Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα
Το «κέρδος» της Ελλάδας από τη συμμετοχή της στον πόλεμο της Κορέας, ήταν τα εκατοντάδες πτώματα των φαντάρων, που «επέστρεψαν» μέσα στα φέρετρα, στο λιμάνι του Πειραιά
Οι δολοφονικοί βομβαρδισμοί στο Αφγανιστάν συνεχίζονται ανελέητοι. Ο αριθμός των νεκρών και των αμάχων, από τα «χειρουργικά» εγκληματικά χτυπήματα, ολοένα και μεγαλώνει.
Η επιχείρηση επιβολής της «αντιτρομοκρατικής» πολεμικής υστερίας σ' όλο τον κόσμο από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ καθημερινά όλο και κλιμακώνεται.
Από τις δηλώσεις του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Κ. Πάουελ, του Βρετανού ομολόγου του Τζακ Στρο και του γγ του ΝΑΤΟ Ρόμπερτσον, φαίνεται καθαρά ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά στον τεράστιο κίνδυνο επέκτασης των ιμπεριαλιστικών επιθέσεων ενάντια και σε άλλες χώρες, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διαθέτει στους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές, τον ελληνικό εναέριο χώρο, τα αεροδρόμια, ενεργοποιεί τις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και προσαρμόζει το «αμυντικό δόγμα» στις ανάγκες της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, ενώ δεν κλείνει και το ζήτημα της αποστολής ελληνικών στρατευμάτων στις πολεμικές επιχειρήσεις.
Ο λαός μας έχει πικρές εμπειρίες από τη συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, δηλώνοντας «παρών» και δείχνοντας συνέπεια στις «διεθνείς υποχρεώσεις» της χώρας μας, έστειλε το Γενάρη του 1919 ειδικό εκστρατευτικό σώμα υπό τον στρατηγό Νίδερ για να καταπνίξει, μαζί με τους Αγγλογάλλους ιμπεριαλιστές, τη νεαρή σοβιετική εξουσία.
Η εκστρατεία της Ουκρανίας υπήρξε μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ευρωπαϊκής ιστορίας. Εδειξε το στυγνό και αδίστακτο πρόσωπο του ιμπεριαλισμού.
Τόσο οι Αγγλογάλλοι ιμπεριαλιστές, όσο και οι Ελληνες αντιμετώπισαν τη σθεναρή αντίσταση του Κόκκινου Στρατού, που πολεμούσε με αφάνταστο ηρωισμό για την υπεράσπιση της σοβιετικής εξουσίας και των κατακτήσεων της Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης.
Το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα ηττήθηκε επανειλημμένα σε όλες τις μάχες της Ν. Ρωσίας και, τελικά, αναγκάστηκε να υποχωρήσει, σχεδόν αποδεκατισμένο, έχοντας απώλειες 58 αξιωματικούς και πάνω από 1.000 οπλίτες.
Λίγους μήνες αργότερα, στα μέσα του Μάη 1919, με την απόβαση ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη, άρχιζε μια από τις τραγικότερες περιόδους της ιστορίας του τόπου μας, που έμελλε να καταλήξει τον Αύγουστο του 1922 στη μεγαλύτερη εθνική καταστροφή.
Ο τρομερός απολογισμός της μικρασιατικής καταστροφής είναι: Στρατιώτες: 50.000 νεκροί, 75.000 τραυματίες. Κοντά 1.500.000 Ελληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες τους και να έρθουν πρόσφυγες στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους πάνω από 600.000 νεκρούς. Σε δισεκατομμύρια δραχμές ανέρχονται οι υλικές καταστροφές και ζημιές από τον πόλεμο και τις ακίνητες περιουσίες που εγκαταλείφθηκαν ή καταστράφηκαν.
Η μικρασιατική εκστρατεία έχει τα ίδια ιμπεριαλιστικά κίνητρα με την ουκρανική, με τη διαφορά ότι καλύπτονταν με όλα τα επιχειρήματα του ελληνικού μεγαλοϊδεατισμού, αρχίζοντας από τον αλυτρωτισμό και τελειώνοντας στο φρούδο όνειρο της ανασύστασης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας!!
Μετά την απόφαση που πάρθηκε στις 6/5/1919 από το Ανώτατο Συμμαχικό Συμβούλιο για την αποστολή ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία, ο Ελ. Βενιζέλος θριαμβολογώντας έλεγε: «Το πλήρωμα του χρόνου ήλθεν. Η Ελλάς εκλήθη υπό του Συνεδρίου της Ειρήνης να καταλάβει τη Σμύρνην, ίνα εξασφαλίσει την τάξιν. Οι ομογενείς εννοούσιν ότι η απόφασις αυτή ελήφθη διότι εν τη συνειδήσει των διευθυνόντων το Συνέδριο είναι αποφασισμένη η Ενωσις της Σμύρνης μετά της Ελλάδος. Διατελέσας μέχρι των Βαλκανικών Πολέμων υπόδουλος υπό τον αυτόν ζυγόν, εννοώ καλώς ποία αισθήματα χαράς θα πλημμυρώσι σήμερον τας ψυχάς των Ελλήνων της Μικράς Ασίας....».
Η μικρασιατική εκστρατεία, παρά τις προσπάθειες της άρχουσας τάξης και των κομμάτων της να παρουσιαστεί σαν προσπάθεια πραγματοποίησης των ονείρων του ελληνικού μεγαλοϊδεατισμού, με τη δημιουργία της «Μεγάλης Ελλάδος των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», στην πραγματικότητα ήταν μια κατακτητική πολεμική επιχείρηση στη Μέση Ανατολή με τα πλουσιότατα κοιτάσματα πετρελαίου.
Οι νικήτριες στον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο δυνάμεις της Αντάντ και κυρίως οι Αγγλοι ιμπεριαλιστές, σε μια συγκεκριμένη φάση που έβλεπαν σαφή τον κίνδυνο να χαθεί γι' αυτούς η περιοχή της Εγγύς και Μέσης Ανατολής με τα πλούσια κοιτάσματα της Μοσούλης, ανέθεσαν στην Ελλάδα το ρόλο του χωροφύλακα των συμφερόντων τους, υποσχόμενοι την πραγμάτωση των μεγαλοϊδεατικών ονείρων, για να την εγκαταλείψουν σε μια άλλη φάση, όταν δηλαδή τα συμφέροντά τους στην περιοχή δε διέτρεχαν πια κανένα κίνδυνο.
Η μικρασιατική καταστροφή έδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο τα ολέθρια αποτελέσματα από τη συμμετοχή της Ελλάδας στους πολεμικούς συνασπισμούς και στις πολεμικές περιπέτειες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Και το δίδαγμα αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία, όταν, εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, οι εξελίξεις στις γειτονικές μ' εμάς βαλκανικές και αραβικές χώρες προσλαμβάνουν ολοένα και πιο επικίνδυνες διαστάσεις και απειλούν θανάσιμα την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών της περιοχής.
Ποια συμφέροντα πήγε να εξυπηρετήσει το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα στον Πόλεμο της Κορέας το 1950 - 1953; Τι δουλιά έχουν τα στρατευμένα παιδιά του λαού μας στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, στην Αλβανία, στο Κοσσυφοπέδιο και την ΠΓΔΜ;
Από την κυβέρνηση Σημίτη, τη ΝΔ και άλλους, ακούμε καθημερινά ότι σήμερα, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, ο προλεταριακός διεθνισμός και η αλληλεγγύη των λαών είναι ξεπερασμένα. Οτι είμαστε αναγκασμένοι (και για το καλό της χώρας μας), να συμμετέχουμε σε οικονομικούς και στρατιωτικούς συνασπισμούς, όπως στην ΟΝΕ, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, διότι, αν δεν το κάνουμε, αν δε δεχτούμε τη «Νέα Τάξη Πραγμάτων», αν δε θεωρήσουμε «αναπόφευκτο» το χτύπημα των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, θα απομονωθούμε. Εχουμε, λοιπόν συμφέρον, σύμφωνα με την κυβέρνηση, να μετέχουμε στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Το ΚΚΕ, με απόφαση της Ολομέλειας της Κεντρικής του Επιτροπής (15.9.2001), καταδίκασε το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου, εξέφρασε τη λύπη του για τα αθώα θύματα της Νέας Υόρκης και της Ουάσιγκτον, αλλά ταυτόχρονα υπογράμμισε ότι «η συμπάθεια απέναντι στα θύματα και το δοκιμαζόμενο αμερικανικό λαό δεν μπορεί και δεν πρέπει να μετατραπεί σε συμπάθεια και ανοχή στην κρατική πολιτική των ΗΠΑ και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που οργανώνουν την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία, δημιουργούν και εκπαιδεύουν τρομοκρατικές ομάδες (...)».
Η ακεραιότητα και τα σύνορα της χώρας μας είναι αδιαπραγμάτευτα. Κανένας, όμως, Ελληνας φαντάρος δεν πρέπει να πάει έξω από αυτά, για αλλότρια συμφέροντα.
Το καθήκον που μπαίνει επιτακτικά σήμερα στην εργατική τάξη και σε όλους τους εργαζόμενους της χώρας, σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό, είναι να δυναμώσει ο αντιπολεμικός, αντιιμπεριαλιστικός αγώνας.
Οι λαοί με τους αγώνες τους μπορούν και πρέπει να αλλάξουν το πολιτικό τοπίο σε κάθε χώρα. Να ματαιώσουν τα σχέδια του ιμπεριαλισμού. Να πουν το μεγάλο ΟΧΙ τους, στην προσπάθεια για τη χρησιμοποίηση των ενόπλων δυνάμεων ενάντια στους λαούς. Να απαιτήσουν δυναμικά το σταμάτημα του βρώμικου ιμπεριαλιστικού πολέμου στο Αφγανιστάν.
Του
Χρήστου ΤΣΙΝΤΖΙΛΩΝΗ*
*Ο Χρήστος Τσιντζιλώνης είναι ιστορικός, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ
Το «κέρδος» της Ελλάδας από τη συμμετοχή της στον πόλεμο της Κορέας, ήταν τα εκατοντάδες πτώματα των φαντάρων, που «επέστρεψαν» μέσα στα φέρετρα, στο λιμάνι του Πειραιά
Οι δολοφονικοί βομβαρδισμοί στο Αφγανιστάν συνεχίζονται ανελέητοι. Ο αριθμός των νεκρών και των αμάχων, από τα «χειρουργικά» εγκληματικά χτυπήματα, ολοένα και μεγαλώνει.
Η επιχείρηση επιβολής της «αντιτρομοκρατικής» πολεμικής υστερίας σ' όλο τον κόσμο από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ καθημερινά όλο και κλιμακώνεται.
Από τις δηλώσεις του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Κ. Πάουελ, του Βρετανού ομολόγου του Τζακ Στρο και του γγ του ΝΑΤΟ Ρόμπερτσον, φαίνεται καθαρά ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά στον τεράστιο κίνδυνο επέκτασης των ιμπεριαλιστικών επιθέσεων ενάντια και σε άλλες χώρες, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διαθέτει στους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές, τον ελληνικό εναέριο χώρο, τα αεροδρόμια, ενεργοποιεί τις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και προσαρμόζει το «αμυντικό δόγμα» στις ανάγκες της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, ενώ δεν κλείνει και το ζήτημα της αποστολής ελληνικών στρατευμάτων στις πολεμικές επιχειρήσεις.
Ο λαός μας έχει πικρές εμπειρίες από τη συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, δηλώνοντας «παρών» και δείχνοντας συνέπεια στις «διεθνείς υποχρεώσεις» της χώρας μας, έστειλε το Γενάρη του 1919 ειδικό εκστρατευτικό σώμα υπό τον στρατηγό Νίδερ για να καταπνίξει, μαζί με τους Αγγλογάλλους ιμπεριαλιστές, τη νεαρή σοβιετική εξουσία.
Η εκστρατεία της Ουκρανίας υπήρξε μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ευρωπαϊκής ιστορίας. Εδειξε το στυγνό και αδίστακτο πρόσωπο του ιμπεριαλισμού.
Τόσο οι Αγγλογάλλοι ιμπεριαλιστές, όσο και οι Ελληνες αντιμετώπισαν τη σθεναρή αντίσταση του Κόκκινου Στρατού, που πολεμούσε με αφάνταστο ηρωισμό για την υπεράσπιση της σοβιετικής εξουσίας και των κατακτήσεων της Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης.
Το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα ηττήθηκε επανειλημμένα σε όλες τις μάχες της Ν. Ρωσίας και, τελικά, αναγκάστηκε να υποχωρήσει, σχεδόν αποδεκατισμένο, έχοντας απώλειες 58 αξιωματικούς και πάνω από 1.000 οπλίτες.
Λίγους μήνες αργότερα, στα μέσα του Μάη 1919, με την απόβαση ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη, άρχιζε μια από τις τραγικότερες περιόδους της ιστορίας του τόπου μας, που έμελλε να καταλήξει τον Αύγουστο του 1922 στη μεγαλύτερη εθνική καταστροφή.
Ο τρομερός απολογισμός της μικρασιατικής καταστροφής είναι: Στρατιώτες: 50.000 νεκροί, 75.000 τραυματίες. Κοντά 1.500.000 Ελληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες τους και να έρθουν πρόσφυγες στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους πάνω από 600.000 νεκρούς. Σε δισεκατομμύρια δραχμές ανέρχονται οι υλικές καταστροφές και ζημιές από τον πόλεμο και τις ακίνητες περιουσίες που εγκαταλείφθηκαν ή καταστράφηκαν.
Η μικρασιατική εκστρατεία έχει τα ίδια ιμπεριαλιστικά κίνητρα με την ουκρανική, με τη διαφορά ότι καλύπτονταν με όλα τα επιχειρήματα του ελληνικού μεγαλοϊδεατισμού, αρχίζοντας από τον αλυτρωτισμό και τελειώνοντας στο φρούδο όνειρο της ανασύστασης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας!!
Μετά την απόφαση που πάρθηκε στις 6/5/1919 από το Ανώτατο Συμμαχικό Συμβούλιο για την αποστολή ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία, ο Ελ. Βενιζέλος θριαμβολογώντας έλεγε: «Το πλήρωμα του χρόνου ήλθεν. Η Ελλάς εκλήθη υπό του Συνεδρίου της Ειρήνης να καταλάβει τη Σμύρνην, ίνα εξασφαλίσει την τάξιν. Οι ομογενείς εννοούσιν ότι η απόφασις αυτή ελήφθη διότι εν τη συνειδήσει των διευθυνόντων το Συνέδριο είναι αποφασισμένη η Ενωσις της Σμύρνης μετά της Ελλάδος. Διατελέσας μέχρι των Βαλκανικών Πολέμων υπόδουλος υπό τον αυτόν ζυγόν, εννοώ καλώς ποία αισθήματα χαράς θα πλημμυρώσι σήμερον τας ψυχάς των Ελλήνων της Μικράς Ασίας....».
Η μικρασιατική εκστρατεία, παρά τις προσπάθειες της άρχουσας τάξης και των κομμάτων της να παρουσιαστεί σαν προσπάθεια πραγματοποίησης των ονείρων του ελληνικού μεγαλοϊδεατισμού, με τη δημιουργία της «Μεγάλης Ελλάδος των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», στην πραγματικότητα ήταν μια κατακτητική πολεμική επιχείρηση στη Μέση Ανατολή με τα πλουσιότατα κοιτάσματα πετρελαίου.
Οι νικήτριες στον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο δυνάμεις της Αντάντ και κυρίως οι Αγγλοι ιμπεριαλιστές, σε μια συγκεκριμένη φάση που έβλεπαν σαφή τον κίνδυνο να χαθεί γι' αυτούς η περιοχή της Εγγύς και Μέσης Ανατολής με τα πλούσια κοιτάσματα της Μοσούλης, ανέθεσαν στην Ελλάδα το ρόλο του χωροφύλακα των συμφερόντων τους, υποσχόμενοι την πραγμάτωση των μεγαλοϊδεατικών ονείρων, για να την εγκαταλείψουν σε μια άλλη φάση, όταν δηλαδή τα συμφέροντά τους στην περιοχή δε διέτρεχαν πια κανένα κίνδυνο.
Η μικρασιατική καταστροφή έδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο τα ολέθρια αποτελέσματα από τη συμμετοχή της Ελλάδας στους πολεμικούς συνασπισμούς και στις πολεμικές περιπέτειες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Και το δίδαγμα αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία, όταν, εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, οι εξελίξεις στις γειτονικές μ' εμάς βαλκανικές και αραβικές χώρες προσλαμβάνουν ολοένα και πιο επικίνδυνες διαστάσεις και απειλούν θανάσιμα την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών της περιοχής.
Ποια συμφέροντα πήγε να εξυπηρετήσει το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα στον Πόλεμο της Κορέας το 1950 - 1953; Τι δουλιά έχουν τα στρατευμένα παιδιά του λαού μας στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, στην Αλβανία, στο Κοσσυφοπέδιο και την ΠΓΔΜ;
Από την κυβέρνηση Σημίτη, τη ΝΔ και άλλους, ακούμε καθημερινά ότι σήμερα, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, ο προλεταριακός διεθνισμός και η αλληλεγγύη των λαών είναι ξεπερασμένα. Οτι είμαστε αναγκασμένοι (και για το καλό της χώρας μας), να συμμετέχουμε σε οικονομικούς και στρατιωτικούς συνασπισμούς, όπως στην ΟΝΕ, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, διότι, αν δεν το κάνουμε, αν δε δεχτούμε τη «Νέα Τάξη Πραγμάτων», αν δε θεωρήσουμε «αναπόφευκτο» το χτύπημα των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, θα απομονωθούμε. Εχουμε, λοιπόν συμφέρον, σύμφωνα με την κυβέρνηση, να μετέχουμε στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Το ΚΚΕ, με απόφαση της Ολομέλειας της Κεντρικής του Επιτροπής (15.9.2001), καταδίκασε το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου, εξέφρασε τη λύπη του για τα αθώα θύματα της Νέας Υόρκης και της Ουάσιγκτον, αλλά ταυτόχρονα υπογράμμισε ότι «η συμπάθεια απέναντι στα θύματα και το δοκιμαζόμενο αμερικανικό λαό δεν μπορεί και δεν πρέπει να μετατραπεί σε συμπάθεια και ανοχή στην κρατική πολιτική των ΗΠΑ και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που οργανώνουν την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία, δημιουργούν και εκπαιδεύουν τρομοκρατικές ομάδες (...)».
Η ακεραιότητα και τα σύνορα της χώρας μας είναι αδιαπραγμάτευτα. Κανένας, όμως, Ελληνας φαντάρος δεν πρέπει να πάει έξω από αυτά, για αλλότρια συμφέροντα.
Το καθήκον που μπαίνει επιτακτικά σήμερα στην εργατική τάξη και σε όλους τους εργαζόμενους της χώρας, σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό, είναι να δυναμώσει ο αντιπολεμικός, αντιιμπεριαλιστικός αγώνας.
Οι λαοί με τους αγώνες τους μπορούν και πρέπει να αλλάξουν το πολιτικό τοπίο σε κάθε χώρα. Να ματαιώσουν τα σχέδια του ιμπεριαλισμού. Να πουν το μεγάλο ΟΧΙ τους, στην προσπάθεια για τη χρησιμοποίηση των ενόπλων δυνάμεων ενάντια στους λαούς. Να απαιτήσουν δυναμικά το σταμάτημα του βρώμικου ιμπεριαλιστικού πολέμου στο Αφγανιστάν.
Του
Χρήστου ΤΣΙΝΤΖΙΛΩΝΗ*
*Ο Χρήστος Τσιντζιλώνης είναι ιστορικός, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου