Κίνημα ειρήνης αντιιμπεριαλιστικό
Ενας νέος πόλεμος, ο πρώτος του 21ου αιώνα, έχει ήδη αρχίσει. Η ανθρωπότητα, οι λαοί της Γης βρίσκονται μπροστά σε μια νέα κατάσταση η οποία, ωστόσο, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.
Εχει μεγάλη σημασία να εκτιμηθεί η πορεία των εξελίξεων των τελευταίων 10 χρόνων.
Η αλλαγή του ΝΑΤΟικού δόγματος που τελικά διατυπώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής στην Ουάσιγκτον στις 23 Απρίλη 1998, περιείχε περιληπτικά τα εξής στοιχεία: Προσδιορισμός του «νέου» εχθρού, των «νέων» απειλών για τη συμμαχία, τα οποία θα δικαιολογούν και θα νομιμοποιούν όχι μόνο την ύπαρξή της μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, αλλά και το νέο ρόλο της.
Στη Ρώμη στις 8 Νοέμβρη του 1991 στο σημείο 13 της διακήρυξης της Συνόδου Κορυφής αναφέρεται: «Η ασφάλεια της συμμαχίας θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σε παγκόσμιο πλαίσιο». Με αυτή τη φράση εκτός των άλλων δίνεται η δυνατότητα επέκτασης και κυρίως επέμβασης εκτός των ορίων δράσης.
Στη συνέχεια καθορίζεται ότι «τα συμφέροντα ασφαλείας της συμμαχίας μπορούν να επηρεαστούν από άλλους κινδύνους όπλων μαζικής καταστροφής, της διακοπής ροής των ζωτικών πόρων και πράξεων τρομοκρατίας και σαμποτάζ». Αυτό το σημείο διατυπώθηκε αυτούσιο στο «νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ».
Είναι λοιπόν σύμπτωση ότι ο πόλεμος εξαπολύεται στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, η οποία έχει ήδη περιγραφεί πολλά χρόνια πριν και σε μια περίοδο μάλιστα που οι σημερινοί τρομοκράτες του Μπιν Λάντεν και των Ταλιμπάν ονομάζονταν από το ΝΑΤΟ «μαχητές της ελευθερίας»;
Με βάση τον προσδιορισμό του εχθρού και της απειλής, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ανέτρεψαν αρχές του Διεθνούς Δικαίου όπως: Το δικαίωμα της μη επέμβασης (θεμελίωσαν το δικαίωμα της επέμβασης στο όνομα των «κινδύνων και των απειλών»). Την αρχή της μη χρήσης βίας και απειλής βίας (με τη χρήση της βίας και του πολέμου). Την αρχή της αντιμετώπισης των κρίσεων από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (με το δικαίωμα εξαπόλυσης πολέμων χωρίς την άδεια του ΟΗΕ).
Με αυτά τα δεδομένα το ΝΑΤΟ επεκτείνεται επιχειρώντας να μετατραπεί σε παγκόσμιο χωροφύλακα και συγκροτεί νέα πιο επιθετική στρατιωτική δομή.
Ολες αυτές οι αλλαγές όχι μόνο εξαγγέλθηκαν, αλλά εφαρμόστηκαν και στην πράξη, ιδιαίτερα στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, ο οποίος αποτέλεσε και τον πιλότο, τον δοκιμαστικό σωλήνα της νέας στρατηγικής του ΝΑΤΟ.
Το εύλογο ερώτημα που προέκυψε μετά τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, «ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΣΕΙΡΑ ΤΩΡΑ;», απαντήθηκε ήδη με το νέο βρώμικο πόλεμο που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ κατά του λαού του Αφγανιστάν.
Η νέα λοιπόν κατάσταση που δημιουργείται, παρότι έχει στοιχεία της προηγούμενης και αποτελεί συνέχειά της, είναι πολύ μεγαλύτερης διάστασης, έχει διαφορετικό βάθος και νέα ποιοτικά στοιχεία. Μπροστά της το παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα ειρήνης, μπορεί και πρέπει να παίξει σημαντικό ρόλο σε συμπόρευση και συνεργασία με τα άλλα κοινωνικά κινήματα, πρωταρχικά της εργατικής τάξης.
Μπορεί και πρέπει να επιχειρήσει με πολύμορφες δραστηριότητες να μετατρέψει τα αντιπολεμικά αισθήματα των λαών σε δράση για την αναχαίτιση του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Παρά τις δυσκολίες, η ανάγκη της συνένωσης, της παράλληλης κινητοποίησης, του συντονισμού όλων των κινημάτων που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, είναι επιτακτική.
Τα κινήματα ειρήνης σε ολόκληρο τον κόσμο και ανεξάρτητα από επιμέρους αναλύσεις και επιφυλάξεις μπορούν με καλύτερες προϋποθέσεις να συμβάλουν, ώστε να μην περάσει ο αποπροσανατολισμός της λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής σε θρησκευτικές ή πολιτισμικές αναποτελεσματικές αδιέξοδες και επικίνδυνες στοιχίσεις και διαμαρτυρίες.
Οι επιτροπές ειρήνης και τα αντιπολεμικά κινήματα χρειάζεται να προβάλλουν ακόμη περισσότερο τα συμπεράσματα, την πείρα από τα γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας. Χωρίς ίχνη πολιτικού ρεβανσισμού θα πρέπει να θέσουν εκ νέου το δίλημμα που είχε τεθεί και στην αρχή της δεκαετίας του '90 και που αναδείχτηκε με δραματικό τρόπο από την πραγματικότητα: Θα υποταχθούν, θα συναινέσουν, θα έχουν αυταπάτες οι λαοί σχετικά με το ρόλο του ιμπεριαλισμού και της νέας τάξης πραγμάτων ή θα ανασυνταχθούν, θα αντισταθούν, θα αντεπιτεθούν;
Στα χρόνια που πέρασαν οι αλλαγές που επήλθαν σχετικά με τη μεγαλύτερη επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού δεν εκφράζονται μόνο παγκόσμια αλλά και σε ηπειρωτικό και περιφερειακό επίπεδο. Από αυτή την άποψη και παίρνοντας υπόψη τη συνεργασία που έχει γίνει από τα κινήματα και την πείρα των αγώνων, είναι ανάγκη να προβληθούν πιο έντονα αυτά τα στοιχεία και να συνοδεύονται με τη σημερινή κατάσταση και προοπτική της. Υπάρχουν σημεία ορόσημα παντού. Π.χ. Ευρώπη - ΝΑΤΟ - Βαλκάνια - Γιουγκοσλαβία - Ευρωστρατός - Σένγκεν - Ευρωπόλ. Μέση Ανατολή: Παλαιστίνη - Ιράκ. Ασία: πυρηνικά - Αμερικανοϊαπωνικό Σύμφωνο - βάσεις - Κορέα. Αφρική: Ρουάντα - Κογκό - Σουδάν. Αμερική: Κολομβία - Κούβα - Βενεζουέλα. Υπάρχουν επίσης σημεία - ορόσημα του κινήματος και πρόσφατα και παλαιότερα π.χ. Ευρώπη: Γιουγκοσλαβία - Ελλάδα - Πράγα - Γένοβα, Αμερική: πόλεμος Βιετνάμ - Σιάτλ. Ασία: Χιροσίμα - Ναγκασάκι - αντιβασικό κίνημα κλπ. Οι σημαντικές κινητοποιήσεις που έγιναν το προηγούμενο διάστημα ανέδειξαν και δυνατότητες ευρύτερης συσπείρωσης δυνάμεων που εκφράστηκαν σε πολλές χώρες ξεκινώντας από τις ίδιες τις ΗΠΑ. Οργανώθηκαν εκδηλώσεις, ιδιαίτερα κατά του πολέμου στις οποίες πήραν μέρος αρκετές δυνάμεις με ποικίλους προσανατολισμούς. Συγκροτήθηκαν ευρύτερες αντιπολεμικές επιτροπές με συμμετοχές πολλών και διαφορετικών μαζικών οργανώσεων. Αξιοποιώντας αυτή την πείρα πρέπει πιο αποφασιστικά να προχωρήσουν σε τέτοιες συσπειρώσεις στο δρόμο του αγώνα ο οποίος στην εξέλιξή του θα πείσει και αυτούς που έχουν επιφυλάξεις για την αναγκαιότητα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης.
Οι επιτροπές ειρήνης, οι αντιπολεμικές κινήσεις μπορούν να αναδειχτούν σε πόλο συσπείρωσης και σημείο αναφοράς ευρύτερων οργανώσεων. Σε συνεργασία με αυτές και αυτόνομα, πρέπει να ανοιχτούν στους τόπους δουλιάς, στη γειτονιά, στα σχολεία για να δημιουργήσουν ένα εξελισσόμενο αντιπολεμικό κίνημα
Παρά την ιδεολογική τρομοκρατία, τις ποικιλόμορφες πιέσεις και εκβιασμούς, ένα σχετικά μικρό αλλά σημαντικό κομμάτι των πνευματικών ανθρώπων, παραγόντων της τέχνης και του πολιτισμού συμπαρατάχτηκε αυτά τα χρόνια με το φιλειρηνικό κίνημα.
Χρέος των πνευματικών ανθρώπων είναι να μιλήσουν, να αντιταχθούν στο γενικευμένο ιμπεριαλιστικό εξανδραποδισμό. Να συνταχθούν με το μαχόμενο λαό. Να εμπνευστούν από τους αγώνες του και να τον εμπνεύσουν. Να αρνηθούν την πνευματική ισοπέδωση και τον ιδεολογικό ευνουχισμό που η άρχουσα τάξη θέλει: έναν πνευματικό κόσμο στην υπηρεσία της στήριξης της βαρβαρότητας του συστήματος. Αλλωστε αυτή η επιλογή, η επιλογή της σιωπής και της ανοχής οδηγεί στην πνευματική φτώχεια και ασφυξία. Η συμπόρευση και συμμετοχή στους λαϊκούς αγώνες μπορεί να φέρει μια γενικότερη άνθηση και ανάταση όταν οι ιδέες της ειρήνης και κοινωνικής απελευθέρωσης αποτελούν την κινητήρια δύναμη της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Στο Παγκόσμιο Συνέδριο των κινημάτων ειρήνης του ΠΣΕ στην Αθήνα, η τελική διακήρυξη έχει τον τίτλο «Παγκόσμια δράση κατά της Νέας Τάξης Πραγμάτων για έναν 21ο αιώνα της ειρήνης, της ασφάλειας και της ανάπτυξης».
Η απαίτηση των καιρών και των λαών για την εθνική, περιφερειακή και παγκόσμια δράση κατά της Νέας Τάξης, αποκτά επείγουσα και άμεση προτεραιότητα μετά τη ραγδαία επιδείνωση της διεθνούς κατάστασης.
Η απάντηση στο φρικαλέο δίλημμα που έθεσε ο εκπρόσωπος του ιμπεριαλισμού Πρόεδρος Μπους στους λαούς, «ή μαζί μας ή με τους τρομοκράτες», πρέπει να είναι «Παγκόσμιο Αντιπολεμικό Αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, μαζί όλοι οι λαοί εναντίον των τρομοκρατών της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης». Μόνο πλατιά κινήματα τέτοιας κατεύθυνσης μπορούν να περιθωριοποιήσουν και τις τρομοκρατικές οργανώσεις, που για τους δικούς τους λόγους βρέθηκαν σε σύγκρουση με τις υπηρεσίες του ιμπεριαλισμού, αν και είναι κυρίως δικά τους δημιουργήματα. Οι ιμπεριαλιστές δεν μπορούν, δε θέλουν να εξουδετερώσουν την τρομοκρατία. Είναι οι ίδιοι τρομοκράτες. Κι αν χτυπούν κάποια εστία της, το φαινόμενο τούς συμφέρει να παραμένει.
Η ιστορία της ανθρωπότητας έχει αποδείξει πως οι λαοί και τα κινήματά τους είναι πιο δυνατοί. Η καταιγίδα που έχει αρχίσει να ξεσπά, θα είναι εκείνη που θα πνίξει αυτούς που την προκαλούν.
Του
Θανάση ΠΑΦΙΛΗ *
Ενας νέος πόλεμος, ο πρώτος του 21ου αιώνα, έχει ήδη αρχίσει. Η ανθρωπότητα, οι λαοί της Γης βρίσκονται μπροστά σε μια νέα κατάσταση η οποία, ωστόσο, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.
Εχει μεγάλη σημασία να εκτιμηθεί η πορεία των εξελίξεων των τελευταίων 10 χρόνων.
Η αλλαγή του ΝΑΤΟικού δόγματος που τελικά διατυπώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής στην Ουάσιγκτον στις 23 Απρίλη 1998, περιείχε περιληπτικά τα εξής στοιχεία: Προσδιορισμός του «νέου» εχθρού, των «νέων» απειλών για τη συμμαχία, τα οποία θα δικαιολογούν και θα νομιμοποιούν όχι μόνο την ύπαρξή της μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, αλλά και το νέο ρόλο της.
Στη Ρώμη στις 8 Νοέμβρη του 1991 στο σημείο 13 της διακήρυξης της Συνόδου Κορυφής αναφέρεται: «Η ασφάλεια της συμμαχίας θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σε παγκόσμιο πλαίσιο». Με αυτή τη φράση εκτός των άλλων δίνεται η δυνατότητα επέκτασης και κυρίως επέμβασης εκτός των ορίων δράσης.
Στη συνέχεια καθορίζεται ότι «τα συμφέροντα ασφαλείας της συμμαχίας μπορούν να επηρεαστούν από άλλους κινδύνους όπλων μαζικής καταστροφής, της διακοπής ροής των ζωτικών πόρων και πράξεων τρομοκρατίας και σαμποτάζ». Αυτό το σημείο διατυπώθηκε αυτούσιο στο «νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ».
Είναι λοιπόν σύμπτωση ότι ο πόλεμος εξαπολύεται στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, η οποία έχει ήδη περιγραφεί πολλά χρόνια πριν και σε μια περίοδο μάλιστα που οι σημερινοί τρομοκράτες του Μπιν Λάντεν και των Ταλιμπάν ονομάζονταν από το ΝΑΤΟ «μαχητές της ελευθερίας»;
Με βάση τον προσδιορισμό του εχθρού και της απειλής, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ανέτρεψαν αρχές του Διεθνούς Δικαίου όπως: Το δικαίωμα της μη επέμβασης (θεμελίωσαν το δικαίωμα της επέμβασης στο όνομα των «κινδύνων και των απειλών»). Την αρχή της μη χρήσης βίας και απειλής βίας (με τη χρήση της βίας και του πολέμου). Την αρχή της αντιμετώπισης των κρίσεων από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (με το δικαίωμα εξαπόλυσης πολέμων χωρίς την άδεια του ΟΗΕ).
Με αυτά τα δεδομένα το ΝΑΤΟ επεκτείνεται επιχειρώντας να μετατραπεί σε παγκόσμιο χωροφύλακα και συγκροτεί νέα πιο επιθετική στρατιωτική δομή.
Ολες αυτές οι αλλαγές όχι μόνο εξαγγέλθηκαν, αλλά εφαρμόστηκαν και στην πράξη, ιδιαίτερα στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, ο οποίος αποτέλεσε και τον πιλότο, τον δοκιμαστικό σωλήνα της νέας στρατηγικής του ΝΑΤΟ.
Το εύλογο ερώτημα που προέκυψε μετά τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, «ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΣΕΙΡΑ ΤΩΡΑ;», απαντήθηκε ήδη με το νέο βρώμικο πόλεμο που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ κατά του λαού του Αφγανιστάν.
Η νέα λοιπόν κατάσταση που δημιουργείται, παρότι έχει στοιχεία της προηγούμενης και αποτελεί συνέχειά της, είναι πολύ μεγαλύτερης διάστασης, έχει διαφορετικό βάθος και νέα ποιοτικά στοιχεία. Μπροστά της το παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα ειρήνης, μπορεί και πρέπει να παίξει σημαντικό ρόλο σε συμπόρευση και συνεργασία με τα άλλα κοινωνικά κινήματα, πρωταρχικά της εργατικής τάξης.
Μπορεί και πρέπει να επιχειρήσει με πολύμορφες δραστηριότητες να μετατρέψει τα αντιπολεμικά αισθήματα των λαών σε δράση για την αναχαίτιση του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Παρά τις δυσκολίες, η ανάγκη της συνένωσης, της παράλληλης κινητοποίησης, του συντονισμού όλων των κινημάτων που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, είναι επιτακτική.
Τα κινήματα ειρήνης σε ολόκληρο τον κόσμο και ανεξάρτητα από επιμέρους αναλύσεις και επιφυλάξεις μπορούν με καλύτερες προϋποθέσεις να συμβάλουν, ώστε να μην περάσει ο αποπροσανατολισμός της λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής σε θρησκευτικές ή πολιτισμικές αναποτελεσματικές αδιέξοδες και επικίνδυνες στοιχίσεις και διαμαρτυρίες.
Οι επιτροπές ειρήνης και τα αντιπολεμικά κινήματα χρειάζεται να προβάλλουν ακόμη περισσότερο τα συμπεράσματα, την πείρα από τα γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας. Χωρίς ίχνη πολιτικού ρεβανσισμού θα πρέπει να θέσουν εκ νέου το δίλημμα που είχε τεθεί και στην αρχή της δεκαετίας του '90 και που αναδείχτηκε με δραματικό τρόπο από την πραγματικότητα: Θα υποταχθούν, θα συναινέσουν, θα έχουν αυταπάτες οι λαοί σχετικά με το ρόλο του ιμπεριαλισμού και της νέας τάξης πραγμάτων ή θα ανασυνταχθούν, θα αντισταθούν, θα αντεπιτεθούν;
Στα χρόνια που πέρασαν οι αλλαγές που επήλθαν σχετικά με τη μεγαλύτερη επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού δεν εκφράζονται μόνο παγκόσμια αλλά και σε ηπειρωτικό και περιφερειακό επίπεδο. Από αυτή την άποψη και παίρνοντας υπόψη τη συνεργασία που έχει γίνει από τα κινήματα και την πείρα των αγώνων, είναι ανάγκη να προβληθούν πιο έντονα αυτά τα στοιχεία και να συνοδεύονται με τη σημερινή κατάσταση και προοπτική της. Υπάρχουν σημεία ορόσημα παντού. Π.χ. Ευρώπη - ΝΑΤΟ - Βαλκάνια - Γιουγκοσλαβία - Ευρωστρατός - Σένγκεν - Ευρωπόλ. Μέση Ανατολή: Παλαιστίνη - Ιράκ. Ασία: πυρηνικά - Αμερικανοϊαπωνικό Σύμφωνο - βάσεις - Κορέα. Αφρική: Ρουάντα - Κογκό - Σουδάν. Αμερική: Κολομβία - Κούβα - Βενεζουέλα. Υπάρχουν επίσης σημεία - ορόσημα του κινήματος και πρόσφατα και παλαιότερα π.χ. Ευρώπη: Γιουγκοσλαβία - Ελλάδα - Πράγα - Γένοβα, Αμερική: πόλεμος Βιετνάμ - Σιάτλ. Ασία: Χιροσίμα - Ναγκασάκι - αντιβασικό κίνημα κλπ. Οι σημαντικές κινητοποιήσεις που έγιναν το προηγούμενο διάστημα ανέδειξαν και δυνατότητες ευρύτερης συσπείρωσης δυνάμεων που εκφράστηκαν σε πολλές χώρες ξεκινώντας από τις ίδιες τις ΗΠΑ. Οργανώθηκαν εκδηλώσεις, ιδιαίτερα κατά του πολέμου στις οποίες πήραν μέρος αρκετές δυνάμεις με ποικίλους προσανατολισμούς. Συγκροτήθηκαν ευρύτερες αντιπολεμικές επιτροπές με συμμετοχές πολλών και διαφορετικών μαζικών οργανώσεων. Αξιοποιώντας αυτή την πείρα πρέπει πιο αποφασιστικά να προχωρήσουν σε τέτοιες συσπειρώσεις στο δρόμο του αγώνα ο οποίος στην εξέλιξή του θα πείσει και αυτούς που έχουν επιφυλάξεις για την αναγκαιότητα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης.
Οι επιτροπές ειρήνης, οι αντιπολεμικές κινήσεις μπορούν να αναδειχτούν σε πόλο συσπείρωσης και σημείο αναφοράς ευρύτερων οργανώσεων. Σε συνεργασία με αυτές και αυτόνομα, πρέπει να ανοιχτούν στους τόπους δουλιάς, στη γειτονιά, στα σχολεία για να δημιουργήσουν ένα εξελισσόμενο αντιπολεμικό κίνημα
Παρά την ιδεολογική τρομοκρατία, τις ποικιλόμορφες πιέσεις και εκβιασμούς, ένα σχετικά μικρό αλλά σημαντικό κομμάτι των πνευματικών ανθρώπων, παραγόντων της τέχνης και του πολιτισμού συμπαρατάχτηκε αυτά τα χρόνια με το φιλειρηνικό κίνημα.
Χρέος των πνευματικών ανθρώπων είναι να μιλήσουν, να αντιταχθούν στο γενικευμένο ιμπεριαλιστικό εξανδραποδισμό. Να συνταχθούν με το μαχόμενο λαό. Να εμπνευστούν από τους αγώνες του και να τον εμπνεύσουν. Να αρνηθούν την πνευματική ισοπέδωση και τον ιδεολογικό ευνουχισμό που η άρχουσα τάξη θέλει: έναν πνευματικό κόσμο στην υπηρεσία της στήριξης της βαρβαρότητας του συστήματος. Αλλωστε αυτή η επιλογή, η επιλογή της σιωπής και της ανοχής οδηγεί στην πνευματική φτώχεια και ασφυξία. Η συμπόρευση και συμμετοχή στους λαϊκούς αγώνες μπορεί να φέρει μια γενικότερη άνθηση και ανάταση όταν οι ιδέες της ειρήνης και κοινωνικής απελευθέρωσης αποτελούν την κινητήρια δύναμη της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Στο Παγκόσμιο Συνέδριο των κινημάτων ειρήνης του ΠΣΕ στην Αθήνα, η τελική διακήρυξη έχει τον τίτλο «Παγκόσμια δράση κατά της Νέας Τάξης Πραγμάτων για έναν 21ο αιώνα της ειρήνης, της ασφάλειας και της ανάπτυξης».
Η απαίτηση των καιρών και των λαών για την εθνική, περιφερειακή και παγκόσμια δράση κατά της Νέας Τάξης, αποκτά επείγουσα και άμεση προτεραιότητα μετά τη ραγδαία επιδείνωση της διεθνούς κατάστασης.
Η απάντηση στο φρικαλέο δίλημμα που έθεσε ο εκπρόσωπος του ιμπεριαλισμού Πρόεδρος Μπους στους λαούς, «ή μαζί μας ή με τους τρομοκράτες», πρέπει να είναι «Παγκόσμιο Αντιπολεμικό Αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, μαζί όλοι οι λαοί εναντίον των τρομοκρατών της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης». Μόνο πλατιά κινήματα τέτοιας κατεύθυνσης μπορούν να περιθωριοποιήσουν και τις τρομοκρατικές οργανώσεις, που για τους δικούς τους λόγους βρέθηκαν σε σύγκρουση με τις υπηρεσίες του ιμπεριαλισμού, αν και είναι κυρίως δικά τους δημιουργήματα. Οι ιμπεριαλιστές δεν μπορούν, δε θέλουν να εξουδετερώσουν την τρομοκρατία. Είναι οι ίδιοι τρομοκράτες. Κι αν χτυπούν κάποια εστία της, το φαινόμενο τούς συμφέρει να παραμένει.
Η ιστορία της ανθρωπότητας έχει αποδείξει πως οι λαοί και τα κινήματά τους είναι πιο δυνατοί. Η καταιγίδα που έχει αρχίσει να ξεσπά, θα είναι εκείνη που θα πνίξει αυτούς που την προκαλούν.
Του
Θανάση ΠΑΦΙΛΗ *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου