Ο ... φόβος για τον Στάλιν

Ο ... φόβος για τον Στάλιν

O αστικός Τύπος, όταν του δοθεί η ευκαιρία - μερικές δε φορές και χωρίς καμία ευκαιρία - χύνει το δηλητήριο του αντικομμουνισμού με προμετωπίδα τον αντισταλινισμό ιδιαίτερα στη νέα γενιά, ποντάροντας στο ότι μπορούν με τη συστηματική παραχάραξη της Ιστορίας να ξεριζώσουν την ιστορική μνήμη για να δικαιολογούν τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού (πόλεμοι και όχι μόνο), είτε των φασιστικών δυνάμεων είτε των λεγόμενων δημοκρατικών. Για παράδειγμα χτες ο «Ελεύθερος Τύπος» και ο σχολιογράφος του Γ. Παπαδάτος, θυμήθηκε τον Στάλιν με αφορμή ότι στις 21 Δεκέμβρη οι τοπικές αρχές στη γενέτειρα του ηγέτη της ΕΣΣΔ, Γκόρι, αποφάσισαν να επανατοποθετήσουν σε μια πλατεία τον αδιριάντα του.

Λέει, λοιπόν, ο συγκεκριμένος: «Μπορεί ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν να ήταν εξίσου στυγερός δολοφόνος με τον άλλο ...ακραίο της ιστορίας τον Α. Χίτλερ, αλλά με μια διαφορά. Ο Χίτλερ οδήγησε την πατρίδα του στον όλεθρο και την καταστροφή, ενώ ο Στάλιν την έβγαλε νικήτρια από ένα μεγάλο αμυντικό πόλεμο και τη μετέτρεψε σε υπερδύναμη».

Ο φωστήρας μας δεν πρωτοτυπεί. Οικοδομεί το δηλητήριό του πάνω στη γνωστή γραμμή που θέλει ντε και καλά να περάσει το κεφάλαιο, της εξίσωσης του φασισμού με το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Η επίθεση στον Στάλιν γίνεται ακριβώς για να χτυπηθεί η περίοδος που μπήκαν οι βάσεις για την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας που αποδεδειγμένα έδωσε μια σημαντική ώθηση μπροστά στην ανθρωπότητα, ικανοποιώντας σημαντικές κοινωνικές ανάγκες. Το δηλητήριο χύνεται ως ένα από τα εμπόδια ώστε οι νέες γενιές να μάθουν, μελετήσουν, συναντηθούν με την επαναστατική δράση των κομμουνιστών και κάνουν υπόθεση της πάλης τους την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Κούνια που τους κούναγε...