι το πρόβλημά τους; Η βιασύνη για καπιταλιστική ανάπτυξη, για κερδοφορία. Η επιδίωξη να περάσουν στις λαϊκές συνειδήσεις την άποψη ότι η μόνη διέξοδος βρίσκεται στην επιχειρηματικότητα. Και επειδή πρέπει να συμβαδίζει και με την προπαγάνδα περί «καλών επιχειρηματιών», που τάχα δεν είναι κρατικοδίαιτοι αλλά «αυτοδημιούργητοι», άρα αυτοί θα σώσουν την οικονομία, επομένως θα σταματήσει και η διαπλοκή κεφαλαίου - αστών πολιτικών, άρα και οι «λαμογιές» όπως λένε, άρα θα εξαλειφθεί και η αιτία της κρίσης αφού σ' αυτά την αποδίδουν, όλα θα πάνε καλύτερα. Πασχίζει, επίσης, να προβάλει ότι η επιδίωξη των νέων να γίνουν επιχειρηματίες είναι η απάντηση στο αβέβαιο μέλλον τους στον καπιταλισμό. Τώρα, πώς θα γίνουν επιχειρηματίες όλοι οι νέοι αυτό δεν το λένε γιατί δεν μπορεί να γίνει. Χρειάζονται και εργάτες και μάλιστα πάμφθηνους. Λένε, όμως, ότι για όλους, άρα και για τους εργαζόμενους, η διέξοδος είναι η επιχειρηματικότητα. Υποτάξου νέε στη διαρκή εκμετάλλευση είναι το σύνθημά τους.

***

Οσο για τα υπόλοιπα: Δεν υπάρχουν αυτοδημιούργητοι υγιείς επιχειρηματίες και κρατικοδίαιτοι. Οι εφοπλιστές μετά τον πόλεμο αγόραζαν τα βαπόρια «Λίμπερτι» από τους Αμερικάνους με κρατικό χρήμα. Ολοι χρηματοδοτούνται από το κράτος. Ολη τους η προπαγάνδα για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ως μείζον ζήτημα για την έξοδο από την κρίση σε όφελος των επιχειρηματιών και την καπιταλιστική ανάπτυξη τι είναι; Λεφτά που παίρνει το κράτος δανεικά για να τα δίνει στις τράπεζες. Ολα τα προγράμματα, ευρωενωσιακά, όπως το ΕΣΠΑ και άλλα που πάνε στους επιχειρηματίες, οι δημόσιες επενδύσεις για υποδομές που δίνονται για εκμετάλλευση στους επιχειρηματίες, οι επιδοτήσεις για εξαγωγές κεφαλαίων και επενδύσεις στο εξωτερικό, αλλά και για εξαγωγές εμπορευμάτων, τι είναι; Η πολιτική διαχείρισης της κρίσης με τις δραστικές περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και κρατικές δαπάνες για Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, η φοροληστεία του λαού για να μεγαλώνουν οι φοροαπαλλαγές των μεγαλοεπιχειρηματιών, αν δεν είναι ενίσχυση του κράτους στους μεγαλοεπιχειρηματίες τι είναι; Η επιδίωξη μέσω αυτής της πολιτικής για πλεονάσματα στα ταμεία του κράτους ώστε να τα δίνουν για επενδύσεις στους καπιταλιστές, οι ιδιωτικοποιήσεις, όλοι οι αναπτυξιακοί νόμοι ενίσχυσης των μονοπωλίων, η καταστολή και οι επιστρατεύσεις τι είναι;

Να γιατί λέμε ότι είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα ο οργανωμένος αντικαπιταλιστικός, αντιμονοπωλιακός αγώνας. Αντίπαλος των εργαζομένων είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Ενάντια σ' αυτούς ως την κοινωνικοποίησή τους πρέπει να στρέφεται κάθε αγώνας που αναπτύσσεται σήμερα για τη λύση των λαϊκών προβλημάτων.