Ρεπορτάζ για ποιον;

Ρεπορτάζ για ποιον;

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές θα 'πρεπε οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, μαζί με τους εργαζόμενους στην ΠΥΡΚΑΛ, στην ΕΒΟ, στην ΕΑΒ, στην ΕΛΒΟ, στο ΙΓΜΕ και όλους τους άλλους από το σύνολο των επιχειρήσεων του Δημοσίου που η κυβέρνηση έχει βάλει στο στόχαστρο, να διαδηλώνουν μαζί. Δεν έχουν όμως την ίδια γνώμη οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ορισμένων χώρων, που, στην καλύτερη των περιπτώσεων, αντιμετωπίζουν τους υπό απόλυση εργάτες και υπαλλήλους σαν διακοσμητικό «faux bijoux» για τις προπαγανδιστικές ανάγκες διαφόρων πολιτικών περσόνων, όπως πυκνά - συχνά συμβαίνει τις τελευταίες μέρες στο προαύλιο της ΕΡΤ.

***

Η ζωή επανέρχεται στην κανονικότητά της. Το αποφάσισαν αυτοί που ελέγχουν τη ροή των πληροφοριών και ούτε γάτα ούτε ζημιά: Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ μπορούν να αφεθούν να βράσουν στο ζουμί τους. Μαζί τους και χιλιάδες άλλοι που ακολουθούν, καθώς είναι στην ημερήσια διάταξη η διάλυση δεκάδων φορέων του Δημοσίου, ανάμεσά τους όλη η παραγωγική βάση της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας.

Κάτι λεπτομέρειες μένει να ρυθμιστούν, έλεγαν χτες, ώστε η κυβέρνηση να βάλει ξανά μπροστά τις μηχανές της. Η κυβερνητική μηχανή βέβαια, δε ρετάρισε ούτε στιγμή τόσον καιρό.

Το τι πληροφορείται, όμως, ο αναγνώστης εξαρτάται απόλυτα από το ποιος ελέγχει την ενημέρωση.

Πολυσέλιδα αφιερώματα μέρες τώρα για το πώς σήκωσε αγριεμένο το βλέφαρο ο τάδε αγύρτης, τι είπε η τάδε ξανθοφορούσα, πόσο μεγάλος είναι ο πόνος του υπουργού που ανασχηματίζεται χωρίς να αναγνωριστεί το έργο του, γιατί πρέπει να διαλυθεί το ΙΓΜΕ που το έχουν κάνει ξέφραγο αμπέλι οι εργαζόμενοι, γιατί το τάδε ιατρικό σκεύασμα πρέπει να συνταγογραφείται από τον κρατικό λογιστή και όχι από το γιατρό.

Στις καλύτερες των περιπτώσεων εμφανίζεται μια έκθεση όπως αυτή για τα τρόφιμα, αλλά χωρίς την απάντηση στο, γιατί αφού υπάρχουν τροφές και οι άνθρωποι δουλεύουν δεν έχουν λεφτά για να αγοράσουν;

Παρά τους σχετικούς μύθους, το ρεπορτάζ δεν ήταν ποτέ στο φόρτε του στον αστικό Τύπο: Η πρώτη εφημερίδα κυκλοφόρησε για να διαφημίσει σαπούνια.

Απλά, σήμερα, καθώς ο Τύπος ακολουθεί ραγδαία τις τάσεις στην αγορά το κακό μοιάζει να έχει παραγίνει, για όσους ακόμα διατηρούν αυταπάτες περί αδέσμευτης και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας.

Το ρεπορτάζ όταν δε χρησιμοποιείται ανοιχτά σαν προώθηση προϊόντων, γίνεται εργαλείο για να δημιουργηθεί συνείδηση πελάτη. Οπως αυτό στα «Νέα». Που υποβάλει στους αναγνώστες ότι είναι της μοδός να πληρώνεις στο Ιντερνετ για ειδήσεις που έτσι κι αλλιώς μπορείς να βρεις και χωρίς να πληρώσεις δεκάρα. Το ρεπορτάζ υπηρετεί την ανάγκη του συγκροτήματος να αυξήσει την πελατεία στην επί πληρωμή ιντερνετική πλατφόρμα που έχει στήσει.

Αναλόγως, το θέμα για το ΙΓΜΕ στήθηκε για να υπηρετηθεί η κυβερνητική απόφαση για το κλείσιμό του. Για την ιστορία: Ενα συνδικάτο αντί να υπογράψει σύμβαση με καθαρές αυξήσεις στο μισθό δέχτηκε να περάσει αυτή η αύξηση μέσα από ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο. Κλασική μέθοδος στον ευρύτερο δημόσιο τομέα για να μην αυξάνονται οι κατώτεροι μισθοί που συμπαρασύρουν με την αύξησή τους και όλα τα επιδόματα αυξάνοντας τον καταβαλλόμενο μισθό. Η πατέντα ανήκει στις πρώτες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, βολεύτηκαν μ' αυτήν και οι επόμενες. Τώρα που η κυβέρνηση έβαλε πλώρη να διαλύσει το ΙΓΜΕ ανακάλυψε ότι το ασφαλιστικό συμβόλαιο είναι παράνομο. Το βγάζει στη φόρα, προετοιμάζοντας την κοινή γνώμη να δεχτεί τη διάλυση του ΙΓΜΕ ως πράξη κάθαρσης. Δεν πα' να δείχνουν τη συλλογική σύμβαση οι εργαζόμενοι, η λάσπη κόλλησε πάνω τους... Οταν και αν καθαρίσουν δικαστικά θα έχει παραμείνει η ρετσινιά.

***

Στον αντίποδα, στο «Ριζοσπάστη» στον περιορισμένο χώρο που διαθέτει μικρές ειδήσεις καταγράφονται μεγάλης σπουδαιότητας εξελίξεις.

- Εργάτες δήμου που προσπαθούν να οργανωθούν στο ταξικό συνδικάτο τους ακούνε από τους κυβερνητικούς και εργοδοτικούς συνδικαλιστές ότι «οργάνωση στο συνδικάτο σημαίνει οργάνωση στο ΚΚΕ και φίδι που σας έφαγε».

- Το υπουργείο κλείνει τις ΔΟΥ στα νησιά, διάφοροι διαμαρτύρονται γι' αυτήν ή την άλλη μετακίνηση προσωπικού, και μόνο στο «Ριζοσπάστη» καταγράφεται η ανάλυση που αποκαλύπτει ότι πέρα από την ταλαιπωρία των ανθρώπων, η απόφαση για το κλείσιμο των περιφερειακών εφοριών οδηγεί σε τρελά κέρδη μια σειρά ιδιωτικές εταιρείες που αναλαμβάνουν φοροεισπρακτικό έργο.

- Εργάτες σ' έναν αρχαιολογικό χώρο, στους οποίους από το νόμο δόθηκε στο μισθό και το μεροκάματο της Πρωτομαγιάς, αποφασίζουν και στέλνουν αυτό το μεροκάματο στο συνδικάτο σημειώνοντας «η Πρωτομαγιά είναι απεργία και η απεργία έχει κόστος».

- Στην Πολυκλινική, την ίδια ώρα που μεθοδεύεται το κλείσιμό της, θέλουν να βάλουν και μηχάνημα που με την είσοδο του ασθενή θα διαβάζει στο παραπεμπτικό το barcode. Δεν διαθέτει; δεν εξετάζεται!