Δεν είναι δικό μας αυτό το κάρο

Δεν είναι δικό μας αυτό το κάρο

Από επίθετα καλά πάμε. «Κόκκινο Οκτώβρη» αναγγέλλει πρωτοσέλιδα ο ένας. Για «Μαύρο Σεπτέμβρη» γράφουν παραμέσα άλλοι. Στο μεταξύ ένας καυτός Αύγουστος διαδέχεται έναν εξίσου καυτό Ιούλη κι αυτό δεν αφορά στις καιρικές συνθήκες. Είναι ό,τι βιώνουν τα λαϊκά στρώματα που δεν ξέρουν από πού τους έρχεται το ένα σκαμπίλι μετά το άλλο.

***

Λένε «δεν θα υπάρχουν άλλα μέτρα» και περιμένουν χειροκρότημα. Και αλήθεια να λένε, για όσα έχουν ήδη αποφασίσει αξίζει η καταδίκη τους.

Πρακτικά και συγκεκριμένα: Να μην περπατήσουν τα μέτρα στη ζωή. Να διατυπωθούν αιτήματα για τις σύγχρονες ανάγκες των ανθρώπων. Να γκρεμιστεί η εξουσία των καπιταλιστών, να ανοίξει δρόμος για αλλαγή τάξης στην εξουσία.

***

Εχει σημασία να διαβάζεις την υπογραφή στο κλάμα. Γράφουν με μελανά χρώματα για τα αδιέξοδα που έχει δημιουργήσει η κυβερνητική πολιτική και τον κίνδυνο «ανάφλεξης».

Ποιοι είναι αυτοί που κλαίνε; Οσοι έχουν αξιώσει ξανά και ξανά ένα προς ένα τα μέτρα για τα οποία σήμερα χύνουν μαύρο δάκρυ. Με άρθρα καρμπόν με τα κείμενα της κυβέρνησης μιλάνε για τη φοροδιαφυγή και δείχνουν αυτοαπασχολούμενους. Οπως η κυβέρνηση που κυνηγά έξω από τα μικρομάγαζα την τσάντα του πελάτη για να βρει αποδείξεις και την ίδια ώρα νομοθετεί τη μία μετά την άλλη τις φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο.

Εντείνουν την προπαγάνδα για τα ελλείμματα που δήθεν προήλθαν από την «κατανάλωση με δανεικά», ενώ όλο το δημόσιο χρέος είναι γέννημα θρέμμα των καπιταλιστών. Το μαρτυρούν τα κουφάρια εκατοντάδων επιχειρήσεων που χτίστηκαν αποκλειστικά με κρατικό χρήμα και έκλεισαν πολύ πριν το ξέσπασμα της κρίσης, το μαρτυρούν και εκείνα τα εργοστάσια που έκλεισαν πάνω στην κρίση όταν το ποσοστό κέρδους κρίθηκε ασύμφορο από τους ιδιοκτήτες τους.

***

Υπάρχει λόγος να νοιαστεί κάποιος γιατί τα 'χουν βάψει μαύρα στην κυβέρνηση, όπως διατείνονται σχετικά άρθρα; Το κλάμα τους αφορά στο πώς θα πείσουν το λαό ότι είναι άμοιροι ευθυνών, ότι όλα γίνονται γιατί πιέζει η κακή τρόικα. Για ένα προς ένα, όμως, τα μέτρα, έχουν επιχειρηματολογήσει με τη φράση «κι αν δεν υπήρχε η τρόικα, θα έπρεπε να πάρουμε αυτά τα μέτρα». Και δε λένε ψέματα. Τα μέτρα που παίρνονται δεν είναι αποτέλεσμα κακής επιλογής, είναι ανάγκη για τους καπιταλιστές, για να ανακάμψουν από την κρίση. Αυτή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δειλά - δειλά προς τα εκεί στρέφονται και οι επίδοξοι επόμενοι κυβερνήτες, έχουν κάνει καθαρό ότι θεωρούν προϋπόθεση για κάθε εξέλιξη την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών.

***

Το κάρο δεν τραβά μπροστά. Καταφεύγουν, έτσι, πάλι στον πατριωτισμό για να ζητήσουν συναίνεση σε μια στρατηγική που όπως ισχυρίζονται με άλλο μείγμα διαχείρισης θα φέρει καλύτερα αποτελέσματα. Ψάχνουν - αν δεν έχει κλειστεί ήδη το κοντράτο - το πολιτικό σχήμα που θα εμφανιστεί ως «πατριωτικό - δημοκρατικό» για να τραβήξει το κάρο μπροστά. Ηδη ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού έχει πετάξει στα σκουπίδια ακόμα και τα θολά που έλεγε προεκλογικά περί κατάργησης των μνημονίων, αυτοπροβάλλεται ως «δημοκρατική - πατριωτική» δύναμη.

Τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν κανένα λόγο να βάλουν πλάτη για να πάει μπροστά το κάρο των καπιταλιστών.