Ωριμος και ρεαλιστικός ο άλλος δρόμος ανάπτυξης
 |
Ξέρουν καλά οι χιλιάδες κάτοικοι της Ξάνθης που έμειναν άνεργοι, οι χιλιάδες οικοδόμοι, κύρια από τη μειονότητα, που δεν βρίσκουν ούτε ένα μεροκάματο, οι εργάτες της ΣΕΒΑΘ, της ΣΕΠΕΚ, της χαρτοβιομηχανίας DΙΑΝΑ, οι εργάτες από το καπνομάγαζο του "ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ" που μετεγκαταστάθηκε στην ΠΓΔΜ, οι εργάτες από το εργοστάσιο της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης πως δεν θα βρουν σταθερή δουλειά με δικαιώματα.
Για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τα νέα παιδιά και τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων μικρή σημασία έχει αν η ανάπτυξη θα έρθει μέσω των επενδύσεων που προσπαθεί να προσελκύσει η ΝΔ με τα ταξίδια του Σαμαρά ανά τον κόσμο, πότε στην Κίνα, στην Αμερική, πρόσφατα στο Ισραήλ, ή μέσω της "υγιούς επιχειρηματικότητας", των δημόσιων επενδύσεων που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και εδώ στην περιοχή της Ξάνθης συγκεντρώνεται μεγάλο μέρος των μονοπωλιακών ομίλων της χώρας, σημαντικοί κλάδοι για την οικονομία της χώρας, όπως, ο κλάδος του μετάλλου, του γάλακτος - τροφίμων - ποτών, της χημικής βιομηχανίας, του ιματισμού - κλωστοϋφαντουργίας, που έχει συρρικνωθεί πολύ από τη δεκαετία του '90 και μετά, των τηλεπικοινωνιών.
Ουσιαστικά μιλάμε για τη βάση της ανάπτυξης, για στρατηγικούς τομείς, πάνω στους οποίους θα πατήσει η νέα εξουσία, η εργατική εξουσία για να αναπτύξει σε όφελος του λαού τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, τη βιομηχανία της, για την κάλυψη των όλο και περισσότερο διευρυμένων αναγκών του λαού, για την ευημερία του.
Κομμάτι του ταξικού κινήματος οι εργάτες της μουσουλμανικής μειονότητας
Δεν μας διαφεύγουν της προσοχής τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει, τόσο στο Νομό Ξάνθης, όσο και στο Νομό Ροδόπης, η μουσουλμανική μειονότητα, οι συνάδελφοί μας και συμπατριώτες μας εργάτες, αγρότες, επιστήμονες, τα παιδιά τους, οι λαϊκές οικογένειες της μειονότητας.
Αλλωστε, η μουσουλμανική μειονότητα αποτελεί το 40% του πληθυσμού στο Νομό Ξάνθης. Η κατάσταση στα λαϊκά στρώματα της μειονότητας επιδεινώθηκε το τελευταίο δίχρονο, έπληξε κλάδους που εργάζονται, όπως, των κατασκευών, όπου η ανεργία έχει φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα μεγάλο κομμάτι να μεταναστεύει για να βρει ένα μεροκάματο.
Πολλοί αναγκάζονται να μεταναστεύσουν σε ευρωπαϊκά και άλλα κράτη (Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ιταλία, Γαλλία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία). Η μετακίνηση γίνεται κυρίως μέσω δουλεμπορικών γραφείων, που παίρνουν υψηλή προμήθεια ανά εργαζόμενο, με "χτυπημένα" μεροκάματα, δουλειά 6 ή 7 ημερών, και ορισμένες φορές χωρίς ασφάλεια, όπως στο Κατάρ.
Χιλιάδες νοικοκυριά του Νομού Ξάνθης από το μειονοτικό πληθυσμό απασχολούνται με τον καπνό. Οπως, όμως, είναι ήδη γνωστό, με την αναθεώρηση της ΚΑΠ, την ενδιάμεση, η καπνοκαλλιέργεια δέχθηκε συντριπτικό πλήγμα. Χιλιάδες αγρότες βρέθηκαν χωρίς εισόδημα, ή με εντελώς συρρικνωμένο εισόδημα.
Παράλληλα, η παρέμβαση των αστικών παραγόντων τόσο από το εσωτερικό της χώρας, όσο και από το εξωτερικό εξακολουθεί να είναι μεγάλη. Οι εργαζόμενοι της μειονότητας πρέπει να γυρίσουν την πλάτη σε εθνικιστικά και άλλα κόμματα που στόχο έχουν να διαιρούν τους εργαζόμενους, να τους δηλητηριάζουν με το φαρμάκι της έχθρας, τη στιγμή που στην περιοχή μας οι μειονότητες πρέπει να αποτελούν γέφυρα φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς μας, στους λαούς όλων των γειτονικών χωρών.
Υπαρκτά ζητήματα της μειονότητας που αφορούν την εκλογή μουφτή, τους ιμάμηδες και άλλα, προσπαθούν οι αστικές και άλλες εθνικιστικές δυνάμεις να τα εντάξουν στις ενδοαστικές - ενδοκαπιταλιστικές - ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας, άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, δηλητηριάζοντας τη συνείδηση των εργαζομένων της μειονότητας. Συνειδητά προσπαθούν να τους αποκόψουν από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας, τα ταξικά συνδικάτα, τις άλλες αγωνιστικές συσπειρώσεις, τις λαϊκές επιτροπές και την αλληλεγγύη που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από θρησκεία και εθνικότητα, αφού όλους μας ακουμπάει και ταλαιπωρεί η κρίση, ίδιος είναι ο αντίπαλος, η ΕΕ, το μεγάλο κεφάλαιο, οι ιμπεριαλιστικοί επιθετικοί οργανισμοί, όπως το ΝΑΤΟ.
Οι νέοι της μειονότητας αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με την υπόλοιπη νεολαία του Νομού Ξάνθης, της περιφέρειας Ξάνθης, όλης της χώρας, μόνο που εδώ δεν θα ήμασταν έξω από τα πράγματα εάν λέγαμε ότι είναι πολύ πιο οξυμένα. Ετσι, η Εκπαίδευση (τριτοβάθμια) εξακολουθεί να αποτελεί άπιαστο όνειρο για τη συντριπτική πλειοψηφία των νέων, όπως επίσης δεν υπάρχει προσχολική αγωγή, ιδιαίτερα στα χωριά των ορεινών περιοχών, δηλαδή στα πομακοχώρια. Η εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας οργιάζει, ενώ στους μεγαλύτερους η ανεργία έχει αγγίξει τεράστια ποσοστά. Απασχολούνται στην αγροτική οικονομία, στην οικοδομή, σε μικρές επιχειρήσεις, στη βιομηχανία ως ανειδίκευτοι εργάτες, σε σούπερ μάρκετ. Είναι αποκλεισμένοι, σε μεγάλο βαθμό, από χώρους δουλειάς, όπως ο δημόσιος τομέας, ο ευρύτερος δημόσιος τομέας, η Κοινή Ωφέλεια, η Τοπική Διοίκηση. Και δεν δικαιολογείται το γεγονός να προβάλλεται ως αιτία του αποκλεισμού η "άγνοια" ή η δυσκολία στο χειρισμό της ελληνικής γλώσσας.
Το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα καταθέσει προτάσεις, θα συνεχίσει να προβάλλει τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις, τις δίκαιες, της μειονότητας.
Αναγκαία η συζήτηση για το ποιος φταίει
Στην περιγραφή των προβλημάτων συμφωνούμε όλοι. Ακόμα και στο ότι πρέπει να αναπτυχθούν αγώνες για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα μπορεί να συμφωνήσουμε όλοι. Οταν, όμως, η συζήτηση πηγαίνει στο ποιος φταίει που φτάσαμε ως εδώ, ποια είναι η αιτία των προβλημάτων, τότε αρχίζουν να φαίνονται οι διαφορές, οι ουσιαστικές διαφορές που υπάρχουν σήμερα στις δυνάμεις που δρουν μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, τότε ξεχωρίζει η "ήρα από το στάρι".
Η συζήτηση για το ποιος φταίει που φτάσαμε ως εδώ, ποια είναι η αιτία των προβλημάτων πρέπει να ανοίξει όχι για να γυρίσουμε πίσω, αλλά για να προχωρήσουμε μπροστά με πολύτιμα συμπεράσματα, διδάγματα από τους αγώνες του χτες που είναι αναγκαία για τους αγώνες του σήμερα και το περιεχόμενό τους.
Κι αυτή η συζήτηση πρέπει να ανοίξει πρώτα απ' όλα στους τόπους δουλειάς, στις συνελεύσεις των εργαζομένων, με μαζικές ζωντανές διαδικασίες, εκεί που οι εργάτες μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο των εργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, για το ποιος είναι μαζί τους και το ποιος είναι απέναντι.
Η ευθύνη των εργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και παρατάξεων είναι μεγάλη, όχι μόνο γιατί δεν προετοίμασαν για τη θύελλα που ερχόταν, αλλά εφησύχαζαν. Αλλά, κυρίως, γιατί με τη συμμετοχή τους σε "κοινωνικούς διαλόγους" αφόπλιζαν το εργατικό κίνημα στη λογική της παραίτησης, της κοινωνικής συναίνεσης.
Σήμερα είναι ανάγκη να κατανοηθεί ότι το εργατικό κίνημα χρειάζεται συμμάχους, κι αυτοί είναι το κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, το κίνημα των φτωχών αγροτών, να κατανοηθεί ότι αυτή η κοινωνική συμμαχία πρέπει να έχει στόχο και κατεύθυνση όχι τη διαχείριση του συστήματος, αλλά την ανατροπή του.
Ανάπτυξη με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες
Στο 19ο Συνέδριό μας φωτίσαμε την ανάπτυξη των υλικών προϋποθέσεων στην Ελλάδα που μπορούν να διασφαλίσουν ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, τον ελπιδοφόρο δρόμο της σοσιαλιστικής οικονομίας.
Η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, που ξεκινά με τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας. Συμμαχίας που αγκαλιάζει τη λαϊκή πλειοψηφία γιατί πλειοψηφία είναι οι εργάτες, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι γυναίκες και τα παιδιά τους, απαντά και στο σήμερα και στο αύριο.
Ο λαός τώρα πρέπει να προτάξει την ικανοποίηση των σύγχρονων δικαιωμάτων και αναγκών του, με βάση τις δυνατότητες της εποχής, της επιστήμης.
-- Τη σταθερή εργασία για όλους, σε ανθρώπινες και ασφαλείς συνθήκες, με διευρυμένο ελεύθερο χρόνο. Την κατάργηση κάθε είδους και μορφής ελαστικής - προσωρινής εργασίας. Τη διασφάλιση του λαϊκού εισοδήματος. Τη σύγχρονη Κοινωνική Ασφάλιση. Τη δραστική μείωση των ορίων συνταξιοδότησης.
-- Τις υψηλού επιπέδου δημόσιες δωρεάν παροχές στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας σ' αυτούς τους τομείς. Τη μετατροπή του αθλητισμού και του πολιτισμού από εμπορεύματα σε δικαιώματα. Τη διασφάλιση της διατροφικής επάρκειας του λαού μας.
-- Την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, την ανάπτυξη των ζωτικών υποδομών που αφορούν στην αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση, στην πυροπροστασία, στην προστασία του περιβάλλοντος.
-- Την απεμπλοκή από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, λυκοσυμμαχίες, επιθετικούς σχεδιασμούς, επεμβάσεις, ιμπεριαλιστικούς πολέμους, ιδιαίτερα σήμερα που σε συνθήκες διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης οξύνονται οι αντιθέσεις και ανταγωνισμοί, για το μοίρασμα των αγορών, για τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς της Ενέργειας και στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, ευρύτερα στην περιοχή μας.
Ολα αυτά, βέβαια, απαιτούν και ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας. Ανάπτυξη με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και όχι τις ανάγκες των μονοπωλίων, άλλη κοινωνική οργάνωση.
Αυτή η εξουσία απαιτεί κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αγροτικό παραγωγικό συνεταιρισμό, που καμία σχέση δεν έχει με τον σημερινό στα πλαίσια του καπιταλισμού, χρειάζεται επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό.
Χρειάζονται νέοι θεσμοί, που θα διασφαλίζουν τη συμμετοχή των εργαζομένων, της νεολαίας, των γυναικών στη διοίκηση του λαϊκού κράτους, τον εργατικό - κοινωνικό έλεγχο από κάτω προς τα πάνω, με πυρήνα τη συνέλευση στον τόπο δουλειάς.
Αυτός είναι ο δρόμος της πραγματικής διεξόδου για το λαό, αναγκαίος, ώριμος και ρεαλιστικός όσο ποτέ, που οι λαϊκές δυνάμεις αξίζει να παλέψουν, με τη δική τους Συμμαχία, μαζί με το ΚΚΕ, κόντρα στα μονοπώλια, στα κόμματά τους και στους μηχανισμούς τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου