Για τα περί ανόδου του ευρωσκεπτικισμού

Για τα περί ανόδου του ευρωσκεπτικισμού

Τις τελευταίες μέρες, ο αστικός Τύπος, με αφορμή τη νίκη σε ένα δήμο της Νότιας Γαλλίας σε επαναληπτικές εκλογές του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου της Λεπέν και τα υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, επίσης τη συμμετοχή στην κυβέρνηση της Νορβηγίας του εθνικιστικού, ρατσιστικού Κόμματος Προόδου και τα παζάρια στην Αυστρία των εθνικιστών για συμμετοχή στην κυβέρνηση, σηκώνουν το φόβο για την άνοδο ακροδεξιών ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων στην ΕΕ. Μάλιστα, το συνδέουν με την ανάγκη να υπάρξει ένα δημοκρατικό φιλοευρωπαϊκό τόξο που θα αντισταθμίσει αυτήν την τάση. Οπως λένε, είναι ζωτικής ανάγκης ζήτημα να συγκρατηθεί αυτό που ονομάζουν μια ψυχολογία αντίθεσης με την ΕΕ.

Φυσικά, αστικές πολιτικές δυνάμεις και ΜΜΕ, που τάχα σήμερα ανησυχούν με τα ...ακραία στοιχεία (στην ίδια κατεύθυνση είναι και η υπόθεση της Χρυσής Αυγής στη χώρα μας) είναι αυτοί που σε συγκεκριμένες συγκυρίες συμβάλλουν στο φούσκωμα τέτοιων ρευμάτων. Στη Γαλλία, είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του 2002 στις προεδρικές εκλογές όπου ο Λεπέν ενισχύθηκε από τους σοσιαλδημοκράτες για να κόψει ψήφους από το δεξιό κόμμα, και μετά σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές, συμπεριλαμβανομένου του Γαλλικού ΚΚ, ψήφισαν τον δεξιό Σιράκ για να μη βγει ο Λεπέν.

Ο εθνικισμός, ο ρατσισμός είναι πλευρές που εντάσσονται αρμονικά στη στρατηγική του κεφαλαίου και αξιοποιούνται ανάλογα. Σε συνθήκες κρίσης, αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων στο εσωτερικό της ΕΕ είναι φυσικό επακόλουθο η εναντίωση σε πλευρές της ΕΕ, όπως το κοινό νόμισμα, το ευρώ, ή άλλες. Σε αυτό το έδαφος ενισχύεται και ο εθνικισμός. Η πραγματικότητα είναι ότι οι υπαρκτές αντιθέσεις, που εκφράζει το λεγόμενο ρεύμα του «ευρωσκεπτικισμού», σχετίζονται με τμήματα του κεφαλαίου που τα συμφέροντά τους βρίσκονται σε αντίθεση με την Ευρωζώνη ή και την ΕΕ. Αυτό εκφράζουν κόμματα όπως το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας της Λεπέν, το Κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία, που δεν μπήκε μεν στη βουλή αλλά πρωτοεμφανιζόμενο πήρε 4,7%, ή άλλα κόμματα εθνικιστικά, ρατσιστικά, ξενοφοβικά. Ακριβώς αυτό το ζήτημα είναι που η αστική προπαγάνδα δε θέλει να αποκαλυφθεί και επιχειρεί να το παρουσιάσει ως αντίθεση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με ...δυνάμεις που επιδιώκουν την κατάλυσή της.

Πρέπει να προσεχθεί η προσπάθεια που γίνεται από σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις να συγκροτηθεί ένα ρεύμα υπεράσπισης της ΕΕ (το λεγόμενο «φιλοευρωπαϊκό» ρεύμα) στο όνομα της δημοκρατίας και της αντίθεσης σε αυτές τις δυνάμεις, επιδιώκοντας να ενσωματώσουν λαϊκές δυνάμεις. Για τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας, αλλά και σε κάθε χώρα, το κριτήριο που πρέπει να κυριαρχεί για να κρίνουν μια πολιτική δύναμη δεν μπορεί να είναι η ταμπέλα, που ο καθένας βάζει. Αλλά στο πλευρό ποιας τάξης τοποθετείται. Η αντιπαράθεση με αστικές, εθνικιστικές, φασιστικές δυνάμεις δεν μπορεί να γίνει από τη σκοπιά υπεράσπισης της ιμπεριαλιστικής ΕΕ αλλά σε γραμμή αποδέσμευσης από την ΕΕ με εργατική - λαϊκή εξουσία και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Σε γραμμή αντίθεσης στην εξουσία του κεφαλαίου, αλλιώς σε κάθε άλλη περίπτωση είναι στήριξη της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, είτε βαφτίζεται Ευρώπη των λαών, των εθνών ή της αλληλεγγύης όπως προσπαθούν να καμουφλάρουν την ένωση του κεφαλαίου αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις.